🗓️ Σαν σήμερα 1η Οκτωβρίου ||
Μια ματιά στην ιστορία του τόπου και του κόσμου //
🗒️ Γεγονότα και πρόσωπα που έμειναν στην ιστορία
και δεν πρέπει να ξεχάσουμε

Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης _Οχτώβρης (από το οχτώ _8) είναι ο δέκατος μήνας του χρόνου κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο (ήταν ο τέταρτος του αττικού έτους) ανήκει, στην εποχή του Φθινοπώρου ^(#) και έχει 31 ημέρες. Επειδή το πιο σημαντικό δώρο του Οκτωβρίου στους γεωργούς είναι οι πολλές βροχές του, γι’ αυτό σε πολλά μέρη ονομάζεται “Βροχάρης”, αλλά και μήνας της σποράς, εξ ου και τα ονόματα “Σποριάτης”, “Σποριάς” και “Σπαρτός. Στα νησιώτικα του Αιγαίου Τρυγομηνάς λόγω του τρύγου της αμπέλου. Ονομάστηκε Πυανεψιών από τα ιερά Πυανέψια ή Πυανόψια, εορτή προς τιμήν του Απόλλωνα. Ο Οκτώβριος αρχίζει την ίδια ημέρα του χρόνου με τον Ιανουάριο, εκτός από τα δίσεκτα έτη.

(#)
Φθινόπωρο(ν), ήδη τον 5^ο πΧ αιώνα < φθίνω + ὀπώρ(α) + -ον. δλδ Η εποχή που φθίνουν, λιγοστεύουν τα φρούτα ή τελειώνει η ὀπώρα (η εποχή).

※ ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, (Μελπομένη), 42.3 ὅκως δὲ γίνοιτο φθινόπωρον, προσίσχοντες ἂν σπείρεσκον τὴν γῆν, ἵνα ἑκάστοτε τῆς Λιβύης πλέοντες γινοίατο, καὶ μένεσκον τὸν ἄμητον· _και, κάθε που ερχόταν φθινόπωρο, έπιαναν στεριά σ᾽ όποιο μέρος της Λιβύης έφταναν με τα πλοία τους, έσπερναν τη γη και περίμεναν να ωριμάσει το στάρι) _ (Καλλιόπη), 117.1 ἐπεὶ δὲ πολιορκεομένοισί σφι φθινόπωρον ἐπεγίνετο, [καὶ] ἤσχαλλον οἱ Ἀθηναῖοι ἀπό τε τῆς ἑωυτῶν ἀποδημέοντες καὶ οὐ δυνάμενοι ἐξελεῖν τὸ τεῖχος  Και καθώς ήρθε το φθινόπωρο κι η πολιορκία κρατούσε, οι Αθηναίοι βαρυγκομούσαν, και επειδή βρίσκονταν μακριά απ᾽ την πόλη τους και επειδή δεν μπορούσαν να κυριέψουν το τείχος _ καὶ ἐξέπεμψαν Λακεδαιμόνιοι περὶ τὸ φθινόπωρον τρισχιλίους ὁπλίτας τῶν ξυμμάχων. Οι Λακεδαιμόνιοι έστειλαν, κατά το φθινόπωρο, τρεις χιλιάδες συμμαχικούς οπλίτες.

Εορτές _Λαογραφία

Ο Οκτώβριος είναι η εποχή με τα πρωτοβρόχια και τα χρυσάνθεμα, που βαφτίστηκαν αϊδημητριάτικα και στην Κύπρο οχτωβρούδια. Είναι η εποχή που πρωτανθίζουν τα κυκλάμινα σε πλαγιές και βράχια, όπως τόσο χαρακτηριστικά έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος: “Κυκλαδινό, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα/ που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;”

Επιλεγμένο

Αυτή είναι η αθλιότητα του διαλυμένου ΕΣΥ! – Πάλι μπλακ άουτ στο μεγαλύτερο Νοσοκομείο της χώρας!!!

Πάλι μπλακ άουτ στον «Ευαγγελισμό», στο μεγαλύτερο Νοσοκομείο της χώρας, τη «ναυαρχίδα» του ΕΣΥ! Όλα τα τμήματα του Νοσοκομείου βυθίστηκαν το απόγευμα στο σκοτάδι. Στην…

Τα χριστιανικά, θα τα βρείτε στις αναρτήσεις των εκκλησιών (χριστιανικής, καθολικής, προτεσταντικής κλπ), για τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου (εξ ου προσωνυμία “Αι-Δημητριάτης” ή “Αι-Δημήτρης”) που θεωρείται από το λαό μας ορόσημο του χειμώνα και (θρησκευτικά), συνδυάζεται με τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου την Άνοιξη για τον Ευαγγελιστή Λουκά, τον πολιούχο της Αθήνας Διονύσιο Αρεοπαγίτη κλπ. Στο γεωργικό καλαντάρι οι δυο αυτές γιορτές αποτελούν τις χρονικές τομές που χωρίζουν το έτος σε δυο ίσα μέρη, στο χειμερινό και στο θερινό εξάμηνο αντίστοιχα.

