Οργή και αγανάκτηση από τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια για τη βιομηχανία ρουσφετιών, εξαγοράς, πελατειακών σχέσεων και «παράνομων» επιδοτήσεων στον ΟΠΕΚΕΠΕ προκαλούν. Από τις ίδιες τις εξελίξεις επιβεβαιώνεται ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, όπως από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε το ΚΚΕ. Γιατί στο πλαίσιο της εφαρμογής της, κριτήριο για τη χορήγηση των επιδοτήσεων είναι η έκταση της επιλέξιμης αγροτικής γης και όχι η πραγματική παραγωγή – όπως διεκδικούν οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι, μέσα από το οργανωμένο αγροτικό κίνημα.
ΚΚΕ: Δεν είναι «παραφωνία», αλλά η ίδια η λειτουργία ενός διεφθαρμένου κράτους που είναι φτιαγμένο για να υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων. Να πληρώσουν τα πρόστιμα όσοι παρανόμησαν και όσοι τους το επέτρεψαν. Να διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες
- Δ. Κουτσούμπας: Αγανάκτηση και οργή για την προσπάθεια της κυβέρνησης να ξεπλυθεί με τις παραιτήσεις στελεχών της. Το ΚΚΕ θα αξιοποιήσει κάθε μέσο για να διερευνηθούν ποινικές ευθύνες. Θα αναδείξει την πολιτική της ΕΕ που τσακίζει τους βιοπαλαιστές αγρότες και στρώνει το έδαφος για να ξεσαλώνουν νέοι «Μαυρογιαλούροι»
- Αγροτικές Ομοσπονδίες και Σύλλογοι που παλεύουν ενάντια στην ΚΑΠ είχαν προειδοποιήσει…
- Επανακατάθεση της Επίκαιρης Ερώτησης του ΚΚΕ για να μην πληρώσουν το σκάνδαλο και τα πρόστιμα οι βιοπαλαιστές αγρότες και ο λαός
Κανείς και καμιά δεν υποτιμά και δεν σκέφτεται πως το βασικότερο την ώρα μίας τεράστιας πυρκαγιάς είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Σε αυτή τη…
Πάνω στο έδαφος της ΚΑΠ αναπτύχθηκε ένα διαβλητό ιδιωτικοποιημένο σύστημα χορηγήσεων – πληρωμών των αγροτικών επιδοτήσεων, όπως η λεγόμενη «τεχνική λύση», που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι συνέπειές της γιγαντώθηκαν επί κυβερνήσεων ΝΔ. Με αποφάσεις τους, στελέχη της κυβέρνησης και του σάπιου κρατικού μηχανισμού μοίραζαν βοσκοτόπια περιοχών όπως ο Γράμμος, τα Άγραφα, νησιά του Αιγαίου, η Πελοπόννησος, για να ενεργοποιήσουν δικαιώματα επιδότησης σε κτηνοτρόφους εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, αξιοποιώντας αυτόν τον μηχανισμό για εξυπηρετήσεις και ρουσφέτια που ανακυκλώνουν την εκλογική τους πελατεία.
Τα συστημικά κόμματα είναι συνένοχα, επειδή όλοι μαζί, πλην ΚΚΕ, ψήφισαν νομοσχέδιο το 2015 που έδινε τη δυνατότητα να χαρακτηρίζονται βοσκότοποι δάση και δασικές εκτάσεις, ανοίγοντας τον δρόμο για τις σημερινές εξελίξεις. Είναι προκλητικό λοιπόν να παριστάνουν τους σκανδαλοθήρες ή ότι «πέφτουν από τα σύννεφα». Λασπομαχούν για το ποια κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε «περισσότερα σκάνδαλα» στον αγροτικό τομέα, ενώ έχουν συμφωνήσει στη μήτρα των σκανδάλων, που είναι οι κατευθύνσεις της ΚΑΠ, η οποία ουσιαστικά επιδοτεί τους βιομηχάνους της μεταποίησης για φτηνές πρώτες ύλες. Η κυβέρνηση βγάζει συστηματικά λάδι την ΕΕ και την ΚΑΠ, παρουσιάζει το σκάνδαλο ως εξαίρεση στον κανόνα και ανακοινώνει μέτρα – παρωδία για τη συγκάλυψή του, ενώ ετοιμάζεται να φορτώσει στους βιοπαλαιστές αγρότες και συνολικότερα στον λαό τον λογαριασμό από τις συνέπειες και τα πρόστιμα. Τα άλλα κόμματα της ΕΕ δεν λένε κουβέντα για τις ευθύνες της ΚΑΠ, την οποία στηρίζουν, και ταυτόχρονα εγκλωβίζουν τη συζήτηση στις ευθύνες του ενός ή του άλλου κυβερνητικού στελέχους, αξιοποιώντας το σκάνδαλο στις διεργασίες που «τρέχουν» για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.
