Δεν το ξέραμε, το μάθαμε κι αυτό: Υπάρχει, ανάμεσα στις περίφημες “παγκόσμιες μέρες” και εκείνη του γέλιου καθιερώθηκε το 1998 και ο πρώτος εορτασμός έγινε στις 10 Μαΐου, στη Βομβάη της Ινδίας, με διοργανωτή τον Dr. Μαντάν Κατάρια, ιδρυτή του παγκόσμιου κινήματος Γιόγκα Γέλιου και γιορτάζεται πλέον την πρώτη Κυριακή του Μαΐου παγκοσμίως. Η Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου δημιουργήθηκε με σκοπό να μας υπενθυμίσει τη σημασία του γέλιου στις ζωές μας και να μας ενθαρρύνει να ανακαλύψουμε τη χαρά και την ευχαρίστηση που προκαλεί.
Γράφει ο \\ Αστέρης Αλαμπής _Μίδας ||
Φέτος έπεσε _η πρώτη Κυριακή, 4 Μάη κι εμείς γελάμε και χαιρόμαστε με τα δικά μας, αφήνοντας στον κόσμο του τον δόκτορα Dr. Madan Kataria: πυρετωδώς βάλαμε τις τελευταίες πινελιές για τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση των 80 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ στο Σκοπευτήριο Καισαριανής, με τίτλο «Όταν πυκνώνει το “σκοτάδι”, ανάβουμε τη φλόγα που το διαλύει! Σοσιαλισμός, για να νικήσει το δίκιο των λαών!». Ομιλητής ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας.
Στη συνέχεια συναυλία – αφιέρωμα στο αντιπολεμικό – αντιφασιστικό – αντιστασιακό τραγούδι, με Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστα Θωμαΐδη, Πολυξένη Καράκογλου, Ευγενία Παναγιωτοπούλου, Κώστα Τριανταφυλλίδη, Θανάση Χουλιαρά_ενορχηστρώσεις του Θύμιου Παπαδόπουλου ένωσαν τη φωνή τους με τους χιλιάδες που κατέκλυσαν τον χώρο του Σκοπευτηρίου σε τραγούδια που «πιάνουνε το ίδιος βάρος σε όλες τις καρδιές, σε όλα τα χείλη Επίσης, σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης λειτουργεί το Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης του δήμου Καισαριανής ενώ πραγματοποιούνται ξεναγήσεις εντός και στον ευρύτερο χώρο.
_Μπέρτολτ Μπρεχτ
“Αυτός που γελάει δεν έχει ακούσει ακόμα τα κακά νέα”.
1.
Πράγματι, ζω στους σκοτεινούς αιώνες!
Μια άδολη λέξη είναι παραλογισμός. Ένα λείο μέτωπο προμηνύει
Μια σκληρή καρδιά. Αυτός που γελάει
Δεν έχει ακούσει ακόμα
Τα τρομερά νέα.
Αχ, τι εποχή είναι αυτή
Όταν το να μιλάς για δέντρα είναι σχεδόν έγκλημα
Γιατί είναι ένα είδος σιωπής για την αδικία!
Και αυτός που περπατάει ήρεμα απέναντι από τον δρόμο,
Δεν είναι μακριά από τους φίλους του
Σε μπελάδες;
Κοντά στα 4,3 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι θα κλείσει φέτος το πρωτογενές πλεόνασμα, με τη φοροληστεία να εκτινάσσεται πάνω από τα 60 δισ. ευρώ, το…
Είναι αλήθεια: Βγάζω τα προς το ζην
Αλλά, πιστέψτε με, είναι μόνο ένα ατύχημα.
Τίποτα από όσα κάνω δεν μου δίνει το δικαίωμα να φάω μέχρι να χορτάσω.
Τυχαία γλίτωσα. (Αν η τύχη μου με αφήσει
έχω χαθεί.)
Μου λένε: φάε και πιες. Να χαίρεσαι που το έχεις!
Αλλά πώς μπορώ να φάω και να πιω
Όταν το φαγητό μου αρπάζεται από τον πεινασμένο
Και το ποτήρι μου με το νερό ανήκει στον διψασμένο;
Και όμως τρώω και πίνω.
