Σχολιάζει ο Θανάσης Αλεξίου* //
Έχω την εντύπωση πως η απονομή του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στoν Μπομπ Ντύλαν δείχνει την αυταρέσκεια μιας γενιάς, η οποία αφού πήρε απόσταση από το «ριζοσπαστισμό» και τον πασιφισμό του ΄68 βρέθηκε να βομβαρδίζει στη Σερβία, στη Λιβύη, στη Συρία κ.α. (Κον-Μπεντίτ, Φίσερ, Κουσνέρ κ.ά.). Και προς το τέλος του βίου της, όταν οι υπαρξιακές αγωνίες έγιναν αβάσταχτες, στράφηκε στη θρησκεία και στην κοινότητα, θέλοντας να υποδείξει το μάταιο αυτού του κόσμου και τη ματαιότητα της πολιτικής δράσης. Νομίζω πως αυτό επιβραβεύει πρωτίστως η Σουηδική Ακαδημία και δευτερευόντως την ποιητική του Μπομπ Ντύλαν, όταν δεν επιβραβεύει ανοιχτά τους «φονιάδες των λαών», παρόλο που στην περίπτωση της ΕΟΚ, αντιλήφθηκε γρήγορα το ατόπημα (φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, διάλυση της Λιβύης κ.λπ.) και το πήρε πίσω.
* Καθηγητής Κοινωνιολογίας / Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Πάλι μπλακ άουτ στον «Ευαγγελισμό», στο μεγαλύτερο Νοσοκομείο της χώρας, τη «ναυαρχίδα» του ΕΣΥ! Όλα τα τμήματα του Νοσοκομείου βυθίστηκαν το απόγευμα στο σκοτάδι. Στην…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Στον Μπομπ Ντύλαν το Νόμπελ Λογοτεχνίας
“Έφυγε” ο Ντάριο Φο
Bραβείο Νόμπελ; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!