Η Μεγάλη Οκτωβριανή
Σοσιαλιστική Επανάσταση

Οι κομμουνιστές τιμούμε το κορυφαίο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ού αιώνα που απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση φώτισε τη δύναμη της επαναστατικής ταξικής πάλης, τη δύναμη των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, όταν βγαίνουν ορμητικά στο προσκήνιο και γυρίζουν τον τροχό της Ιστορίας μπροστά, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Μέσα στον ιστορικό χρόνο, αποτέλεσε τη συνέχεια των εξεγέρσεων των δούλων, των χωρικών του Μεσαίωνα, των αστικών επαναστάσεων, αλλά ταυτόχρονα και την κορύφωση και την υπέρβασή τους, αφού για πρώτη φορά τέθηκε ως στόχος της επανάστασης η κατάργηση της ταξικής, εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Σαράντα έξι χρόνια μετά από την “έφοδο στους ουρανούς” της ηρωικής Παρισινής Κομμούνας, η ρωσική εργατική τάξη με την Οκτωβριανή Επανάσταση ήρθε να ενσαρκώσει το όραμα εκατομμυρίων εργατικών-λαϊκών μαζών για μια καλύτερη ζωή.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση απέδειξε την ορθότητα της λενινιστικής σκέψης ότι η νίκη του σοσιαλισμού είναι δυνατή σε μία χώρα ή σε ομάδα χωρών, ως συνέπεια της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Ο Οκτώβρης του 1917 ήταν γεγονός παγκόσμιας και διαχρονικής σημασίας. Επιβεβαίωσε τη δυνατότητα της εργατικής τάξης (ως κοινωνικής δύναμης που μπορεί και πρέπει να ηγηθεί στον επαναστατικό αγώνα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ανασφάλεια, φτώχεια, ανεργία και πολέμους) να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή. Επιβεβαίωσε, επίσης, ότι η πραγματοποίηση της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης δεν καθορίζεται από το ποσοστό της στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό, αλλά από το γεγονός ότι είναι ο φορέας των νέων σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής.

Ταυτόχρονα, ο Οκτώβρης ανέδειξε τον αναντικατάστατο ρόλο της πολιτικής επαναστατικής πρωτοπορίας, του Κομμουνιστικού Κόμματος, ως καθοδηγητικού παράγοντα όχι μόνο της σοσιαλιστικής επανάστασης, αλλά και όλης της πάλης για τη διαμόρφωση, ισχυροποίηση, τελική νίκη της νέας, κομμουνιστικής κοινωνίας.

331 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος νικά στα Γαυγάμηλα τον βασιλέα των Περσών, Δαρείο Γ’. Με τη νίκη αυτή, ο μέγας στρατηλάτης ολοκληρώνει την κατάκτηση της περσικής αυτοκρατορίας. Ο Βουκεφάλας το αγαπημένο άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σκοτώνεται σ’ αυτή τη μάχη.

844  Ο στόλος των Βίκινγκς λεηλατεί την αραβική πόλη της Σεβίλλης.

1541 Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης ο  Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας της ισπανικής Αναγέννησης. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μακριά από την Ελλάδα, δημιουργώντας τα περισσότερα έργα του στην Ιταλία και στην Ισπανία. Εκπαιδεύτηκε αρχικά ως αγιογράφος στο Ηράκλειο, που αποτελούσε τότε τμήμα της ενετικής επικράτειας, και αργότερα ταξίδεψε στη Βενετία. Στην Ιταλία επηρεάστηκε από τους μεγαλύτερους δασκάλους της ιταλικής τέχνης, όπως τον Τιντορέττο και τον Τιτσιάνο, του οποίου υπήρξε μαθητής, υιοθετώντας στοιχεία από τον μανιερισμό. Το 1577 εγκαταστάθηκε στο Τολέδο, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του και ολοκλήρωσε ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα του.
Υφολογικά, η τεχνοτροπία του Ελ Γκρέκο θεωρείται έκφραση της Βενετικής Σχολής και του μανιερισμού όπως αυτός διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα. Παράλληλα χαρακτηρίζεται από προσωπικά στοιχεία, προϊόντα της τάσης του για πρωτοτυπία, τα οποία όμως δεν βρήκαν μιμητές στην εποχή του, γεγονός που δεν ευνόησε και τη συνέχειά τους. Η μπαρόκ τεχνοτροπία που εκτόπισε τον μανιερισμό, αλλά και τα αμέσως μεταγενέστερα καλλιτεχνικά ρεύματα που δεν αντιμετώπισαν ευμενώς το ύφος του και είχαν ως αποτέλεσμα να αγνοηθεί το έργο του Γκρέκο τους επόμενους αιώνες. Στη διάρκεια του 20ού αιώνα, αναγνωρίστηκε ως πρόδρομος της μοντέρνας τέχνης που αξιοποίησε στοιχεία της Ανατολικής και Δυτικής παράδοσης, και το έργο του επανεκτιμήθηκε, διατηρώντας μέχρι σήμερα δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στους μείζονες ζωγράφους όλων των εποχών.

1795 Η Γαλλία κατακτά το Βέλγιο.

1800 Η Ισπανία παραχωρεί τη Λουιζιάνα στη Γαλλία.

1811 Το πρώτο ατμόπλοιο που πλέει στον ποταμό Μισσισσιππή φτάνει στη Νέα Ορλεάνη.

1861 Κυκλοφορούν τα πρώτα ελληνικά γραμματόσημα, τα οποία τυπώθηκαν στη Γαλλία, με παράσταση της κεφαλής του Ερμή.

1843 Εκδίδεται στο Λονδίνο η εφημερίδα News of the World.

1847 Ο γερμανός εφευρέτης και βιομήχανος, Βέρνερ φον Ζίμενς, ιδρύει την εταιρεία Ζίμενς.

1861 Κυκλοφορούν τα πρώτα ελληνικά γραμματόσημα, με παράσταση της κεφαλής του Ερμή, τα οποία τυπώθηκαν στο Παρίσι.

1867 Ο Καρλ Μαρξ εκδίδει το «Κεφάλαιο», που αποτελεί την κορωνίδα του έργου του.

1869 Η Αυστρία εκδίδει τις πρώτες καρτ ποστάλ στον κόσμο.

1873 Κυκλοφορεί η πρώτη καθημερινή εφημερίδα στην Ελλάδα με τίτλο «Η Εφημερίς» και εκδότη το Δημήτρη Κορομηλά.

1881 Γεννήθηκε ο Αμερικανός μηχανικός, Γουίλιαμ Μπόινγκ, ιδρυτής της ομώνυμης εταιρείας κατασκευής αεροσκαφών

1888 Εκδίδεται το πρώτο τεύχος του περιοδικού «National Geographic».

1891 Το φημισμένο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ ανοίγει τις πύλες του στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.

1895 Η Μαδαγασκάρη γίνεται προτεκτοράτο της Γαλλίας

1898 Κυκλοφορεί η Ποδηλατική και Αθλητική Επιθεώρησις της Ανατολής, το πρώτο αθλητικό έντυπο στην Ελλάδα, έκδοση του Ποδηλατικού Συλλόγου Αθηνών, πρόεδρος του οποίου είναι ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης.

