

Γράφει ο \\ Αστέρης Αλαμπής _Μίδας ||
Η τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου είναι το highlight μιας εβδομάδας η οποία περιλαμβάνει επίσης την επιστροφή του “Predator”, τρόμο, πυγμαχικό δράμα, animation και δυο ντοκιμαντέρ για την Παλαιστίνη _για το πρώτο έχουμε ήδη αναφερθεί επενειλημμένα _ αφορά τη Σεπιντέ Φαρσί με την Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ στη Γάζα Φατιμά Χασούνα, το 2ο είναι μια ισραηλινή stand-up κωμωδία _αν μπορεί να υπάρξει κάτι το κωμικό στα βάσανα του λαού της υπό κατοχή περιοχής, η οποία σατιρίζει την έννοια της συνύπαρξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων
Ο Γιώργος Λάνθιμος συναντά ξανά τους Έμα Στόουν και Τζέσι Πλέμονς, αλλά υπογράφει το πρώτο του ριμέικ. Ο “Κυνηγός” επιστρέφει, η Σίντνεϊ Σουίνι φοράει τα πυγμαχικά της γάντια και η ποντικίνα Έντα το αγωνιστικό της κράνος, μια μάνα και μια κόρη έχουν μια ιδιαίτερα τρομακτική ιδέα νεκρανάστασης και δυο ντοκιμαντέρ προσεγγίζουν από αντίθετες πλευρές, μια βιτριολικά σατιρική και μια σοκαριστικά δραματική, την ισραηλινοπαλαιστινιακή πραγματικότητα. Είναι οι νέες ταινίες που καταφθάνουν από αυτή την Πέμπτη στα σινεμά.
Βουγονία_Bugonia
Βασισμένη στην cult πλέον σάτιρα φαντασίας “Save the Green Planet” (2003) του Νοτιοκορεάτη Τζανγκ Τζουν-ουάν, η θεόπικρη κωμωδία του Γιώργου Λάνθιμου περιγράφει με το γνωστό, off beat χιούμορ του Έλληνα σκηνοθέτη την προσπάθεια ενός ερασιτέχνη μελισσοκόμου (Τζέσι Πλέμονς) να απάγει, με τη βοήθεια του διανοητικά καθυστερημένου ξαδέλφου του (Άινταν Ντέλμπις), τη διευθύνουσα σύμβουλο του φαρμακευτικού κολοσσού στον οποίο δουλεύει (Έμα Στόουν). Φανατικός συνωμοσιολόγος, ο Τέντι πιστεύει πως η Μισέλ Φούλερ είναι στην πραγματικότητα εξωγήινη και έχει σκοπό να εξοντώσει την ανθρώπινη φυλή.

Τι σημαίνει η λέξη “βουγονία” που επέλεξε ο Λάνθιμος για να τιτλοφορήσει τη νέα του ταινία, με πρωταγωνίστρια την μούσα του Emma Stone; “Βουγονία”, λοιπόν, είναι η αρχαία πεποίθηση ή λογοτεχνικό μοτίβο, κατά το οποίο οι μέλισσες “γεννιούνται” αυτόματα από το κουφάρι αγελάδας (επρόκειτο κυρίως για ποιητικό σύμβολο αναγέννησης και ζωής μέσα από τον θάνατο).
Αναλυτικότερα, η λέξη προέρχεται από τα ελληνικά βοῦς (βόδι) και γόνος (γέννηση) και αναφέρεται σε μια αρχαία πεποίθηση που αναφέρεται στη ρωμαϊκή και ελληνική γραμματεία: ότι οι μέλισσες μπορούν να γεννηθούν από το σώμα ενός νεκρού βοδιού. Η ιδέα αυτή, γνωστή ως bugonia, καταγράφεται στον Βιργίλιο –στα “Γεωργικά” του– και σε άλλους αρχαίους συγγραφείς, ως μια μυστηριώδης διαδικασία αναγέννησης μέσα από τη σήψη – μια μεταμόρφωση που φέρνει ζωή από τον θάνατο.