Στόχος όλων είναι να κρυφτεί ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι μια «παραφωνία», αλλά «καθρέφτης» του σάπιου και διεφθαρμένου κράτους, που υπηρετεί σε όλους τους τομείς τα συμφέροντα των λίγων, ενάντια στις λαϊκές ανάγκες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η ΚΑΠ τροφοδοτεί σκάνδαλα και σε άλλες χώρες της ΕΕ, με πρωταγωνιστές ιδιοκτήτες μεγάλων αγροτοκτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων και ομίλους του αγροτοδιατροφικού τομέα, με «κόστος» δισ. ευρώ για τους μικρούς αγρότες και κτηνοτρόφους. Η δυσωδία που βγαίνει από τον υπόνομο, τώρα που το καπάκι άνοιξε, αξιοποιείται από την κυβέρνηση, την ΕΕ και συνολικά το σύστημα στην προετοιμασία του εδάφους για την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2027, με βέβαια θύματα τους μικρούς παραγωγούς. Σ’ αυτήν επιδρά καθοριστικά και η στροφή της ΕΕ στην πολεμική οικονομία, που απορροφά τεράστια κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια.
- Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να έχουν οι αγροτοκτηνοτρόφοι για τα περί «εξυγίανσης» και «διαφάνειας» που ακούγονται από τα χείλη εκείνων που ευθύνονται για το πρόβλημα. Καμία εμπιστοσύνη στο σάπιο και διεφθαρμένο κράτος, στις κυβερνήσεις που το υπηρετούν. Δικά τους δημιουργήματα είναι οι διάφοροι σύγχρονοι «Μαυρογιαλούροι».
- Τώρα είναι ώρα οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι να εμπιστευτούν την πείρα τους και να βγάλουν σοβαρά συμπεράσματα! Η οργή που νιώθουν για τις εξελίξεις να γίνει οργανωμένος αγώνας, μέσα από τους Αγροτικούς Συλλόγους, τις Ομοσπονδίες, την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.
- Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να δυναμώσει αποφασιστικά η σύγκρουση με το σάπιο σύστημα του κέρδους, που γεννάει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, ο αγώνας για την ανατροπή του.
Ριζοσπάστης _
στήλη “Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ”
Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ
Ο ελέφαντας της ΚΑΠ
στο δωμάτιο του σκανδάλου
Τι λείπει από τις «αποκαλύψεις» και την αντιπαράθεση για τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Οποιαδήποτε αναφορά στις ευθύνες της ΕΕ και στην πολιτική της ΚΑΠ, η οποία, όπως ανέδειξε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ, είναι το υπόβαθρο του σκανδάλου. Οι κατευθύνσεις της ΚΑΠ, που στην πραγματικότητα επιδοτεί τους βιομηχάνους της μεταποίησης για φτηνές πρώτες ύλες, και η λεγόμενη «τεχνική λύση» που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ με την έγκριση της ΕΕ για να εκταμιεύονται αυτοί οι πόροι, είναι το σάπιο και αντιλαϊκό έδαφος πάνω στο οποίο φύτρωσε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σ’ αυτό εμπλέκονται βουλευτές και στελέχη των κομμάτων που στηρίζουν την ΚΑΠ. Αυτοί δηλαδή που ξέρουν καλά τα κόλπα και αξιοποιούν τα «παραθυράκια» για να αναπαράγουν με λαμογιές και ρουσφέτια την εκλογική πελατεία των κομμάτων τους, συκοφαντώντας τη συντριπτική πλειοψηφία των βιοπαλαιστών αγροτών, που στενάζουν από την ΚΑΠ της ΕΕ και αγωνιούν να τα βγάλουν πέρα. Το γεγονός εξάλλου ότι μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε την πραγματική διάσταση του σκανδάλου εξηγεί γιατί οι (πολλές) παρεμβάσεις του γι’ αυτό το θέμα είναι εξαφανισμένες από όλα τα αστικά ΜΜΕ. Προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μείνει η αντιπαράθεση στα ρηχά και θολά νερά της σκανδαλολογίας, να αξιοποιείται ποικιλοτρόπως στις διεργασίες στο πολιτικό σύστημα και να μη φτάνει ποτέ στο διά ταύτα η συζήτηση για τη σαπίλα, δηλαδή το σύστημα του κέρδους, που την αναπαράγει σε όλες τις λειτουργίες του.
