Την προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική που με θρησκευτική ευλάβεια υλοποίησε ως κυβέρνηση, των ματωμένων πλεονασμάτων, των μνημονίων, των αντιλαϊκών μέτρων που γονάτισαν τον λαό, επαναβεβαίωσαν χτες στο ντιμπέιτ οι 4 υποψήφιοι πρόεδροι του κόμματος. Παρακαταθήκη που υπερασπίστηκαν με τα όσα είπαν αλλά κυρίως όσα δεν τόλμησαν να πουν.
Λαλίστατοι και οι τέσσερις για την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια αλλά ούτε λέξη για τη στρατηγική «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, της «πράσινης ανάπτυξης» και τα Χρηματιστήρια Ενέργειας που το κόμμα τους στήριξε και θέσπισε. Λάβροι κατά της κυβερνητικής υποτιθέμενης ανεπάρκειας στον τομέα της πολιτικής προστασίας αλλά ούτε λέξη για το γεγονός ότι αυτήν την παρέδωσε γυμνή και η δική τους κυβέρνηση ή για το γεγονός ότι η ΕΕ, την οποία υπερασπίζονται, αρνείται πόρους για έργα κρίσιμα για τη ζωή και την περιουσία του λαού.
Και αντί ουσιαστικών προτάσεων έπεσε στο τραπέζι της τηλεμαχίας πρόταση για συντονισμό των οργανισμών πολιτικής προστασίας των κρατών – μελών της ΕΕ έτσι ώστε «μέχρι να πάρει πρέφα ο Κικίλιας μια πυρκαγιά να έρθει ένα αεροπλάνο απ’ τη Σλοβενία να την κατασβέσει», όπως είπε ο Ν. Φαραντούρης, κάτι που βέβαια γνωρίζει πολύ καλά ότι η ίδια η ΕΕ δεν το επιτρέπει…
Ο Απ. Γκλέτσος, σε μια εξόφθαλμη απόπειρα εξωραϊσμού της ΕΕ, αποφάνθηκε ότι ζητούμενο είναι η σύγκλιση μιας και στα 26 κράτη – μέλη της ΕΕ οι λαοί ευημερούν και μόνο στην Ελλάδα υποφέρει.
Ο Π. Πολάκης ανέτρεξε στη ρητορική της «πρώτη φορά αριστεράς», ζητώντας αμφισβήτηση των μνημονιακών κανόνων ώστε να καταργηθούν μέτρα που ως κυβέρνηση ψήφισαν ή στήριξαν, όπως η κατάργηση των Δώρων στο Δημόσιο. Στο πλαίσιο αυτό μίλησε για ανάκτηση της πλειοψηφίας στην Εθνική Τράπεζα ή στη ΔΕΗ, λες και ακόμα κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα λειτουργούν με βάση τους νόμους της αγοράς…
Ο Σ. Φάμελλος θυμήθηκε ότι η στέγη πρέπει να αποτελέσει δημόσια πολιτική, ξεχνώντας φυσικά ότι η προστασία της λαϊκής στέγης άρθηκε απ’ την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επί των ημερών του οποίου ακόμα και ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς μετατράπηκε σε ιδιώνυμο αδίκημα.
Ο Ν. Φαραντούρης, τέλος, υπερασπίστηκε με την ιδιότητά του ως πανεπιστημιακού τη σύμπραξη με τις επιχειρήσεις προκειμένου αυτές να επιβραβεύουν τις επιδόσεις και την αριστεία, κάτι που προφανώς δεν θα κάνουν για την ψυχή των πεθαμένων τους αλλά προκειμένου να βάζουν χέρι στην έρευνα, να την κατευθύνουν ή να ιδιοποιούνται τα αποτελέσματά της αν πρόκειται αυτά να φέρουν κέρδη.
Και οι τέσσερις υπερασπίστηκαν με περηφάνια την κυβερνητική τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ και στην εξωτερική πολιτική, εγκωμιάζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και τις κολιγιές με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ. Παρά τα …λεβέντικα καταγγελτικά για την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία με την αποστολή στρατιωτικού υλικού, όπως παραδέχτηκε ο Π. Πολάκης, «απ’ τη στιγμή που είμαστε στο ΝΑΤΟ θα παίρναμε την πλευρά των συμμάχων»… Ο ίδιος βέβαια λίγο αργότερα δεν δίστασε να μιλήσει σκιαγραφώντας το όραμά του για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το βασίλειο της ελευθερίας, τολμώντας ξεδιάντροπα να επικαλεστεί τον Μαρξ…
Πηγή: Ριζοσπάστης