Η είδηση “έπαιξε” με πηχυαίους τίτλους στα αστικά ΜΜΕ και ΜΚΔ πριν μέρες
“Το Βραβείο Ειρήνης «Νίκος Νικηφορίδης» έλαβε σήμερα (19:00), Τρίτη (24/9), ο Αλέξης Τσίπρας στο Αμφιθέατρο «Μιλτιάδης Έβερτ» της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων”
Η βράβευση του πρώην Πρωθυπουργού γίνεται με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών.
σσ.
Η θέσπισή του είναι πρωτοβουλία του ΠΑ.Δ.Ο.Π (Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών & Παγκοσμιοποίησης) και απονέμεται κάθε χρόνο από το 2018 “στο πλαίσιο της διεθνοποίησης της μνήμης του αγωνιστή της ειρήνης Νίκου Νικηφορίδη” _προσβάλλοντας ουσιαστικά τη μνήμη του: θυμίζουμε πως -στα 22 του κατά τα “πέτρινα χρόνια” ηγήθηκε του Φιλειρηνικού Μετώπου Νέων (1950), το οποίο ανέλαβε τη διακίνηση στην Ελλάδα της Έκκλησης της Στοκχόλμης για την κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων. Δραστηριότητα που οδήγησε στη σύλληψη, καταδίκη σε θάνατο και εκτέλεση του, στις 5 Μαρτίου 1951, στη Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος Νικηφορίδης εκτελέστηκε πίσω από το Επταπύργιο, μαζί με άλλους έξι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αγωνιστές για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του λαού.
Η κατηγορία με την οποία εκτελέστηκε ήταν “απόπειρα διάδοσης ανατρεπτικών ιδεών”.
Ήταν ένας λαμπρός αγωνιστής: Μόλις στα 15 του χρόνια οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Στη συνέχεια το 1947, μόλις 17 χρονών, εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου και βασανίστηκε από τον μετέπειτα δικτάτορα Ιωαννίδη. Κατόπιν, και με σοβαρά ψυχικά και σωματικά τραύματα, πήγε στη Θεσσαλονίκη και αφοσιώθηκε στην πάλη για την Ειρήνη, όπου προσπαθούσε να οργανώσει «Δημοκρατικό Φιλειρηνικό Μέτωπο Νέων». Η δολοφονία του όμως τον διέκοψε.
_ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ
“Αξιο” το βραβείο για τις ΝΑΤΟικές υπηρεσίες του
Ντράπηκε κι η ντροπή χτες, με τον Αλ. Τσίπρα να βραβεύεται με βραβείο ειρήνης από ίδρυμα ονόματι Ν. Νικηφορίδης – του εκτελεσμένου αγωνιστή ενάντια στα ευρωατλαντικά σχέδια – για τη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στα… ευρωατλαντικά σχέδια, και συγκεκριμένα στη Συμφωνία των Πρεσπών. Για να δικαιώσει πάντως τον λόγο της βράβευσης, ο Τσίπρας παραλαμβάνοντας το βραβείο ζήτησε «να διατηρηθεί η δυναμική που δημιουργήθηκε για την ευρωπαϊκή προοπτική της περιοχής από τη Συμφωνία των Πρεσπών» στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Παράλληλα ζήτησε «σεβασμό της Συμφωνίας από τη νέα πολιτική και πολιτειακή της ηγεσία. Δεν πρέπει να αφήσουμε τα Βαλκάνια να γίνουν ένα ανεξέλεγκτο πεδίο ανταγωνισμού δυνάμεων. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον εθνικισμό να θεριέψει στην περιοχή ακόμα περισσότερο. Μια Συμφωνία που αποτελεί πρότυπο επίλυσης διαφορών για τα Δυτικά Βαλκάνια», με βάση τα ΝΑΤΟικά σχέδια και συμφωνίες που όπως αποδείχτηκε όχι μόνο δεν «κλείνουν» το κεφάλαιο των ανταγωνισμών και των εθνικισμών όπως έλεγαν τότε, αλλά αντίθετα ανοίγουν και νέα τέτοια.