Θα ήμουν ευχαρίστως σοφός.
Τα παλιά βιβλία μας λένε τι είναι η σοφία:
Αποφύγετε τις διαμάχες του κόσμου
Ζήστε τον λίγο χρόνο σας
Μη φοβούμενοι κανέναν
Μη χρησιμοποιείτε βία
Ανταποδίδοντας το καλό στο κακό__
Όχι την εκπλήρωση της επιθυμίας αλλά τη λήθη
Παραδίδεται για σοφία.
Δεν μπορώ να κάνω τίποτα από αυτά:
Πράγματι, ζω στους σκοτεινούς αιώνες!
2.
Ήρθα στις πόλεις σε μια εποχή αναταραχής
Όταν η πείνα κυριαρχούσε.
Ήρθα ανάμεσα στους ανθρώπους σε μια εποχή εξέγερσης
Και επαναστάτησα μαζί τους.
Έτσι πέρασε ο χρόνος
Που μου δόθηκε στη γη.
Έφαγα το φαγητό μου ανάμεσα σε σφαγές.
Η σκιά του φόνου έπεφτε πάνω στον ύπνο μου.
Και όταν αγαπούσα, αγαπούσα με αδιαφορία.
Κοίταζα τη φύση με ανυπομονησία.
Έτσι πέρασε ο χρόνος
Που μου δόθηκε στη γη ετούτη.
Στον καιρό μου οι δρόμοι οδηγούσαν στην κινούμενη άμμο.
Η ομιλία με πρόδωσε στον σφαγέα.
Λίγα μπορούσα να κάνω. Αλλά χωρίς εμένα
Οι ηγεμόνες θα ήταν πιο ασφαλείς. Αυτή ήταν η ελπίδα μου.
Έτσι πέρασε ο χρόνος
Που μου δόθηκε στη γη.
3.
Εσύ, που θα αναδυθείς από τον κατακλυσμό
Στον οποίο βυθιζόμαστε,
Σκέψου__
Όταν μιλάς για τις αδυναμίες μας,
Επίσης για τον σκοτεινό χρόνο
Που τις έφερε στο προσκήνιο.
Γιατί πήγαμε, αλλάζοντας χώρα πιο συχνά από τα παπούτσια μας.
Στον ταξικό πόλεμο, απελπισμένοι
Όταν υπήρχε μόνο αδικία και καμία αντίσταση.
Γιατί ξέραμε πολύ καλά:
Ακόμα και το μίσος για την αθλιότητα
Κάνει το μέτωπο να γίνεται αυστηρό.
Ακόμα και ο θυμός ενάντια στην αδικία
Κάνει τη φωνή να γίνεται σκληρή. Αλίμονο, εμείς
Που θέλαμε να θέσουμε τα θεμέλια της καλοσύνης
Δεν μπορούσαμε να είμαστε καλοί.
Αλλά εσύ, όταν τελικά συμβεί ___
Ο άνθρωπος να μπορεί να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του,
Μην μας κρίνεις
Πολύ αυστηρά.