Κυνηγός: Επικίνδυνη Ζώνη
Εντυπωσιάζοντας με το “Pray”, το ευρηματικό reboot του “Predator”, ο Νταν Τρατστενμπεργκ επιστρέφει πίσω από την κάμερα και στέλνει την Ελ Φάνινγκ στο μέλλον και σ’ έναν απομακρυσμένο πλανήτη. Εκεί όπου ένας νεαρός Κυνηγός, απόκληρος της φυλής του, βρίσκει έναν απρόσμενο σύμμαχο στη Τία, ένα μισοκατεστραμμένο ανδροειδές, και ξεκινά ένα επικίνδυνο ταξίδι αναζητώντας τον απόλυτο αντίπαλο.
Κράτα την Ψυχή σου στο Χέρι και Περπάτα
Η ιρανικής καταγωγής σκηνοθέτις Σεπιντέ Φαρσί επικοινωνεί για εφτά μήνες με την Παλαιστίνια φωτορεπόρτερ στη Γάζα Φατιμά Χασούνα και μετατρέπει τις ανταποκρίσεις της σε ένα επίκαιρο ντοκιμαντέρ – συγκλονιστικό χρονικό μιας αδιανόητης καταστροφής. Ένα μήνα πριν την πρεμιέρα της ταινίας στο φεστιβάλ Καννών, η Χασούνα θα πέσει νεκρή από ισραηλινά πυρά.
Γάζα: Η φωτορεπόρτερ Φατίμα Χασούνα δολοφονήθηκε από ισραηλινά χτυπήματα
Christy
Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα και σκηνοθετημένη από τον Ντέιβιντ Μισό (“Animal Kingdom”), η ιστορία της πυγμάχου Κρίστι Μάρτιν (μια αγνώριστη Σίντνεϊ Σουίνι, φαβορί για οσκαρική υποψηφιότητα) και του μάνατζερ – και αργότερα συζύγου της – Τζιμ (Μπεν Φόστερ). Ένα ρεαλιστικό αθλητικό δράμα, αλλά και ένα πορτρέτο ανθεκτικότητας, ύμνος στον αγώνα να ξαναπάρεις τη ζωή στα χέρια σου.
Η Τελετουργία
Όταν ο πατριάρχης μιας οικογένειας πεθαίνει, η σχέση ανάμεσα σε μητέρα και κόρη — ήδη τεταμένη και εύθραυστη — βυθίζεται σε αχαρτογράφητα νερά. Η μητέρα, συντετριμμένη από την απώλεια, προσλαμβάνει έναν μυστηριώδη άνδρα για να την βοηθήσει να φέρει πίσω τον σύζυγό της από τους νεκρούς. Το τελετουργικό ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και η “ανάσταση” που επιτυγχάνεται φέρνει μαζί της τρόμο, σε ένα υποβλητικό, συνοδευόμενο από θετικότατες κριτικές body horror της πρωτοεμφανιζόμενης Τζούλια Μαξ.
Grand Prix of Europe _
Ο Γύρος της Ευρώπης
Η Έντα, ένα νεαρό ποντίκι με μεγάλα όνειρα, αρπάζει την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Γκραν Πρι μεταμφιεσμένη στον ήρωά της, τον Εντ. Παρά το δόλιο σαμποτάζ του αντιπάλου της, είναι αποφασισμένη να αποδείξει ότι ακόμη και ο πιο μικρόσωμος οδηγός αγώνων μπορεί να κάνει τη μεγάλη διαφορά.

Συνύπαρξη, Λέμε Τώρα!
