Οι δραματικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, με τη συνεχιζόμενη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης, καθώς και η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, δημιούργησαν «πεδίον δόξης λαμπρόν» για τα αστικά ΜΜΕ, «διεθνολόγους» και «πανεπιστημιακούς». Όχι φυσικά για να ενημερώσουν, και να αναλύσουν τα γεγονότα και τις αιτίες τους αλλά για να συμβάλουν στον αποπροσανατολισμό και κυρίως στη δικαιολόγηση τους…
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός «δίνει τα ρέστα του» τις μέρες αυτές, λοιδορώντας ταυτόχρονα τις συνεχιζόμενες δικαιολογημένες αγωνιστικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης και καταδίκης του λαού μας. Οι περίφημες «πηγές» τους ακόμη και των «ειδικών» δεν είναι άλλες από αυτές των εκπροσώπων του IDF, δηλαδή της δολοφονικής στρατιωτικής μηχανής του Ισραήλ και των μεγάλων πρακτορείων ειδήσεων που λειτουργούν ως χαλκεία του ιμπεριαλισμού. (Π.χ γιατί δεν υπάρχουν ανταποκριτές της κρατικής ΕΡΤ στο Ιράν;) Και φυσικά ενεργό ρόλο στην όλη προπαγανδιστική προσπάθεια παίζουν και οι διάφορες πρεσβείες…
Η αστική προπαγάνδα (όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε και στις διάφορες διαβαθμίσεις της) επεξεργάζεται και τους ψυχολογικούς μηχανισμούς χειραγώγησης της συνείδησης των μαζών. Σ’ αυτούς τους μηχανισμούς η υποβολή κατέχει ιδιαίτερα σημαντική θέση, «αξιοποιώντας» τις φυσικές «αδυναμίες» του ανθρώπου, υποδαυλίζοντας έτσι τεχνητά τέτοια συναισθήματα, όπως ο φόβος, το μίσος, η εχθρότητα, τεχνητά διλλήματα κλπ. Ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος: με την υπερβολική διέγερση των συγκινήσεων ν’ αποκοιμίσουν την κριτική σκέψη, ν’ ανοίξουν τον δρόμο στην υποβολή, εισβολή της αστικής προπαγάνδας στη συνείδηση των ανθρώπων.
Ας δούμε επιγραμματικά ορισμένα από τα καλλιεργούμενα συστηματικά προπαγανδιστικά στερεότυπα, με λόγο, γραπτά αλλά και εικόνες:
Το βίντεο έχει αποσπάσματα, με την ομορφιά της ερασιτεχνικής λήψης της εισηγητικής ομιλίας του Δημ. Κουτσούμπα. Σήμερα που “οι λύκοι οι διψασμένοι για αίμα σεργιανίζουν…
1.Όποιος ασκεί κριτική στο Ισραήλ και πολύ περισσότερο καταδικάζει την εγκληματική του πολιτική στη ευρύτερη περιοχή μας λένε ότι είναι αντισημίτης. Και φυσικά αντισημίτες ήταν πρώτιστα οι Ναζί που οδήγησαν τους εβραίους στο ολοκαύτωμα Και ακριβώς πάνω στο δικαιολογημένο αυτό συναίσθημα καταδίκης που υπάρχει, πατούν για να ταυτίσουν την κριτική και την εναντίωση όχι μόνο με τον αντισημιτισμό αλλά και τον ναζισμό σε τελευταία ανάλυση. Εδώ φυσικά προκύπτουν μια σειρά ερωτήματα. Μπορεί η καταδίκη του ολοκαυτώματος των εβραίων στον Β’ΠΠ να δικαιολογεί και για πάντα το σημερινό Ισραήλ να πράττει τα ίδια σε γειτονικούς λαούς; Τι σχέση μπορεί να έχουν, όσοι τότε πολέμησαν τον Ναζισμό και σήμερα πολεμούν τη γενοκτονία που διαπράττει το κράτος του Ισραήλ, με τον «αντισημιτισμό»; Τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας ο αντισημιτισμός διαχρονικά εκφράζεται από ακροδεξιά μορφώματα, ενώ από τις άλλες αστικές δυνάμεις- κόμματα, υπάρχει π.χ «θαυμασμός» για την πολεμική μηχανή, τις «δυνατότητες» της Μοσάντ κ.α. και η ανάγκη «στρατηγικής συνεργασίας» με αυτό το κράτος. Η αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης, στους λαούς των γύρω περιοχών, δεν σημαίνει προφανώς μίσος σε κάθε τι ισραηλινό και ιδιαίτερα σε εκείνες τις λαϊκές δυνάμεις μέσα στο Ισραήλ που αγωνίζονται με τεράστιες δυσκολίες ενάντια σε αυτή την πολιτική.
