Το σκηνικό στην ισραηλινή Βουλή, όπου ο Τραμπ εκφώνησε την «ιστορική ομιλία» του, ήταν σκέτη αναγούλα. Ο σφαγέας Νετανιάχου θύμιζε τον «Χλαπάτσα» της παλιάς καλής τηλεοπτικής σειράς, «έρποντας» και «γλείφοντας» τον «πολυχρονεμένο» Τραμπ που «κατάφερε όσα δεν κατάφερε κανένας άλλος». Αλήθεια όμως, αν το Ισραήλ «πέτυχε όλους τους πολεμικούς στόχους του», όπως λένε, τότε γιατί τόση ευγνωμοσύνη για την κυβέρνηση Τραμπ, που μεσολάβησε για την εκεχειρία και την απελευθέρωση των ομήρων; «Απόλαυση» ήταν και ο αρχηγός της …κεντρώας αντιπολίτευσης. Στην ομιλία του σκόρπισε τα παραμύθια περί «ακροδεξιού Νετανιάχου», που έκανε όσα έκανε για «λόγους πολιτικής επιβίωσης», όπως λένε διάφοροι ΣΥΡΙΖΑίοι και λοιποί ξεπλυματίες της «στρατηγικής σχέσης» με το κράτος – δολοφόνο. Τι είπε; Πως «τα τελευταία δύο χρόνια το Ισραήλ έδειξε το μεγαλείο του»! Τόση …«προσωπική υπόθεση» και «ακροδεξιά παρέκκλιση» το προσχεδιασμένο έγκλημα. Το καπάκι του υπονόμου άνοιξε διάπλατα ο ίδιος ο Τραμπ, που έλεγε ότι «ο Μπίμπι μου ζητούσε συνέχεια όπλα, του έδωσα πολλά όπλα και τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά», ενώ προηγουμένως μιλούσε για το «εργοτάξιο κατεδάφισης» της Γάζας. Αυτός είναι ο σάπιος κόσμος τους: Ο κόσμος της εκμετάλλευσης, των πολέμων, των πιο νοσηρών εγκλημάτων για τα κέρδη. Ο κόσμος των «στρατηγικών συμμάχων» της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που καμαρώνουν ότι πιάνουν «πρώτο τραπέζι πίστα» στις μαζώξεις για τη μοιρασιά της «πίτας».

Αυτός ο κόσμος χωρίζεται με ποτάμια αίματος από τον κόσμο των λαών, που συνεχίζουν να διαδηλώνουν ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο αποφασιστικά την αλληλεγγύη τους στον ήρωα Παλαιστινιακό λαό. Το έκανε ακόμα και μέσα στην ισραηλινή Βουλή, με τους βουλευτές του ΚΚ Ισραήλ να διαδηλώνουν μπροστά στον Τραμπ το αίτημα για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Το έκανε στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων, όπου όλες αυτές τις μέρες, όπως και στη χτεσινή απεργία, ακούστηκε δυνατά το «λευτεριά στην Παλαιστίνη»! Αλλά και στη Δ. Οχθη, όπου βρέθηκε αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, δίπλα στο σημείο όπου ο παλαιστινιακός λαός υποδεχόταν εκατοντάδες φυλακισμένους της ισραηλινής κατοχής, που δεν λύγισαν από τα απάνθρωπα βασανιστήρια. Εικόνες από το μέλλον κι ένα μικρό δείγμα της δύναμης που κρύβουν οι λαοί, όταν αποφασίζουν να συγκρουστούν με τον κόσμο της αδικίας και της εκμετάλλευσης.