“Μπερλινγκουέρ: Η Μεγάλη Φιλοδοξία” / μια ταινία του Αντρέα Σέγκρε
Γράφει ο \\ Αστέρης Αλαμπής _Μίδας
Ο βραβευμένος Αντρέα Σέγκρε, σκηνοθετεί μία ταινία μυθοπλασίας βασισμένη _λέει σε αληθινά περιστατικά, με ήρωα τον Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, τον ιστορικό οπορτουνιστή ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, η οποία εστιάζει κυρίως στην επεισοδιακή δεκαετία του ‘70. Ο πρωταγωνιστής Έλιο Τζερμάνο απέσπασε το βραβείο ερμηνείας στα Βραβεία Νταβίντ Ντι Ντονατέλο (γνωστά και ως ιταλικά όσκαρ), αλλά και στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Ρώμης. Η ταινία παίζει ήδη στις Κινηματογραφικές Αίθουσες από τέλη Σεπτέμβρη.
Ιταλία, 10ετία 1970. Ο Μπερλινγκουέρ υπηρετεί ως Γραμματέας του μεγαλύτερου Κομμουνιστικού Κόμματος στον δυτικό κόσμο, με περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια μέλη και πάνω από 12 εκατομμύρια ψηφοφόρους, το κόμμα υιοθετεί ως “τολμηρή φιλοδοξία” να εφαρμόσει τον δημοκρατικό σοσιαλισμό = σοσιαλδημοκρατία, μαζί με τους χριστιανοδημοκράτες

Μπερλινγκουέρ και PCI (Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα ) αγωνίστηκαν πάνω από πέντε χρόνια προσπαθώντας να κερδίσουν την εξουσία, συμμετέχοντας σε έναν άνευ προηγουμένου και χωρίς καμιά αρχή διάλογο με τη Χριστιανοδημοκρατία. Και μετά η μυθοπλασία … δολοφονικές απόπειρες από τις μυστικές υπηρεσίες της Βουλγαρίας, διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα κλπ. κλπ.

Η ταινία καταγράφει _με τη δική της οπτική τα “μολυβένια χρόνια”, με πρωτοσέλιδα παιχνίδια εξουσίας (που κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Άλντο Μόρο, του Προέδρου της Χριστιανοδημοκρατίας), το 1978, από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των γεγονότων, η ιστορία του Μπερλινγκουέρ διαπλέκεται με την ιστορία και την προσωπική του ζωή (πολιτική και μη) ενσωματώνοντας αρχειακά πλάνα (διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία, απαγωγή Μόρο, πολιτικές προσωπικότητες της εποχής) στην μυθοπλασία.

Τον ευρωκομμουνισμό α λα Μπερλινγκουέρ (πολύ επιδερμικά) τους καπιταλιστές βιομήχανους (Φίατ), τους Αμερικανούς, τους “κακούς” _”δεξιούς” Χριστιανοδημοκράτες και τον Αντρεότι, τις μυστικές υπηρεσίες καθώς και μικρή μερίδα κομμουνιστών που εξέλαβαν τη στάση του προδοτική _και βέβαια των Ερυθρών Ταξιαρχιών.

“Αν και πολλά ντοκιμαντέρ, βιβλία και δοκίμια έχουν γραφτεί για τον Enrico Berlinguer, κανείς δεν προσπάθησε ποτέ μέσω της μυθοπλασίας να ανασυστήσει τον κόσμο του εκ των έσω και μάλιστα κατά τη διάρκεια των πιο περίπλοκων και καθοριστικών ετών της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Αποφάσισα να ανταποκριθώ σε αυτήν την πρόκληση και δύο βασικές αρχές με βοήθησαν να φτάσω μέχρι εδώ.” – αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης, Αντρέα Σέγκρε και συμπληρώνει: __”Ο σεβασμός που έτρεφα για τη σοβαρή, νηφάλια φύση του Ενρίκο και η επιλογή ούτε να μιμηθώ ούτε να εξιδανικεύσω αλλά να προσπαθώ πάντα να καταλάβω τις επιλογές του. Ήταν θέμα εξιστόρησης της πολιτικής όχι μέσα από συνθήματα και σύμβολα αλλά μέσω της καταβύθισης στη ζωή κάποιου που ένιωθε την πολιτική ως αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας του της ύπαρξης. Το να κάνω τον Έλιο Τζερμάνο την πρώτη μου επιλογή να παίξει τον πρωταγωνιστή ήταν απαραίτητο, γιατί ήξερα – και τώρα ξέρω ακόμα καλύτερα – ότι θα έκανε τον κόπο να καταλάβει και όχι να απεικονίσει”.






