2. Το Ισραήλ είναι μας λένε περίκλειστο κράτος και έχει παντού εχθρούς ,άρα έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας. Από την πρώτη στιγμή δημιουργίας του, δυστυχώς έχει αποδειχτεί ο «χωροφύλακας» της περιοχής, προκειμένου να εξυπηρετηθούν και ευρύτερα γεωπολιτικά των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Έχει υπολογιστεί ότι τα χρόνια αυτά «… έχει σκοτώσει/δολοφονήσει 150.000 ανθρώπους. Τους 60.000 από αυτούς τους τελευταίους 18 μήνες. Έχει διώξει από την γενέθλια γη τους μερικά εκατομμύρια ανθρώπους. Φιλοδοξεί να διώξει άλλα 4-5.000.000 ακόμα (Γάζα και δυτική όχθη).Έχει διαπράξει όλα τα εγκλήματα και έχει υιοθετήσει όλες τις σκοτεινές πρακτικές που κληροδότησε στην ανθρωπότητα η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, ο ναζισμός, η φυλετική θεωρία και κάθε υποπροϊόν της μισαλλοδοξίας. Μεθοδεύει γενοκτονία με επιστημονικούς πλέον τρόπους διακηρύσσοντας την πρόθεσή του να εξαλείψει όλους τους ενοχλητικούς γειτονικούς λαούς….» (Από ανάλυση του καθηγητή Γ. Μαργαρίτη).
Ακόμη και ο ΟΗΕ (με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων) έχει τα δικά του «όρια» στην περίφημη «αυτοάμυνα», άλλωστε και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει καταδικάσει τον Νετανιάχου ως «εγκληματία πολέμου». Τα όσα πράττει το Ισραήλ αποτελούν σοβαρή παραβίαση του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου. Ο κορυφαίος αξιωματούχος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα Φόλκερ Τουρκ δήλωσε πρόσφατα ότι οι στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας «δεν καλύπτονται πλέον από την αρχή της αυτοάμυνας» βάσει του διεθνούς δικαίου. «Αυτό που έχουμε δει τους τελευταίους μήνες δεν έχει καμιά σχέση με το σεβασμό στις θεμελιώδεις αρχές της ανθρωπιάς», δήλωσε ο Τούρκ, ο οποίος έχει τον τίτλο του Ύπατου Αρμοστή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. «Πραγματικά δεν μπορείς πια να βρεις λέξεις για να περιγράψεις αυτό που συμβαίνει».Φυσικά για τους οπαδούς της «αυτοάμυνας» είναι μονομερές καθώς ένα τέτοιο δικαίωμα δεν ισχύει για τους αμυνόμενους Παλαιστίνιους ή Ιρανούς, αλλά αποκλειστικά στο Ισραήλ…
3. Εμφανίζουν το Ισραήλ ως «ιππότη» προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια στους «μουλάδες», τα «αυταρχικά καθεστώτα» της περιοχής, την «τρομοκρατία» κ.α. Φυσικά κουβέντα δεν κάνουν για την…ποιότητα της αστικής δημοκρατίας που υπάρχει στο ίδιο το Ισραήλ, τον χαρακτήρα (και την όποια λαϊκή υποστήριξη) της κυβέρνησης Νετανιάχου. (Μπορούμε π.χ να εμπιστευτούμε έναν ηγέτη (Νετανιάχου) ο οποίος ξέρει ότι αν σταματήσει η σύρραξη, θα βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου για σκάνδαλα;). Η αστική τους δημοκρατία έχει ως χαρακτηριστικά της τον σιωνισμό, εθνικισμό, μιλιταρισμό, ρατσισμό, με τόσες δολοφονίες και εκτοπίσεις, αλλά και τις διώξεις ακόμη και βουλευτών αντίθετων με την ακολουθούμενη πολιτική και άρα δεν είναι «υπόδειγμα», αλλά ούτε είδος και προς …εξαγωγή!