1910 Βόμβα στο Λος Άντζελες καταστρέφει τα γραφεία της εφημερίδας Los Angeles Times, σκοτώνοντας 21 άτομα.

1916 Γεννήθηκε η ηθοποιός Μαρία Φωκά

1920 – Γεννιέται ο Αμερικανός ηθοποιός Walter Matthau (Γουόλτερ Ματάου _πέθανε 1^η Ιουλίου 2000), βραβευμένος με Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1966 Ένας υπέροχος απατεώνας (The Fortune Cookie) σε σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ. Η ταινία αυτή σηματοδότησε την πρώτη συνεργασία του Ματάου με τον Τζακ Λέμον με τον οποίο αποτέλεσε κινηματογραφικό δίδυμο που συνεργάστηκε μαζί σε συνολικά 10 ταινίες. Σημαντική θέση στη φιλμογραφία του ηθοποιού κατέχουν οι ταινίες Μια μορφή μέσα στο πλήθος (A Face in the Crowd, 1957), Ραντεβού στο Παρίσι (Charade, 1963), Ένα παράξενο ζευγάρι (The Odd Couple, 1968), Χελόου Ντόλι (Hello, Dolly!, 1969), Το αγκάθι (Cactus Flower, 1969), Μίστερ Κοτς (Kotch, 1971), Η πρώτη σελίδα (The First Page, 1974), Οι γκρινιάρηδες (The Sunshine Boys, 1975), Καλιφόρνια οτέλ (California Suite, 1978) και Τα φιλαράκια (Buddy Buddy, 1981).

1922 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος δηλώνει ότι αποχωρεί οριστικά από την πολιτική. Θα επιστρέψει θριαμβευτικά το 1928.

1924 Παραιτείται η κυβέρνηση Θ. Σοφούλη. Στη θέση της σχηματίζεται νέα κυβέρνηση υπό τον Α. Μιχαλακόπουλο, η οποία θα ανατραπεί με πραξικόπημα λίγους μήνες αργότερα (δικτατορία Πάγκαλου)

1930 Γεννιέται ο Γάλλος ηθοποιός Philippe Noiret (Φιλίπ Νουαρέ πέθανε 23 Νοεμβρίου 2006).

1931 Το ισπανικό Κοινοβούλιο χορηγεί δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες

1935 Στρατιωτικό απόσπασμα πυροβολεί συλλαλητήριο 3.000 αμπελουργών της Λευκάδας, σκοτώνοντας τον κομμουνιστή Δ. Καρφάκη και ένα μαθητή

1935 Γεννιέται η Julie Andrews (Τζούλι Άντριους), Αγγλίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, τραγουδίστρια και συγγραφέας, η οποία έχει βραβευθεί με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, Χρυσή Σφαίρα, BAFTA, Έμμυ, Γκράμι και Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών.
Το 1996 αρνήθηκε την υποψηφιότητα για Βραβείο Τόνυ Καλύτερης Ηθοποιού Σε Μιούζικαλ, βραβείο το οποίο επρόκειτο να κερδίσει. Η φωνή της, που είχε έκταση τεσσάρων οκτάβων, χάθηκε το 1997, μετά από εγχείρηση που υπέστη στις φωνητικές της χορδές. Η Άντριους είναι επίσης συγγραφέας παιδικών βιβλίων και το 2008 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της Home: A Memoir of My Early Years. Η ηθοποιός έχει επίσης τιμηθεί με τον ανώτερο τίτλο τιμής της Βρετανίας, Ντέιμ.

Η Άντριους ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια και θεατρική ηθοποιός από την παιδική της ηλικία και, μετά από μια σειρά πετυχημένων εμφανίσεων στην Αγγλία, έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ το 1954, με το μιούζικαλ της Σάντι Γουίλσον The Boy Friend. Το 1956 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μιούζικαλ Ωραία μου Κυρία των Άλαν Τζέι Λέρνερ και Φρέντερικ Λοβ (μουσικοχορευτική μεταφορά του Πυγμαλίωνα του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω) και το 1960 πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ Κάμελοτ, επίσης των Λέρνερ και Λοβ. Οι θετικές κριτικές που απέσπασε για τα δυο αυτά μιούζικαλ της άνοιξε το δρόμο για τον κινηματογράφο. Παρά το γεγονός ότι ήταν η επικρατέστερη ηθοποιός για να επαναλάβει το ρόλο της Ελάιζα Ντούλιτλ στην κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ Ωραία μου Κυρία (My Fair Lady, 1964), ο ρόλος που εκείνη είχε ερμηνεύσει στο Μπρόντγουεϊ πήγε στην Όντρεϊ Χέπμπορν. Λίγο αργότερα ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, που την είχε δει να ερμηνεύει τη Γκουίνεβιρ στο μιούζικαλ Κάμελοτ, θεώρησε ότι ήταν η καταλληλότερη ηθοποιός για το ρόλο της Μαίρη Πόππινς, μιούζικαλ το οποίο ετοίμαζε η εταιρία. Η Άντριους ήταν έγκυος εκείνη την περίοδο και αρνήθηκε αρχικά το ρόλο, αλλά ο Ντίσνεϊ της υποσχέθηκε να περιμένει. Μετά τον τοκετό, η Άντριους έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη Μαίρη Πόππινς (Mary Poppins, 1964) έναν ρόλο που την έκανε την πιο επιτυχημένη ηθοποιό της δεκαετίας του ’60. Ο ρόλος της Αγγλίδας γκουβερνάντας της χάρισε Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, Βραβείο BAFTA και Χρυσή Σφαίρα. Ακολούθησε η ταινία Ημέρες του Πολέμου και Έρωτος (The Americanization of Emily, 1964) καθώς και η ταινία που την καθιέρωσε ως αστέρι πρώτου μεγέθους, Η Μελωδία της Ευτυχίας (The Sound of Music). Η Άντριους βρέθηκε για μια ακόμη φορά υποψήφια για Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου, η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών, μέχρι το 1982 που το ρεκόρ εισπράξεων καταρρίφθηκε από την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ Ε.Τ. ο Εξωγήινος (E.T. the Extra-Terrestrial). Έχασε, όμως, το Όσκαρ για τη Μελωδία της Ευτυχίας από τη Τζούλι Κρίστι. Η επιτυχία συνεχίστηκε για την Άντριους με τη συμμετοχή της στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Το σχισμένο παραπέτασμα (Torn Curtain, 1966) πλάι στον Πωλ Νιούμαν καθώς και στην ταινία Γλυκιά μου, Μίλι (Thoroughly Modern Millie, 1967), ενώ η επική ταινία Χαβάη (Hawaii, 1966) στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τον Μαξ Φον Σίντοφ, θεωρήθηκε η εμπορικότερη του 1966. Ωστόσο, ακολούθησαν δύο αποτυχημένες ταινίες, Η Σταρ (Star!, 1968), όπου υποδύθηκε τη θεατρική ηθοποιό Γκέρτρουντ Λόρενς και το Ντάρλινγκ Λίλι (Darling Lili, 1970) που σκηνοθέτησε ο δεύτερος σύζυγός της Μπλέικ Έντουαρντς, μετά από τις οποίες απείχε για αρκετά χρόνια από τα κινηματογραφικά δρώμενα. Κατά τη δεκαετία του ’70 εμφανίστηκε στις ταινίες Αγάπησα έναν κατάσκοπο (The Tamarind Seed, 1974) και Δέκα (10, 1979), αμφότερες σε σκηνοθεσία Μπλέικ Έντουαρντς. Ακολούθησαν οι ταινίες Στοιχήματα και Παθήματα (Little Miss Marker, 1980) και Ροζ σκάνδαλα (S.O.B., 1981), καθώς και το Βίκτωρ Βικτώρια (Victor Victoria, 1982), που της απέφερε ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’80 αποσύρθηκε για άλλη μια φορά από τα κινηματογραφικά δρώμενα, για να επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με τη συμμετοχή της στις ταινίες Το ημερολόγιο μιας πριγκίπισσας (The Princess Diaries, 2001) πλάι στην Αν Χάθαγουεϊ και Σρεκ (Shrek, 2001).