Ομιλία Δημήτρη Κουτσούμπα στο κατάμεστο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς στην Καισαριανή
🔴 Γελάμε _κάτω από τα μουστάκια μας
Ο άνθρωπος που γελά (L’Homme qui rit) είναι μυθιστόρημα του Βίκτωρα Ουγκώ _εξορισμένου εκείνα τα χρόνια στις Αγγλονορμανδικές Νήσους, που πρωτοεκδόθηκε Απρίλη του 1869. Η υπόθεσή του λαβαίνει χώρα στην Αγγλία του ύστερου 17ου – 18ου αιώνα και παρουσιάζει την αγγλική βασιλική οικογένεια και αριστοκρατία της εποχής με το πραγματικό τους πρόσωπο: σκληρούς και διψασμένους για εξουσία ανθρώπους. Το μυθιστόρημα αφηγείται τη ζωή ενός νεαρού ευγενούς, του Γκουιπλαίν, που είχε παραμορφωθεί ως νήπιο και ταξιδεύει με τον προστάτη και σύντροφό του περιπλανώμενο φιλόσοφο Ούρσους και το κοριτσάκι που έσωσε σε μια χιονοθύελλα. Ο Γκουιπλαίν είναι ο άνθρωπος του τίτλου του έργου, καθώς το πρόσωπό του είναι ακρωτηριασμένο σε μια έκφραση μόνιμου γέλιου. Το βιβλίο έχει εμπνεύσει αρκετούς καλλιτέχνες και έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στο θέατρο και στον κινηματογράφο με Mary Philbin και Conrad Veidt (1928) Gérard Depardieu, L’uomo che ride (1966) με Jean Sorel, Lisa Gastoni L’Homme qui rit (1971) L’Homme qui rit 1971TV Series με Xavier Depraz, Eric Damain, Marc-André Grondin (2012) Philippe Bouclet, L’homme qui rit: Creating the Play (2019–2020 _TV Series 2019, με Tzortzina Daliani και Nestor Kopsidas;) Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες (1977 με Charles Denner, Brigitte Fossey) και πολλές-πολλές 10άδες άλλες
__Dr. Madan Kataria
Ο οικογενειακός γιατρός στην Ινδία, εμπνεύστηκε να ξεκινήσει το κίνημα “Γιόγκα Γέλιου” εν μέρει από την υπόθεση ανατροφοδότησης του προσώπου, η οποία υποθέτει ότι οι εκφράσεις του μπορούν να επηρεάσουν τα συναισθήματά μας. Έτσι κι ο γιορτασμός της είναι μια θετική εκδήλωση για την παγκόσμια ειρήνη και αποσκοπεί στην οικοδόμηση μιας παγκόσμιας συνείδησης αδελφοσύνης και φιλίας μέσω του γέλιου. Γιορτάζεται με χαζοχαρούμενες συγκεντρώσεις σε δημόσιους ή in ιδιωτικούς χώρους σε “Λέσχες Γέλιου” με μοναδικό σκοπό το γέλιο για τους απανταχού κολασμένους, που διαθέτουν λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου.
Εργατική συμφωνία _δίσκος @ 1976
Το 1976 παρουσιάζεται η θεατρική παράσταση «Απεργία» του Γιώργου Σκούρτη και το θεατρικό έργο τυπώνεται, με υπότιτλο «ή η πάλη των τάξεων απ’ αυτούς παλεύουν», εννοώντας φυσικά την εργατική τάξη και πιο συγκεκριμένα τους εργάτες με ταξική συνείδηση. Αυτούς που παράγουν τον πλούτο που καρπώνεται η άρχουσα τάξη των αφεντικών και οργανωμένα αντιπαλεύουν την εκμετάλλευση και την αδικία.
«Το 1970, έγινε σ’ ένα μεγάλο εργοστάσιο ελαστικών της Michelin chez Michelin à Leeuw-Saint-Pierre στο Βέλγιο (στο Sint-Pieters-Leeuw έναv ολλανδόφωνο δήμο του), μια ”grève sauvage” «άγρια» απεργία, με πρωτοπορία τους εργάτες – μετανάστες. Στη συνέχεια κι αφού οι εργάτες κατάλαβαν πως η επιχείρηση δεν είχε καμιά πρόθεση να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, αποφάσισαν να καταλάβουν το εργοστάσιο. Στο τέλος, η επιχείρηση, με τη βοήθεια της αστυνομίας, – και τις «πλάτες» των εργατοπατέρων του συνδικάτου- πέταξε, με κάθε βία, τους απεργούς έξω απ’ το εργοστάσιο. Ύστερα από δύο μέρες, ακολούθησαν οι «γνωστές» απολύσεις: 50 εργάτες, στην πλειοψηφία τους μετανάστες και μέλη της απεργιακής επιτροπής.