Ένα ακόμη ερώτημα είναι το ποιος όρισε τελικά ως «σερίφη» προστασίας των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στη ευρύτερη περιοχή το Ισραήλ; Για παράδειγμα χτυπά το Ιράν στο όνομα ότι θα κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, όταν το Ισραήλ (παρά το γεγονός ότι επίσημα το αρνείται) εδώ και χρόνια διαθέτει και μάλιστα δεν έχει υπογράψει καμιά διεθνή συνθήκη. Η στήριξη από ΗΠΑ και Ε.Ε δεν κάνει το Ισραήλ και υπερασπιστή της «δημοκρατικής νομιμότητας»…
Φυσικά υπάρχουν και άλλα ζητήματα που καταρρίπτουν το ψευτοεπιχείρημα αυτό. Π.χ η διατήρηση σχέσεων του Ισραήλ με πλήθος αυταρχικά καθεστώτα της περιοχής , αλλά και στήριξης «τρομοκρατικών ομάδων» από μέρους του π.χ σε Συρία, αλλά και στη Γάζα όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα.
4. Από ορισμένους προπαγανδιστές μπροστά στην κατακραυγή γίνονται και οι ανάλογες προσαρμογές». Όπως π.χ η περίφημες «ίσες αποστάσεις», το «ναι μεν κακό το Ισραήλ, αλλά φταίνε και οι άλλες πλευρές». Η ουσία της προπαγάνδας τους, στη συγκεκριμένη φάση, είναι ότι απλά αποτελούν «άλλοθι» και «φερετζέ». Χρειάζεται να υπάρχει σαφής ΚΑΤΑΔΙΚΗ. Ειδικά η ελληνική κυβέρνηση ενώ στα λόγια κάνει λόγο για «αυτοσυγκράτηση» η μη ρητή καταδίκη των όσων συμβαίνουν, σημαίνει ουσιαστική στήριξη στο Ισραήλ, μέσω των αμερικανονατοϊκών βάσεων και της «στρατηγική συμμαχίας». Φυσικά για όσους χρησιμοποιούν ως «επιχείρημα» ότι «πρέπει να τα έχουμε καλά με το Ισραήλ γιατί είναι εχθρός με την Τουρκία» υπάρχει και η πρόσφατη ιστορία που έχει αποδείξει το αντίθετο περί «εχθρότητας» (π.χ παρέμβαση και των δύο στη διάλυση της Συρίας). Και ας μην ξεχνάμε ότι με την Τουρκία είμαστε από το 1952 ως χώρα σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ, που έχει ιδιαίτερο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή…
Χρέος του λαϊκού κινήματος- μαζί με το ανέβασμα του επιπέδου αγωνιστικής αλληλεγγύης- είναι η αποκάλυψη των όσων «εν χορώ» κηρύττουν οι κάθε είδους προπαγανδιστές της σύγχρονης βαρβαρότητας και στη χώρα μας. Ας είναι ξεκάθαρο ότι η πραγματική πηγή κινδύνων για τους λαούς της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Λιβάνου, της Υεμένης, του Ιράν αλλά και του ίδιου του Ισραήλ, αποτελούν οι γενοκτόνες και βάρβαρες πολιτικές που διαπράττει το Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και τη ουσιαστική στήριξη και της ελληνικής κυβέρνησης (και που το λ.κ απαιτεί αγωνιστικά την απεμπλοκή, τη διακοπή των σχέσεων, το κλείσιμο των βάσεων). Πολιτικές που ας μην ξεχνάμε έχουν ως ταξική βάση την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου για «εμπορικούς δρόμους», εδάφη και «επενδυτικές ευκαιρίες» πάνω στα αποκαΐδια των πόλεων και τα πτώματα των αθώων. Και αυτή τη στρατηγική του κεφαλαίου υποστηρίζουν σε τελευταία ανάλυση οι σημερινοί ποικιλόμορφοι προπαγανδιστές που προαναφέραμε.
