Πρόλογος
Το θέμα της προπαγανδιστικής δραστηριότητας των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων (και) στην περιοχή μας είναι ένα ζήτημα που δεν έχει φωτιστεί όπως θα έπρεπε. Και όμως πέρα από τα μέτρα καταστολής υπήρχε και έντονη προπαγανδιστική δραστηριότητα ώστε να πεισθεί ο λαός της περιοχής ότι οι «Γερμανοί είναι φίλοι μας, ευγενής λαός» και από ένα σημείο και μετά πώς ήταν οι σημαιοφόροι του αγώνα ενάντια στον «άθεο μπολσεβικισμό» που δεν αφορούσε μόνο την ΕΣΣΔ αλλά και τις αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που ανέπτυσσαν έντονη και πολύμορφη δράση (και) στην περιοχή μας.
Στο σημείωμα που παρουσιάζουμε, αναπτύσσουμε μία πτυχή του αντισοβιετικού-αντικομμουνιστικού προπαγανδιστικού τους «αγώνα», μέσω της περίφημης έκθεσης «Σοβιετικό Παράδεισος» που πραγματοποιήθηκε και σε Βέροια και Νάουσα στα 1943.
Από τη πρώτη στιγμή της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα έκδηλη ήταν η προπαγανδιστική τους προσπάθεια να πείσουν τον ελληνικό λαό για τα «φιλικά τους συναισθήματα», καθώς και ότι έρχονται ουσιαστικά για να την απελευθερώσουν από την «αγγλική τυραννία».
Μετά την έναρξη της επίθεση στην ΕΣΣΔ το προπαγανδιστικό αφήγημα- σε πανευρωπαϊκή κλίμακα- τροποποιείται και παίρνει ξεκάθαρα αντικομουνιστικό-αντισοβιετικό περιεχόμενο. Στο πλαίσιο αυτό, χρησιμοποίησε όλα τα διαθέσιμα μέσα για να μεταστρέψει ως πραγματικό διακύβευμα του πολέμου την πάλη εναντίον του « κομμουνισμού και της ασιατικής βαρβαρότητας». O αντικομμουνισμός, ως βασικό συστατικό στοιχείο της ναζιστικής ιδεολογίας και πρακτικής, διαπότιζε με τον έναν ή άλλο τρόπο κάθε επίσημη και ανεπίσημη προπαγανδιστική έκφανση του καθεστώτος, από τις πολιτικές ομιλίες του Χίτλερ και της υπόλοιπης ναζιστικής ηγεσίας, μέχρι τον καθεστωτικό τύπο, τα σχολικά βιβλία, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο κατάκτησης της κοινής γνώμης σε αντικομμουνιστική και αντισοβιετική κατεύθυνση ήταν ωστόσο χωρίς αμφιβολία η έκθεση “Ο Σοβιετικός παράδεισος”. Στόχο είχε να «αποδείξει» πως το Γ΄ Ράιχ πολεμούσε στο όνομα του ευρωπαϊκού πολιτισμού και των αξιών του για τη συντριβή της Σοβιετικής Ένωσης. Η προπαγανδιστική διοργάνωση της έκθεσης «Ο Σοβιετικός Παράδεισος» εξυπηρετούσε δηλαδή τις «ανάγκες» της διεξαγωγής ενός αντικομμουνιστικού αγώνα με στόχο τη συσπείρωση σ’αυτόν κάθε δύναμης που μπορεί ν’ αντιδρούσε στον Ναζισμό, αλλά ήταν ταυτόχρονα αντίθετη με τους κομμουνιστές και την ΕΣΣΔ.
Στο πλαίσιο αυτό, το Υπουργείο Προπαγάνδας του Γ’ Ράιχ διοργάνωσε την έκθεση «Ο Σοβιετικός Παράδεισος», που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Βιέννη μεταξύ Δεκεμβρίου – Φεβρουαρίου 1942. Έπειτα η έκθεση μεταφέρθηκε στο Lustgarten του Βερολίνου από το Μάιο έως τον Ιούνιο του ίδιου έτους, ενώ παράλληλα κυκλοφόρησε και μια ταινία μικρού μήκους.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ομάδα Εβραιογερμανών κομμουνιστών με επικεφαλής τους Μαριάνε και Χέρμπερτ Μπάουμ επιχείρησε να βάλει φωτιά στο χώρο της έκθεσης. Η πυρκαγιά προκάλεσε μόνο περιορισμένες υλικές ζημιές, ωστόσο 33 αντιστασιακοί πλήρωσαν με τη ζωή τους για την ενέργεια. Λίγες μέρες αργότερα, ως αντίποινα, 500 Εβραίοι συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν ως όμηροι στο στρατόπεδο του Ζαξενχάουζεν, όπου εκτελέστηκαν συνολικά 250 Εβραίοι, τόσο από τους νεοεισερχόμενους, όσο και από τους ήδη κρατούμενους.
