Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου (κοινό ψήφισμα Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος – Σοσιαλδημοκρατών – Φιλελεύθερων – ακροδεξιών και Πρασίνων με τις ψήφους ευρωβουλευτών της ΝΔ, ενώ το ΠΑΣΟΚ ψήφισε «παρών») με τίτλο: «Σχετικά με την παραπληροφόρηση και την ιστορική παραποίηση της Ρωσίας για να , δικαιολογήσει τον επιθετικό της πόλεμο κατά της Ουκρανίας ( 2024/2988(RSP) )» δεν πρέπει να ξαφνιάζει κανέναν. Ούτε όσον αφορά το περιεχόμενό του, ούτε όσον αφορά το ποιοι το ψήφισαν, δεδομένης και της στρατηγικής (υπέρ του συστήματος πάντα) σύμπλευσης τους.
Το ίδιο το ψήφισμα «πατά» σε παλιότερα παρόμοια ψηφίσματα που δείχνουν ότι η παραχάραξη της ιστορίας και ο ωμός αντικομμουνισμός, παραμένουν στο DNA της διακρατικής αυτής ιμπεριαλιστικής ένωσης. Και φυσικά μέσω του νέου ψηφίσματος θέλουν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω δεδομένων και των γεωπολιτικών εξελίξεων, της κρίσης που σοβεί, αλλά και του φόβου ότι οι λαοί που δεν αντέχουν πλέον θα αντιδράσουν…
Στο σχετικό ψήφισμα υπενθυμίζονται παρόμοιες παλιότερες αποφάσεις όπως «… τα προηγούμενα ψηφίσματά του για τη Ρωσία και την Ουκρανία, για την ιστορική μνήμη, τη δήλωσή του της 23ης Σεπτεμβρίου 2008 σχετικά με την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού, το ψήφισμα 1481 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης της 26ης Ιανουαρίου 2006 σχετικά με την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων…» που φαίνονται δεν επαρκούν και χρειάζονται «φρεσκάρισμα» αλλά κυρίως και νέα μέτρα.
Ετσι κάνει λόγω για «…τη συνεργασία της με τη ναζιστική Γερμανία μέσω του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ και των μυστικών πρωτοκόλλων του, που επέτρεψε τη διαίρεση της Ευρώπης και ήταν το τελευταίο βήμα προς το ξέσπασμα του πολέμου και υποβαθμίζοντας τις θηριωδίες που διέπραξαν οι σοβιετικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων μαζικών απελάσεων, εκτελέσεων, μαζικών βιασμών και καταστολή στα κατεχόμενα εδάφη· λαμβάνοντας υπόψη ότι η Πολωνία ήταν ένα από τα κύρια θύματα αυτής της συνεργασίας, υπέστη τη σφαγή στο Κατίν, την αναγκαστική απέλαση εκατοντάδων χιλιάδων Πολωνών στη Σιβηρία, εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την εισβολή του Κόκκινου Στρατού στην Άνω Σιλεσία το 1945, γνωστά ως Τραγωδία της Άνω Σιλεσίας…», ενώ θεωρεί την ΕΣΣΔ ως συνυπέυθυνης (!) για την έναρξη του Β’Π.Π υποστηρίζοντας ότι «η Ρωσία απέτυχε να αναγνωρίσει τον ρόλο της στην έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και να αναλάβει την ευθύνη της για φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν σε εδάφη που κατέλαβε η Σοβιετική Ένωση…»
Στη συνέχεια προχωρά στο γνωστό «μοτίβο» της εξίσωσης ναζισμού-κομμουνισμού (αν και δείχνει ..προτίμηση από πολλές απόψεις στον πρώτο!) γράφοντας: «…λαμβάνοντας υπόψη ότι, σε αντίθεση με τα εγκλήματα που διέπραξε το ναζιστικό καθεστώς, τα εγκλήματα που διέπραξαν οι κομμουνιστικές δικτατορίες στην Ευρώπη τον 20ο αιώνα δεν αποτέλεσαν αντικείμενο πλήρους διεθνούς νομικής και πολιτικής αξιολόγησης και καταδίκης…»
Από ένα παρόμοιο ιστορικό αλαλούμ δεν μπορούσε να λείψει και το Κατίν όπου γράφεται αναπόδεικτα: «…η Ρωσία έχει διαστρεβλώσει επανειλημμένα τα ιστορικά γεγονότα για να εξυπηρετήσει την πολιτική της ατζέντα, όπως αποδεικνύεται από τη μακρόχρονη άρνηση της ευθύνης για τη σφαγή στο Κατίν, όπου χιλιάδες Πολωνοί αξιωματικοί, διανοούμενοι και ελίτ εκτελέστηκαν συστηματικά από τη NKVD (Σοβιετική μυστική αστυνομία ) το 1940 – ένα έγκλημα που αποδίδεται ψευδώς στη Γερμανία για δεκαετίες από τη σοβιετική προπαγάνδα (σ.σ μα το είχαν παραδεχτεί τότε και οι Ναζιστές!). λαμβάνοντας υπόψη ότι ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης, Memorial, είναι μεταξύ των στοχευμένων και διαλυμένων οργανώσεων που εξέτασαν, τεκμηρίωσαν και αποκάλυψαν τα σοβιετικά εγκλήματα και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία·..»
