Αν και το έργο κάποιων παραμένει και, ως εκ τούτου, γίνονται αθάνατοι, σιγά σιγά, πολλά από τα θρυλικά πρόσωπα που σημάδεψαν τη σινεφίλ συνύπαρξη τόσων πολλών εραστών της έβδομης τέχνης, σε ολόκληρο τον πλανήτη, για γενιές, έχουν σωματικά ατονήσει. Ο τελευταίος που το έκανε, μέχρι στιγμής, ήταν ο Αλέν Ντελόν, ο οποίος πέθανε, σε ηλικία 88 ετών.
\\ Granma
Ο Γάλλος ηθοποιός σημαδεύεται με φωτιά στη μνήμη του παγκόσμιου θεατή και θα παραμείνει έτσι, όχι μόνο λόγω της ομορφιάς του λεγόμενου πιο όμορφου άνδρα στον κόσμο, της λαμπρότητας των γαλάζιων ματιών του, των ρομάντζων του, του μισογυνισμού του, συμπεριφορές, τις αμφιλεγόμενες ομοφοβικές ρατσιστικές απόψεις του ή τη σύνδεσή του με την ακροδεξιά, αλλά, κυρίως, λόγω αυτού που αναφέρθηκε παραπάνω: της φιλμογραφίας.
Πάλι μπλακ άουτ στον «Ευαγγελισμό», στο μεγαλύτερο Νοσοκομείο της χώρας, τη «ναυαρχίδα» του ΕΣΥ! Όλα τα τμήματα του Νοσοκομείου βυθίστηκαν το απόγευμα στο σκοτάδι. Στην…
Από αυτούς τους σχεδόν εκατό τίτλους στους οποίους έβαλε πρόσωπο, υπάρχουν αρκετοί που αποτελούν ιερά κομμάτια οπτικοακουστικής κληρονομιάς. Ο Λουκίνο Βισκόντι, ένας από τους πιο εξαιρετικούς Ιταλούς σκηνοθέτες όλων των εποχών, τον κοίταξε πολύ νωρίς και τον κάλεσε να συμμετάσχει σε δύο από αυτά: ο Ρόκο και τα αδέρφια του (1960) και η Λεοπάρδαλη της Σικελίας (σσ. ο Γατόπαρδος _1963).
Αυτές οι ταινίες, μαζί, ουσιαστικά, με το a pleno sol _σσ. Plein soleil Γυμνοί στον ήλιο (René Clément, 1960), τον τοποθέτησαν στο προσκήνιο της παγκόσμιας προσοχής, τόσο του θεατή όσο και των πιο σημαντικών Ευρωπαίων σκηνοθετών της εποχής, αν και όχι στο επίκεντρο του γαλλικού Νέου Κύματος, με εξαίρεση τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, πολύ αργά.
Ο μύθος του Ντελόν δυναμώνει μέσα από τις ταινίες του μεγάλου μήκους και, επιπλέον, μέσω της Έκλειψης, σε σκηνοθεσία του Ιταλού σκηνοθέτη Μικελάντζελο Αντονιόνι, το 1962.
Ο σεβασμός στην οθόνη του παραγωγού, σκηνοθέτη και θεατρικού ηθοποιού ενισχύεται από τη συνεργασία του με τον Γάλλο σκηνοθέτη Jean-Pierre Melville σε τρεις ταινίες, μια συνεργασία που ξεκίνησε το 1967 μέσα από ένα κλασικό του είδους νουάρ όπως οι Σαμουράι.
Πέρα από τις πολιτικές του τάσεις, που δεν ξεχώρισαν και τόσο κατά την έναρξη της εκτεταμένης σταδιοδρομίας του για περισσότερες από έξι δεκαετίες, ο Ντελόν δεν είχε κανένα πρόβλημα να εργάζεται υπό τις διαταγές δύο συγγραφέων κομμουνιστικών δεσμών. Ο ένας ήταν ο προαναφερθείς Βισκόντι και ο άλλος ο Βρετανός σκηνοθέτης Τζόζεφ Λόσεϊ, υπό τις εντολές του οποίου πρωταγωνίστησε στον Κύριο Κλάιν (1976).
