Του Ελισαίου Βαγενά,
μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.
Η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία έφτασε σε ένα κομβικό σημείο, όπου διαπλέκονται σε έναν «κόμπο» επιδιώξεις, προσδοκίες και δυνατότητες (οικονομικές, διπλωματικές και στρατιωτικές) της κάθε πλευράς του πολέμου, τόσο της ουκρανικής, που έχει τη στήριξη του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, όσο και της ρωσικής αστικής τάξης, που έχει τη στήριξη των δικών της συμμάχων.
Αυτές οι 1.000 μέρες της «καυτής φάσης» της ιμπεριαλιστικής αναμέτρησης στην Ουκρανία, που ας μην ξεχνάμε διεξάγεται στα εδάφη μιας χώρας που έχει πυρηνικούς σταθμούς και στην οποία έρχονται αντιμέτωπες πολιτικο-στρατιωτικές δυνάμεις (Ρωσία – ΝΑΤΟ), που διαθέτουν πυρηνικά όπλα, έχουν φέρει την ανθρωπότητα πιο κοντά σε ένα γενικό «ολοκαύτωμα». Ο λαός μας λέει πως «όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, ή ο κόμπος θα κοπεί ή το χτένι θα σπάσει». Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένα στοιχεία για να εκτιμήσουμε πού βρίσκεται ο «κόμπος» και πού το «χτένι».
Με σύνθημα «Γράφουμε ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο – Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!» το Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή μπαίνει στα 50 του χρόνια και το γιορτάζει!…
Τα “αποτελέσματα επί του εδάφους”
Το πολεμικό μέτωπο που έχει διαμορφωθεί υπολογίζεται σε 1.000-1.200 χιλιόμετρα, απαιτώντας την κινητοποίηση σημαντικού αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων και την κλιμακούμενη χρήση νέων, όλο και ισχυρότερων οπλικών συστημάτων.
Η Ρωσία, όπως φαίνεται στην εικόνα, έχει ενσωματώσει στα εδάφη της 5 περιοχές της Ουκρανίας, τις οποίες έχει καταλάβει. Συγκεκριμένα: Λουγκάνσκ (το 100% των εδαφών), Ντονέτσκ (το 70%. Σημείωση, τώρα οι μάχες γίνονται στην περιοχή όπου βρίσκεται κοίτασμα λιθίου), τη Χερσώνα (75%) και τη Ζαπορίζια (80%), που μαζί με την Κριμαία (100%), θεωρούνται πλέον ρωσικό έδαφος. Συνολικά τα ουκρανικά εδάφη που ελέγχει στρατιωτικά η Ρωσία φτάνουν το 20% της Ουκρανίας (τον Μάρτη του ’22 ήταν 27%). Πρόκειται για εδάφη σε έκταση και πληθυσμό όσο περίπου η Ελλάδα. Επίσης, η ρωσική πλευρά έχει κάνει διείσδυση και κατέχει επιπλέον τμήματα των περιοχών του Χαρκόβου και του Νικολάεφσκ.
Από τη μεριά της η Ουκρανία προχώρησε σε επιχείρηση διείσδυσης στη ρωσική περιοχή του Κουρσκ και ελέγχει μερικές δεκάδες τετραγωνικών χιλιομέτρων (εικόνα 1 με πορτοκαλί χρώμα).
Η Ρωσία, καταλαμβάνοντας τα εδάφη της Ουκρανίας στην Αζοφική, έχει δημιουργήσει έναν χερσαίο «διάδρομο» επικοινωνίας με την Κριμαία, που είχε ενσωματώσει από το 2014. Ως αποτέλεσμα η Ουκρανία έχασε πλήρως το μερίδιό της στην Αζοφική θάλασσα και απώλεσε και το μεγαλύτερο μέρος της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα (δες εικόνα 2).