Οι πιο «προχωρημένες» αναλύσεις των αστικών Μέσων και κομμάτων για το σκάνδαλο πάνε και ένα βήμα πιο πέρα. Δεν απαλλάσσουν μόνο από κάθε ευθύνη την ΕΕ, αλλά την παρουσιάζουν και ως σημείο αναφοράς για την «κανονικότητα» από την οποία αποκλίνει διαρκώς η Ελλάδα αντί να συγκλίνει! Εμφανίζουν την ΕΕ των μονοπωλίων και της ΚΑΠ ως μέρος της λύσης και όχι ως βασικό συστατικό του προβλήματος, όπως πραγματικά είναι. Τι δεν λένε; Οτι στο έδαφος των επιδοτήσεων της ΚΑΠ, που εξυπηρετούν τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις και τα μονοπώλια του αγροτοδιατροφικού τομέα, τέτοια «σκάνδαλα» είναι ψωμοτύρι σε όλη την ΕΕ και έχουν απασχολήσει κατά καιρούς τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες.
Θυμίζουμε λοιπόν ότι στην Ουγγαρία αποκαλύφθηκε μεγάλη απάτη με πλασματικές καλλιέργειες, στη Ρουμανία το 2018 έγινε πάταγος με τα εκατομμύρια των επιδοτήσεων που δόθηκαν σε ανύπαρκτες εκμεταλλεύσεις, ακόμα και σε ένοπλες συμμορίες που λυμαίνονταν τη γη μικρών αγροτών, ενώ σε μια παραπλήσια υπόθεση στη Μάλτα αγροτικές εκτάσεις του κράτους παραχωρούνταν με επιλεκτικά κριτήρια και οι «ιδιοκτήτες» τους στη συνέχεια δήλωναν πλαστή παραγωγή, για να παίρνουν τις επιδοτήσεις. Στη Γαλλία αποκαλύφθηκε το 2010 ότι μεγάλοι όμιλοι και πολυεθνικές εταιρείες είχαν δηλώσει βοσκοτόπια σε προστατευόμενες περιοχές ή ακατάλληλες για εκτροφή, με στόχο να πάρουν ενισχύσεις. Στη Γερμανία (2013 – 2016) μεγάλες αγροτοβιομηχανίες, όπως η «BayWa», έπαιρναν εκατομμύρια ευρώ από επιδοτήσεις που προορίζονταν για οικογενειακούς μικροκαλλιεργητές και χρηματοδοτούνταν για βιοκαύσιμα με πλαστές δηλώσεις, ενώ στην Ισπανία εντοπίστηκαν δικαιούχοι σε περιοχές όπου δεν υπήρχε καμία γεωργική δραστηριότητα ή πραγματική παραγωγή!
Αυτή είναι η «κανονικότητα» της ΕΕ του κεφαλαίου και του κέρδους, το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθούν η ρεμούλα και η διαπλοκή, φαινόμενα σύμφυτα με τον σάπιο καπιταλισμό. Τώρα, εμφανίζουν την Ευρωπαία εισαγγελέα ως τον «άγγελο της κάθαρσης», που με «καθαρά χέρια» αποκαθιστά το «κράτος δικαίου» στην Ελλάδα, κάνοντας αυτά που θα έπρεπε να κάνουν οι κυβερνήσεις και η εγχώρια Δικαιοσύνη. Ορισμένοι, μάλιστα, με συγκεκριμένες θέσεις για την ανάγκη «αναμόρφωσης» του πολιτικού συστήματος, μιλάνε για «κόμμα της Ευρωπαίας εισαγγελέα», ενθαρρύνοντας τη δημιουργία ενός «νέου» πολιτικού φορέα με τέτοια ατζέντα. Καμία πρωτοτυπία δεν διεκδικούν τέτοιες απόψεις – παρεμβάσεις. Τις ξανακούσαμε με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και τη συγκάλυψη που επιχειρούν κυβέρνηση, κρατικός μηχανισμός και κόμματα. Την ακούσαμε και στο σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου και εκεί έπαιξε ρόλο η Ευρωπαία εισαγγελέας.
