Θα έλεγε κανείς τι τον έπιασε το γνωστό Σ . ΜΟΥΜΤΖΗ να ασχοληθεί στο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (22/9) με τίτλο «Κιμ Φίλμπι: έρωτας ήταν η αιτία» με παλιές ιστορίες. Η απάντηση βρίσκεται παραφράζοντας τον τίτλο του άρθρου: «Εμμονικός αντικομμουνισμός είναι η αιτία!
Αναφέρει το άρθρο ότι η αιτία που ο Κιμ Φίλπμι προσχώρησε στο κομμουνιστικό κίνημα και βοήθησε με τη δράση του την ΕΣΣΔ ήταν ο…έρωτας για μία αυστριακή κομμουνίστρια. Γράφει χαρακτηριστικά: «…Τη ερωτεύτηκε και αυτή έκανε το καθήκον της. Τον στρατολόγησε…Δεν τον έφερε στη αγκαλιά της Σοβιετική Ένωσης η αγανάκτηση για τη δυστυχία που σκόρπιζε στους εργαζόμενους ο καπιταλισμός…Τον συγκλόνισε απλώς μια όμορφη επαναστάτρια…»
Αν έμπαινε στο κόπο και διάβαζε το βιβλίο του ίδιου με τίτλο «Ο σιωπηλός μου πόλεμος» (Σύγχρονη Εποχή) θα διάβαζε ότι : «…Πώς ξεκίνησαν όλα; Η απόφασή μου να παίξω ενεργό ρόλο στην πάλη ενάντια στην αντίδραση δεν ήταν κάτι το ξαφνικό. Οι πρώτες κιόλας σκέψεις μου για την πολιτική με οδήγησαν στο εργατικό κίνημα· και ένα από τα πρώτα πράγματα όταν πήγα στο Κέιμπριτζ, το 1929, ήταν να γίνω μέλος της σοσιαλιστικής κοινότητας του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ (CUSS). (…) Ομως το πραγματικό σημείο στροφής στη σκέψη μου ήρθε με την ηθική σύγχυση και την κατατρόπωση του Εργατικού Κόμματος το 1931. Μου φαινόταν απίστευτο πως το Κόμμα μπορούσε να είναι τόσο απροστάτευτο μπροστά στο συντηρητισμό που χρησιμοποιούσε η αντίδραση σε καιρό κρίσης. (…) Αρχισα να συμμετέχω πιο ενεργά στις διαδικασίες της Σοσιαλιστικής Κοινότητας και, το 1932 – 1933, έγινα ταμίας της. Ετσι, ήρθα σε επαφή με τα αριστερά ρεύματα που έκαναν κριτική στο Εργατικό Κόμμα και ιδιαίτερα με τους κομμουνιστές. Η παρατεταμένη μελέτη και η αυξανόμενη εκτίμηση που έτρεφα για τους κλασικούς του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, εναλλασσόταν με κάποιες κουβέντες σε έντονο ύφος μέσα στην Κοινότητα. Ηταν μια αργή και βασανιστική διαδικασία – η μετάβασή μου από τη σοσιαλιστική οπτική στην κομμουνιστική πήρε 2 χρόνια. Οι τελευταίες αμφιβολίες δεν έφυγαν από το μυαλό μου παρά μόνο το τελευταίο μου εξάμηνο στο Κέιμπριτζ, το καλοκαίρι του 1933. Εφυγα από το πανεπιστήμιο με το πτυχίο μου και με την πεποίθηση ότι πρέπει ν’ αφιερώσω τη ζωή μου στον κομμουνισμό…».
Οσο δε αναφορά στα περί προδοσίας να τονίσουμε ότι και ο Φίλμπι αλλά και άλλοι αγωνιστές, με βάση εκείνες τις ιστορικές συνθήκες που η υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης και των χωρών του σοσιαλισμού αποτελούσε καθήκον κάθε επαναστάτη εργάτη, «πρόδωσαν» όχι την πατρίδα τους, αλλά την τάξη τους και αφιέρωσαν κάθε στιγμή της επαγγελματικής τους ζωής στο σκοπό του προλεταριάτου και της κοινωνικής προόδου ! Πολύ απλά και παρά τις μέχρι τώρα κατηγόριες σε συνθήκες μιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας, το ταξικό συμφέρον είναι που χρωματίζει και το εθνικό. Από την άλλη μεριά, κάθε εργατικό κράτος οφείλει να χρησιμοποιήσει μέσα που χρησιμοποιεί και το αστικό κράτος στην πάλη των τάξεων σε διεθνές επίπεδο.
Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις δηλώσεις του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας σημειώνει: «Η κυβέρνηση της ΝΔ…
Φυσικά το άρθρο αναδεικνύει και άλλη μία πλευρά προκειμένου να παρουσιάσει τους κομμουνιστές περίπου ως μισάνθρωπους που αρνιούνται ακόμη και τον έρωτα! Γράφει χαρακτηριστικά: «…Γνωρίζει ότι παρέβη μια από τις καταστατικές αρχές των κομμουνιστών της Γ’ Διεθνούς ότι ο έρωτας αφορά μικροαστικές συνειδήσεις. Οι επαναστάτες θέτουν τον εαυτό τους αποκλειστικά στην υπηρεσία της επανάστασης..» Και όλα αυτά αφοριστικά και ανερυθρίαστα, χωρίς να προσκομίζει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο.
Θα μπορούσε να διαβάσει π.χ τη συλλογή κειμένων του Κ. Μαρξ και Φ. Ενγκελς (Σύγχρονη Εποχή) με τίτλο «Για την αγάπη, τη φιλία, την αλληλεγγύη».
Θα μπορούσε να διαβάσει ακόμη πλήθος λογοτεχνικών έργων κομμουνιστών λογοτεχνών για το ζήτημα του έρωτα…
Ας μελετήσει π.χ Γιάννη Ρίτσο στο ποίημα του με τίτλο Ωδή στον Έρωτα. Η μεγάλη έκταση του ποιήματος, αποτελούμενου από 41 τετράστιχες στροφές (δηλαδή 164 συνολικά στίχους), που δεν μας εκπλήσσει, αφού ο έρωτας αποτελεί και για τον Ρίτσο μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης, ένα σύνηθες μοτίβο στο τεράστιο σε ποσότητα και ποιότητα ποιητικό του έργο…
Ας κλείσουμε με ένα απόσπασμα από γράμμα του Κ. Μαρξ στο μέλλοντα γαμπρό του Πολ Λαφαργκ : «…Κατά την άποψή μου, ο πραγματικός έρωτας εκφράζεται στη συστολή του εραστή απέναντι στο είδωλό του…».
Και ας το παραφράσουμε: Τελικά βασανιστική αρρώστια ο αντικομμουνισμός που δεν έχει καμία …συστολή στην άγνοια και στη συνειδητή διαστρέβλωση!
