Προβολή ιστορικού ντοκιμαντέρ για τα 80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών __
“Αιολία” __στη δροσιά του Πάρκου Σκοπευτήριου
Το παράρτημα Καισαριανής της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 80 Χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, προβάλλει το ιστορικό ντοκιμαντέρ “Γυναίκες Μαχήτριες- Μέρος Β’ 1944-1960” του Λεωνίδα Βαρδαρού, στον θερινό Δημοτικό κινηματογράφο Καισαριανής “Αιολία” (Σολομωνίδου & Φιλαδέλφειας) __25 Μάη 20:30 Είσοδος ελεύθερη.
Εθνική απελευθέρωση, επέμβαση των Άγγλων, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος. ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΠΟΝ – έχουν απαγορευτεί. Η μόνη οργάνωση που δρα φανερά είναι η ΠΕΟΠΕΦ, μέσα από την οποία οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, των εξόριστων και μελλοθάνατων αγωνιστών αγωνίζονται για τη σωτηρία των αγαπημένων τους. Πρόκειται για το Δεύτερο Μέρος ενός οδοιπορικού στα δύσκολα χρόνια από το 1944 έως το 1950. Δέκα οκτώ αγωνίστριες καταθέτουν αυτά που έζησαν από το 1944 έως το τέλος της δεκαετίας του ’50.
Γράφει ο // Αστέρης Αλαμπής _Μίδας
Στην ηγεσία της Χαμάς αναδείχθηκε χτες βράδυ ο Γιαχία Σινουάρ, ο οποίος ήταν ως τώρα διοικητής της οργάνωσης στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Σινουάρ εξελέγη…
“Γυναίκες μαχήτριες – Μέρος Β΄ 1944-1960”
Πρόκειται για καρπό μιας πολύχρονης συλλογής υλικού – συνεντεύξεων από γυναίκες – αφανείς ήρωες των αγώνων του λαού μας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, την δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
- Το Α΄ μέρος προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Χαλκίδας, Πελοποννήσου και επίσης προβλήθηκε επί ένα μήνα στον κινηματογράφο “Τριανόν” στην Αθήνα, καθώς επίσης και σε 10άδες ανά την Ελλάδα εκδηλώσεις της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, της ΟΓΕ κλπ.
- Το Β΄ μέρος (1944-1960) αναφέρεται στην ιστορική περίοδο πού με αφετηρία την απόβαση των “συμμαχικών” Βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, οδηγεί στις πρώτες εχθροπραξίες και συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα και κατόπιν στον εμφύλιο και στην έντονη συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες αυτής της περιόδου είτε ως μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είτε ως φυλακισμένες και εξόριστες, πληρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους αγώνες τους για Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και κοινωνική Δικαιοσύνη. Μανάδες, σύζυγοι και αδελφές των φυλακισμένων, εξόριστων, καταδικασμένων σε θάνατο και αγωνίζονται για τη σωτηρία τους _ “Μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια” κατά τους λόγους του ποιητή, “αφήνουν πίσω τους τη σκόνη καθώς γυρνάνε από του Αβέρωφ ή από του Χατζηκώστα” ή από τα τμήματα των μεταγωγών.
Ο Λεωνίδας Βαρδαρός δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις, είναι ένας πανταχού παρών κινηματογραφιστής εκεί που αναπνέει και δρα η εργατική τάξη. Με το έργο του, διασώζοντας πολύτιμες μνήμες και μαρτυρίες, συμβάλλει στην καταγραφή μεγάλων ιστορικών στιγμών, στη διατήρηση της μνήμης … Ούλοι εμείς εφέντη (1998) … Ludlow, οι Έλληνες στους Πολέμους του Άνθρακα (2016) _Ο αντιφασιστικός αγώνας στη Μέση Ανατολή, 1941-1944 (2019) και φυσικά οι Γυναίκες Μαχήτριες 1–2-3.