1936 Στην Ισπανία, οι αντάρτες ονομάζουν τον Φρανθίσκο Φράνκο “Αρχηγό της Κυβέρνησης του Ισπανικού Κράτους”. Ο δικτάτορας του καθεστώτος του Μπούργκος αναλαμβάνει όλες τις εξουσίες του νέου κράτους.

1943 Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Στην Ιταλία, η Νάπολη και το Αβελίνο πέφτουν στα χέρια των Συμμάχων.

1943 Γεννήθηκε ο Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου, Jean-Jacques Annaud (Ζαν Ζακ Ανό)

1945  Συνέρχεται στην Αθήνα το 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1-6/10/1945). Ήταν το πρώτο συνέδριο του ΚΚΕ μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο και συνήλθε σε συνθήκες τυπικής νομιμότητας. Συνθήκες που δε θα ξαναζούσε το κόμμα παρά μετά από 29 χρόνια, το 1974 (το επόμενο τυπικά νόμιμο συνέδριό του ήταν το 10ο, που πραγματοποιήθηκε το 1978).
Το 7ο ήταν ταυτόχρονα ένα Συνέδριο που η σύγκλησή του απείχε από το 6ο δέκα ολόκληρα χρόνια (Δεκέμβρης 1935). Στο διάστημα αυτών των δέκα χρόνων, είχαν μεσολαβήσει πολλά: Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, η Κατοχή, η ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και η απελευθέρωση της χώρας, ο Δεκέμβρης του 1944, η Συμφωνία της Βάρκιζας και η διάλυση του ΕΛΑΣ, το καθεστώς της λευκής τρομοκρατίας που τις μέρες του συνεδρίου συνεχιζόταν αμείωτο. Σ’ αυτά τα δέκα χρόνια, το ΚΚΕ είχε καταφέρει από ένα μικρό κόμμα να γίνει η κυριότερη και η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της Ελλάδας.
Ωστόσο, παρά και τα πρόσφατα γεγονότα (βλ. ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη με τις συνασπισμένες δυνάμεις της ντόπιας αστικής τάξης, ταγματασφαλιτών, κλπ. και του βρετανικού ιμπεριαλισμού) το Κόμμα δεν μπόρεσε να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα, διαμορφώνοντας επαναστατική στρατηγική και ρίχνοντας όλες του τις δυνάμεις για την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας (902.gr)

1945 Το Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, στη Νυρεμβέργη, καταδικάζει σε θάνατο 12 ναζιστές ηγέτες. Σε γενικές γραμμές ο πέλεκυς θα πέσει πολύ ελαφρά στους Ναζί εγκληματίες πολέμου. Πολλοί θα απελευθερωθούν έπειτα από λίγα χρόνια, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θα «αξιοποιούνταν» στη συνέχεια από το διεθνή ιμπεριαλισμό στη «εκστρατεία» του κατά του κομμουνισμού. Ακόμα ελαφρύτερα θα πέσει ο πέλεκυς για τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες που κατηγορούνταν για την άνοδο του ναζισμού και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

1946 Είκοσι δύο ηγέτες των Ναζί κρίνονται ένοχοι για εγκλήματα πολέμου στην περίφημη Δίκη της Νυρεμβέργης.

1947 Ολοκληρώνεται στο Γράμμο η πρώτη σειρά της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Με την ευκαιρία αυτή η Σχολή τίμησε τους εξής τέσσερις νεκρούς που έπεσαν στα πεδία των μαχών τον καιρό της φοίτησής τους: Γεωργίου Κώστα, Παπαδόπουλο Οδυσσέα, Γκίμπη Ηλία και Παυλίδη Τάσιο (ανθυπολοχαγοί τιμημένοι νεκροί).

