Γεια σας παιδιά! __Αφήνουμε πίσω μας τον χειμώνα και καλωσορίζουμε την Άνοιξη!
Ανεβαίνουμε στο Αερόστατο για να μεταφέρουμε παντού το μήνυμα της ΕΙΡΗΝΗΣ και της ΔΥΝΑΜΗΣ που έχουν οι λαοί! Οργανώνουμε εκδρομές στην εξοχή για παιχνίδια και δραστηριότητες.
Το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας έρχεται με πλούσιες σελίδες! «Παίρνουμε οξυγόνο» από τις πρωτόγνωρες διαδηλώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και συνεχίζουμε μέχρι να κερδίσει η ζωή! Συνεχίζουμε τη βουτιά στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών που μας έφτασε ως το σήμερα και την καπιταλιστική κοινωνία. Γνωρίζουμε την τέχνη της Άπω Ανατολής. Εξερευνούμε τη γειτονιά μας και φανταζόμαστε πώς θα θέλαμε να είναι.
Οι δολοφονικές επιδρομές του Ισραήλ σε χώρες της Μέσης Ανατολής, τα ανοσιουργήματα στη Γάζα και η μετατροπή του Λιβάνου σε κόλαση συνεχίζονται την ίδια στιγμή…
Τα λέμε από κοντά στις μονοήμερες εκδρομές σε 3 διαφορετικούς προορισμούς και ετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη παιδική κατασκήνωση! _
- Από το σπίτι μου… στη γειτονιά μας!
- Συναντήσεις των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου»
- Πώς ζούσαν τα παιδιά σε κάθε κοινωνία; – 4° μέρος
- Για τα Τέμπη…
- Ασιατικές Τέχνες
- Διαστημικά σκουπίδια
- Διήγημα: Μέσα στην πρασινάδα
- Στις υπόλοιπες σελίδες θα βρεις:
- Κόμικ, νέα των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου», το ημερολόγιο ενός απορημένου, χαρούμενοι χαρταετοί, ανοιξιάτικη χειροποίητη διακόσμηση, παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές και πολλά ακόμα..
- ΤΑΜΠΛΟ & ΚΑΡΤΕΣ _για να διαβάσετε παίζοντας το κεφάλαιο _«Καπιταλιστική κοινωνία» του βιβλίου «Κι όμως, κινείται…» από τις εκδόσεις
Σύγχρονη Εποχή _«ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ» Εκδότρια-διευθύντρια …
Σόλωνος 130, Τ.Κ. 10681, Αθήνα Τηλεφωνικό κέντρο 210.3320.800
Μπροστά μας βλέπουμε
τον… Πύργο τον Τάτλιν!
Ένα σπάνιο και μεγαλοφυές δείγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το 1919, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, ο Σοβιετικός αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος Βλαντιμίρ Τάτλιν (1885-1953) ανέλαβε να φτιάξει ένα κτίριο που θα στέγαζε την Γ’ Κομμουνιστική Διεθνή, να κτίριο δηλαδή στην τότε Σοβιετική Ένωση, όπου τα κομμουνιστικά κόμματα απ’ όλο τον κόσμο θα μαζεύονταν για να συζητούν, να ανταλλάζουν πείρα και ιδέες για τον αγώνα που δίνουν.
Σύμφωνα με το σχέδιο, το κτίριο θα κατασκευαζόταν από Ατσάλι, γυαλί και σίδερο, θα είχε ύψος 400 μέτρα και κλίση 3,5 μοίρες (ίση με την κλίση του άξονα της Γης) και θα έδειχνε τον πολικό αστέρα. Δυστυχώς, έμεινε στο στάδιο της μακέτας, δε χτίστηκε ποτέ, μιας κι αυτό ήταν αδύνατο με τα μέσα της εποχής. Όμως, από τότε αποτελεί ένα σύμβολο εξέλιξης της Ιστορίας σα σπείρα που τελικά προχωρά πάντα μπροστά, παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα. Δείχνει την προσπάθεια του πρώτου σοσιαλιστικού εργατικού κράτους στον κόσμο για την πραγματική «έφοδο στον ουρανό».