Χρυσός Αλέξανδρος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής σε αυτό του Σάντανς για ένα αστείο, πολιτικό ντοκιμαντέρ πάνω στην Νόαμ Σούστερ Ελιάσι. Η Νόαμ Σούστερ Ελιάσι, κόρη ειρηνιστών –πατέρας από την Ιερουσαλήμ, μητέρα περσικής καταγωγής-, έζησε όλα τα παιδικά της χρόνια στην πόλη Νέβε Σαλόμ/Ουατάχ αλ-Σαλάμ, αποκαλούμενη και «Oαση της Ειρήνης», καθώς είναι η μόνη ενοποιημένη με εβραϊκό και αραβικό πληθυσμό περιοχή του Ισραήλ. Έντονα πολιτικοποιημένη από τα σχολικά της κιόλας χρόνια, βρήκε διέξοδο όχι στην καθημερινή μάχη αλλά ως καλοδεχούμενο πρωταγωνιστικό πρόσωπο των ΜΚΔ με τον περί συνύπαρξης λόγο της και διπλωμάτισσα του ΟΗΕ μετά το πανεπιστήμιο, μέχρι που αποφάσισε πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να εκπέμπεις τις ανησυχίες σου είναι η… κωμωδία. Σε μια πρόσκληση του Χάρβαρντ για υποτροφία, να αναπτύξει ένα πρόγραμμα ακριβώς για την συνύπαρξη στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας με τίτλο «Θρησκεία, Διαμάχη και Ειρήνη», απάντησε απλώς… «Coexistence, kiss My Ass!» _ Συνύπαρξη, φίλα μου τον κώλο. Αυτό το σόου θα ήθελα να αναπτύξω, τους είπε. Φυσικά, το Χάρβαρντ δέχτηκε με σημαίες και ταμπούρλα, μια Ισραηλινή stand-up κωμικό η οποία σατιρίζει με χιούμορ την έννοια της συνύπαρξης Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Μέσα από την προσωπική της ιστορία και το one-woman show της, αποκαλύπτονται _υποτίθεται όλες οι αντιφάσεις της περίπλοκης πραγματικότητας στην περιοχή.
Ισραήλ: Σύλληψη υποστρατήγου για σοκαριστικό βίντεο κακοποίησης Παλαιστίνιου κρατουμένου
Ραχοκοκαλιά του βραβευμένου στο Σάντανς ντοκιμαντέρ της Καναδολιβανέζας Άμπερ Φάρες είναι αποσπάσματα από την stand up ρουτίνα της -που αργότερα θα καταλάβουμε πως δεν είναι ακριβώς ρουτίνα- σε μια πρόσφατη περιοδεία της στην Αμερική. Η πορεία της κωμικού ξετυλίγεται σαν μια σειρά από ενθέσεις/εξηγήσεις/σχόλια στις ατάκες της. Πιο πικρόχολα σατιρικές στην αρχή, πιο σοβαρές, βαριές, φέρουσες τόνους απόγνωσης προς το φινάλε. Για την ιστορία, στέκεται βασικά στην πορεία του ισραηλινοπαλαστινιακού ζητήματος _προ εισβολής (τα χρόνια του Κόβιντ) δεμένη με εκείνη, των οικονομικών σκανδάλων και της επανεκλογής του Νετανιάχου, των καθημερινών συμπλοκών και διαδηλώσεων –και μέχρι την 7η Οκτωβρίου 2023. Είναι το σημείο ακριβώς που η «ρουτίνα» που λέγαμε ανατρέπεται. Και το ιδεολογικό σκέλος του φιλμ, που είχε αρχίσει να περιπλέκεται με τις εικόνες από τα αντί-Νετανιάχου προεκλογικά συλλαλητήρια (πολίτες που θέλουν δημοκρατία, αλλά τη διαχωρίζουν κάθετα από το παλαιστινιακό!), σοβαρεύει και γίνεται σύνθετο.

Οι κάτοικοι της Όασης Ειρήνης συμπλέκονται. Φίλες και συνάδελφοι της κωμικού απαλύνουν τον δημόσιο λόγο τους. Ο φόβος καίει τα σωθικά. Όχι όμως και της Νόαμ, που επιμένει πως το πρόβλημα της συνύπαρξης δεν είναι καθόλου σύνθετο. Ίσα-ίσα που είναι πληκτικά απλό. Αρκεί η συνύπαρξη να προϋποθέτει ισότητα, λέει… Όμως από μόνο του το θέμα της ισότητας δεν είναι ένα κουβάρι, που προϋποθέτει πολιτική βούληση πέρα από τις stand up ρουτίνες;