1949  H θρυλική «Μεγάλη Πορεία», -πρωτόγνωρο στην ιστορία επικό κατόρθωμα του λαού και των κομμουνιστών της Κίνας φτάνει στο τέλος της.
Ο Μάο τσε Τουνγκ ανακηρύσσει στο Πεκίνο τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, έπειτα από αγώνες 2 ετών κατά των εθνικιστών του Τσανγκ Κάι Σεκ, ο οποίος καταφεύγει στην Ταϊβάν. Η μέρα θα αποτελέσει εθνική εορτή της Κίνας.

H «Μεγάλη Πορεία», της Κίνας

Οι τέσσερις «Εκστρατείες Τελικής Εξόντωσης» εναντίον του «Κόκκινου Στρατού» και της «κυβέρνησης των σοβιέτ» του Κιανγκσί, αποδείχτηκαν ευσεβείς πόθοι…
Αυτή η νίκη της Κινέζικης Επανάστασης απέδειξε τον εσφαλμένο χαρακτήρα του λαϊκού μετώπου και της θεωρίας των σταδίων της ΚΔ, που και σήμερα αναβιώνει από τους κάθε λογής οπορτουνιστές: Αποδείχτηκε δηλ ότι αυτή η στρατηγική οδηγεί στην ηγεμονία-κυριαρχία της αστικής τάξης, στο φρενάρισμα της επαναστατικής διαδικασίας και (συνήθως) στη συντριβή των επαναστατικών δυνάμεων.

Σήμερα κοντά 80 χρόνια μετά, με την επικράτηση της αντεπανάστασης, έχουμε ραγδαία και αχαλίνωτη καπιταλιστικοποίηση της Κίνας, απόρροια και της «εκσυγχρονιστικής» προσαρμογής και ένταξης στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό οι τραγικές συνέπειες για τον κινεζικό λαό είναι παραπάνω από εμφανείς (ανεργία, μαύρη εργασία, εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, άλωση σημαντικών τομέων της οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο κλπ). Αυτή η πολιτική δημιουργεί τεράστιες ανισότητες, αναγεννά τους κουλάκους στο χωριό, δημιουργεί ένα προνομιούχο αστικό στρώμα (διευθυντές στη βιομηχανία κλπ), ενώ -φυσική συνέπεια, αντίστοιχες μεταβολές δημιουργούνται και στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας και σε όλη την κομματική ιεραρχία του: την ηγεσία καταλαμβάνουν αυτά τα κυρίαρχα στρώματα και οι υποστηρικτές της αρχής «πάνω απ’ όλα το κέρδος» και η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΚ, τον Αυγ-1966, που καλεί σε πάλη για «ανατροπή όσων προσώπων της εξουσίας παίρνουν τον καπιταλιστικό δρόμο» (οδηγεί στη δημιουργία των «εθνοφρουρών») …τελικά μας φτάνει στο σήμερα

1949 Ιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

1950 Γεννήθηκε η Ελληνίδα τραγουδίστρια Ελπίδα Καραγιαννοπούλου καλλιτεχνικά γνωστή ως Ελπίδα _είναι αδελφή του επίσης τραγουδιστή Κώστα Καράλη. Σπούδασε μουσική και φωνητική κοντά στον σπουδαίο δάσκαλο Αλέξανδρο Αινιάν.
Από μικρή ονειρευόταν να γίνει αρχιτέκτονας και αργότερα, σπούδασε σχέδιο στη Σχολή Δοξιάδη. Πριν τελειώσει τις σπουδές της, μέσω του αδελφού της Κώστα, γνώρισε τον Γεράσιμο Λαβράνο, γνωστό μουσικοσυνθέτη κι έτσι το 1970 άρχισε να ασχολείται με την μουσική και το τραγούδι και άρχισε να εργάζεται τα βράδια, ξεκινώντας με τον Νίκο Ιγνατιάδη στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Συνέχισε σε δημοφιλή νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. Συνεργάστηκε με τους Γιάννη Πάριο, Γιώργο Νταλάρα, Στράτο Διονυσίου, Τόλη Βοσκόπουλο, Χάρις Αλεξίου, Βίκυ Μοσχολιού, Δημήτρη Μητροπάνο, Γιάννη Πουλόπουλο, Μανώλη Μητσιά, Χάρρυ Κλυνν και με όλους σχεδόν τους μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές.

Έχει συνεργασθεί και με δημιουργούς, όπως τον Κώστα Χατζή, Σώτια Τσώτου, Λάκη Παπαδόπουλο, Βαγγέλη Παπαθανασίου, Κυριάκο Ντούμο, Δημήτρη Ιατρόπουλο, Πάνο Φαλάρα, Κώστα Τουρνά, Χρήστο Νικολόπουλο κ.α. Στη δισκογραφία μπήκε το 1970, με το τραγούδι “λόγια αγάπης”. Ακολούθησε το “μη θυμώνεις μη” και το 1972 έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με το τραγούδι “δεν τον είδα”. Ακολούθησε και ο πρώτος προσωπικός της δίσκος με τον ομώνυμο τίτλο.
Το 1975 συμμετείχε στο XVI Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού της Viña del Mar της Χιλής, εκπροσωπώντας την Ελλάδα, κερδίζοντας τον Αργυρό Γλάρο και την πρώτη θέση στον διεθνή διαγωνισμό με το τραγούδι Pos, pes mou pos (Love Song).
Σταθμός στη δισκογραφία της ήταν η συνεργασία της το 1977, με τον Κώστα Χατζή και την ζωντανή ηχογράφηση με τίτλο “Ελπίδα-Δάκης στου Κώστα Χατζή”. Από αυτήν την συνεργασία προέκυψε η μεγάλη διαχρονική επιτυχία “αντίο”, σε στίχους Σώτιας Τσώτου. Στη διάρκεια των χρόνων, από το 1972 έως το 1986, συμμετείχε τέσσερις φορές στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και έξι φορές εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή Φεστιβάλ τραγουδιού, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στη Χιλή, το δεύτερο βραβείο στο Τόκιο της Ιαπωνίας και άλλα πολλά βραβεία, όπως βραβεία ερμηνείας, ξεχωριστής προσωπικότητας και βραβεία από τα ΜΜΕ ξένων χωρών. Η Ελπίδα υπήρξε πρότυπο για τους νέους της δεκαετίας του ’70. Το 1979 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision στο Ισραήλ με το τραγούδι “Σωκράτη εσύ super star” του Δώρου Γεωργιάδη και της Σώτιας Τσώτου, κερδίζοντας την 8η θέση. Ο “Σωκράτης” κυκλοφόρησε και στις Ισπανία, Πορτογαλία, Γερμανία, Ολλανδία καθώς και στις Σκανδιναβικές χώρες. Τη δεύτερη εκπροσώπησε την Κύπρο το 1986 στο Μπέργκεν της Νορβηγίας με το τραγούδι “Τώρα ζω”. Το 2010 συμμετείχε στο τηλεοπτικό πρόγραμμα “Just the 2 Of Us”. Το 2012 συμμετείχε στο CD του Γιάννη Ζουγανέλη “με γεια το κουρεμα”, με το τραγούδι του Αντώνη Ανδρικάκη “θέλω μια μέρα”. Το 2013 συμμετέχει στο CD των Onirama και στο τραγούδι “μια βόλτα”. Τη σεζόν 2022 πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά Η Γη της Ελιάς.