Οδηγίες
Χωριζόμαστε σε 2 ομάδες που παίρνουν θέση στην αφετηρία, στη βάση της σκάλας. Και οι δύο ομάδες ανεβαίνουν την ίδια σκάλα από ένα βήμα για κάθε σωστή απάντηση στην ερώτηση/κάρτα. Σε περίπτωση που και οι δύο ομάδες δώσουν ταυτόχρονα τη σωστή απάντηση ή η απάντηση της μίας ομάδας συμπληρώνει σωστά την απάντηση της άλλης, τότε και οι δύο ομάδες ανεβαίνουν από ένα σκαλί. Ποια ομάδα θα φτάσει πρώτη στο τελευταίο σκαλί και άρα στην κορυφή του Πύργου;
Διήγημα
Μέσα στην πρασινάδα
_της Εύης Κοντόρα
Δίπλα σε μια τριανταφυλλιά φύτρωσε μια τσουκνίδα. Επειδή όμως αυτό το είδος αγαπάει τη συντροφιά, σύντομα απέκτησε παρέα κι ο κήπος γέμισε άγριες τσουκνίδες.
«Κάνε πιο πέρα…» άρχισε να διαμαρτύρεται η τριανταφυλλιά στην πιο κοντινή γειτόνισσά της «…δεν μου έχεις αφήσει καθόλου χώρο».
«Είσαι υπερβολική!» διαφωνούσε η τσουκνίδα «Αν καταδεχόσουν να ρίξεις τη ματιά σου λίγο παρακάτω θα καταλάβαινες ότι έχει χώρο για όλους.»
Η τριανταφυλλιά είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της. Άκουσε κάποτε να τη λένε βασίλισσα των λουλουδιών και το πήρε πάνω της.
«Δε λέω για το χώρο… εσύ κι εγώ είμαστε από άλλο σόι. Δεν μπορούμε να μοιραζόμαστε την ίδια γειτονιά!»
Όμως οι τσουκνίδες δεν το εννοούσαν έτσι. Δεν καταλάβαιναν τι καλύτερο είχε η τριανταφυλλιά, ούτε νόμιζαν πως οι βασιλιάδες είναι σπουδαίοι.
Η «μεγαλειότητά της» άρχισε να θυμώνει.
Πού ήταν κι αυτός ο κηπουρός, να καθαρίσει τον κήπο από τα ζιζάνια;
Ο κηπουρός όμως αργούσε και η τριανταφυλλιά αποφάσισε να αγνοήσει τις τσουκνίδες. Σιγά μην καθόταν, κοτζάμ βασίλισσα, να πιάνει ψιλοκουβέντα με ασήμαντες… Ωστόσο, οι «ασήμαντες» γίνονταν ολοένα περισσότερες και η ψηλομύτα τριανταφυλλιά άρχισε να νιώθει, εκτός από ενόχληση, και κάποια αόριστη απειλή. Άμα αποφασίσουν να ξεσηκωθούν οι πολλοί, κανένας βασιλιάς δεν μπορεί να πει ότι κάθεται ήσυχα στο θρόνο του…
Κάποτε, ήρθε και ο κηπουρός. Ξερίζωσε τις τσουκνίδες με τις γαντο-φορεμένες χερούκλες του λες κι ήταν χαμομηλάκια!
«Επιτέλους!» ανάσανε η βασίλισσα που μετά βίας γλίτωσε την επανάσταση της τσουκνίδας. «Θα το γιορτάσω ανοίγοντας το καλύτερό μου άνθος!»