Τι εξυπηρετεί όλο αυτό; Κάθε φορά που ανοίγει το καπάκι του υπονόμου και ξεχύνεται η μπόχα του συστήματος – τις περισσότερες φορές μάλιστα οι «αποκαλύψεις» συνδέονται με εσωτερικούς ανταγωνισμούς του συστήματος – τρέχουν όλοι πανικόβλητοι να θολώσουν τον πραγματικό ένοχο και τις αιτίες, παρουσιάζοντας ως «διέξοδο» παραλλαγές τις ίδιας πολιτικής που οδήγησε ως εδώ! Ετσι και στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ: Με επικεφαλής την Ευρωπαία εισαγγελέα, επιχειρηματικά, εκδοτικά και πολιτικά συμφέροντα κηρύσσουν νέες σταυροφορίες ενάντια στη διαπλοκή, στον «παλαιοκομματισμό» και στη ρεμούλα, σπέρνοντας αυταπάτες ότι αρκεί μια άλλη κυβέρνηση, ή μια πιο «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, για να ξεριζωθούν τέτοια φαινόμενα, τα οποία όμως είναι σύμφυτα με το σύστημα του καπιταλιστικού κέρδους και το αντιλαϊκό κράτος του. Αλλωστε, η διαπλοκή και τα σκάνδαλα αναπτύσσονται και στον πιο σκληρό πυρήνα του ευρωπαϊκού μηχανισμού, όπως η Κομισιόν (βλ. σχέσεις της φον ντερ Λάιεν με τον Μπουρλά της «Pfizer») ή το Ευρωκοινοβούλιο (ευρωβουλευτές με τα θεσμοθετημένα λόμπι).
Καμία ανοχή να μη δείξει ο λαός, ιδιαίτερα οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι, στην ΕΕ, στα κόμματα και τα παπαγαλάκια τους, που προσπαθούν να τους φορτώσουν τις ευθύνες για τα δικά τους σκάνδαλα ή να στείλουν στο εδώλιο μερικούς «διεφθαρμένους», για να βγαίνει λάδι το σύστημα που παράγει εκμετάλλευση και φτώχεια για τους πολλούς και κέρδη για τους λίγους. Οι εξελίξεις δικαιώνουν τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες που παλεύουν συντονισμένα μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων ενάντια στην πολιτική της ΚΑΠ. Επιβεβαιώνουν την ανάγκη σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να γίνουν βήματα στην οργανωμένη πάλη που αμφισβητεί και συγκρούεται με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, με το κεφάλαιο, τις συμμαχίες και την εξουσία του, στην προοπτική της εξουσίας των εργαζομένων και των βιοπαλαιστών συμμάχων τους, όπου κουμάντο θα κάνουν όσοι μοχθούν καθημερινά να επιβιώσουν, και όχι μια χούφτα παράσιτα με το πολιτικό προσωπικό τους.
Κ.Μ.
Ριζοσπάστης
ΚΑΠ:
Όταν τα ευρωενωσιακά εργαλεία καταλήστευσης των βιοπαλαιστών αγροτών αποκαλύπτονται
Σε Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ρουμανία και βεβαίως στην Ελλάδα οι αγρότες βγήκαν μαζικά στον δρόμο με δίκαια αιτήματα και πολύμορφες κινητοποιήσεις. Μεγαλειώδεις αγροτικοί αγώνες καταγράφονται, με τα τρακτέρ να ζώνουν έως και τα κτίρια της ΕΕ, ανάμεσά τους και το Ευρωκοινοβούλιο.
Εκεί, στον «τόπο του εγκλήματος», όπου τον Οκτώβρη του 2020 ψηφίστηκε η «νέα» Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) 2021 – 2027 από τους ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και του κόμματος του Βελόπουλου (Ελληνική Λύση), οι οποίοι σήμερα παραμυθιάζουν τους αγρότες ότι είναι στο πλευρό τους.
Ολοι τους από κοινού, στα μακρινά, ήσυχα και φιλόξενα σαλόνια των Βρυξελλών και του Στρασβούργου, τα έβρισκαν σαν «Ευρωπαίοι πολιτικοί» – συνεταιράκια, αφήνοντας στην άκρη τους προεκλογικούς σκυλοκαβγάδες για τα επιμέρους, που αξιοποιούν για να κρύψουν την κοινή στράτευσή τους με την πολιτική υπέρ των μονοπωλίων και τους επιζήμιους αντιλαϊκούς στόχους της.