Η έκθεση του Βερολίνου υπήρξε πρότυπο για τις υπόλοιπες περιοδεύουσες εκθέσεις στο Ράιχ και στις κατεχόμενες χώρες. Διαδοχικά, αποτελούνταν από τέσσερα τμήματα σκηνών, τα οποία περιορίζονταν σε συγκεκριμένη θεματολογία το καθένα, υπακούοντας στα πρότυπα της ναζιστικής ιδεολογίας. Ο υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς ήταν τόσο ενθουσιασμένος από την έκθεση, την οποία χαρακτήρισε ως την “πιο επιτυχημένη πολιτική έκθεση που έγινε ποτέ”, που διέταξε να λάβει χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις του Ράιχ, αλλά και σε κάποιες πόλεις της κατεχόμενης Ευρώπης, όπως την Πράγα, το Όσλο, το Στρασβούργο, το Μιλάνο, το Ντάντσιχ, οι Βρυξέλλες και η Κοπεγχάγη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 1,8 εκ. άνθρωποι πέρασαν από την έκθεση, δηλαδή σχεδόν ο μισός τότε καταγεγραμμένος πληθυσμός της γερμανικής πρωτεύουσας.
Η περιοδεία έλαβε χώρα σε αρκετές πόλεις της Ευρώπης, όπως στο Αμβούργο, στο Έσσεν, στο Ανόβερο, στο Μανχάιμ, στη Δρέσδη αλλά και σε καταληφθέντα από τη Wehrmacht εδάφη, όπως στη Πράγα, στο Όσλο, στο Στρασβούργο, στη Κοπεγχάγη και στις Βρυξέλλες.
Το τελικό μήνυμα για τον επισκέπτη, είναι όπως γράφτηκε τότε: “Είτε θα νικήσει το γερμανικό έθνος και θα εξασφαλίσει με αυτόν τον τρόπο τη συνέχιση του κόσμου και του πολιτισμού του, είτε θα βυθιστεί και μαζί του όλοι οι λαοί της γης θα πιεστούν στη βαρβαρότητα που ενδημεί στο σοβιετικό κράτος και υποβιβάζει τις μάζες εκατομμυρίων των ανατολικών λαών σε πεινασμένους σκλάβους χωρίς δικαιώματα”.
Στην Ελλάδα
Ένα χρόνο αργότερα και παρά την ήττα της Βέρμαχτ στο Στάλινγκραντ, «Ο Σοβιετικός Παράδεισος» περιόδευσε για την χρήση «εσωτερικής προπαγάνδας» σε αρκετές πόλεις της Μακεδονίας. Υπεύθυνο για την οργάνωση ήταν το γραφείο Τύπου και Προπαγάνδας στη Θεσσαλονίκη με προβλεπόμενη διάρκεια από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 1943 σε αίθουσα του κεντρικού ξενοδοχείου «Αστόρια», επί της οδού Τσιμισκή. Σαφώς μικρότερης έκτασης, περιορίστηκε σε αρκετά μικρότερο χώρο από αυτόν του Βερολίνου και αποτελούνταν από 28 πίνακες-πλαίσια, με φωτογραφικό κυρίως υλικό, ενώ παράλληλα εκδόθηκαν και διανεμήθηκαν 80.000 μπροσούρες, αφίσες και προκηρύξεις. Οι στόχοι αυτής της περιοδείας είχαν πρώτιστα να κάνουν με το γιγάντωμα της δράσης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, συνδέονταν παράλληλα με τα μέτρα ενάντια στον εβραϊκό πληθυσμό, ενώ στηρίχτηκε από τον ελεγχόμενο Τύπο, τις ομιλίες αντικομμουνιστών της περιοχής με δωσιλογική δράση. Βαθύτερος στόχος των γερμανικών αρχών ήταν η προσπάθεια ταύτισης της ΕΑΜικής αντίστασης με την κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση, επιδιώκοντας την πόλωση στην ελληνική κοινωνία, μεταξύ εθνικοφρόνων συντηρητικών και «ξενόδουλων»- «σλάβων», υποστηρικτών της ΕΣΣΔ. Η έκθεση με την ονομασία «Ο Σοβιετικός Παράδεισος» μετατράπηκε σ’ ένα κυριολεκτικά «κατηχητικό του αντικομμουνισμού», όπου η ναζιστική προπαγάνδα προσαρμόστηκε στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας ενισχύοντας την επιδιωκόμενη διαίρεση των Ελλήνων σε «εθνικόφρονες» και «κομμουνιστές».
