Ένας κλάδος ποταμιού _πιθανά παραποτάμου του Νείλου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, κρυμμένος κάτω από την άμμο της ερήμου και τις γεωργικές εκτάσεις, πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά τεράστιων λίθων και υλικών στις τοποθεσίες των πυραμίδων.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί τελικά να έσπασαν το παλιό μυστήριο του τρόπου με τον οποίο 31 πυραμίδες, συμπεριλαμβανομένης της περίφημης Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας, κατασκευάστηκαν στην Αίγυπτο πριν από περισσότερα από 4.000 χρόνια.
Και όχι,
δεν έγινε με τη βοήθεια εξωγήινων.
Τα γνωστά «συγχαρίκια» στους πιλότους των Canadair μοίρασε κατά την επίσκεψή του στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνας ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ενώ για άλλη μία…
Πάπυροι που ανακαλύφθηκαν κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα το 2013, αποκάλυψαν το Ημερολόγιο του Μερέρ, ενός αξιωματούχου που ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά ασβεστόλιθου μέσω του Νείλου _μαζί και κάποιες από τις διαδικασίες κατασκευής της Μεγάλης Πυραμίδας στη Γκίζα. Η μεταφορά γινόταν μέσω του Νείλου και όχι από την ξηρά, καθώς εκτός από το ημερολόγιο του Μερέρ έχουν διατηρηθεί ίχνη αρχαίων καναλιών καθώς και έχουν ανακαλυφθεί μεταφορικές βάρκες. Είναι πιθανόν κατόπιν τα κομμάτια πέτρας να μεταφέρονταν στην τοποθεσία της κατασκευής με ξύλινα έλκηθρα, ενώ μπροστά ριχνόταν νερό, το οποίο έκανε την άμμο πιο συμπαγή και γλιστερή, μειώνοντας την τριβή, και άρα και την προσπάθεια μετακίνησης.
Να θυμίσουμε την ιστορία της διώρυγας Κορίνθου: η ιδέα για μια συντόμευση ώστε τα σκάφη να μην περιπλέουν την Πελοπόννησο είχε εξετασθεί για πολύ καιρό από τους Αρχαίους Έλληνες. Η πρώτη απόπειρα να ανοιχτεί εκεί μία διώρυγα έγινε από τον τύραννο Περίανδρο τον 7ο αιώνα π.Χ.. Εγκατέλειψε το έργο λόγω τεχνικών δυσκολιών και αντί αυτού κατασκεύασε μια απλούστερη και λιγότερο δαπανηρή χερσαία λίθινη ράμπα, ονόματι Δίολκο, ως οδό διέλευσης. Όταν οι Ρωμαίοι απέκτησαν τον έλεγχο της Ελλάδας επιχειρήθηκαν αρκετές διαφορετικές λύσεις. Επί της βασιλείας του Τιβέριου μηχανικοί προσπάθησαν να σκάψουν μια διώρυγα αλλά απέτυχαν λόγω έλλειψης σύγχρονου εξοπλισμού και αντ΄ αυτού κατασκεύασαν έναν Αρχαιοαιγυπτιακό μηχανισμό: τα σκάφη εκυλίοντο κατά μήκος του ισθμού πάνω σε κορμούς δένδρων, όπως οι Αιγύπτιοι είχαν κυλήσει κομμάτια γρανίτη για τις βαριές τους _παλιά υπήρξε και θεωρία πως έτσι _με “κατρακύλια” κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες τους.
Μια πρωτοποριακή ανακάλυψη από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας Wilmington αποκαλύπτει ότι αυτά τα αρχαία θαύματα πιθανότατα χτίστηκαν κατά μήκος ενός θαμμένου πλέον _αλλά σε μικρό βάθος, κλάδου ποταμού (του Νείλου;),.
Για χρόνια, οι αρχαιολόγοι εικάζουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν μια πλωτή οδό για να μεταφέρουν τεράστιους λίθους και άλλα υλικά που χρειάζονται για την κατασκευή πυραμίδων_ωστόσο, η ακριβής τοποθεσία και η φύση αυτής της υδάτινης οδού παρέμενε άγνωστη μέχρι τώρα. Κάποιοι που εργάζονται στις πυραμίδες της Αιγύπτου βρήκαν νέα στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις σε μια σημαντική πτυχή της κατασκευής τους Περίπου τεσσεράμισι χιλιάδες χρόνια πριν, οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι άρχισαν να χτίζουν αυτό που θα γινόταν στο μέλλον ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου: τις περίφημες Πυραμίδες.