Ολοι τους πλην ΚΚΕ, που όχι μόνο καταψήφισε την ΚΑΠ στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου αλλά αποδείκνυε έγκαιρα με τις ανακοινώσεις του ότι η νέα ΚΑΠ «βάζει ακόμα περισσότερα εμπόδια στην επιβίωση των βιοπαλαιστών αγροτών, στην παραμονή τους στο χωράφι και στον στάβλο τους»1 και αποκάλυπτε την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» που φέρνουν τα λόμπι.
Αμαρτωλή στρατηγική με προϊστορία
Η αγροτική παραγωγή στον καπιταλισμό είναι ενσωματωμένη στο εμποροβιομηχανικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Τα μονοπώλια της μεταποίησης και της εμπορίας καθορίζουν τι, πόσο, πώς και πού θα παραχθεί με κριτήριο την κερδοφορία τους.
Μονόδρομος για την ανταγωνιστικότητα των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους (μονοπώλια ΗΠΑ, BRICS κ.λπ.), είναι η συγκέντρωση, είτε άμεσα είτε μέσω των διαφόρων «συλλογικών σχημάτων» (π.χ. ομάδες παραγωγών, διεπαγγελματικές οργανώσεις κ.λπ.) της παραγωγής και σε μια πορεία της γης και του αγροτικού κεφαλαίου, ώστε να δημιουργούνται οι λεγόμενες «οικονομίες κλίμακας», να αξιοποιούνται στην παραγωγή τα τεχνολογικά επιτεύγματα που μπορούν να τους εξασφαλίσουν καλύτερους όρους κερδοφορίας.
Σε αυτό το έδαφος συναποφασίζεται από τις κυβερνήσεις της ΕΕ και υλοποιείται η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Ολες οι μέχρι σήμερα αναθεωρήσεις της (1968 – «Manshlot», 1988, 1992 – «Ray Mac Sharry», «Ατζέντα 2000», 2003/2004 – «Νέα ΚΑΠ», ΚΑΠ 2007 – 2013, ΚΑΠ 2013 – 2020 και ΚΑΠ 2021 – 2027) επέφεραν τις απαραίτητες προσαρμογές με βάση τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.
Μπορούμε εδώ να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να θυμηθούμε τις επιδοτήσεις για θάψιμο των οπωροκηπευτικών, τις ποσοστώσεις στο γάλα, στη ζάχαρη, μια σειρά από άλλους περιορισμούς σε προϊόντα. Ετσι χτυπήθηκαν ολόκληροι κλάδοι στην Ελλάδα, όπως η παραγωγή ζάχαρης και η τευτλοκαλλιέργεια, όπου και υποδομές υπήρχαν και τεχνογνωσία και ένα μεγάλο ποσοστό των αναγκών καλυπτόταν από την παραγωγή, ενώ οι δυνατότητες ανάπτυξής της ήταν σημαντικές.
Αλλά και η αγελαδοτροφία, που φτάσαμε σήμερα οι ανάγκες σε αγελαδινό γάλα – ένα βασικό προϊόν διατροφής για τα λαϊκά στρώματα και συστατικό για τα γαλακτοκομικά – να καλύπτονται σχεδόν αποκλειστικά από εισαγωγές καθώς έχουν απομείνει ελάχιστες, στην πλειοψηφία τους καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις, ενώ το κτηνοτροφικό κεφάλαιο έχει μειωθεί κάθετα.
Αντίθετα, τα μεταποιητικά μονοπώλια του κλάδου, μια χούφτα στο σύνολό τους, «ανθούν», η κερδοφορία τους καλά κρατεί. Το ίδιο και η «εξωστρέφειά» τους με πωλήσεις γιαουρτιού και άλλων προϊόντων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και με επενδυτικά σχέδια εξαγωγής κεφαλαίων σε ΕΕ, Αμερική, Ασία κ.α.