Τα πρώτα δημοσιεύματα που προανήγγειλαν την έκθεση, περιλήφθηκαν στις στήλες της «ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» στις 3 και 4 Φεβρουαρίου του 1943, με τους συντάκτες να στοχεύουν εξαρχής στον εκφοβισμό του λαού μέσω της «δαιμονοποίησης» του κομμουνισμού και της ηγεσίας του, μέσα από τη χρήση χαρακτηρισμών που παρέπεμπαν σε «δολοφόνους, εγκληματίες, ληστές» και παράλληλα συκοφάντησης των δυνάμεων της αντίστασης ότι οι αντάρτικες ομάδες στην ύπαιθρο και στα βουνά απαρτίζονταν από «εγκληματικά στοιχεία της κοινωνίας, τα οποία δέχτηκε στους κόλπους της ο ΕΛΑΣ»: «Ο Σοβιετικός Παράδεισος είναι η κόλασις της ανθρωπότητος. Η μάστιξ του μπολσεβικισμού. Εκατομμύρια ανθρώπων ατιμάσθηκαν, μαρτύρησαν και σκοτώθηκαν. Εγκληματίαι, λησταί και δολοφόνοι πήραν την εξουσία. Εθνικισμός και πολιτισμός, εκκλησία και οικογενειακή ζωή καταστρέφονται. Το κνούτο και οι ύπουλες δολοφονίες είναι τα δώρα του Σοβιετικού Παράδεισου. Εγκληματίαι εναντίον της πατρίδος, της οικογένειας και του πολιτισμού. Μόνο μέχρι το 1937 ο αριθμός των κατόπιν βασανιστηρίων δολοφονηθέντων στα υπόγεια της Γκεπεού έφθασε στα 12 εκατομμύρια. Γιατροί, αξιωματικοί, διδάσκαλοι, επιστήμονες δολοφονήθηκαν. Αγρότες και εργάτες στάλθηκαν για καταναγκαστικά έργα στις ερημιές της Σιβηρίας. Δεν γύρισαν ξανά». (ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ 3/2/1943).
Τα εγκαίνια του «Σοβιετικού Παράδεισου» πραγματοποιήθηκαν στη Θεσσαλονίκη στις 15 Φεβρουαρίου «Τα εγκαίνια της εκθέσεως ο Σοβιετικός Παράδεισος συνεκέντρωσαν την πρωίαν της Κυριακής, 10.45 πμ, εις την αίθουσαν Αστόρια πλήθος επίλεκτου κόσμου […] τόσον οι επίσημοι όσον και πάντες οι παραστάτες εις τα εγκαίνια περιειργάσθηκαν με προσοχήν και με ιδιαίτερον ενδιαφέρον τους πίνακας, τας στατιστικάς, τας ποικίλας φωτογραφίας και τα εξαίρετα σχόλια τα οποία υπάρχουν επί των πινάκων. Γενικώς εκρίθη ότι εις την έκθεσιν αυτήν παρέχεται με αδρά χρώματα ή εικών όλης της εγκληματικής δράσεως του μπολσεβικισμού, ο οποίος εστράφη κατά των ιερότερων παραδόσεων και θεσμών, δια να συντρίψη και να παραλύση τους λαούς».(ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ 16/2).