Σε περίπτωση που η Ρωσία βρει τρόπο να καταλάβει ακόμη μερικές δεκάδες χιλιόμετρα του εναπομείναντος παραθαλάσσιου μετώπου της Ουκρανίας (μαζί με την πόλη της Οδησσού), τότε θα καταστήσει την Ουκρανία περίκλειστο κράτος, χωρίς διέξοδο σε θάλασσα και λιμάνια, και επιπλέον θα προσαρτήσει και τα εδάφη της Υπερδνειστερίας, της περιοχής που έχει αποσχιστεί από τη Μολδαβία και οι αρχές της επιδιώκουν την ενσωμάτωση στη Ρωσική Ομοσπονδία (εικόνα 1 με πράσινο χρώμα).
Ήδη, όμως σήμερα ο αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας και πρώην Πρόεδρος της χώρας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έχει εκτιμήσει πως η Ουκρανία έχει χάσει περισσότερο από το 40% του εθνικού βιομηχανικού δυναμικού της και περίπου το 15% του προπολεμικού ΑΕΠ της και τώρα δεν έχει πρόσβαση σε πρώτες ύλες αξίας άνω των 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων του 63% των κοιτασμάτων άνθρακα και του 42% των μετάλλων της1.
Από τα παραπάνω μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί έχουν «σκυλιάσει» οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι του ευρωατλαντικού μπλοκ των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και εφοδιάζουν την Ουκρανία με όλο και πιο σύγχρονα όπλα, με όλο και μεγαλύτερη ακτίνα δράσης και καταστροφικότητας, σε μια προσπάθεια να κρατηθούν εδάφη στην Ουκρανία, έχοντας υποθηκεύσει το μέλλον της. Η «σιδερένια φτέρνα» των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων – το ΝΑΤΟ καταβάλλει κάθε προσπάθεια, ώστε ο ορυκτός πλούτος της Ουκρανίας, οι δρόμοι των εμπορευμάτων, τα λιμάνια, η ΑΟΖ και όλα αυτά από τα οποία οι καπιταλιστές βγάζουν κέρδη, να μην περάσει στον έλεγχο των ανταγωνιστών τους, δηλαδή στα χέρια των ρωσικών μονοπωλίων και των συμμάχων τους.
Στην κρεατομηχανή του πολέμου
Η πολεμική σύγκρουση έχει οδηγήσει σε τεράστιες καταστροφές, υλικές και περιβαλλοντικές, καθώς και μεγάλες ανθρώπινες απώλειες.
Η ρωσική πλευρά εκτιμά πως έχει θέσει εκτός μάχης 906,5 χιλιάδες στρατιωτικούς της Ουκρανίας, που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν2. Η ουκρανική πλευρά μιλά για 728,3 χιλιάδες στρατιωτικούς της Ρωσίας, που έχει σκοτώσει ή τραυματίσει το ίδιο διάστημα3.
Άσχετα από το εάν οι δυο πλευρές της σύγκρουσης υπερβάλλουν στις απώλειες του αντιπάλου, μιλάμε για ανθρώπινες απώλειες (σκοτωμένοι και σακατεμένοι) άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, ενώ σε πολλά εκατομμύρια μετριούνται οι πρόσφυγες και εκτοπισμένοι.
Και οι δύο πλευρές της σύγκρουσης αξιοποιούν μισθοφόρους, έχουν ενσωματώσει στις ένοπλες δυνάμεις ιδιωτικούς στρατούς, παραστρατιωτικές δυνάμεις ακροδεξιού χαρακτήρα, φυλακισμένους, που τους υπόσχονται ελευθερία εάν επιζήσουν, μισθοφόρους και επίστρατους πολίτες. Σε αντίθεση όμως με τη Ρωσία, η οποία καλύπτει τις τρέχουσες ανάγκες περίπου με 1.000 νέους μισθοφόρους κάθε ημέρα4, η επιστράτευση στην Ουκρανία έχει πάρει μαζικό χαρακτήρα.