Στην ουσία, ΚΑΠ σημαίνει διεθνοποιημένος καπιταλισμός και ελευθερία για το κεφάλαιο να αυξάνει τα κέρδη του. Γι’ αυτό, από τα πρώτα κιόλας βήματά της, έχει δώσει στα μεταποιητικά και εμπορικά μονοπώλια τη δυνατότητα να εξασφαλίζουν την απαραίτητη πρώτη ύλη απ’ όπου τους συμφέρει καλύτερα, παράλληλα με την ευχέρεια να συμπιέζουν τις τιμές στα προϊόντα των αγροτών, να καθορίζουν υψηλές τιμές στην κατανάλωση και τελικά να εκτοξεύουν τα μονοπωλιακά υπερκέρδη τους.
Εργαλεία της ΚΑΠ – μαζί με την άρση των «εμποδίων» στην «ελευθερία» κίνησης κεφαλαίου και εμπορευμάτων – είναι και οι διάφοροι κανονισμοί, που με επιστημονικοφανή μανδύα διευκολύνουν σε αυτήν την κατεύθυνση. Οπως, για παράδειγμα, τα πρότυπα προδιαγραφών της ΕΕ για την παραγωγή αγροτικών και μεταποιημένων προϊόντων (π.χ. χρήση σκόνης γάλακτος στα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλαγές στους τρόπους κατεργασίας με χρήση προσθέτων – συντηρητικών, πλαίσιο φυτοπροστασίας, χρήση γενετικά τροποποιημένων κ.λπ.).
Στο συγκεκριμένο «μενού» περιλαμβάνονται και διακρατικές συμφωνίες με «τρίτες» χώρες (π.χ. από Ασία, Λατινική Αμερική κ.λπ., πρόσφατα με την Ουκρανία) για τη διευκόλυνση εισαγωγής αγροτικών προϊόντων, που σε πολλές χώρες της ΕΕ έχουν βγάλει τους αγρότες «από τα ρούχα τους». Σημειώνουμε εδώ ότι η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με συνέπεια καταψηφίζει αυτές τις συμφωνίες.
Μπαγιάτικα επιχειρήματα
για να “βγουν λάδι” η ΚΑΠ και η ΕΕ
Έχει μπαγιατέψει το επιχείρημα των υπόλοιπων κομμάτων ότι δήθεν ψηφίζουν την ΚΑΠ γιατί δίνει τις ενισχύσεις στους αγρότες και έτσι τους διασφαλίζεται ένα εισόδημα. Την ψηφίζουν με κριτήριο την κερδοφορία των μονοπωλίων που λυμαίνονται το βιος του ατομικού αγροτοπαραγωγού, πατώντας πάνω και στις άμεσες ενισχύσεις που εντείνουν την καταλήστευσή του. Γιατί οι επιδοτήσεις είναι η άλλη όψη του νομίσματος των τιμών, ακόμα και κάτω του κόστους, που επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι στα προϊόντα των αγροτών.
Η μορφή τους αλλάζει με κριτήριο το καλύτερο ξεζούμισμα των ατομικών αγροτοπαραγωγών, όσο αυτοί παραμένουν στην παραγωγή. Με τις αναθεωρήσεις της περιόδου από το 1992 έως και το 2003, που ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και μεγάλες αγροτικές πανελλαδικές κινητοποιήσεις με τη μορφή μπλόκων, η ΚΑΠ προώθησε την αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, με επιπτώσεις τη μεγαλύτερη εγκατάλειψη καλλιεργούμενων εκτάσεων και τη μείωση των εκμεταλλεύσεων.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, τα κόμματα που ψήφιζαν αυτήν την πολιτική των αποσυνδεδεμένων ενισχύσεων, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να συκοφαντούν τους αγρότες όταν κινητοποιούνταν ότι δήθεν «θέλουν να κάθονται και να παίρνουν επιδοτήσεις».
Σήμερα πάλι οι δυνάμεις αυτές κάνουν πως δεν ακούνε τα αιτήματα των αγροτών για εγγυημένες από το κράτος τιμές, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής, να εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στον αγρότη, αλλά και φθηνά προϊόντα στη λαϊκή κατανάλωση.
Ενώ πετάνε την μπάλα στην εξέδρα σε ό,τι αφορά τη μείωση των ενισχύσεων που φέρνει η νέα ΚΑΠ, με πρώτο και καλύτερο τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ο οποίος έριξε όλο το ανάθεμα στη διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, λες και την είχε διορίσει κάποια άλλη κυβέρνηση και όχι αυτή της ΝΔ. Μιλάμε για μεγάλες μειώσεις στη βασική ενίσχυση, που δεν πρόκειται να αντισταθμιστούν από τις υπόλοιπες ενισχύσεις, όταν αυτές εξοφληθούν.