Αυτά είναι τα γεγονότα που χρησιμοποίησα σαν αφετηρία στην «ΑΠΕΡΓΙΑ». Ο υπότιτλος: «η πάλη των τάξεων απ’ αυτούς που παλεύουν» μπήκε, γιατί το έργο είναι γραμμένο σα να το έχουν γράψει οι ίδιοι οι εργάτες, αναλύοντας και καταδείχνοντας με τον πιο απλό τρόπο, το πώς τους εκμεταλλεύεται και τους καταπιέζει το σύγχρονο βιομηχανικό κεφάλαιο» σημειώνεται από τον συγγραφέα του έργου στην περιγραφή της «Απεργίας» από τον εκδοτικό οίκο «Κέδρος».
🎶🎶
«Εργατική Συμφωνία» _1976 – Ο δίσκος: Το 1976, κυκλοφορεί από την «Columbia-EMI» και ο δίσκος με τα τραγούδια της παράστασης, που φέρει τον τίτλο «Εργατική Συμφωνία». Τη μουσική έχει γράψει ο Δήμος Μούτσης, τους στίχους ο συγγραφέας του θεατρικού έργου, Γιώργος Σκούρτης, και τα τραγούδια ερμηνεύουν ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο συνθέτης.
▷Α’ Πλευρά 01. Εισαγωγή : Αφεντικό ο Κωνσταντίνος Τζούμας [0:00] 02. Ε, Φερνάντο – Χαράλαμπος Γαργανουράκης [3:16] 03. Που Τα Βρήκες Τα Λεφτά – 4 Εργάτες Κι Αφεντικό [6:47] 04. Η Γεωργία – Άλκηστις Πρωτοψάλτη [8:38] 05. Η Συμφωνία – Χαράλαμπος Γαργανουράκης | Χορωδία [12:10] 06. Κι Ύστερα Πάλι Λες – Δήμος Μούτσης | Άλκηστις Πρωτοψάλτη | Χορωδία [15:36] ▷B’ Πλευρά 07. Ε, Ρε Κοροϊδία – Άλκηστις Πρωτοψάλτη | Χορωδία [19:33] 08. Παγώνει Το Τραγούδι Μου – Χαράλαμπος Γαργανουράκης [22:08] 09. Παραγωγή – Αφεντικό, Επιστάτες, Χορωδία [25:06] 10. Ο Μωχάμετ Απ’ Τ’ Αλγέρι – Άλκηστις Πρωτοψάλτη [27:48] 11. Ζώμεν Εις Δημοκρατίαν | Τσαρλέστον Για 4 Εργάτριες Κι Αφεντικό [31:46] 12. Το Τραγούδι Του Περέντα – Δήμος Μούτσης [33:34] 13. Σαν Οι Εργάτες Απεργήσουν (Χορωδιακό) – Χορωδία [36:15] 14. Finale [38:21] Ηχοληψία : Γιώργος Κωνσταντόπουλος \ Βοηθοί Ηχολήπτη : Γιάννης Παπαϊωάννου | Γιώργος Τζάνες \ Παραγωγός : Γιώργος Πετσίλας \ Φωτογραφίες : Γιώργος Πασιάς \ Σχεδίαση εξωφύλλου : Δημήτρης Αρβανίτης
Οι στίχοι από το τραγούδι «Ε ρε κοροϊδία» είναι ενδεικτικοί της κατάστασης που βιώνουν οι εργάτες:
«Ε ρε κοροϊδία, αυτά τ’ αφεντικά
σαν πεντόβολα μας παίζουν σ’ αυτή την αγορά,
στα λόγια λένε ισότης στη δουλειά
κι όλα στην πάντα σαν γίνει μοιρασιά,
στα λόγια λένε πάντα ισότης στη δουλειά
κι όλα στην πάντα σαν γίνει μοιρασιά…»
Στο τραγούδι «Η Γεωργία» περιγράφεται η εκδικητική απόλυση μιας εργάτριας που με την αγωνιστική της στάση «δημιουργεί προβλήματα» στην εργοδοσία:
«Τη Γεωργία ξαφνικά
την διώξανε από τη δουλειά,
κι ο λόγος ήτανε τα χαρτιά της
που δεν τα βρήκαν καθαρά.
