Το αστικό σχολείο, αναπαράγει την αστική ιδεολογία- με κάθε διαθέσιμο τρόπο- αναπαράγοντας σε τελική ανάλυση τον ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Όχι μόνο μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα, τα βιβλία, την οργάνωση της εκπαίδευσης, αλλά και μέσα των θεμάτων των ίδιων των εξετάσεων. Άλλωστε αυτό δεν έχει συμβεί για πρώτη φορά.
Για παράδειγμα φέτος στο Παράλληλο Κείμενο που δόθηκε στα θέματα των Αρχαίων Ελληνικών στις πανελλαδικές εξετάσεις, προκειμένου να εντοπίσουν οι εξεταζόμενοι μια ομοιότητα και μια διαφορά με τον «Μύθο του Σπηλαίου» του Πλάτωνα, ήταν ένα απόσπασμα από το γνωστό και πολυδιαφημισμένο, όχι τυχαία από το σύστημα, «1984» του Οργουελ (ΦΩΤΟ) που έπιανε μάλιστα και «10 μονάδες».
Το για το ποιος ήταν πραγματικά ο Οργουελ- πίσω από μοστράρισα των αστικών ΜΜΕ- για τον μεγάλο και προφητικό λογοτέχνη είναι γνωστό. Διαβάζουμε για παράδειγμα στο athensvoice.gr (που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και ως …κομμουνιστικό μέσο)
«…Η απέχθεια του Οργουελ απέναντι σε όλες τις μορφές ολοκληρωτισμού- και ιδιαίτερα απέναντι στον σταλινισμό σε αντίθεση με πολλούς αριστερούς της εποχής του- ήταν ευδιάκριτη. Φοβούμενος ότι μέλη του βρετανικού Εργατικού Κόμματος τρέφουν φιλοσοβιετικά αισθήματα…κατέθεσε στο Τμήμα Ερευνών Πληροφοριών παρακλάδι του Υπουργείου Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, λίστα 38 (ή 135) ονόματα στα οποία συμπεριλαμβανόταν επιφανείς προσωπικότητες όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν…». Ήταν δηλαδή γνωστός αντικομουνιστής, εχθρός των σοσιαλιστικών χωρών, συνεργάτης των μυστικών υπηρεσιών και καταδότης (χαφιές στα απλά ελληνικά)
Με το απόσπασμα αυτό- στους μαθητές που δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά αφενός- δίνεται μία μη πραγματική εικόνα της λειτουργίας του κόμματος (για τους πολλούς η λέξη αυτή είναι ταυτισμένη με τα κομουνιστικά κόμματα), μία διαστρεβλωτική εικόνα για τις χώρες όπου είχαμε πολιτική κυριαρχία τους (πρώην σοσιαλιστικές χώρες) ενώ ταυτόχρονα η σύγκριση με τις εκτιμήσεις του Πλάτωνα (που θεωρείται για τα ελληνόπουλα ως ένας από μεγαλύτερους φιλοσόφους σε παγκόσμιο επίπεδο) δίνει στις απόψεις του περισσότερο κύρος και ουσιαστικά τον εμφανίζει ως συνεχιστή του. Φυσικά και μέσω όλου αυτού του παραλληλισμού πάει να κρυφτεί και η σύγχρονη δυστοπική πραγματικότητα που κυριαρχεί στις καπιταλιστικές χώρες.
Και εις ανώτερα για τους βάζοντας θα θέματα. Του χρόνου και Σολζενίτσιν…