Φυσικά η μεγάλη οθόνη είναι θέαμα και TV, υπολογιστής, tablet ή κινητό (ναι!! πολλοί βλέπουν ταινίες στο κινητό), απλώς “οδοντόκρεμες”. Για τους αδαείς η πλατφόρμα της ΕΡΤ, ERTFLIX είναι διαθέσιμη (όχι πάντα χωρίς χρέωση, σε Smart τηλεοράσεις, ακολουθώντας τη διαδικασία ενεργοποίησης των υβριδικών υπηρεσιών (HbbTV, διαδραστικές ή αλληλεπιδραστικές υπηρεσίες) και αντίστοιχα σε tablet ή κινητό (με σχετικό οδηγό εγκατάστασης)
Γράφει ο \\ Αστέρης Αλαμπής _Μίδας
Η άγρια αχλαδιά Ahlat Agaci _3ωρη 188λ
Σκηνοθεσία και σενάριο: Nuri Bilge Ceylan _webside (γνωστού και από τα πολύ καλά Haluk Bilginer & Melisa Sözen _2014, Τρεις πίθηκοι _2008, Κάποτε στην Ανατολία _2011 κά)
Η άγρια αχλαδιά (τουρκικά: Ahlat Ağacı=απιδιά) είναι μια δραματική ταινία του 2018, που επιλέχθηκε να διαγωνιστεί για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών εκείνης της χρονιάς, επίσης ως τουρκική συμμετοχή για την Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στα 91α Όσκαρ (αλλά δεν προτάθηκε)
Υπόθεση
Ο Σινάν είναι ένας επίδοξος νέος συγγραφέας που μόλις τελείωσε το κολέγιο. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά του, το Τσαν, προσπαθεί να βρει τοπική χρηματοδότηση για να δημοσιεύσει το ντεμπούτο χειρόγραφό του, το οποίο αποκαλεί «ιδιόρρυθμο μετα-μυθιστόρημα αυτόματης φαντασίας», αλλά διαπιστώνει ότι οι ντόπιοι δεν ενδιαφέρονται. Ανακαλύπτει επίσης ότι ο εκκεντρικός πατέρας του, Idris, επέτρεψε στον εθισμό του _τον τζόγο να μειώσει καταστροφικά την περιουσία και την τιμή της οικογένειας. Ανησυχώντας για τις προοπτικές σταδιοδρομίας του και βρίσκοντας τον εαυτό του κοινωνικά απομονωμένο στην αγροτική του πόλη, ο Σινάν περιπλανιέται στην ύπαιθρο και συμμετέχει σε μια σειρά δοκιμαστικών συζητήσεων με διάφορους συγγενείς και ντόπιους, συμπεριλαμβανομένου ενός καταξιωμένου συγγραφέα και δύο ιμάμηδων που έχουν διαφορετικές απόψεις για τη θέση της θρησκείας στο σύγχρονο κόσμος.
Τελικά, αηδιασμένος από τον εκφυλισμό του πατέρα του και υποπτευόμενος ότι έκλεψε χρήματα, ο Σινάν πουλά τον αγαπημένο σκύλο του πατέρα του για τα χρήματα για να εκδοθεί το βιβλίο του. Στη συνέχεια φεύγει από την πόλη για στρατιωτική θητεία. Όταν επιστρέφει, διαπιστώνει ότι ο πατέρας του έχει εγκαταλείψει την οικογένειά του και τώρα ζει ως βοσκός στην ύπαιθρο. Οι δυο τους επανασυνδέονται σε μια φιλική συνομιλία όπου ο Ίντρις αποκαλύπτει ότι έχει εγκαταλείψει τη μακροχρόνια δονκιχωτική προσπάθειά του να σκάψει ένα πηγάδι στην άνυδρη ιδιοκτησία του και ότι έχει διαβάσει και απόλαυσε το βιβλίο του Σινάν (καθιστώντας τον το μόνο άτομο που φαίνεται να το έχει κάνει). Σε μια σουρεαλιστική στιγμή, φαίνεται ότι ο Σινάν έχει κρεμαστεί στο εγκαταλελειμμένο πηγάδι, αλλά η ταινία στη συνέχεια κόβεται ι απότομα με το ξύπνημα του Ίντρις. Ψάχνοντας για τον απόντα γιο του, πηγαίνει στο πηγάδι για να βρει τελικά τον Σινάν στον πάτο, συνεχίζοντας να σκάβει.
Παίζουν _άγνωστοι οι περισσότεροι σε μας, οι ηθοποιοί
- Doğu Demirkol ως Sinan Karasu
- Ο Murat Cemcir _İdris Karasu (πατέρας του Sinan)
- Bennu Yıldırımlar Asuman Karasu (μητέρα του Sinan)
- Hazar Ergüçlü ως Hatice
- Serkan Keskin ως Süleyman
- Tamer Levent ως Recep (ο πατέρας του İdris, ο παππούς του Sinan)
- Akın Aksu _ιμάμης Veysel
- Ahmet Rıfat Şungar _Ali Rıza
- Kubilay Tunçer _ İlhami
- Ο Öner Erkan ιμάμης Nazmi
- Ο Özay Fecht ως Hayriye (η μητέρα του Asuman, γιαγιά του Sinan)
- Ο Kadir Çermik Δήμαρχος της Adnan
- Ercüment Balakoğlu Ramazan (πατέρας του Asuman, παππούς του Sinan)
- Sencar Sağdıç _Nevzat
- Asena Keskinci _ Yasemin Karasu (η μικρότερη αδερφή του Sinan)
Ψάχνεις το εύκολο σινεμά; Αυτό που δεν σου ζητάει πολλά και αν είσαι σπίτι πατάς νωχελικά πότε το play και πότε κάνεις zapping, χαϊδεύοντας που και που το κορίτσι σου που βαριέται αφάνταστα; Άσε την Άγρια Αχλαδιά και πιάσε τα βραδυνάδικα …Παραλία, Παγιδευμένους 2night Show με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου!, που κλείνει αισίως 8 _ΝΑΙ οχτώ χρόνια
Το άλλο σινεμά
Σίγουρα η “αχλαδιά” δεν ανήκει στις 100 καλύτερες ταινίες. Καταρχήν έχει ανάγκη της σωστής οπτικής, απέναντι στον τουρκικό λαό με τα συμφέροντά του σε σύγκρουση με την αστική κυρίαρχη τάξη, τα κόμματά τους και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Και σ΄αυτή δεν υπάρχουν “κόκκινες σημαίες”, ο Nuri δεν είναι Γιλμάζ Γκιουνέι, στο βιογραφικό του, δεν αναφέρει κουβέντα για την πολιτική κατάσταση της χώρας του, ούτε επιχείρησε ποτέ να κάνει ταινία σαν την πολυβραβευμένη “Διεθνή” Beynelmilel, προσπαθώντας μέσα από τη σάτιρα, να αρθρώσει πολιτικό λόγο. Στις Κάννες πάντως το (γνωστό) κοινό, το χειροκροτούσε κοντά 10λ.
Ο Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν σκιαγραφεί την αποτυχημένη σχέση γιου-πατέρα του, επιτρέποντάς μας να ρίξουμε μια ματιά _όχι την καλύτερη, στην Τουρκία του σήμερα, σε ένα μελαγχολικό φιλμ, με υπέροχη φωτογραφία (αν δεν έχετε 50άρα οθόνη τη χάνετε), και αξιόλογες ερμηνείες.
Αξίζει πάντως τον “κόπο”, να τη δείτε _χωρίς απαιτήσεις του “άλλου σινεμά”