Την ίδια ώρα αυξάνεται η τάση άρνησης νέων ανθρώπων να ανταποκριθούν σε αυτήν και να γίνουν «τροφή για τα κανόνια». Σε 170 χιλιάδες υπολογίζονται οι άνθρωποι που είτε κρύβονται, είτε έχουν λιποτακτήσει από την ουκρανική πλευρά. Σε 7,4 χιλιάδες φέρεται να είναι η κατάσταση στη ρωσική πλευρά, αλλά εάν υπολογίσουμε τους νέους ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει και τις δύο χώρες για να μη στρατευτούν, αυτοί είναι πάνω από 600-700 χιλιάδες, τόσο από Ουκρανία όσο και από Ρωσία.
Βεβαίως, κατάσταση λειψανδρίας φαίνεται να παρουσιάζει αυτήν τη στιγμή μόνο η ουκρανική πλευρά. Κι αυτό το γεγονός επιταχύνει διεργασίες για την παρουσία και ξένων, δηλαδή συγκροτημένων ΝΑΤΟικών δυνάμεων στα εδάφη της Ουκρανίας, που θα «σβήσουν» τη «δίψα» σε ανθρώπινο και καλά εκπαιδευμένο στρατιωτικό δυναμικό, από το οποίο «πάσχει» σήμερα η πολεμική ουκρανική μηχανή. Το ζήτημα έχει «τεθεί στο τραπέζι», όπως ενημερώνουν ουκρανικά και ρωσικά ΜΜΕ, επικαλούμενα πηγές της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας5.
Ως πρόσχημα, όπως άλλωστε και για την άδεια που έδωσαν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στους Ουκρανούς για χτυπήματα με ΝΑΤΟικά όπλα βαθιά μέσα στα ρωσικά εδάφη, εμφανίζεται κι εδώ η εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας Ρωσίας – Βόρειας Κορέας και η φερόμενη εμφάνιση Βορειοκορεατών στο ουκρανικό μέτωπο.
Η κλιμάκωση των πολεμικών μέσων
και η ουσία πίσω απ’ αυτήν
Τεράστιο βήμα κλιμάκωσης της σύγκρουσης, με απρόβλεπτες συνέπειες, αποτελεί η απόφαση των ΗΠΑ – Βρετανίας – Γαλλίας να δώσουν το «πράσινο φως» για ουκρανικά πλήγματα με ΝΑΤΟικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς, για να χτυπήσουν βαθύτερα μέσα στο ρωσικό έδαφος. Να θυμίσουμε πως τα ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήδη έχουν φτάσει και χτυπήσει στη Μόσχα και βαθύτερα, μέχρι και 1.000 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Ωστόσο, αυτή η απόφαση των ΝΑΤΟικών αποτελεί κλιμάκωση όχι μόνο γιατί δίνεται το «πράσινο φως» ώστε ένα επιπλέον σύγχρονο οπλικό πυραυλικό σύστημα να χτυπά πιο στοχευμένα, με μεγαλύτερη ισχύ και βαθύτερα μέσα στη Ρωσία, σε σχέση με ό,τι είχε μέχρι σήμερα στη διάθεσή της η Ουκρανία, αλλά και γιατί σύμφωνα με τη ρωσική πλευρά αυτά τα πυραυλικά συστήματα δεν μπορούν να τα διαχειριστούν από μόνες τους οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, χωρίς την αναντικατάστατη συμβολή των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ, της Βρετανίας, των άλλων ΝΑΤΟικών χωρών.
Μπορεί να εκτοξεύονται από το ουκρανικό έδαφος, αλλά η διαχείριση της επιλογής στόχων και της πορείας τους γίνεται από το ΝΑΤΟ. Είναι δηλαδή κάτι παραπάνω από την παράδοση όπλων, από την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών, ακόμη κι από τη μυστική αποστολή συμβούλων, μισθοφόρων ή δολιοφθορέων από τις χώρες του ΝΑΤΟ στο ουκρανικό μέτωπο. Οι χώρες του ΝΑΤΟ εμπλέκονται βαθύτερα στη σύγκρουση, γεγονός που κάνει τον Βλ. Πούτιν να δηλώνει πως ο πόλεμος αποκτά «παγκόσμια χαρακτηριστικά» και να προβαίνει σε απειλές.