Μεταξύ των καλεσμένων της έκθεσης υπήρξαν ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας Σιμωνίδης (Ο Ευριπίδης Χειμωνίδη, που διορίστηκε από τις γερμανικές αρχές αρχικά ως μεταφραστής στο γραφείο Τύπου, στην πορεία ανέλαβε συντονιστής της αντικομμουνιστικής έκθεσης «Ο Σοβιετικός Παράδεισος»), ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γεννάδιος, ο διευθυντής της αστυνομίας Μαντούβαλος, οι πρόεδροι εμπορικών και βιομηχανικών οργανώσεων, ο πρόεδρος του επαγγελματικού και βιομηχανικού επιμελητήριο με την διοικητική επιτροπή, καθηγητές του Πανεπιστημίου, καθώς και εκπρόσωποι του δημοσίων φορέων. Από την αντικομμουνιστική αυτή «εκστρατεία» δεν μπορούσε επομένως να λείπει η εκκλησία που συμμετείχε στα εγκαίνια της πολιτικής έκθεσης μέσω του εκπροσώπου της. Ο Μητροπολίτης Γεννάδιος μέσα από το λόγο του τόνισε μεταξύ άλλων ότι: «Η εκκλησία της Ελλάδος από της πρώτης στιγμής παρακολούθησε τους διωγμούς κατά του ορθόδοξου κλήρου, τους οποίους ενήργησεν ο μπολσεβικισμός και διέγνωσε τον μέγαν κίνδυνον, ο οποίος ηπείλει τα ιδανικά και την πίστιν του έθνους, τεθείσα αμέσως αντιμέτωπος αυτών»
Η επισκεψιμότητα στον χώρο της έκθεσης ξεπέρασε τις προσδοκίες των διοργανωτών, σύμφωνα με την εφημερίδα ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, ο αριθμός των επισκεπτών της έκθεσης ξεπέρασε τις 40.000 χιλιάδες μόνο στη Θεσσαλονίκη και άλλοι 110.000 στο σύνολό τους στη Μακεδονία. Βέβαια οι συντάκτες, στο πλαίσιο της προπαγανδιστικής τους τακτικής, έκαναν λόγο για κοσμοσυρροή, σε μια προσπάθεια ασφαλώς να μεγαλοποιήσουν αριθμούς και ωραιοποιήσουν καταστάσεις, συγκροτώντας υποθετικά αντικομμουνιστικά ερείσματα εντός της κοινωνίας. Παράλληλα, αναφερόταν σε έναν υπέρογκο αριθμό επισκεπτών, προσπαθώντας να αναδείξουν την επιτυχία αυτής της έκθεσης, επικροτώντας την προσπάθεια των συντελεστών και προσελκύοντας παράλληλα ακόμη και το πιο αδαή κοινό. Ακόμη για την ενίσχυση της έκθεσης και την αύξηση επισκεπτών δημοσιεύτηκαν και ομιλίες «σημαντικών» στελεχών του δωσιλογικού χώρου αλλά και πλούσια αρθρογραφία στο δωσιλογικό Τύπο. Σ’αυτά ο αγώνας αυτός της γερμανικής προπαγάνδας παρουσιάστηκε ως πόλεμος σύγκρουσης μεταξύ του κομμουνισμού και των αντικομμουνιστικών δυνάμεων και σ’αυτός επεδίωξαν να συσπειρώσουν ευρύτερες λαϊκές μάζες.
Μετά τη Θεσσαλονίκη, η έκθεση περιόδευσε και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας, με την συμμετοχή και συμβολή εκπροσώπων της ελληνικής πολιτείας και της εκκλησίας διαδοχικά, ως μια επιβαλλόμενη ιεροτελεστία.