Παράλληλα, εξέφρασε και τη στήριξή του στα σχέδια «διευθετήσεων» που τρέχουν στα Ελληνοτουρκικά, ζητώντας «αξιοποίηση της ΕΕ και των συμμαχιών μας» που σπρώχνουν τα σχέδια συνεκμετάλλευσης με τη «στρατηγική σύμμαχο» Τουρκία, με τον ίδιο εξάλλου να ζητάει και «μια σαφή και γενναία στρατηγική για την προσφυγή στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ», αλλά και να στηρίζει τα διχοτομικά σχέδια στην Κύπρο ζητώντας «επανεκκίνηση των συνομιλιών από το σημείο που διεκόπησαν στο Κραν Μοντανά, το 2017. Και το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ότι οι δυσμενείς εξελίξεις στην Κύπρο θα επηρεάσουν αρνητικά όχι μόνο τις ελληνοτουρκικές αλλά και τις ευρωτουρκικές σχέσεις, ενώ η πρόοδος στο Κυπριακό θα τις αναβαθμίσει».
Ενα πολυτελές κότερο φορτωμένο με μεγάλα ονόματα του διεθνούς jet set ναυάγησε ανοιχτά της Σικελίας. Εκτοτε, τα ΜΜΕ φροντίζουν να μας ενημερώνουν αναλυτικά για κάθε…
- Την ίδια ώρα, εξέφραζε και τη στήριξη στα ΝΑΤΟικά σχέδια στην Ουκρανία, ενώ για να μη μείνει αμφιβολία τι εννοούν όταν μιλάνε για «ειρήνη», σημείωσε πως «το θεωρώ ντροπή για την Ευρώπη, οι ευρωπαϊκές δημοκρατικές δυνάμεις να χαρίζουμε τον αγώνα για ειρήνη και τη σταθερότητα στον Τραμπ, στον Ορμπαν και στον τυχοδιωκτισμό της Ακροδεξιάς»!
- Ενώ δεν παρέλειψε να δικαιολογήσει και τα προσχήματα με τα οποία το κράτος – δολοφόνος του Ισραήλ (με το οποίο αναβάθμισε τις σχέσεις επί θητείας του) μακελεύει τον παλαιστινιακό λαό, λέγοντας πως «η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα ούτε λευκή επιταγή για τη δολοφονία χιλιάδων αμάχων – κυρίως παιδιών – και για μια πρωτοφανή ανθρωπιστική καταστροφή», ζητώντας η ΕΕ να συμμετέχει πιο ενεργά για τα συμφέροντά της την «επόμενη μέρα».
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗΣ
Μάρτυρας της ειρήνης και της πανανθρώπινης λευτεριάς
5 Μάρτη 1951, μέρα της εκτέλεσης του 22χρονου αγωνιστή και μάρτυρα της ειρήνης Νίκου Νικηφορίδη.
Τα στερνά του λόγια “Ζήτω η ειρήνη! Ζήτω η πανανθρώπινη λευτεριά!”,λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στο χώρο εκτελέσεων του δάσους του Σέιχ Σου, στη Θεσσαλονίκη, ηχούν και σήμερα, ακριβώς 46 χρόνια μετά, σαν κάλεσμα στις συνειδήσεις μας στον αγώνα για την ειρήνη. Οι ριπές των όπλων του αποσπάσματος δε στάθηκαν ικανές να εκτελέσουν το όραμα για ειρήνη και πανανθρώπινη λευτεριά.
Ο Νίκος Νικηφορίδης συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη, καταδικάστηκε από έκτακτο Στρατοδικείο “τρις εις θάνατον” και οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα γιατί μάζευε υπογραφές κάτω από την “Έκκληση της Στοκχόλμης”, ένα κείμενο που διακινούνταν σε όλο τον κόσμο και με το οποίο απευθυνόταν έκκληση για κατάργηση των ατομικών όπλων. Όργωνε τις γειτονιές και χτυπούσε τις πόρτες των σπιτιών της Θεσσαλονίκης…
Με βάση τον Α.Ν. 509
Το Στρατοδικείο τον καταδίκασε με βάση τον “Αναγκαστικό Νόμο” 509 για σύσταση παράνομου μηχανισμού, κατασκοπία κλπ. Με το νόμο αυτό χιλιάδες κομμουνιστές οδηγήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και δεκάδες χιλιάδες στις εξορίες και στις φυλακές.
Μαζί με τον Ν. Νικηφορίδη εκτελέστηκαν και τρία ανταρτόπουλα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ηλικίας 17 χρόνων. Την προηγούμενη βραδιά από τα κελιά τους ακούγονταν αντάρτικα τραγούδια. Αγαπούσαν τη ζωή γι’ αυτό αγωνίζονταν, αλλά ούτε και ο θάνατος τους φόβισε. Για την ιστορία να πούμε, ότι το στρατοδικείο λειτούργησε και το απόσπασμα στήθηκε, με κυβέρνηση που πρωθυπουργός της ήταν ο Σοφ. Βενιζέλος και αντιπρόεδρός της ο αποκληθείς “Γέρος της Δημοκρατίας”, Γ. Παπανδρέου.