1957 Πρώτη εμφάνιση της φράσης “In God We Trust” σε χαρτονόμισμα των ΗΠΑ.

1957 Γεννήθηκε ο ηθοποιός Στέλιος Μάινας.

1958 Ξεκινά τη λειτουργία της η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, η NASA.

1960 Στην Κύπρο, ορίζεται η 1η Οκτωβρίου ως η επίσημη ημέρα της Ανεξαρτησίας της νήσου. Η επέτειος της ανεξαρτησίας, η 16η Αυγούστου, παραμένει απλώς ως ημερολογιακή ιστορική μνήμη.

1961 Συγχωνεύονται το Ανατολικό με το Δυτικό Καμερούν και σχηματίζεται η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία του Καμερούν.

1963 Η Νιγηρία ανακηρύσσεται δημοκρατία. Πρώτος Πρόεδρος αναλαμβάνει ο Ναμντί Αζικίβε.

1968 Με ανακοίνωσή του το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζει όλους όσοι «ορθώθηκαν με τόλμη και θάρρος σε συνθήκες φασιστικής τρομοκρατίας, ωμής βίας και νοθείας, με το στρατιωτικό νόμο σε πλήρη ισχύ ενάντια στο καθεστώς του φασιστικού ζόφου, καταδίκασαν το φασιστικό Σύνταγμα, διερμηνεύοντας έτσι τα πραγματικά αισθήματα του ελληνικού λαού».

1968 Πέθανε ο γάλλος ζωγράφος, Μαρσέλ Ντυσάν

1968 Από σύγκρουση αμαξοστοιχιών στο Δερβένι της Κορινθίας σκοτώνονται 34 άτομα και τραυματίζονται 102, στη χειρότερη σιδηροδρομική τραγωδία στην νεότερη Ελλάδα.

1969 Το αεροσκάφος «Κονκόρντ» καταρρίπτει για πρώτη φορά το φράγμα του ήχου.

1973 Κατά τη διάρκεια συναυλίας στο γήπεδο του Παναθηναϊκού μοιράστηκαν προκηρύξεις ενάντια στο στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας και των ΗΠΑ. Μετά το τέλος της συναυλίας συγκροτήθηκε διαδήλωση στη Λ. Αλεξάνδρας που κράτησε περίπου μια ώρα.

1973 Δημοσιεύεται διαμαρτυρία της ΚΕ του ΚΚΕ για το όργιο της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η Χούντα της Χιλής και για τη σύλληψη του Λουίς Κορβαλάν, ΓΓ του ΚΚ Χιλής.

1974 Πέθανε ο Σπυρίδων Μαρινάτος, αρχαιολόγος, με σημαντικότατο ανασκαπτικό έργο στη Θήρα της Σαντορίνης. Το 1929, διατύπωσε θεωρία σύμφωνα με την οποία το τέλος του Μινωϊκού πολιτισμού στο Αιγαίο προήλθε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας (1600 π.Χ.). (Γεν. 4/11/1901)

1976 Στο Μεξικό, ο τυφώνας Λίζι σκοτώνει 2.500, τραυματίζει 14.000 και αφήνει 40.000 αστέγους

1977 O  Πελέ “κρεμάει τα παπούτσια του” με 1.281 γκολ σε 1.363 αγώνες. Ενώπιον 75.646 θεατών, ο αποχωρεί από τα γήπεδα, στο στάδιο του Νιου Τζέρσεϊ, έχοντας παίξει στο πρώτο ημίχρονο με τον Κόσμο της Νέας Υόρκης και στο δεύτερο με την Σάντος, πρώην ομάδα του.

1979 Έπειτα από 70 χρόνια Αμερικανικού ελέγχου, η διώρυγα παραδίδεται επίσημα στον Παναμά (αν και η σχετική Συνθήκη όριζε πως η παράδοση του ελέγχου θα γινόταν «σταδιακά» σε ένα διάστημα 20 ακόμα χρόνων).

1980 Το μότορσιπ «Παναγιώτης», φορτωμένο με λαθραία τσιγάρα, προσαράζει σε κόλπο της Ζακύνθου. Είναι το περίφημο «Ναυάγιο», από τα τουριστικά αξιοθέατα του νησιού.

1981 Βόμβα στα γραφεία της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης σκοτώνει 50 άτομα

1982 Στη Γερμανία, εκλέγεται καγκελάριος ο Χριστιανοδημοκράτης, Χέλμουτ Κολ, διαδεχόμενος τον Χέλμουτ Σμιτ.

1985 Ισραηλινά αεροπλάνα βομβαρδίζουν την έδρα της ΟΑΠ στην Τυνησία, με 60 νεκρούς

1988 Το Ανώτατο Σοβιέτ στη Μόσχα εκλέγει το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΣΕ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, διάδοχο του Αντρέι Γκρομίκο, στη θέση του αρχηγού του κράτους.

Ο καπιταλισμός θρηνεί τον ηγέτη της αντεπανάστασης!