Η προσαρμογή της Ρωσίας στις νέες ανάγκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου ήρθε αρχικά με την επικαιροποίηση του πυρηνικού της δόγματος. Αυτό προβλέπει π.χ. πως μπορεί να εξαπολύσει πρώτο πυρηνικό χτύπημα ως απάντηση σε επίθεση από ένα μη πυρηνικά εξοπλισμένο κράτος, στην περίπτωση που στην επίθεση υπάρχει συμμετοχή μιας πυρηνικά εξοπλισμένης χώρας. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι οι επιθέσεις της Ουκρανίας με τους αμερικανικούς ATACMS, ή με τους βρετανικούς «Storm Shadow», που θεωρείται «κοινή επίθεση» κατά της Ρωσίας και μπορεί να επιφέρει το ενδεχόμενο απάντησης με πυρηνικά όπλα.
Ακολούθησε η εκτόξευση του ρωσικού πειραματικού βαλλιστικού πυραύλου μέσου βεληνεκούς «Ορέσνικ», που έχει πολλαπλές κεφαλές, με τη δυνατότητα να φέρουν και πυρηνική γόμωση και η ταχύτητα του οποίου ξεπερνά τα 10 Μαχ (δέκα φορές την ταχύτητα του ήχου).
Η Ρωσία επιπλέον σε τοποθέτησή της δεν άφησε στο απυρόβλητο τη νέα αμερικανική βάση βαλλιστικών πυραύλων στη βόρεια Πολωνία στη Βαλτική (στο Ρετζίκοβο), που είναι ενταγμένη στη λεγόμενη αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ «Aegis Ashore» και έχει σκοπό την αναχαίτιση ρωσικών βαλλιστικών πυραύλων μικρού έως μέσου βεληνεκούς.
Η κλιμάκωση στη χρήση πολεμικών μέσων
δεν μπορεί να κρύψει την παρακάτω ουσία:
- 1) Πως βλέπουμε δύο λαούς, τον ρωσικό και τον ουκρανικό, που μεγαλούργησαν ειρηνικά στο πλαίσιο της ΕΣΣΔ, να αλληλοσκοτώνονται σήμερα, με τα πιο σύγχρονα όπλα για τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων καπιταλιστών.
- 2) Πως η βαθύτερη εμπλοκή των χωρών του ΝΑΤΟ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο φέρνει ακόμη πιο κοντά το ενδεχόμενο ρωσικών αντιποίνων και στα εδάφη των χωρών του ΝΑΤΟ, που μέχρι στιγμής οι λαοί τους πληρώνουν τα οικονομικά βάρη του πολέμου και πλέον κινδυνεύουν και αυτοί να πληρώσουν με το αίμα τους. Να θυμίσουμε πως η Αλεξανδρούπολη έχει καταστεί «κόμβος» μεταφοράς του ευρωατλαντικού στρατιωτικού υλικού προς την Ουκρανία, ενώ από τη Λάρισα πετούν τα θηριώδη μη επανδρωμένα αμερικανικά αεροσκάφη, που και αυτά εμπλέκονται στην πολεμική αιματοχυσία που διεξάγεται στα εδάφη της Ουκρανίας.