(…)
Πήγαινε, λέει, στις συγκεντρώσεις
και φώναζε συνθήματα,
πρόσωπα τέτοια στη δουλειά τους
δημιουργούν προβλήματα…»
Από το έργο (και από τον δίσκο) δεν λείπουν οι αναφορές στους μετανάστες. Ο «Μωχάμετ» («Ο Μωχάμετ απ’ τ’ Αλγέρι») εγκαταλείπει τη λεηλατημένη από τον ξένο δυνάστη πατρίδα του και βρίσκεται μετανάστης στη χώρα του βασανιστή του:
«Ξεκινάει ο Μωχάμετ απ’ τ’ Αλγέρι
ξεκινάει με το σάκο του στο χέρι,
άδειος από σφαίρες είν’ ο σάκος
κι ο Μωχάμετ είναι ένα ράκος,
πάει στα εργοστάσια εργάτης,
αυτός ο χτεσινός αντάρτης.
Κι έγινε εργάτης ένας ήρωας Μακί,
ο χτεσινός αντάρτης,
κάτω από έναν χτεσινό βασανιστή
που είναι τώρα προσωπάρχης
κι έχει ο Μωχάμετ μαύρο χάλι
σαν να τον εφυλακίσαν πάλι
σαν να τον εφυλακίσαν πάλι
έχει ο Μωχάμετ μαύρο χάλι…»
Στο «Ζώμεν εις δημοκρατίαν» το αφεντικό καγχάζει απευθυνόμενος στους εργάτες:
«Ουδείς σας υποχρέωσε
να υπογράψετε μίαν τάχα
ασύμφορον σύμβαση
Με την θέλησή σας εργάζεστε εδώ εσείς
Με την ελεύθερη θέλησή σας
Ζώμεν εις δημοκρατίαν
Κι έκαστος πολίτης
Άμα του ’ρθει να ενεργεί
Να κάθεται και να ενεργεί…»
Στο «Πού τα βρήκες τα λεφτά;» ξεδιπλώνεται ένας απολαυστικός διάλογος μεταξύ των εργατών που παράγουν τον πλούτο και του – ανήμπορου να τους ξεγελάσει – αφεντικού, που κατέχει τα μέσα παραγωγής:
«Βρε καλέ αφέντη πού τα βρήκες τα λεφτά;
Πού τα εργαλεία σου και πού τα υλικά;
Από τον μπαμπά μου πού ’χε μια δουλειά
και μου τ’ άφησε κληρονομιά
Ε, άσ’ τα αυτά.
Άσ’ τα αυτά αφέντη
Και πού τα βρήκε ο μπαμπάς;
Μήπως τα ’κλεψε απ’ τους άλλους
Αυτός ο μασκαράς;
Έλα πες μας πού τα βρήκε όλα αυτά
Και σου τ’ άφησε κληρονομιά;
Λέγε μας…»
Στο τραγούδι «Σαν οι εργάτες απεργήσουν» βρίσκει έκφραση η βεβαιότητα ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος ακόμα κι όταν το εργατικό κίνημα συγκυριακά υποχωρεί. Η πορεία προς την ανατροπή της εξουσίας των εκμεταλλευτών είναι μακρά και η συσσωρευμένη πείρα από τους νικηφόρους αγώνες της εργατικής τάξης αλλά και τους αγώνες που στην ώρα τους δεν ευδοκίμησαν, αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για την τελική έκβαση της ανειρήνευτης πάλης των τάξεων:
«Σαν οι εργάτες απεργήσουν
Και στους δρόμους κατεβούν
Κι αν ακόμα τους λυγίσουν
Δύο πράγματα απαντούν
Πρώτα πρώτα το συμφέρον
Το κοινό της εργατιάς
Που οι νόμοι το χτυπάνε και η βία
Της σκληρής της αγοράς
Δεύτερον να ξεσκεπάσουν
Τους κυρίαρχους αστούς
Που κρατάν την εξουσία σαν θηρία
Και χτυπάν τους απεργούς
Σαν οι εργάτες απεργήσουν
Και στους δρόμους κατεβούν
Κι αν ακόμα τους λυγίσουν
Πάλι νικητές θα βγουν»
«Το τραγούδι του Περέντα» ερμηνευμένο μοναδικά από τον Δήμο Μούτση, είναι ίσως το πιο γνωστό του δίσκου:
«Εγώ ο Περέντα
Θέλω να πω
Εδώ στο Βέλγιο είναι αλλιώς
Γιατί εδώ απεργία κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει
Τι θα πει φωτιά που καίει
Και σίδερο που μας σκοτώνει
Θέλω να πω
Στην πατρίδα μου Αστούρια
Ο αγώνας είναι σκληρός
Μα εδώ στο Βέλγιο είναι αλλιώς
Πάντα κάτι έχεις να φας
Κι όταν τρως… γνωστή ιστορία
Ο νους δεν πάει στην απεργία
Θέλω να πω…»
Ο δίσκος «Εργατική Συμφωνία» συγκαταλέγεται στα διαμάντια της ελληνικής δισκογραφίας. Οι δυο σπουδαίοι δημιουργοί του φωτίζουν με εξαιρετικό τρόπο ένα θέμα διαχρονικό, όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και καταπιεσμένοι.