1992 Πέθανε ο μεγάλος αρχιτέκτονας Ιωάννης Δεσποτόπουλος (Jan Despo) ο μο­να­δι­κός Έλ­λη­νας που φοί­τη­σε στη σχολή του Μπά­ου­χα­ους  (γεννήθηκε το 1903), ο οποί­ος στη διάρ­κεια της δε­κα­ε­τί­ας του ’30 προ­σπά­θη­σε να συμ­με­τά­σχει στην ανά­πτυ­ξη της μο­ντέρ­νας αρ­χι­τε­κτο­νι­κής στην Ελ­λά­δα.
Το ση­μα­ντι­κό­τε­ρο με­τα­πο­λε­μι­κό του έργο είναι η βρα­βευ­μέ­νη με­λέ­τη για το Πο­λι­τι­στι­κό Κέ­ντρο της Αθή­νας, από το οποίο δεν πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε σχε­δόν τί­πο­τε (το [νέο] Ωδείο Αθη­νών μόνο και αυτό μι­σο­τε­λειω­μέ­νο).
Αξί­ζει να θυ­μί­σου­με εδώ ότι η σχέση πόλης και κο­σμο­θε­ω­ρί­ας, είχε επι­ση­μαν­θεί από τον Δε­σπο­τό­που­λο στα «Τε­χνι­κά Χρο­νι­κά» του 1933 με την ευ­και­ρία της διε­ξα­γω­γής του 4ου CIAM στην Αθήνα, όπου το­νί­ζει ότι: «…η πόλις έχει φυ­σιο­γνω­μί­αν, εξαρ­τω­μέ­νην εκ του χα­ρα­κτή­ρος των κα­τοί­κων, του κλί­μα­τος και εκ των πο­λι­τι­κο-οι­κο­νο­μι­κών και πνευ­μα­τι­κών εκ­δη­λώ­σε­ων του κυ­ριαρ­χού­ντος κοι­νω­νι­κού συ­στή­μα­τος…»

Ιωάννης Δεσποτόπουλος | Jan Despo

Δυο λόγια για τον μοναδικό Έλληνα που φοίτησε στη σχολή του Μπάουχαους τον καθηγητή Ιωάννη Δεσποτόπουλο – Jan Despo (1903–1992), ο οποίος στη διάρκεια της δεκαετίας του ’30 προσπάθησε να συμμετάσχει στην ανάπτυξη της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα.
Το σημαντικότερο μεταπολεμικό του έργο είναι η βραβευμένη μελέτη για το Πολιτιστικό Κέντρο της Αθήνας, από το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε σχεδόν τίποτε (το [νέο] Ωδείο Αθηνών μόνο και αυτό μισοτελειωμένο).

Ο Δεσποτόπουλος ήταν πρόσωπο-κλειδί στο 4ο CIAM όπου υπήρχαν και πολλοί προοδευτικοί / αριστεροί και κομμουνιστές πολεοδόμοι και αρχιτέκτονες, όπως ο Ισαάκ Σαπόρτα που μαζί με τον Αλ.Τάσσο, τον Κάρολο Κούν, τον Μέμο Μακρή, τον Αλέξανδρο Κορογιαννάκη και άλλους τεχνικούς και καλλιτέχνες, μέλη του ΚΚΕ αντιτάχθηκαν σθεναρά στην κυρίαρχη λογική, όπως επίσης αργότερα και με τη «Χάρτα της Αθήνας ΙΙ»
Θυμίζουμε πως είχε κυνηγηθεί λυσσασμένα από το αστικό κράτος, το 1943 εκλέχτηκε καθηγητής στο ΕΜΠ, απολύθηκε ως κομμουνιστής το 1945 και εγκαταστάθηκε στην Γερμανία, όπου έγινε μόνιμος καθηγητής πρώτα στο Μόναχο και μετά στο Βερολίνο, ως μέλος της Ακαδημίας, εργάστηκε στη Σουηδία σε προγράμματα ανάπτυξης του Τρίτου Κόσμου και τελικά επανεκλέχτηκε στο ΕΜΠ το 1961 (μέχρι το 1968 που συνταξιοδοτήθηκε).

Η «Χάρτα της Αθήνας ΙΙ», κατέγραψε την συγκρότηση αλλά και το φιλοσοφικό και κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο καθώς και το ιστορικό πλαίσιο της πόλης μέσα από τέσσερεις βασικές ομάδες:

• η «οικονομική συγκρότηση» (και εδώ φαίνεται η σημασία που δίνεται στην οικονομική βάση σύμφωνα με τα μαρξιστικά πλαίσια),
• η «ομαδική ζωή» ως δεύτερο ιεραρχικά στοιχείο, που απεικονίζει την έμφαση που δίνονταν στον μεσοπόλεμο στον κοινωνικό και συλλογικό χαρακτήρα της κοινωνίας και της πόλης, δεν πρόκειται για την «αναψυχή» της Χάρτας αλλά για κάτι ευρύτερο, που υποδηλώνει και την σημασία του συλλογικού απέναντι στο ιδιωτικό και το ατομικό, και που αφορά την πολιτική ζωή, την πνευματική ζωή, και τέλος και την ψυχαγωγία, ως ένα μέρος της συλλογικής ζωής αλλά όχι το κυρίαρχο ιεραρχικά.
• … «ο συν-οικισμός, το κατοικείν», θεώρηση της κατοικίας ως μιας συλλογικής πράξης μέσα στην πόλη όπου όχι απλά «κατοικούμε» αλλά «συν-κατοικούμε» (αργότερα ο Δεσποτόπουλος χαρακτήριζε τις σημερινές πόλεις «απέραντες αποθήκες εργατικών χεριών», «πολεοειδείς σχηματισμούς» ή και «μη πόλεις» ακριβώς επειδή έλλειπε ο συλλογικός χαρακτήρας των περιοχών κατοικίας και η κοινωνική συνοχή του πληθυσμού, αυτή που υπάρχει σε συγκεκριμένες φάσεις των κοινωνικών συστημάτων και στους προκαπιταλιστικούς χρόνους και στην πρώτη καπιταλιστική περίοδο.
• Τέλος, η τέταρτη βασική ομάδα αφορά την ιδεολογική φυσιογνωμία της πόλης, η οποία εκφράζει την κοσμοθεωρία στην οποία είναι εντεταγμένη.
  Η ιδεολογική αυτή φυσιογνωμία, διακρίνεται στην ύπαρξη και την σημασία συγκεκριμένων λειτουργιών για κάθε εποχή, στα προεξάρχοντα στοιχεία, λειτουργικά και μορφολογικά, διακρίνεται στην κάτοψη -σχέδιο της πόλης, και ακόμη στην καθολική της μορφή: στην αρχαία πόλη κυριαρχεί η Αγορά -ο κατ’ εξοχήν πολιτικός και ταυτόχρονα και οικονομικός χώρος, στον Μεσαίωνα ο Καθεδρικός Ναός και η πλατεία του, σήμερα οι ουρανοξύστες των κτηρίων των πολυεθνικών και του χρηματιστικού κεφαλαίου.

