Μία από τις καλύτερες ταινίες _τομή στο γαλλικό σινεμά
παίζει στις μαρκίζες από 16-Οκτωβρίου
Γράφει ο \\ Αστέρης Αλαμπής _Μίδας ||
Παρίσι 1830 και ο Μπατίστ, ένας μίμος του θεάτρου, ερωτεύεται την Γκαράνς, μια ηθοποιό την οποία πολιορκούν πολλοί άντρες. Οι πολυτάραχες ζωές τους θα συναντηθούν και θα χωρίσουν πολλές φορές, το πάθος του Μπατίστ όμως θα παραμείνει άσβεστο. Συναρπαστικό πανόραμα εποχής και αξέχαστη ερωτική ιστορία, παραμένει –μαζί με τον “Κανόνα του Παιχνιδιού” του Ζαν Ρενουάρ– η σημαντικότερη και αξεπέραστη μέχρι σήμερα στιγμή του γαλλόφωνου αφηγηματικού κινηματογράφου.
Τα Παιδιά του Παραδείσου _Les Enfants du Paradis _190λ
Σκηνοθεσία Μαρσέλ Καρνέ
Οι χαμηλοί μισθοί, οι εκτεταμένες μορφές μερικής και προσωρινής απασχόλησης, το μεγάλο ποσοστό εργαζομένων που παίρνει λιγότερα και από τον κατώτατο μισθό, είναι ορισμένα από…
- Παραγωγή Raymond Borderie
- Σενάριο Ζακ Πρεβέρ
- Μουσική Maurice Thiriet
- Φωτογραφία Roger Hubert και Marc Fossard
- Μοντάζ Henri Rust
- Εταιρεία παραγωγής Pathé
- Διανομή Scalera Film και Netflix
- Πρώτη προβολή 1945
Πρωταγωνιστές: Αρλετί, Ζαν Λουί Μπαρό, Πιερ Μπρασέρ, Πιέρ Ρενουάρ, Μαρία Κασαρέ, Gaston Modot, Fabien Loris, Μαρσέλ Περέζ, Pierre Palau, Étienne Decroux, Jane Marken, Marcelle Monthil, Louis Florencie, Habib Benglia, Raymond Rognoni, Jacques Castelot, Πολ Φρανκέρ, Αλμπέρ Ρεμί, Robert Dhéry, Auguste Boverio, Paul Demange, Louis Salou, Marcel Herrand, Lucienne Legrand, Maurice Schutz, Joe Alex, Nicolas Bataille, Ζερά Μπλέ, Bill-Bocketts, Albert Broquin, Rivers Cadet, Ζαν Καρμέ, Henri Delivry, Μαξ Ντεζάν, Jean Diener, Guy Favières, Roger Gaillard, Jean Gold, Gustave Hamilton, Jean Lanier, Λεόν Λαρίβ, Marcel Melrac, André Numès Fils, Ραφαέλ Πατορνί, Paul Temps, Michel Vadet, Roger Vincent, Lucien Walter, Σιμόν Σινιορέ και Josselin
Γαλλική δραματική ταινία του 1945 _ένα αριστούργημα του ποιητικού ρεαλισμού και μία από τα σπάνιες γαλλικές υπερπαραγωγές που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής (1943, 1944 και αρχές του 1945) τόσο στη Γαλλία του Βισύ όσο και στην κατεχόμενη Γαλλία σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Ο Παράδεισος του τίτλου, είναι θεατρικός όρος, που αναφέρεται στις υψηλότερες θέσεις ενός θεάτρου, _άνω θεωρεία κλπ. δλδ τις φθηνότερες θέσεις και αναφέρεται στον θεατρικό κόσμο του Παρισιού των αρχών του 19ου αιώνα και αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας ελευθερίων ηθών και τεσσάρων ανδρών – ενός μίμου, ενός ηθοποιού, ενός εγκληματία και ενός αριστοκράτη – που την “αγαπούν” με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Eπίκεντρο είναι η περιοχή με τα περισσότερα θέατρα εκείνη την εποχή, το ονομαζόμενο Βουλεβάρτο του Εγκλήματος (Boulevard du Crime) λόγω των αιματηρών μελοδραμάτων που παίζονταν κάθε βράδυ (σημερινό Boulevard du Temple) Οι τέσσερις άντρες που διεκδικούν την άστατη γυναίκα βασίζονται σε πραγματικές γαλλικές προσωπικότητες της δεκαετίας του 1820 και του 1830. Πρόκειται για μια αναπαράσταση μιας ολόκληρης εποχής, αυτής των αρχών του 19ου αιώνα, ακριβώς με τον τρόπο που αυτή γράφτηκε στους πολυπληθείς, θορυβώδεις δρόμους του Παρισιού και στα φθαρμένα από τη χρήση καθίσματα των επιβλητικών θεάτρων της πόλης.
