«Μπορούσα να περιμένω μια σύνταξη βουλευτική και παράλληλα ήμουν δικηγόρος. Η σύνταξη αυτή (σ.σ.: του δικηγόρου) ήταν 1.600 ευρώ. Πήγε μέσα στο πρώτο τρίμηνο της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ στα 780. Σας θυμίζω ότι αυτή η σύνταξη οφείλεται αποκλειστικά σε δικά μου χρήματα. Μετά γίνεται μία νέα παρέμβαση, 630. Τον Αύγουστο του 2016 γίνεται από 630, 485. Γίνεται 460 τον Σεπτέμβριο του 2016 και πήρα σήμερα το πρωί την σύνταξή μου, 382 ευρώ. Δηλαδή το 1/4.»
Και το όνομα αυτού Θεόδωρος Πάγκαλος.
Μέχρι πρότινος μας έλεγε πως όλοι μαζί τα φάγαμε -γι’ αυτό πληρώνουμε όλοι μαζί τα σπασμένα και το λογαριασμό. Σήμερα λέει πως κατ’ ουσίαν όλοι μαζί υποφέρουμε κι επιχειρεί να μπει στο ίδιο τσουβάλι με το μέσο συνταξιούχο, που βγάζει το μήνα με μια σύνταξη πείνας. Μόνο που αυτό είναι κάπως δύσκολο, όχι λόγω σωματικής διάπλασης, αλλά γιατί ο λαός έχει μνήμη. Κι η οργή του προς τη συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ και τη “Δεύτερη Φορά Αριστερά” που γκρεμίζει ό,τι είχε μείνει όρθιο από το ασφαλιστικό, δε σημαίνει πως ξεχνά και αθωώνει τους προηγούμενους, που έφεραν “καλά μνημόνια” και “δικαιολογημένες περικοπές” συντάξεων.
Αλλά όταν ανοίγει το στόμα του ο Πάγκαλος, δεν έχει τελειωμό.
«Πρόκειται για μία βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου και για μερικούς που μιλάνε για Μαδούρο, ο Μαδούρο είναι ήδη εδώ».
«Εμένα η νομική μου κατάρτιση μου δίνει την πεποίθηση ότι αυτό δεν γίνεται σε μία χώρα πολιτισμένη, γίνεται μόνο σε χώρες που επικρατεί βαρβαρότητα, δηλαδή φασισμός ή κομμουνισμός».
Η μαρξιστική κατάρτιση που είχε ίσως κάποτε ο κ. Πάγκαλος, θα του επέτρεπε να ξεχωρίσει δυο λογιών άχυρα. Ότι ο Μαδούρο και ο Σύριζα έχουν τόση σχέση με τον κομμουνισμό, όση και το ΠαΣοΚ με το σοσιαλισμό. Και πως στην εποχή μας, περισσότερο από ποτέ, το πραγματικό δίλημμα είναι “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”. Κι όσοι υιοθετούν τη θεωρία των άκρων, παίζουν άριστα το παιχνίδι του φασισμού και τιμούν τη σημερινή επέτειο. Όχι της εκλογικής νίκης του ΓΑΠ. Αλλά της παγκόσμιας μέρας των ζώων…