Την επομένη της εκτέλεσης οι αθηναϊκές εφημερίδες πέρασαν “στα ψιλά” τη συγκλονιστική είδηση: “Εκτελέστηκε χθες εις τας φυλακάς του Επταπυργίου, ο κομμουνιστής Νίκος Νικηφορίδης, 22 ετών, όστις είχε καταδικαστεί τρις εις θάνατον, υπό του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης, διά παράβασιν του Α.Ν. 509. Μετά του Νικηφορίδη, εκτελέστηκαν τρεις ακόμα κομμουνιστές, καταδικασθέντες εις θάνατον, των οποίων η εκτέλεσις της ποινής εκκρεμούσε από 2,5 ετών”.
Τρεις περίπου βδομάδες μετά την εκτέλεση, στην οδό Αρύτης 28 στο Παγκράτι, στο πατρικό σπίτι του Ν. Νικηφορίδη, έφθανε σταλμένο από την Φρειδερίκη, ένα γράμμα. Ήταν η “χάρις”… Το παλάτι, αφού έδωσε την εντολή για τη δολοφονία, ερχόταν τώρα να διεκδικήσει εύσημα μεγαλοψυχίας…
Η ζωή του ήταν αγώνας
Ο Νίκος Νικηφορίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Από πολύ μικρός γνώρισε τη φρίκη του πολέμου και της Κατοχής. Μπήκε από τους πρώτους στις γραμμές της Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή. Εγινε αετόπουλο και μετά ΕΠΟΝίτης. Λίγο αργότερα, παρά τη μικρή του ηλικία, έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ Παγκρατίου.
Πάλεψε ακούραστα μέρα – νύχτα για τη λευτεριά της Ελλάδας. Πολλές φορές πιάστηκε και βασανίστηκε, πότε γιατί μοίραζε παράνομο υλικό, πότε γιατί τις νύχτες μετέδιδε με το χωνί το δελτίο ειδήσεων, πότε γιατί έγραψε στους τοίχους με κόκκινη μπογιά το “Λευτεριά ή Θάνατος”.
Άριστος μαθητής, αποφοιτά με βραβείο από το Νυχτερινό Γυμνάσιο της Πλάκας, βραβείο που, όμως, δεν μπόρεσε ποτέ να το πάρει.
Το 1947, μόλις τελείωσε το γυμνάσιο, στάλθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές στην Ικαρία και αργότερα στη Μακρόνησο, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα. Σχεδόν ετοιμοθάνατο από τα βασανιστήρια, τον αφήνουν ελεύθερο το 1950.
Πάλεψε με το θάνατο δύο μήνες. Μόλις έγινε καλά άρχισε να δουλεύει πάλι δραστήρια για το ΚΚΕ και την εδραίωση της ειρήνης. Τον Οκτώβρη του 1950 πήγε στη Θεσσαλονίκη για να οργανώσει εκεί το φιλειρηνικό μέτωπο και να μαζέψει υπογραφές κάτω από την “Εκκληση της Στοκχόλμης”, για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων.
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1951 συλλαμβάνεται μαζί με άλλους αγωνιστές. Στην Ασφάλεια βασανίστηκε άγρια για να προδώσει τους συντρόφους του. Δε λύγισε όμως.
Αρχές Φλεβάρη γίνεται η “δίκη” του, στο Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Καταδικάζεται με τον Α.Ν. 509 τρεις φορές σε θάνατο.
Και μέσα στο Στρατοδικείο διακήρυξε με θάρρος την ιδεολογία του: “Ήμουν, είμαι και θα πεθάνω κομμουνιστής”!
Παγκόσμια κινητοποίηση οργανώθηκε για τη σωτηρία του. Η κυβέρνηση Σ. Βενιζέλου σπεύδει να δηλώσει ότι “δε γίνονται εκτελέσεις πλέον“.
Παρά τις διαβεβαιώσεις, ο Νίκος Νικηφορίδης εκτελείται αιφνιδιαστικά, τα χαράματα της 5ης Μάρτη 1951 μαζί με τρεις ακόμα αντάρτες. Τα νεκρά σώματά τους τα έριξαν σε ένα λάκκο…
Ο Νίκος Νικηφορίδης έγινε ιδέα, σύμβολο αγώνα που συνεπήρε και ενέπνευσε χιλιάδες και χιλιάδες νέους. Το αίμα του άνοιξε το δρόμο που διάβηκαν ο Γρηγόρης Λαμπράκης και εκατομμύρια άλλοι αγωνιστές της ειρήνης.