Πλοκή
- Πρώτη περίοδος: Παρίσι, 1828. Μέσα στο πλήθος που συνωστίζονταν στο δρόμο με τα θέατρα, η Γκαράνς (Αρλετί) βρίσκεται με τον φίλο της απατεώνα ποιητή Πιέρ-Φρανσουά Λασνέρ, ο οποίος κλέβει ένα ρολόι και εξαφανίζεται. Ο μίμος Μπατίστ Ντεμπυρώ, που τον υποδύεται ο Ζαν-Λουί Μπαρό, με τη μαρτυρία του, σώζει τη Γκαράνς από την άδικη κατηγορία για κλοπή. Αυτή, μια ελεύθερη και τολμηρή γυναίκα, μάλλον φοβίζει τον Μπατίστ που δεν τολμά να της εκδηλώσει την αγάπη του. Συγχρόνως, τον Μπατίστ αγαπά διακριτικά η Ναταλί, (Μαρία Κασαρέ) κόρη του σκηνοθέτη του θεάτρου, όπου παίζει παντομίμα. Η Γκαράνς παρασύρεται από έναν πολλά υποσχόμενο νεαρό ηθοποιό, τον Φρεντερίκ Λεμαίτρ, και έχει μια σύντομη σχέση μαζί του ενώ παραμένει κρυφά ερωτευμένη με τον Μπατίστ. Επί πλέον, η Γκαράνς σαγηνεύει έναν πλούσιο αριστοκράτη, τον κόμη ντε Μοντραί, ο οποίος την διαβεβαιώνει για την προστασία του σε περίπτωση ανάγκης. Θύμα της σχέσης της με τον απατεώνα ποιητή Λασνέρ, η Γκαράνς κατηγορείται άδικα για συνενοχή σε απόπειρα κλοπής που διαπράχθηκε από τον τελευταίο και αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια του κόμη ντε Μοντραί.
- Δεύτερη περίοδος: Λίγα χρόνια αργότερα, ο μίμος Μπατίστ είναι παντρεμένος με τη Ναταλί με την οποία έχει ένα μικρό αγόρι. Έχει γίνει πλέον διάσημος και παίζει με μεγάλη επιτυχία παντομίμα, ανάγοντάς την σε αναγνωρισμένη και δημοφιλή τέχνη. Ο ηθοποιός Φρεντερίκ γνωρίζει επίσης μεγάλες δόξες και ονειρεύεται να παίξει τον Οθέλλο του Σαίξπηρ. Η Γκαράνς, η οποία έγινε ερωμένη του κόμη, παρακολουθεί κρυφά όλες τις παραστάσεις του Μπατίστ. Ένα βράδυ, ο κόμης ντε Μοντραί διώχνει από το μέγαρό του τον ποιητή Λασνέρ. Αυτός ταπεινωμένος, ορκίζεται εκδίκηση. Λίγο καιρό αργότερα, στο φουαγιέ του θεάτρου όπου ο Φρεντερίκ παίζει επιτέλους τον Οθέλλο, ο Λασνέρ ταπεινώνει τον κόμη αποκαλύπτοντας δημοσίως τον Μπατίστ και τη Γκαράνς που έχουν συναντηθεί κρυφά πίσω από μια κουρτίνα. Αλλά αυτή η εκδίκηση δεν ήταν αρκετή γι ‘αυτόν: το επόμενο πρωί δολοφονεί τον κόμη ντε Μοντραί. Τελικά, μετά την πρώτη και μοναδική νύχτα αγάπης τους, η Γκαράνς, που δεν θέλει να καταστρέψει την ευτυχία του Μπατίστ και της οικογένειάς του, φεύγει εγκαταλείποντας τον Μπατίστ σε απόγνωση.
Υποδοχή
Η ταινία γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και αναγνώριση. Σήμερα θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του γαλλικού κινηματογράφου. «Θα εγκατέλειπα όλες τις ταινίες μου αν είχα σκηνοθετήσει Τα Παιδιά του Παραδείσου», δήλωσε ο σκηνοθέτης της Νουβέλ Βαγκ Φρανσουά Τρυφώ. Στο The Duke in His Domain (1957) του Τρούμαν Καπότε, ο Μάρλον Μπράντο τη χαρακτήρισε «ίσως η καλύτερη ταινία που έγινε ποτέ». Το αρχικό αμερικανικό τρέιλερ την τοποθέτησε ως τη γαλλική απάντηση στο Όσα παίρνει ο άνεμος (1939). Και το 1995, ψηφίστηκε ως η καλύτερη γαλλική ταινία του αιώνα σε δημοσκόπηση 600 Γάλλων κριτικών και επαγγελματιών.