Γεννήθηκε στην Ικαρία το 1950. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στην Αθήνα και έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με διάφορες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες όπως και με ημικρατικά, δημοτικά, και κρατικά θέατρα. Έχει σκηνοθετήσει για την τηλεόραση ΕΤ1 και ΕΤ2 πολιτιστικά και ιστορικά ντοκιμαντέρ σχετικά με εθνικά και κοινωνικά κινήματα στο Αιγαίο, καθώς και μια σειρά ημίωρων πολιτιστικών ταινιών για παιδιά. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες και αρκετά ντοκιμαντέρ.
Υποψήφιος _διαχρονικά του ΚΚΕ, από τον χώρο του Πολιτισμού Το μεγάλο κεφάλαιο του ΚΚΕ είναι οι αγώνες, οι χιλιάδες νεκροί, οι πνευματικοί άνθρωποι που πέρασαν απ’ τις γραμμές του, είναι αυτοί που και σήμερα θα δώσουν τη δύναμη στο Κόμμα να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ανθρώπων της εργατικής τάξης και όλων των εργαζόμενων _2013 Μπροστά στο 19ο συνέδριο
CINE «ΤΡΙΑΝΟΝ» 📍 προβολή του ντοκιμαντέρ «Ο Αντιφασιστικός Αγώνας στη Μέση Ανατολή»
Φιλμογραφία
Ταινίες Μεγάλου Μήκους
- Ούλοι εμείς, εφέντη (1998)
Ταινίες Μικρού Μήκους
- Ο χαφιές
“Ούλοι εμείς εφέντη” – ηρωική πορεία των ανταρτών της Νικαριάς
Ντοκιμαντέρ
- «Ικαρία – Η Επανάσταση της 17ης Ιουλίου 1912»,(1994).
- «Τόποι πολιτικής εξορίας – Αϊ Στράτης»
- «Ludlow, οι Έλληνες στους πολέμους του Άνθρακα» (2016) – Βραβείο «Ανθρώπινες Αξίες» στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
- 100 χρόνια Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών(2018).
- «Ο Αντιφασιστικός Αγώνας στη Μέση Ανατολή» (2019).
- «Γυναίκες Μαχήτριες –
Συμμετοχές ως ηθοποιός
- Ελευθέριος Βενιζέλος (1980)
- Ζητείται δράκος (1983)
- Τα χρόνια της θύελλας(1984)
- Καραβάν Σαράϊ(1986)
- Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1988)
- Ο ψύλλος (1990)
- Οι αριθμημένοι (1998)
- Όνειρο σε άσπρο φόντο(1996)
- Ούλοι εμείς, εφέντη (1998).
Λεωνίδας Βαρδαρός: “Πάντα είχαν τον θαυμασμό μου”
Σε συνέντευξή του στον Ριζοσπάστη, για το ντοκιμαντέρ, τη σημασία της ιστορικής μνήμης, τις γυναίκες τις οποίες συνάντησε και συνομίλησε και άλλα πολλά, ο Λεωνίδας Βαρδαρός ανέφερε: “Το πρώτο μέρος της τριλογίας κάλυπτε την περίοδο του Μεσοπολέμου, του πολέμου, της Εθνικής Αντίστασης μέχρι και τον Εμφύλιο Πόλεμο”.
Στο δεύτερο μέρος πιάνουμε το νήμα από τις μέρες μετά την Απελευθέρωση. Ακολουθεί ο Δεκέμβρης του ’44, η λευκή τρομοκρατία και περνάμε στον Εμφύλιο. Φαίνεται ότι υπάρχει μια αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των δύο ντοκιμαντέρ. Όμως, ολοκληρώνοντας το πρώτο μέρος του ντοκιμαντέρ είχα χρησιμοποιήσει συγκριτικά ένα μικρό, μόνο, μέρος των μαρτυριών. Εχω τόσο πολύ διαθέσιμο υλικό. Δεν ήθελα να χαθεί. Ήθελα να φτάσει στον σημερινό θεατή. Να γίνει κοινωνός της ζωής και της δράσης αυτών των γυναικών. Άλλωστε, η συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες αυτής της περιόδου μέχρι τη λήξη του πολέμου είναι πολύ σημαντική. Με τη συμμετοχή τους στο κίνημα κατέκτησαν την ισοτιμία στην πράξη.