- 3) Επιπλέον, τακτικότερες γίνονται οι απειλές χρήσης πυρηνικών όπλων, τα γυμνάσια για τη χρήση πυρηνικών όπλων, στα οποία μάλιστα συμμετέχει και η χώρα μας. Τα πυρηνικά όπλα και οι καταστροφές που θα προκαλέσουν είναι μέρος των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Και πρέπει να θυμίσουμε πως οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων έχουν ήδη οδηγήσει την ανθρωπότητα σε δύο παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που ξεκίνησαν ως «τοπικοί» και «περιφερειακοί», αλλά η δυναμική του πολέμου τους μετέτρεψε σε πολέμους παγκόσμιας εμβέλειας. Μάλιστα, στον Β’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, η ανερχόμενη τότε ιμπεριαλιστική δύναμη, οι ΗΠΑ, προχώρησε στο έγκλημα της χρήσης πυρηνικών όπλων στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, χωρίς να υπάρχει στρατιωτική αναγκαιότητα για κάτι τέτοιο.
Ο Τραμπ __
ένα καπιταλιστικό “περιστέρι ειρήνης”
Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για την αποφυγή της γενίκευσης του πολέμου στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο των ΗΠΑ, τον μεγαλοεπιχειρηματία καπιταλιστή Ντ. Τραμπ.
Πολλά αστικά ΜΜΕ στη χώρα μας και διεθνώς παρουσίαζαν στο παρελθόν τον Τραμπ περίπου σαν «αχυράνθρωπο» του Πούτιν. Οσοι έχουν πιστέψει έστω και κάποια ψήγματα αυτής της προπαγάνδας, τώρα περιμένουν «ο άνθρωπος του Πούτιν» να επιβάλει «σιωπητήριο» στις κάννες των όπλων και των κανονιών. Τουλάχιστον στο μέτωπο της Ουκρανίας.
Αυτός ο κόσμος απατάται όταν φαντασιώνεται τον Τραμπ ως ένα καλοταϊσμένο «περιστεράκι της ειρήνης», επειδή έχει δηλώσει πως θα τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε λίγες μέρες, ή ότι θα επαναξιολογήσει τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Να θυμίσουμε πως στα 2019 ο κωμικός ηθοποιός Β. Ζελένσκι επικράτησε του βιομήχανου επιχειρηματία Π. Ποροσένκο στις εκλογές για τον θώκο της ουκρανικής προεδρίας, μοιράζοντας «φιλειρηνικές κορόνες» και μιλώντας …ρωσικά!
Δεν πρέπει να αμελούμε πως και μετά την ορκωμοσία του Τραμπ, τα συμφέροντα της «Lockheed», των άλλων μεγάλων εταιρειών πολεμικών όπλων των ΗΠΑ δεν θα πάνε …περίπατο. Το αντίθετο! Οι ΗΠΑ έχουν σήμερα τις μεγαλύτερες πολεμικές δαπάνες στον κόσμο και βέβαια την ισχυρότερη πολεμική μηχανή (δες ένθετο θέμα), ενώ αν δούμε και την 1η προεδρία Τραμπ, που προετοίμασε όλα όσα βιώνουμε σήμερα, θα δούμε πως οι δαπάνες του υπουργείου Αμυνας των ΗΠΑ και επί Τραμπ ανέβαιναν σταθερά (δες εικόνα 3).
Σαφή προτεραιότητα και για τον Τραμπ αποτελούν τα συμφέροντα του αμερικανικού κεφαλαίου και οι όποιες αλλαγές επιφέρει στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, θα πρέπει να εξεταστούν κάτω από το «πρίσμα» της προσπάθειας των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν τα μονοπώλια και την ισχύ της Κίνας, που αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία τους στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτό το γεγονός το είδαμε πριν λίγες μέρες να επιβεβαιώνεται και σημειολογικά, στη διάσταση της σαπίλας του καπιταλισμού. Μιλάμε για την έκθεση «σύγχρονης τέχνης» Art Basel Miami Beach, όπου εκτέθηκε και πουλήθηκε μια …μπανάνα κολλημένη με μονωτική ταινία στον τοίχο. Αυτήν τη φορά το εξεζητημένο «έργο τέχνης» δεν το αγόρασε κάποιος Αμερικανός δισεκατομμυριούχος, αλλά ο Κινέζος επιχειρηματίας Τζάστιν Σαν, από την καπιταλιστική «Λαϊκή Δημοκρατία» της Κίνας, ο οποίος ασχολείται με κρυπτονομίσματα και συνεργαζόταν επί χρόνια με τον άλλο Κινέζο δισεκατομμυριούχο, Τζεκ Μα, του μονοπωλίου της «Alibaba Group». Η μπανάνα του κόστισε 6,2 εκατομμύρια δολάρια.