Τα Παιδιά του Παράδεισου
\\ Χρήστος Μήτσης
Διαφημισμένο σαν το γαλλικό “Όσα Παίρνει ο Άνεμος” και θεωρούμενο η καλύτερη γαλλική ταινία όλων των εποχών (έπειτα από ψηφοφορία 600 κριτικών κι επαγγελματιών του σινεμά στις Κάνες το 1995), τα “Παιδιά του Παραδείσου” παραμένουν πράγματι –μαζί με τον “Κανόνα του Παιχνιδιού” του Ζαν Ρενουάρ– η σημαντικότερη, μεγαλειώδης και αξεπέραστη μέχρι σήμερα στιγμή του γαλλόφωνου αφηγηματικού κινηματογράφου. Τεράστια εμπορική επιτυχία στην εποχή τους, αποτελούν επίτευγμα και μόνο για τον τρόπο και τις συνθήκες υπό τις οποίες κατάφεραν να γυριστούν στην περίοδο της γερμανικής κατοχής.
Ήταν η έκτη συνεργασία του ήδη διάσημου σκηνοθέτη Μαρσέλ Καρνέ με τον συγγραφέα Ζακ Πρεβέρ, με τον οποίο είχαν υπογράψει αριστουργήματα του ποιητικού ρεαλισμού, όπως το “Λιμάνι των Αποκλήρων” και το “Ξημερώνει”. Εμπνευσμένοι από την πραγματική ιστορία του μίμου του προηγούμενου αιώνα Μπατίστ Ντεπερό, ανασυνιστούν στο χαρτί το Παρίσι του 1830, μαζί και την πολύβουη Λεωφόρο του Εγκλήματος με τους απατεώνες, τους εμπόρους, τους αρτίστες, τις εταίρες και τους αριστοκράτες που την περιδιάβαιναν. Αυτό που έμενε ήταν να το ζωντανέψουν και στην οθόνη, ξεκινώντας ένα μαραθώνιο γυρισμάτων που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο, κόντρα στις απαγορεύσεις των κατακτητών, την έλλειψη φιλμ, το κυνήγι των αντιστασιακών που συμμετείχαν στην ταινία, αλλά και τις καταιγίδες που κατέστρεψαν ολοσχερώς τα πανάκριβα σκηνικά. Τον Μάρτιο του 1945, ωστόσο, η πρώτη δημόσια προβολή της ολοκληρωμένης τρίωρης ταινίας αφήνει άφωνους κοινό και κριτικούς.
Ενορχηστρώνοντας με απαράμιλλη δεξιοτεχνία μια οπτική συμφωνία που μεταφέρει στο πανί τον παλμό μιας ολόκληρης εποχής, ο Καρνέ μας αποκαλύπτει την πραγματικότητα σαν μια ατελείωτη θεατρική σκηνή. Στο πρώτο πλάνο η αυλαία σηκώνεται κι ένα φαντασμαγορικό τράβελινγκ μας ταξιδεύει στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας κατά την περίοδο της ιουλιανής μοναρχίας (1830-1848). Η κάμερα ακολουθεί μια γοητευτική, “περπατημένη” γυναίκα και τους άντρες τους οποίους θα παρασύρει στο διάβα της. Τον ηθοποιό Λεμέτρ, τον έμπορο και κακοποιό Λασνέρ, τον κόμη του Μοντρέ και τον μίμο Μπατίστ, ο βαθύς έρωτας του οποίου θεμελιώνει το δραματικό πυρήνα του φιλμ. Το βουβό πάθος του Μπατίστ, σπαρακτικό κι εξαρχής καταδικασμένο, βάζει φωτιά σε έναν κόσμο που περιστρέφεται γύρω από την ψευδαίσθηση, την απατηλή εικόνα (ηθική, οικονομική, κοινωνική) και την τέχνη ως αναπαράσταση μιας ξοδεμένης ζωής. Οι μόνοι που απολαμβάνουν τη σύμβαση και δεν χρειάζονται λόγια για να καταλάβουν είναι όσοι τη βλέπουν από τον εξώστη, τα “παιδιά του παραδείσου” δηλαδή.
Ανάμεσα στο θέατρο και το σινεμά, την καθημερινότητα και την αναπαράστασή της, τη μικρή ζωή και τα μεγάλα όνειρα, την πραγματικότητα και τη φαντασία τελικά στέκεται το μαγικό εκείνο σύμπαν όπου οι ήρωες του Καρνέ αναπνέουν τον αέρα μιας σπάνιας κινηματογραφικής αλήθειας. Αυτήν που μόνο οι τρελά ερωτευμένοι μπορούν να αγγίξουν και οι σπουδαίοι ποιητές (της εικόνας) να περιγράψουν.
Α/Μ. Γαλλία. 1945. Διάρκεια: 190΄. Διανομή: NEW STAR