Ο ερμηνευτής ήταν ρεαλιστής στην εξισορρόπηση των ενδιαφερόντων του στην οθόνη. Απέκτησε την αύρα του ως μαγνητικός ηθοποιός, ικανός να κινηθεί στα πλατό πολλών απαιτητικών κινηματογραφιστών της εποχής του στη Γηραιά Ήπειρο, χωρίς να πάψει να συμμετέχει σε έργα χωρίς συγγραφικές προθέσεις, που αύξησαν σημαντικά τον μισθό του.
Ο Ντελόν σήμαινε ασφαλές ταμείο και το γαλλικό κοινό τον υποστήριξε όσο ο κωμικός Louis de Funès και ο φίλος του, αλλά τελικά αντίπαλος, Jean-Paul Belmondo. Η συμμετοχή και των δύο στο Borsalino (Jacques Deray, 1970) αύξησε τη γοητεία για αμφότερους.
Μόλις ένα χρόνο νωρίτερα, για τον ίδιο σκηνοθέτη, ο Ντελόν είχε γυρίσει την Πισίνα _La piscine, στο πλευρό της Αυστριακής ηθοποιού Romy Schneider, της τότε συντρόφου του. Ο συνδυασμός αυτού του ζευγαριού προσώπων που καταγράφηκε από την κάμερα σήμαινε, για κάποιους, απόλυτη φυσική τελειότητα στη Γη.
Το τέλος του Ντελόν –Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας στις Κάννες 2019– δεν ήταν ενθαρρυντικό, ούτε η κατάσταση της υγείας του (δύο εγκεφαλικά και ένας λεμφικός καρκίνος, αιτήματα για ευθανασία).
Με το σινεμά του, και με την εποχή που σημάδεψε ο ηθοποιός, παραμένουμε η πλειοψηφία από εμάς που σταματήσαμε πριν από τα δυσάρεστα νέα, όπως πάντα προκύπτει ο θάνατος
Κατατάχθηκε στο γαλλικό Ναυτικό 17χρονος !! και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.
Εκεί μάλλον έζησε από κοντά κάποιο από τα Diên Biên Phu του γαλλικού ιμπεριαλισμού και αντί να πάει με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, στήριξε διαχρονικά τη φασίζουσα δεξιά στη χώρα του, μάλιστα σχετικά πρόσφατα (Οκτ-2013) έκανε δηλώσεις στην ελβετική Le Matin για ανοιχτή στήριξη του “Εθνικού Μετώπου” (FN) λέγοντας “το Εθνικό Μέτωπο, όπως και το MCG _σσ. Κίνημα Πολιτών της Γενεύης, είναι πολύ σημαντικά… Το ενθαρρύνω και τα καταλαβαίνω απόλυτα”, είπε (…) “και τα δύο κόμματα _το FN και το MCG _πρέπει να διαχειριστούν σταθερά εκλογικά σώματα εάν θέλουν να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις”. “Επί χρόνια, η ομάδα πατέρα και κόρης Λεπέν _ο Ζαν-Μαρί (σσ. Jean-Marie), πρώην επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, και η Μαρίν (σσ. Marine), η σημερινή ηγέτης του πολεμούσαν, αλλά έδιναν μια μοναχική μάχη”, είπε. “Τώρα, για πρώτη φορά, δεν είναι πια μόνοι. Έχουν τον γαλλικό λαό… Και ότι φτάνει στη Γενεύη, αυτό είναι απίστευτα σημαντικό. Έχουν βαρεθεί και εκεί” (πηγή france24+mishtalk.com τίτλος “ο θρύλος Ντελόν υποστηρίζει την ακροδεξιά”) Μάλιστα η france24 αναφέρει κιόλας πως “σύμφωνα με δημοσκόπηση του Γαλλικού Ινστιτούτου Δημόσιας Γνώμης (IFOP) για το εβδομαδιαίο γαλλικό ειδησεογραφικό περιοδικό Le Nouvel Observateur, το Εθνικό Μέτωπο βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των κομμάτων που σκοπεύουν να ψηφίσουν οι Γάλλοι στις Ευρωεκλογές του επόμενου έτους”.