Η διείσδυση των κινεζικών μονοπωλίων σε κάθε ήπειρο, η σύγκρουσή τους με τα ανάλογα αμερικανικά είναι πρωταρχική προτεραιότητα για τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο, που θα επιδιώξει με κάθε μέσο να διατηρήσει και να ενισχύσει την οικονομική, διπλωματική και στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, που χάνουν έδαφος αλλά παραμένουν ισχυρή καπιταλιστική δύναμη. Κι εδώ θα υπάρξουν παζάρια, το «καρότο» και το «μαστίγιο» θα είναι στην ημερήσια διάταξη όλων των πλευρών.
Να θυμίσουμε πως τον περασμένο Φλεβάρη ο Ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν σε συνέντευξή του στον Αμερικανό δημοσιογράφο Τ. Κάρλσον, απευθυνόμενος στην ηγεσία των ΗΠΑ, σημείωνε: «Είμαστε πια τόσο αστοί τώρα όσο εσείς, είμαστε οικονομία της αγοράς και δεν υπάρχει εξουσία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ας διαπραγματευτούμε»6.
Άλλωστε, οι διαπραγματεύσεις, τα παζάρια ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία, μυστικά και φανερά δεν έχουν σταματήσει ποτέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη είδηση πως ο Πρόεδρος της Ρωσίας διέταξε να σταματήσουν οι εξαγωγές εμπλουτισμένου ουρανίου στις ΗΠΑ. Κι αυτό ως απάντηση στην απόφαση του Μπάιντεν να απαγορεύσει την αγορά ρωσικού εμπλουτισμένου ουρανίου από το 2028 έως το 2040. Τι προκύπτει απ’ αυτήν την είδηση;
Πως εδώ και σχεδόν 3 χρόνια, κι όταν εκατοντάδες χιλιάδες νέα παιδιά κι από τις δύο πλευρές του πολέμου έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή στα πεδία των μαχών στον πόλεμο των Ευρω-αμερικανών με τη Ρωσία, που διεξάγεται στα εδάφη της Ουκρανίας, την ίδια ώρα το ρωσικό αστικό κράτος εξακολουθούσε να πουλά ουράνιο στους Αμερικανούς, που μάλιστα το 2023 αγόρασαν ποσότητα ρεκόρ 1,2 δισ. δολάρια. Όπως εξακολουθεί να τους πουλά διάφορα μέταλλα, κάποια από τα οποία είναι απαραίτητα και για την κατασκευή «ένα σωρό» σύγχρονων οπλικών συστημάτων. Στο παζάρι ήδη μπαίνουν κάποια από αυτά τα μέταλλα. Αποδεικνύεται πως τα παζάρια ανάμεσα στους καπιταλιστές, στα αστικά κράτη, για τα κέρδη του ενός ή του άλλου μονοπωλίου πληρώνονται με το αίμα των λαών.
Λέγεται πως ο «γόρδιος δεσμός» φτιαγμένος με φλοιό κρανιάς ήταν τόσο περίπλοκος, ώστε δεν διακρινόταν πουθενά η αρχή του και κόπηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο με το σπαθί του, αναφωνώντας «ό,τι δεν λύεται κόπτεται». Κατά μια άλλη εκδοχή, που διηγείται ο Αριστόβουλος, ο δεσμός λύθηκε από τον Αλέξανδρο, γιατί έβγαλε από το τιμόνι τον «έστορα», ένα μεγάλο ξύλινο καρφί που συγκρατούσε τον δεσμό.
