Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Με τον φόβο του Λένιν ξυπνά, με το φάντασμα του Στάλιν κοιμάται, ως φαίνεται, η αστική τάξη της Ρωσίας. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το νέο αντικομμουνιστικό-αντισοβιετικό σόου που έδωσε ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, εγκαινιάζοντας πρόσφατα το… «Τείχος της Λύπης», ένα μνημείο αφιερωμένο, όπως αναφέρουν ρώσικα και διεθνή ΜΜΕ, στην μνήμη των θυμάτων των πολιτικών διώξεων που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες περιόδους του παρελθόντος.
Το «Τείχος της Λύπης» αποτελεί άλλη μια προσπάθεια της αστικής κυβέρνησης του Πούτιν να σπιλώσει την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης και ιδιαίτερα την περίοδο ηγεσίας του Ι.Β. Στάλιν. Προς την κατεύθυνση αυτή, η ρωσική κυβέρνηση (με τις «ευλογίες» του πατριάρχη Κύριλλου), θυμήθηκε την περίοδο των «μεγάλων διώξεων», μια περίοδο που η αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία έχει φροντίσει να «μαγειρέψει» εντέχνως, με σωρεία παραχαράξεων, διαστρεβλώσεων και μπόλικης αντισταλινικής παραφιλολογίας.
Σε αυτήν την αντικομμουνιστική-αντισταλινική παραφιλολογία δεκαετιών βασίζεται ο Βλαντιμίρ Πούτιν και αυτήν προσπαθεί να διαιωνίσει με τα «Τείχη της Λύπης» που εγκαινιάζει. «Οι πολιτικές διώξεις», σημείωσε ο Πούτιν, «υπήρξαν τραγωδία για όλο το λαό μας, για ολόκληρη την κοινωνία, ένα σκληρό πλήγμα για το λαό μας, τις ρίζες του, την κουλτούρα του και την αυτογνωσία του» και, μεταξύ άλλων, συμπλήρωσε: «η ίδια η μνήμη, η σαφής και κατηγορηματική θέση σε σχέση με αυτά τα θλιβερά γεγονότα αποτελούν ισχυρό αναστολέα ώστε να μην επαναληφθούν και πάλι».
Είναι σαφής η «πρεμούρα» του Βλαντιμίρ Πούτιν και του αστικού πολιτικού συστήματος της Ρωσίας να σπιλωθεί, να αμαυρωθεί, στην συνείδηση του λαού η Σοβιετική Ένωση και ο σοσιαλισμός. Με «όχημα» τον αντισταλινισμό, οι αστοί επιχειρούν να ξορκίσουν το φάντασμα του σοσιαλισμού-κομμουνισμού που συνεχίζει, 100 χρόνια μετά την Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και 26 χρόνια μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης, να πλανάται πάνω απ’ τα κεφάλια τους.
Τόσο ο Πούτιν όσο και οι αστοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι κατά την περίοδο της ηγεσίας του Ι.Β.Στάλιν μπήκαν οι βάσεις για την σοσιαλιστική οικοδόμηση, ικανοποιήθηκαν σημαντικότατες κοινωνικές ανάγκες και δόθηκε μια σπουδαία ώθηση για να πάει η ανθρωπότητα ένα βήμα μπροστά. Αυτό τους ενοχλεί και γι’ αυτό χτυπούν λυσσαλέα τον Στάλιν. Τα «Τείχη της Λύπης» και τα κροκοδείλια δάκρυα του Πούτιν και των αστών για τα «θύματα» των «σταλινικών διώξεων» αποτελούν προπέτασμα καπνού με σκοπό να εμποδίσουν τις νέες γενιές να μελετήσουν, να μάθουν, να αντιληφθούν την σπουδαιότητα του σοσιαλιστικού παρελθόντος ώστε να κάνουν υπόθεση δική τους την ανατροπή της τωρινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Όσα «Τείχη» κι’ αν χτύσουν, όσο δηλητήριο κι’ αν χύσουν, τη ροή της Ιστορίας προς τα μπρος δεν θα την εμποδίσουν.
_______________________________________________________________________________________________________________
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.