Διατηρούμε μνήμες από το ανέβασμα της «Απεργίας» του Γιώργου Σκούρτη από αγωνιστές εργάτες σε δήμους στα δυτικά της Αθήνας, στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Στις δεκαετίες που κύλησαν από τότε, ως τις μέρες μας, οι στίχοι των τραγουδιών παραμένουν επίμονα επίκαιροι…
«Εργατική Συμφωνία» – Γιώργος Σκούρτης, Δήμος Μούτσης Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από το 2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους… τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Όπως λέμε το “Ατέχνως” Τέχνη είναι οι αγώνες του λαού
Το γέλιο μακραίνει τη ζωή
Το ότι το γέλιο μακραίνει την ζωή είναι ένα πασίγνωστο κλισέ. Να όμως που μια νέα βρετανική έρευνα έρχεται τώρα να αποδείξει πως το γέλιο δεν κάνει απλά καλό στην διάθεση μας, αλλά επιταχύνει και την θεραπεία μας από διάφορες ασθένειες, αυξάνοντας την κυκλοφορία του αίματος! Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε από το πανεπιστήμιο του Λιντς στη Βρετανία, το γέλιο ευεργετεί το κυκλοφορικό και αγγειακό σύστημα, βελτιώνοντας την κυκλοφορία του αίματος και μειώνοντας τον κίνδυνο αρτηριοσκλήρωσης.
Η μελέτη, η οποία κράτησε πέντε χρόνια και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «British Medical Journal», έδειξε ότι (πχ.) οι ασθενείς με έλκη ποδιών, όταν γελούσαν, είχαν καλύτερη αγγειοδιαστολή και καλύτερη ροή του αίματος στις αρτηρίες. Οι επιστήμονες θεωρούν πως το γέλιο βελτιώνει τη λειτουργία του ενδοθηλίου των αρτηριών, δηλαδή την κυτταρική δομή που καλύπτει τα αγγεία και είναι σε επαφή με το αίμα που κυκλοφορεί.
Η βρετανική έρευνα έρχεται τώρα να επιβεβαιώσει αντίστοιχα ευρήματα μιας αμερικανικής μελέτης. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις ΗΠΑ διενήργησαν τεστ λειτουργικότητας του ενδοθηλίου των αρτηριών σε ομάδα εθελοντών, βάζοντας τους να παρακολουθήσουν κινηματογραφικές ταινίες δυο κατηγοριών, κωμωδίες και θρίλερ. Το ενδοθήλιο των αρτηριών, κάτω από συνθήκες γέλιου και ψυχικής χαλάρωσης παρουσίαζε μεγάλη αγγειοδιαστολή, ενώ αντίθετα, όταν οι εθελοντές παρακολουθούσαν ταινίες που τους προκαλούσαν ψυχικό στρες, η ροή του αίματος στις αρτηρίες τους μειωνόταν.