Αξίζει να θυμίσουμε εδώ ότι η σχέση πόλης και κοσμοθεωρίας, είχε επισημανθεί από τον Δεσποτόπουλο στα «Τεχνικά Χρονικά» του 1933 με την ευκαιρία της διεξαγωγής του 4ου CIAM στην Αθήνα, όπου τονίζει ότι:  «…η πόλις έχει φυσιογνωμίαν, εξαρτωμένην εκ του χαρακτήρος των κατοίκων, του κλίματος και εκ των πολιτικο-οικονομικών και πνευματικών εκδηλώσεων του κυριαρχούντος κοινωνικού συστήματος…»

Το Ωδείο Αθηνών, στα 150 χρόνια λειτουργίας του, πέρασε ένδοξες μέρες αλλά και δύσκολες.
Το 1850 μπαίνει το 1^ο πωλητήριο:
«Το σπίτι καλύπτει 540 τ.μ. και έχει τρεις ορόφους.
27 δωμάτια, 2 αποθήκες με αψίδα, 2 υπόγεια, 2 κουζίνες, ένα μπάνιο.
Τα εξωτερικά κτίρια καλύπτουν 344 τ.μ. και περιλαμβάνουν:
Στάβλους για 8 άλογα, χώρο για άμαξα, διαμέρισμα για τον κηπουρό και πλυσταριό.
Ο στάβλος και το πλυσταριό έχουν δική τους περιφραγμένη αυλή με αποθήκη ξύλου και κάρβουνου, χώρο πάγου, κοτέτσι και περιστερεώνα.
Στον κήπο υπάρχει θερμοκήπιο και τέσσερις στέρνες…».
Ακόμη και σήμερα στην πρόσοψή του είναι κρεμασμένη η σκουριασμένη επιγραφή «Ελληνικό Ωδείο» που πλέον διαβάζεται μετά δυσκολίας.
Το Μέγαρο, για το οποίο έγραψε ενθουσιώδεις περιγραφές ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν όταν επισκέφθηκε την Αθήνα, λατρεύτηκε από τον αρχαιολόγο Ερρίκο Σλήμαν, που το αγόρασε το 1887.
Αργότερα έβαλαν χέρι οικογένειες από μεγαλοεπιχειρηματίες και αριστοκράτες της εποχής
Το 1919 και για περισσότερο από μισό αιώνα η οδός Φειδίου θα αντηχεί μελωδίες, καθώς στο Μέγαρο (του πρώην αυτριακού πρέσβη Πρόκες Οστεν) ιδρύεται το Ωδείο με διευθυντή τον θρυλικό Μανώλη Καλομοίρη.
Το 1960 ο Δεσποτόπουλος κερδίζει με διαγωνισμό τη μελέτη για μια «Μουσική Ακαδημία», μέρος της ομάδας κτιρίων του Πνευματικού Κέντρου και -μετά από περιπέτειες, ολοκληρώνεται ένα μικρό μέρος (το 1976).
Από τότε και μέχρι σήμερα, εν μέσω συνεχούς εμπορευματοποίησης της γης, το αστικό κράτος στήνει «φορείς» και ψάχνει σπόνσορες.

ℹ️  Βλ & βιβλίο _Ιωάννης Δεσποτόπουλος, Ωδείο Αθηνών | επιμέλεια: Γιώργος Αγγελής | εκδ Μουσείο Μπενάκη, 2014 | ISBN 978-960-476-166-1

1995 Σεισμός 6 Ρίχτερ στην Τουρκία, στην πόλη Ντινάρ, με 84 νεκρούς και 212 τραυματίες.

1996 Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δίνει επίσημα τέλος στις εμπορικές κυρώσεις κατά των Γιουγκοσλαβικών Δημοκρατιών της Σερβίας και του Μαυροβουνίου, που είχαν επιβληθεί το 1992, όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος.

1999 Χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες αναπτύσσονται στην Τσετσενία, καθώς ο Ρώσος Πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν δηλώνει πως δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του  Ασλάν Μασχάντοφ.

2000 Τα ιστορικά υπερωκεάνια της Βρετανίας «Πριγκίπισσα Μαργαρίτα (καθελκύστηκε το 1968) και «Πριγκίπισσα Άννα» (1969) πραγματοποιούν το τελευταίο τους ταξίδι στη Μάγχη.

2000 Πραγματοποιείται η τελετή λήξης της 27ης Ολυμπιάδας του Σίδνεϊ.

2003 Οι ΗΠΑ επανεντάσσονται στην UNESCO. Είχαν αποχωρήσει το 1984.

2004 Πέθανε η ηθοποιός, Ελένη Χατζηαργύρη

2006 Με ομόφωνη απόφαση του σερβικού κοινοβουλίου υιοθετείται το νέο Σύνταγμα της χώρας, στο οποίο αναφέρεται ότι το Κόσοβο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Σερβίας.

2006 Τίθεται σε ισχύ η μονομερής κατάπαυση του πυρός στη Νοτιανατολική Τουρκία, από τους Κούρδους αντάρτες του PKK.

2018 Πέθανε ο διευθυντής χορωδίας Αντώνης Κοντογεωργίου.