Και φυσικά αποτελεί σταθερό «καρφί» στα μάτια τους η Μέρα της Αντιφασιστικής νίκης των Λαών γι’αυτό και το ψήφισμα υποστηρίζει ότι «..ότι ο εορτασμός της Ημέρας της Νίκης από τη Ρωσία στις 9 Μαΐου, μια ημέρα αργότερα από τον εορτασμό της από τους δυτικούς συμμάχους, φέρει μαζί του ισχυρή προπαγάνδα απελευθέρωσης, η οποία αγνοεί εντελώς την κατοχή των κρατών της Βαλτικής που διήρκεσε μέχρι τη δεκαετία του 1990…»
Δεν μένει μόνο όμως μέσω των μηχανισμών της στην καλλιέργεια της παραχάραξης της ιστορίας και στο ωμό αντικομμουνισμό, αλλά θέλει και παραπέρα μέτρα σε βάρος όσων αντιδρούν και αμφισβητούν τόσο το «αφήγημα» αυτό, όσο και γενικότερα αντιδρούν στην πολιτική της (και από ότι όλα δείχνουν αυξάνονται ανάμεσα στους λαούς της Ε.Ε). Γράφει χαρακτηριστικά:
«…ζητεί ενισχυμένο συντονισμό μεταξύ των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, των κρατών μελών και των διεθνών εταίρων για την αντιμετώπιση των εκστρατειών παραπληροφόρησης της Ρωσίας και την πρόληψη της διάδοσης ψευδών ιστορικών αφηγήσεων…
προτρέπει την ΕΕ να εφαρμόσει άμεσα και αυστηρά τα υφιστάμενα νομοθετικά εργαλεία όταν υπάρχουν υπόνοιες ή επιβεβαιώνονται περιπτώσεις παραπληροφόρησης, ιδίως όταν κινδυνεύει να επηρεαστεί η ακεραιότητα των εκλογών…(σ.σ η περίφημη ελευθεροτυπία και η ιστορική έρευνα πάει περίπατο)
…ζητεί μια αποτελεσματική εκστρατεία εκπαίδευσης και ενημέρωσης που απορρίπτει τον εορτασμό της 9ης Μαΐου ως ημέρας απελευθέρωσης και νίκης και καλεί την ηγεσία των κρατών μελών να αρνηθεί οποιαδήποτε συμμετοχή σε τέτοιους εορτασμούς… (σ.σ γι’αυτό καθιέρωσε ως «Ημέρα της Ευρώπης», μιας και τους ενοχλεί αφάνταστα η σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ραιχσταγκ)
…επαναλαμβάνει τη σημασία της ενσωμάτωσης της εκπαίδευσης για τα εγκλήματα των ναζιστικών και κομμουνιστικών καθεστώτων στα σχολικά προγράμματα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ… (σ.σ δηλαδή προτρέπει να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία ως …φιλοκομμουνιστικά που είναι)
…επαναλαμβάνει τη σημασία της ενσωμάτωσης της εκπαίδευσης για τα εγκλήματα των ναζιστικών και κομμουνιστικών καθεστώτων στα σχολικά προγράμματα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ… ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να ενσωματώσουν τον γραμματισμό στα μέσα επικοινωνίας και τις δεξιότητες κριτικής σκέψης στα εκπαιδευτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης και την προώθηση της δημοκρατικής ανθεκτικότητας..