Ποιον τρόπο θα επιλέξει ο Τραμπ να χειριστεί τον αντίστοιχο «κόμπο» του πολέμου στην Ουκρανία δεν μπορούμε να ξέρουμε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιούμαστε να ξεχνούμε πως ο πόλεμος είναι «νύχι – κρέας» με τον καπιταλισμό. Η «πολεμική οικονομία», καθώς και η «ανοικοδόμηση» των κατεστραμμένων υποδομών, που θα ακολουθήσει, είναι μαζί με τη λεγόμενη «πράσινη και ψηφιακή μετάβαση» ένα ακόμη «όχημα» για να κατευθυνθούν τα συσσωρευμένα κεφάλαια των καπιταλιστών σε συνθήκες όπου ωριμάζει η επόμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Κι είναι αυταπάτη να πιστέψει κανείς διάφορες «φιλειρηνικές» διακηρύξεις από αστούς πολιτικούς, αυτούς που υπερασπίζονται το βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, τα εγκλήματα του οποίου είναι αμέτρητα και ένα από αυτά είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία κι ένα άλλο η γενοκτονία, που εκτυλίσσεται εδώ και 14 μήνες στην Παλαιστίνη.
Παραπομπές:
- 1. Ρωσική εφημερίδα «Κομμερσάντ», 3/2/2023
- 2. ΤΑΣΣ, 19/11/24, https://tass.ru/armiya-i-opk/22437533
- 3. Στοιχεία Υπ. Αμυνας Ουκρανίας, 22/11/24, https://index.minfin.com.ua/russian-invading/casualties/
- 4. ΤΑΣΣ, 4/07/24, https://tass.ru/armiya-i-opk/21279019
- 5. 22/10/24, ρωσική ειδησεογραφική ιστοσελίδα https://lenta.ru/
- 6. Ιστοσελίδα της Προεδρίας της Ρωσίας http://kremlin.ru/events/president/news/73411
Οι 15 πρώτες χώρες σε στρατιωτικές δαπάνες στο 2023
Οι ΗΠΑ είναι στην 1η γραμμή και των δύο πινάκων, μιας και διαθέτουν ισχυρότατα μονοπώλια πολεμικής βιομηχανίας. Ακολουθούν με διαφορά Κίνα και Ρωσία, αλλά εναλλάξ. Σταθερά στην 4η θέση και στους δύο πίνακες η Ινδία. Τις περισσότερες από τις 15 χώρες του πρώτου πίνακα θα τις βρούμε και στον δεύτερο.
Ωστόσο, εδώ ας μην αφήνουμε να μας παραπλανά η λεγόμενη «οικονομία της αγοράς». Γιατί τα στοιχεία των πολεμικών δαπανών περικλείουν και το κομμάτι της αγοράς νέων όπλων. Μονάχα που αυτά είναι υπολογισμένα με βάση τις εμπορικές αξίες τους. Τι σημαίνει αυτό; Στην πράξη π.χ. μία οβίδα των 152 χιλιοστών, που βγάζει η ρωσική πολεμική μηχανή, μπορεί να είναι μέχρι και 4 φορές φθηνότερη, αλλά το ίδιο αποτελεσματική με την ανάλογη «δυτική» οβίδα των 155 χιλ. Κι αυτό μπορεί να ισχύει και για πολλά άλλα όπλα… Π.χ. τα αντιπυραυλικά S-400 φέρεται να είναι στο 60%-70% της τιμής των αμερικανικών «Patriot», οπότε σε αυτόν τον πίνακα αξίζει να βλέπουμε την κατάταξη και όχι τα ακριβή νούμερα. Γι’ αυτό από το προβάδισμα των ΗΠΑ έναντι Κίνας και Ρωσίας στις πολεμικές δαπάνες ας κρατήσουμε μόνο τη σειρά και όχι τα ακριβή ποσά, που μπορεί να παραπλανήσουν για την πραγματική απόσταση.
Αναδημοσίευση από
Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου
30 Νοέμβρη – 1 Δεκέμβρη)