Ακόμα, το ντοκιμαντέρ καταπιάνεται και με τα επόμενα χρόνια. Παρανομία, διώξεις, φυλακίσεις, παράνομη δουλειά… Αξίζει να αναφερθούμε στην ΠΕΟΠΕΦ (Πανελλήνια Ένωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων – Φυλακισμένων), που την αποτελούν οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, εξόριστων και αγωνιζόντουσαν για τη σωτηρία τους.
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος των “Γυναικών Μαχητριών” θα αναφερθούμε στη 10ετία του 1960 με την άνοδο του εργατικού κινήματος, τις καινούργιες κατακτήσεις, την άνοδο του πολιτιστικού κινήματος, του φοιτητικού κινήματος και μετά τη χούντα, τους αγώνες που αναπτύχθηκαν κ.λπ. Και σε αυτήν την περίοδο οι γυναίκες έχουν μεγάλη συμμετοχή στους αγώνες.
Γιατί ασχολούμαι με τις γυναίκες; Ξέρετε, προέρχομαι από ένα νησί με έντονη τη “μητριαρχική” παράδοση, την Ικαρία… Οι γυναίκες πρωτοστατούσαν παντού. Έπρεπε να δουλέψουν σκληρά στα κτήματα και παράλληλα να μεταφέρουν τη χαρά μέσα στο σπίτι, για να είναι ευτυχισμένα τα παιδιά τους και η οικογένειά τους. Έτσι, πάντα είχαν τον θαυμασμό μου. Και αυτός ο θαυμασμός μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, όταν γνώρισα αυτές τις γυναίκες που βγήκαν μπροστά, πάλεψαν και δεν σταμάτησαν να αγωνίζονται μέχρι τέλους. Οταν ακούς, λοιπόν, αυτές τις ιστορίες αυτών των γυναικών, πώς να μη συγκινηθείς και να μη νιώθεις την ανάγκη ότι με αυτά πρέπει να ασχολείσαι και όχι με άλλα πράγματα, ανούσια;
Και η δουλειά της Τέχνης γενικότερα και πιο ειδικά του κινηματογράφου είναι και να συμβάλει στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Κόντρα σε θεούς και δαίμονες που προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία, να σβήσουν τη μνήμη των λαών, η Τέχνη μπορεί και πρέπει να συμβάλει στο να κρατά τη μνήμη άσβεστη. Το οφείλουμε και στις προηγούμενες γενιές, αλλά και στις επόμενες. Και η χαρά μου είναι μεγάλη, όταν βλέπω νέους καλλιτέχνες, νέους δημιουργούς από διάφορα είδη Τέχνης να ασχολούνται με ιστορικά γεγονότα, προσπαθώντας να απαντήσουν σε ερωτήματα του σήμερα.
Δυστυχώς στις μέρες που ζούμε δεν υπάρχει χρηματοδότηση, αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με τέτοια θέματα. Το ντοκιμαντέρ που θα δείτε, το οφείλω στους συνεργάτες και στη σχέση που έχω μαζί τους. Μάλιστα ένας φίλος, ο Αργύρης Χατζηνάκης, έγραψε και ένα τραγούδι για το ντοκιμαντέρ που αναφέρεται ουσιαστικά στα γεγονότα του 1944, τον “Όρκο Ελεύθερης Πατρίδας”, το οποίο μελοποίησε ο Μιχάλης Γούτης και ερμηνεύει ο Μίλτος Πασχαλίδης. Έχω ξεκινήσει ήδη να μοντάρω το τρίτο μέρος της τριλογίας και ψάχνω χρήματα να το τελειώσω, αλλά είμαι αισιόδοξος… Κυρίως ανυπομονώ να συναντηθώ με όλους εσάς …
Συντελεστές
Γυναίκες μαχήτριες – Μέρος Β’ 1944 – 1960
Διάρκεια: 80’
Σκηνοθεσία και Σενάριο: Λεωνίδας Βαρδαρός
Μοντάζ: Λεωνίδας Παπαφωτίου, Αγγελική Χατζή.
Μουσική: Μιχάλης Γούτης
Στίχοι: Αργύρης Χατζηνάκης
Τραγούδι: Μίλτος Πασχαλίδης
Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός
Ήχος: Αντρέας Γκόβας