Σε Βέροια και Νάουσα
Συγκεκριμένα τα εγκαίνια στη πόλη της Βέροιας πραγματοποιήθηκαν σε εξωτερικό χώρο, τον Μάρτιο του ίδιου έτους. Η έκθεση στη Βέροια έγινε στο καφενείο «Αστόρια» στη πλατεία Ωρολογίου, ξενοδοχείο Σαράφογλου (Σύμφωνα με τα γραφόμενα του ίδιου του συλλέκτη Μ. Αδαμίδη).Παράλληλα, είχαν διοργανωθεί και εορταστικές εκδηλώσεις, προσδίδοντας έτσι στην έκθεση «τιμητικό» χαρακτήρα. (ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ 17/3). Στην τελετή έναρξης παρευρέθησαν αντίστοιχα, ο εκπρόσωπος της εκκλησίας και ο Έπαρχος της Ημαθίας, οι ομιλίες των οποίων εκφωνήθηκαν από το ξενοδοχείο «Εθνικόν». Τα καταστήματα είχαν κλείσει «αυθορμήτως», σύμφωνα με τον συντάκτη της εφημερίδας, προκειμένου να παραβρεθούν στην εορτή οι μαγαζάτορες, ενώ επίσης η παρουσία μαθητών και οι καθηγητών υπήρξε υποχρεωτική στο χώρο. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο ο λαός της πόλης έδειξε τον ενθουσιασμό του για την έκθεση και τους διοργανωτές, υποδεχόμενο με επευφημίες τους ομιλητές, οι λόγοι των οποίων ήταν εμπνευσμένοι κατά του κομμουνισμού. Ακόμη παρευρέθησαν ο δήμαρχος της πόλης και εκπρόσωποι του δήμου, αλλά και μέλη του εμπορικού και βιομηχανικού Επιμελητηρίου. Στους λόγους που εκφωνήθηκαν από τα μεγάφωνα της πόλης τονίστηκε η «ανάγκη» του αντικομμουνιστικού αγώνα, καθώς ο μπολσεβικισμός αποτελούσε «απειλή» για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ο δικηγόρος Νικόλαος Ζωγράφου, γνωστός για τις εθνικοσοσιαλιστικές του ιδέες και τη δοσιλογική του δράση, υπήρξε ένας από αυτούς. Έχοντας δημοσιεύσει ήδη φιλοναζιστικά άρθρα στην τοπική εφημερίδα Μακεδονική Ηχώ και υιοθετώντας τις αντικομμουνιστικές ιδέες της ναζιστικής προπαγάνδας, απηύθυνε δημόσια διάλεξη στο κοινό της Βέροιας, κατά του κομμουνισμού «επί των θεωρητικών βάσεων, συνδυάσας τον Κομμουνισμόν προς τον Πανσλαυϊσμόν», όπως γράφτηκε τότε.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 19 Μαρτίου η προπαγανδιστική έκθεση μεταφέρθηκε στη Νάουσα, στην αίθουσα του κινηματογράφου «Ομόνοια». Στα εγκαίνια του «Σοβιετικού Παράδεισου» μίλησαν ο δήμαρχος της πόλης, καθώς επίσης εκπαιδευτικοί και εκπρόσωποι του εκκλησιαστικού χώρου. Σύμφωνα με τα στοιχεία, παρευρέθηκαν πάνω από δυο χιλιάδες άτομα, πρόκειται προφανώς για έναν μεγάλο αριθμός επισκεπτών, ο οποίος όπως γράφτηκε «αποδοκιμάζει εντονώτατα τας αντεθνικάς ενέργειας των κομμουνιστών ληστών». Στην ελληνική πραγματικότητα η δράση των γερμανικών αρχών ερμηνεύτηκε από τον δοσιλογικό Τύπο «ως υποτακτική ανάγκη για την εξασφάλιση της ηρεμίας και της ειρήνης στην ύπαιθρο από τα «άναδρα» στοιχεία του κομμουνισμού. (ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ 20/3/1943)
Το περιεχόμενο του φυλλαδίου
Το φυλλάδιο που συνόδευε τη σχετική έκθεση σε Βέροια, βρίσκεται στα ΓΑΚ Ν. Ημαθίας (Αρχείο Μ. Αδαμίδη). Δεν γνωρίζουμε εάν υπήρχε και άλλο συνοδευτικό υλικό, ούτε έχουμε βρει ανάλογο φωτογραφικό υλικό εκτός από τα όσα προέρχονται από τη «ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ» και παρουσιάζουμε στο τέλος του κειμένου
Παρουσιάζουμε ολόκληρο το περιεχόμενο του φυλλαδίου.
Σελ. 2
«Έλληνες!
Το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ είναι βγαλμένα από τους Ρώσσους Κομμουνιστάς.
Το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ οδηγούνται από τους πράκτορας των Μπολσεβίκων ΔΗΜΗΤΡΩΦ και ΒΙΣΙΝΣΚΥ
Αυτοί σας φέρνουν στον χαμό και στη καταστροφή!
Έλληνες!
Αν θέλετε το μεγαλείον και τη δόξα της πατρίδος σας, πρέπει να αγωνισθήτε κατά των αθέων Κομμουνιστών.
Ελληνες, Σκεφθήτε!
Οι Γερμανοί είναι η μόνη δύναμις που μπορεί ν’ αντιστέκεται και να εξαλείψη τελειωτικά τον Κομουνισμόν.