Ο Φαραώ Χέωψ ξεκίνησε το πρώτο έργο (την πυραμίδα της Γκίζας), χρησιμοποιώντας εκατοντάδες τεράστιες πέτρες, με αποτέλεσμα η κατασκευή αυτών των πυραμίδων να αποτελεί εδώ και αιώνες θέμα εικασιών, θεωριών και συνωμοσιών.
Για παράδειγμα η Μεγάλη Πυραμίδα αποτελείται από 2,3 εκατομμύρια όγκους ασβεστόλιθου και γρανίτη – ο καθένας από τους οποίους ζυγίζει περίπου δύο τόνους! Πώς ακριβώς θα μπορούσαν άνθρωποι χωρίς τεχνολογία, χωρίς σύγχρονες υποδομές, χωρίς εξωτερική βοήθεια, να κατασκευάσουν τέτοιες τερατώδεις και γιγαντιαίες κατασκευές;
Συγκεκριμένα, η ομάδα που αναφέραμε παραπάνω σκέφτηκε πως οι αρχαίοι οικοδόμοι χρησιμοποιούσαν κάποιο πλωτό δρόμο και θέλοντας να αποδείξουν τη θεωρία τους _μαζί με μια εξειδικευμένη ομάδα ερευνητών άρχισε να εξετάζει πέντε απολιθωμένα δείγματα χώματος από την πεδιάδα της Γκίζας. Στη συνέχεια, ένα εργαστήριο στη Γαλλία τα ανέλυσε για γύρη και βλάστηση που συναντάται συνήθως γύρω από τον Νείλο, γεγονός που θα αποδείκνυε ότι κάποτε υπήρχε μια αρχαία υδάτινη οδός.
Η συλλογή του δείγματος ήταν μια πολύ δύσκολη εργασία, καθώς οι αρχαιολόγοι έπρεπε να σκάψουν προσεκτικά σε βάθος έως και 9 μέτρων _όμως _ο επιμένων νικά, έτσι με εκπληκτικό τρόπο, κατάφεραν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του παραπόταμου ή καναλιού, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, βοήθησε στη μεταφορά της πέτρας – πριν τελικά στεγνώσει (εικάζεται γύρω στο 600 π.Χ. Μιλώντας για την ανακάλυψη, ο περιβαλλοντικός γεωγράφος Hader Sheisha δήλωσε ότι θα ήταν “αδύνατο” να χτιστούν οι πυραμίδες χωρίς έναν υδάτινο διάδρομο.
Αριθμός
και τοποθεσία πυραμίδων
Το 1842 ο Καρλ Ρίχαρντ Λέψιους έφτιαξε τον πρώτο σύγχρονο κατάλογο πυραμίδων – στον οποίο καταμέτρησε 67. Από τότε έχουν ανακαλυφθεί πολλές περισσότερες (ως το 2008, είχαν καταγραφεί 118) _Όλες (εκτός από μια μικρή του Ζαουιέτ ελ Αριάν) βρίσκονται στη δυτική όχθη του Νείλου, και οι περισσότερες ομαδοποιημένες σε ειδικά διαμορφωμένες εκτάσεις). Εκτός από την Giza, υπάρχουν οι (κατά περιοχές): Saqqara \ Dahshur \ Meidum \ Abu Rawash \ Abusir \ Lisht \ el-Lahun \ Dahshur \ Nuri κλπ. που εκτείνονται σε μια τόσο μεγάλη έκταση _βλ και σκίτσο φωτο κεφαλίδας, που μάλλον είναι αδύνατο να χρησιμοποιήθηκε _ως ενιαία μέθοδος η πρόσφατη ανακάλυψη του το Πανεπιστήμιου Wilmington.
Με πληροφορίες για την πρόσφατη έρευνα από
euronews & ladbible.com
_θα βρείτε στο διαδίκτυο πολλές ακόμη