Συνολικά το κονδύλι θα είναι μειωμένο ονομαστικά 10%, στην πραγματικότητα πολύ παραπάνω εξαιτίας του πληθωρισμού και ειδικά σε τομείς όπως η ελαιοκαλλιέργεια, η καλλιέργεια σταφίδας κ.ά., όπου είχαν κατοχυρωθεί υψηλές τιμές ιστορικών δικαιωμάτων και τώρα μειώνονται εξαιτίας της λεγόμενης «σύγκλισης» που επιταχύνει η τρέχουσα ΚΑΠ.
Είναι κάλπικο το επιχείρημα που προβάλλει μεταξύ άλλων και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος δίνει τα ρέστα του στην υπεράσπιση της ΚΑΠ, ότι δήθεν δεν ευθύνεται αυτή για τα προβλήματα που έχουν οι Ελληνες αγροτοπαραγωγοί και ότι επηρεάζει μόνο τους αγρότες της υπόλοιπης ΕΕ που έχουν μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις.
Οι κινητοποιήσεις όμως σε όλη την Ευρώπη αναδεικνύουν – όπως και στην Ελλάδα – ως μείζον πρόβλημα την εκτόξευση του κόστους παραγωγής και την τεράστια διαφορά που σημειώνεται στις τιμές των προϊόντων από το χωράφι και τον στάβλο μέχρι το ράφι. Το κόστος παραγωγής δεν το καθορίζουν οι αγρότες αλλά τα μονοπώλια, ενεργειακά, βιομηχανικά, τραπεζικά κ.λπ., που έχουν «ξεσαλώσει» από την «ελευθερία» που τους εξασφαλίζουν οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, τις οποίες συναποφασίζουν και υλοποιούν οι κυβερνήσεις.
Η ΚΑΠ, βέβαια, ρητά δεν απαγορεύει το αφορολόγητο πετρέλαιο στους αγρότες, που είναι μια παράμετρος του κόστους. Ομως, ήταν το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη, μαζί ασφαλώς με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ που το 2016 έκοψαν – ψηφίζοντας όλοι μαζί το 3ο μνημόνιο – την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο για να κρατηθούν οι «δημοσιονομικές ισορροπίες» και να μην κινδυνεύσει «η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας». Την ίδια ώρα, αύξαναν το σχετικό κονδύλι για εφοπλιστές και άλλα κοινωνικά παράσιτα.
Μια πλευρά του αυξημένου κόστους, που συνδέεται άμεσα με την ΚΑΠ, είναι η λεγόμενη «πράσινη μετάβαση» που ενσωματώνεται στις στοχεύσεις της. Ετσι, φτάσαμε τα μονοπώλια των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας να διαθέτουν πάμφθηνο ρεύμα, έχοντας τοποθετήσει φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες σε κάθε ραχούλα της Ελλάδας (στα 3 λεπτά/κιλοβατώρα κυμαίνεται η χονδρεμπορική τιμή) και την ίδια στιγμή να το πουλάνε πανάκριβα.
Από 7 λεπτά/κιλοβατώρα το αγροτικό ρεύμα το 2020 έχει φτάσει σήμερα πάνω από 13 λεπτά. Επίσης, τα λεγόμενα «οικολογικά σχήματα» της νέας ΚΑΠ συνεπάγονται επιπλέον έξοδα για τους αγρότες για συμβουλές από γεωπόνους, κατάθεση φακέλου κ.λπ.
Γι’ αυτό και ήταν πληρωμένη η απάντηση των αγροτών ότι «δεν μας συμφέρει να καλλιεργούμε» στις πρόσφατες εξαγγελίες της Κομισιόν για επέκταση της απαλλαγής τους από την αγρανάπαυση για έναν επιπλέον χρόνο. Μέτρο – κοροϊδία, που εξυπηρετεί μόνο πολύ μεγάλου μεγέθους εκμεταλλεύσεις, την ίδια στιγμή που για τον πόλεμο στην Ουκρανία αποφασίστηκε να κατευθυνθούν επιπλέον 50 δισεκατομμύρια από τη φορολογική αφαίμαξη των λαών της ΕΕ.