Μόνον με τους Γερμανούς είναι ο αληθινός δρόμος μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Ελάτε σήμερα ν΄ ακούσετε για τη ζωή στη Σοβιετική Ενωσι.
Θα μιλήσει ένας Ελλην, που μόλις τώρα ήλθεν από τη Ρωσία.»
Σελ. 3
ΕΛΛΗΝΕΣ!
Τα αιμοβόρα σκυλιά, οι Εβραίοι-μπολσεβίκοι, θέλουν να καταρημάξουν όλη την Ευρώπη!
Αυτοί οι Ασιάται Βάρβαροι, θέλουν να υποδουλώσουν τους λαούς και να καταστρέψουν κάθε τι όσιον κι ιεραόν.
Ελληνες!
Σας μιλάει άνθρωπος που ξέρει καλά τι είναι ο κομμουνισμός.
Αυτός που γράφει αυτά, είναι Έλληνας που μόλις ήλθεν από τη Ρωσία!
25 εκατομμύρια ανθρώπων χαθήκανε στις μπολσεβικικές φυλακές και τις εξορίες.
Από αυτούς
200 χιλιάδες
είναι Έλληνες, αδέλφια σας, που έχουν σαν και εσάς ελληνικό αίμα!
200 χιλιάδες!
Κανένας από αυτούς δεν γύρισε πίσω!
Εγώ ο ίδιος ήμουνα στην Βίννιτσα και με τα μάτια μου είδα τα θύματα που πέσανε από τα άθλια χέρια των κομμουνιστών.
Ο Μπολσεβικισμός είναι πείνα, φυλακή, θάνατος!
Έλληνες, αυτά θέλει να φέρη το ΕΑΜ και στον τόπο μας. Στην ιερή αυτή και δοξασμένη γη των ηρωϊκών προγόνων μας.
Σελ. 4
«ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Όπου κυριαρχούν ο Στάλιν και οι άγριες ορδές του, υπάρχει δυστυχίας και εξαθλίωση.
Όπου κυβερνούν το σφυρί και το δρεπάνι, χύνεται αίμα και πάλι αίμα.
Ο αγρότης αναγκάζεται να εγκαταλείψη την πατρική του εστία, ο έμπορος το κατάστημά του, ο άνδρας απομακρύνεται δια της βίας από τη γυναίκα του, οι αγαπημένοι αναγκάζονται να χωριστούν, η οικογένεια διαλύεται. Ζουν μόνο τα παιδιά, που εκπαιδεύονται από αμόρφωτους βαρβάρους τατάρους και διδάσκονται την αιματοχυσία και την ομαδική δολοφονία.
Εκατομμύρια ανθρώπων σκοτώθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, γενεές ολόκληρες εξαφανίστηκαν μέσα σε 20 χρόνια της κυριαρχίας του Στάλιν, πεθαίνοντας από την πείνα, γιατί η πλούσια Ρωσσία δεν έδινε τίποτε στα παιδιά της.
Ολοι οι θησαυροί της ξοδεύονταν από τους κυριάρχους ή χρησιμοποιούνταν για καταστρεπτικούς σκοπούς. Τα κράτη όλου του κόσμου μπορούν να μας πληροφορήσουν γι’αυτό. Παντού παραμονεύουν πράκτορες, δολοφόνοι και σαμποταρισταί.
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΤΕΘΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ:
Νίκη της Εθνικής και Σοσιαλιστικής ιδέας ή μπολσεβικο-πλουτοκρατικό φάσμα.
Νέα δίκαια τάξη ή κυριαρχία των εγκληματιών, δολοφόνων, των υπανθρώπων.
Σε πολλές ειδήσεις παρμένες από τη πραγματικότητα μας πληροφορεί η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΘΕΣΗ « Ο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» για την τρομοκρατία, την εξαθλίωση και τη δυστυχία στη Σοβιετική Ένωση.
Κάθε Έλληνας, κάθε άντρας και κάθε γυναίκα, πρέπει να επισκεφθούν την έκθεση. Όποιος θέλει να μάθη την αλήθεια, έστω κι’ αν αυτή προκαλεί φόβο, δεν πρέπει να λείψη.
Η ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ 66, ΓΩΝΙΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ (ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ «ΑΣΤΟΡΙΑ»)
Καθημερινώς από τις 9π.μ μέχρι 55 μ.μ.
ΕΝΑΡΞΙΣ ΚΑΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1943”