Το επόμενο πρωί, ένα υπέροχο τριαντάφυλλο άνθισε στο ψηλότερο κλαδί της. Ποτέ δεν είχε φτιάξει ωραιότερο λουλούδι…
«Μπράβο μου!» αυτοθαυμάστηκε η βασίλισσα «Αν δεν είχαν ξεκουμπιστεί εκείνες οι παρακατιανές θα ‘βλεπαν με ία μάτια τους τι σημαίνει σόι βασιλικό!»
Φούσκωνε από περηφάνια. Κι όσο πιο πολύ φούσκωνε, τόσο δυνατότερο ήταν το άρωμα που έστελνε στο λουλούδι…
Δυστυχώς, η ευτυχία δεν κράτησε πολύ. Ξυπνώντας μια μέρα, προτού προλάβει καν να χασμουρηθεί, βλέπει τα φύλλα της γεμάτα μελίγκρα! Η μελίγκρα είναι συμφορά για μια τριανταφυλλιά. Σα να είναι γεμάτο ψείρες ένα κεφάλι…!
«Πάει… θα μου καταστρέψει τα μπουμπούκια!» άρχισε το θρήνο η βασίλισσα.
«Και να φανταστείς ότι, πριν λίγο, είχες τη σωτηρία στα πόδια σου…»
Ποιος μιλούσε;… Νόμισε πως, από τη σύγχυση, είχε αρχίσει ν’ ακούει φωνές που δεν υπήρχαν!
«Πιο κάτω από κει που κοιτάς!» την προσανατόλισε ένα χαμομηλάκι που είχε ξεφύγει από τη μανία του κηπουρού. Η βασίλισσα, συνηθισμένη να κοιτάει μόνο πάνω, δεν φανταζόταν ότι μπορούσε να της απευθύνει το λόγο κάποιος με τόσο μικρό μπόι (και τόσο ασήμαντη καταγωγή).
«Ποια σωτηρία;…» ρώτησε κατάπληκτη από το θράσος του χαμομηλιού.
«Να. Οι τσουκνίδες, που τις σνομπάριζες, διώχνουν μακριά τη μελίγκρα. Αν τις είχες ακόμα στα πόδια σου ίσως είχες γλιτώσει!»
«Και πού το ξέρεις εσύ αυτό;»
«Α, νομίζεις πως οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα;» είπε το μικροσκοπικό φυτό.
Η τριανταφυλλιά δεν είχε τι ν’ απαντήσει κι έτσι το χαμομηλάκι βρήκε την ευκαιρία να πάρει πίσω το αίμα το δικό του, των τσουκνίδων κι όλων των «ασήμαντων» φυτών. Ήταν, βέβαια, μία προσωρινή νίκη. Την επόμενη μέρα ο κηπουρός ξανάρθε. Αφού εξαφάνισε ό,τι άγριο χόρτο είχε απομείνει, ψέκασε την τριανταφυλλιά μ’ ένα χημικό νέφος τόσο αποτελεσματικό που δεν έμεινε πάνω της ούτε μισό ζουζούνι.
Η τριανταφυλλιά απαλλάχτηκε από τη μελίγκρα αλλά κι από τ’ αναιδέστατα ζιζάνια που αμφισβητούσανε την υπεροχή της. Προσωρινά όμως κι αυτή! Τ’ αγριόχορτα -ειδικά οι τσουκνίδες- είναι επίμονα φυτά. Όσο κι αν τα ξεριζώνεις, πάντα βρίσκουν τρόπο να ξαναφυτρώνουν. Πρέπει να προσέχει. Γιατί, κάποια στιγμή, που θα λείπει ο κηπουρός, θ’ αρχίσουν πάλι να εμφανίζονται κατά δεκάδες. Θα σηκώσουν ξανά το μπόι τους και τότε η επανάσταση της τσουκνίδας οπωσδήποτε θα συμβεί…
Περισσότερα στις τοπικές οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ή…
Στα βιβλιοπωλεία της Σύγχρονης Εποχής