Δεν έχει καμία βάση το επιχείρημα που ακούγεται ότι δήθεν ο ΕΛΓΑ και οι αποζημιώσεις που δίνονται στους αγρότες για ζημιές είναι θέματα άσχετα από την ΕΕ. Καταρχάς να θυμίσουμε ότι μια σειρά από αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ κρίθηκαν από την ΕΕ ως «παράνομες κρατικές ενισχύσεις» και όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά, είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΠΑΣΟΚ, διαβουλεύονταν με την Κομισιόν για το πώς θα γίνει η «ανάκτησή» τους.
Επιπλέον, οι Κανονισμοί 702/2014 για τις Κρατικές Οικονομικές Ενισχύσεις και 1408/2013 για τις ενισχύσεις de minimis, που όπως αναφέρουν στο προοίμιό τους είναι «συνακόλουθοι με την ΚΑΠ», το μόνο που προβλέπουν για τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών στους αγρότες είναι ένα «βοήθημα» και όχι αποζημίωση για απώλειες αγροτικού κεφαλαίου και ανασύσταση της παραγωγής.
Στην ουσία, πρόκειται για ορισμένα ψίχουλα που δίνονται με καθυστέρηση σε περιπτώσεις μεγάλων καταστροφών, ενώ υπόκεινται σε σημαντικούς γενικούς, ειδικούς περιορισμούς και ασφυκτικούς όρους και προϋποθέσεις.
Τέλος, σε ό,τι αφορά την ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, αυτό που προβλέπει η ΚΑΠ είναι η ανταποδοτικότητα και η επιδότηση ενός μέρους του ασφαλίστρου των αγροτών, που εφόσον «το επιθυμούν» μπορούν, στη λογική της ατομικής ευθύνης, να ασφαλίζονται στα κοράκια της ιδιωτικής ασφάλισης. Πρόκειται για μέτρο που έχει εξαγγείλει ότι θα υιοθετήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία έχει στα σκαριά σχέδιο για ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη των αγροτών μέσω των εισφορών τους στον ΕΛΓΑ.
Στην ίδια λογική κινούνται και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για όριο στην κρατική χρηματοδότηση όσο οι εισφορές των αγροτών. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το πλαίσιο της ΕΕ για τις αγροτικές αποζημιώσεις. Δεν θα αναφερθούμε εδώ στην πολιτική της για την πρόληψη των επιπτώσεων των φυσικών καταστροφών, όπου και εκεί δίνει ρέστα η λογική κόστους – οφέλους.
Τέρμα τα ψέματα λοιπόν!
Ο αγώνας των αγροτών στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τους αγρότες στα μάτια, επειδή είναι το μόνο κόμμα που πήγε κόντρα σε όλες τις εκδοχές των αυταπατών για «καλύτερες μέρες», «περισσότερα χρήματα» και «μεγαλύτερες αγορές» μέσα από μια «ευρωπαϊκή» αγροτική πολιτική. Προειδοποίησε για τις συνέπειες της ΚΑΠ, πρωτοστάτησε με τα μέλη και τα στελέχη του στην πάλη να δοθεί οργανωμένη απάντηση από τους βιοπαλαιστές γεωργούς, κτηνοτρόφους, μελισσοκόμους και αλιείς, αλλά και στην αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα τους από όλο τον λαό, που εξουδετερώνει τον κοινωνικό αυτοματισμό των κυβερνήσεων.
Προπάντων, όμως, οι βιοπαλαιστές ατομικοί αγροτοπαραγωγοί μπορούν να εμπιστεύονται το ΚΚΕ γιατί με την πολιτική και τη δράση του φωτίζει την προοπτική, την πραγματική διέξοδο από το βάσανο της επιβίωσης, το άγχος της καθημερινής αναμέτρησης με τους κινδύνους και τις φυσικές καταστροφές, τον βραχνά του εισοδήματος που μικραίνει και του κόστους παραγωγής που μεγαλώνει.
Με την κοινωνικοποιημένη μεγάλη παραγωγή, το κρατικό εμπόριο, τη συνδεδεμένη συνεταιριστική παραγωγή, μπορεί ο αγροτοπαραγωγός να προστατευτεί από τις καταστροφές, από τις σκληρές συνθήκες της δουλειάς στην ύπαιθρο, να ανέβει συνολικά το βιοτικό επίπεδο της αγροτικής οικογένειας, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα για όλο τον λαό.
Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα και Αγροτικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ
1. Ανακοίνωση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ – 1/11/2020
Αναδημοσιεύεται από τον “Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου”
10-11 Φλεβάρη 2024)
