Πολλά άρθρα με αφορμή την «επέτειο της 7ης Οκτωβρίου» και τις δραματικές εξελίξεις στη Μ. Ανατολή γράφτηκαν στα ΜΜΕ και της χώρας μας με διπλό σκοπό: Αφενός να δικαιολογήσουν με κάθε τρόπο τη σφαγή που με ένταση ακολούθησε (φυσικά προϋπήρχε εδώ και δεκαετίες) ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης και στους λαούς άλλων γειτονικών χωρών πλέον και αφετέρου να συκοφαντήσουν την πάλη του Παλαιστινιακού λαού ενάντια στην κατοχή, αλλά και την αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε με πρωτόγνωρες  μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας.

Βασικό τους χαρακτηριστικό η αποσιώπηση των 42.000 νεκρών (η πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα), των εκατομμυρίων εκτοπισμένων αλλά και η επανάληψη ως «αποδείξεις», «γεγονότων» που προβλήθηκαν δεόντως από τα διάφορα αστικά ΜΜΕ και τις πρεσβείες ΗΠΑ, Ισραήλ και που αποδείχτηκαν στην πορεία ως κατασκευασμένα FAKE NEWS.

Ξεχωριστό ρόλο όλο αυτό το διάστημα παίζει ο γνωστός Ι.Κ. Πρετεντέρης- πάντα με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας»- που με πρόσφατο άρθρο του στα ΝΕΑ (12/10) με τίτλο «Ο κίνδυνος της επιτυχίας» εκφράζει και την …ανησυχία του για το ότι ο Νετανιάχου «μήπως τελικά πέσει θύμα της επιτυχίας του» για τα όσα επικεφαλής του κράτους του Ισραήλ πραγματοποιεί…

Να πως αντιστρέφει την πραγματικότητα των δεκαετιών καταπίεσης, δολοφονιών, εκτόπισης που υφίσταται ο λαός της Παλαιστίνης, προσπαθώντας να μας πείσει ότι η 7^η Οκτωβρίου ήταν «κεραυνός εν αιθρία» : «…Η Γάζα τελούσε ήδη υπό τη δικτατορική διοίκηση της Χαμάς. Οι εισβολείς βίασαν, βασάνισαν, δολοφόνησαν, εξευτέλισαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, αιχμαλώτισαν κι απήγαγαν απλούς ανθρώπους που βρίσκονταν στις καθημερινές ασχολίες τους και σε ένα φεστιβάλ μουσικής. Η επιδρομή είχε απολογισμό 1.163 ισραηλινού νεκρούς και 251 ομήρους, ανθρώπους ανυποψίαστους και άμαχους στη συντριπτική τους πλειονότητα…». Θα περίμενε φυσικά σε ένα έγκριτο δημοσιογράφο να επιβεβαιώνει τις πηγές των όσων αναφέρει. Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Ισραήλ ο τελικός απολογισμός των νεκρών κατέληξε στους 1.189 νεκρούς. Από αυτούς οι 796 καταγράφονται ως άμαχοι και 379 ως μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, όπως και 14 όμηροι. Να σημειωθεί πως τα ένοπλα μέλη της ασφάλειας των κιμπούτς στις περισσότερες περιπτώσεις καταγράφονται στους «αμάχους». Σε κάθε περίπτωση, στους καταγεγραμμένους επίσημα νεκρούς εντοπίζεται μόλις ένα παιδί κάτω του ενός έτους, το οποίο έχασε τη ζωή του από σφαίρα. Όσο δε αφορά τα περί «βιασμών» κανένα πραγματικό στοιχείο τελικά δεν προσκομίστηκε και έχει εγκαταλειφθεί ακόμη και από τους πρωτεργάτες της προπαγάνδας αυτής!

Επιλεγμένο

Οι Αντουανέτες εν ώρα καταστροφής

Κανείς και καμιά δεν υποτιμά και δεν σκέφτεται πως το βασικότερο την ώρα μίας τεράστιας πυρκαγιάς είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Σε αυτή τη…

Ο έγκριτος δημοσιογράφος παρά το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών έχει εκφράσει την αντίθεση του με τη γενοκτόνα στάση-δράση του Ισραήλ αυτός προσπαθεί να τη δικαιολογήσει. Ακόμη και κατά του ΟΗΕ καταφέρεται γράφοντας ότι «…Είχαμε την αλλοπρόσαλλη αντίδραση του «συστήματος ΟΗΕ» και του γενικού γραμματέα του που μάλλον δεν κατάλαβε ή δεν ήθελε να καταλάβει τι συνέβη..». Ευτυχώς υπάρχει όμως ο συγκεκριμένος αρθογράφος για να τον βοηθήσει στην κατανόηση…

Ο έγκριτος δημοσιογράφος αποφεύγει «όπως ο διάβολος το λιβάνι» να αναφερθεί αναλυτικά στις επιπτώσεις από την «Ισραηλινή αντεπίθεση και αυτοάμυνα». Αποφεύγει να αναφέρει νεκρών και τραυματιών των Παλαιστίνιων, τον αριθμό εκτοπισμένων κ.α, ενώ προκειμένου να δικαιολογήσει τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς (π.,χ κατά σχολείων, νοσοκομείων κ.α) κάνει και «σύγκριση» με τους βομβαρδισμούς στη Δρέσδη στον β’ παγκόσμιο πόλεμο όπου «…είχε 22.00-24.000 νεκρούς και υποθέτω πως δεν ήταν όλοι μέλη του ναζιστικού κόμματος…»!!!

Και φυσικά εκεί που δίνει «τα ρέστα» του είναι η απόλυτη ταύτιση με το κράτος-δολοφόνο σε σημείο κυνισμού μάλιστα: «…Πώς εγκλωβίζεσαι από μία τρομοκρατική απειλή φανατικών «μαχητών του Θεού»; Τους βγάζεις λόγο; Τους κάνεις κήρυγμα; Ή στέλνεις γράμμα με καρδούλες; Διότι ο άλλος δρόμος είναι ακριβώς αυτός στον οποίο βαδίζει το Ισραήλ. Τους εξαρθρώνει και μετά μπορεί να διαπραγματευτεί με ότι κινείται ακόμη…».

Τελικά το άρθρο είναι ένα εξαίρετο δείγμα «στρατευμένης δημοσιογραφίας» (που τόσο συχνά απεχθάνεται) στην υπηρεσία φυσικά όχι της αλήθειας αλλά των όσων οι «γνωστές» πρεσβείες και οι μηχανισμοί τους μας «σερβίρουν»!