Φιλοξενούμενος ο Δημήτρης Παπαθανασίου //
23 Αυγούστου προχθές, ανήμερα της σύναψης του γερμανοσοβιετικού Συμφώνου Μη Επίθεσης Ρίμπεντροπ – Μόλοτοφ το 1939 και η Ευρωπαϊκή Ένωση της ληστρικής πολιτικής σε βάρος των λαών για χάρη της κερδοφορίας τραπεζιτών – βιομηχάνων και άλλων εκμεταλλευτών, της συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς συσχετισμούς, που δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Μ. Ανατολή επεκτείνοντας τα πολεμοκάπηλα πλοκάμια τους ολοένα και περισσότερο, της ανόδου της Άκρας Δεξιάς στις επιμέρους κοινοβουλευτικές αστικές δημοκρατίες της, της χειραγώγησης (και σε πολλές περιπτώσεις φίμωσης) του Τύπου των χωρών της, της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων, τιμά την προχθεσινή μέρα, ως ημέρα μνήμης των θυμάτων κάθε απολυταρχικού, κάθε αυταρχικού, κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος, τοποθετώντας στο ίδιο κάδρο τους εγκληματίες με τους αγωνιστές, τους προδότες με τους μάρτυρες, τους φασίστες με τους αντιφασίστεςτους ναζί με τους κομμουνιστές, ως ημέρα υπενθύμισης της θεωρίας των δύο άκρων.
(δήλωση του πρώτου αντιπροέδρου Φ. Τίμερμανς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της επιτρόπου κ. Γιούροβα ενόψει της 23ης Αυγούστου: https://europa.eu/rapid/press-release_STATEMENT-19-5411_el.htm)
Κάθε χρόνο, τέτοιο μέρα, βγαίνει από τις τρύπες του όλος ο αστικός κοινοβουλευτικός εσμός, σε ολόκληρη την Ευρώπη, επιχειρώντας να ταυτίσει εκείνους, που με τα λάβαρα της σβάστικας κι ως φυσική συνέχεια της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, αιματοκύλησαν ολόκληρη την Ευρώπη, εκείνους που έστησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, δολοφονώντας εκατομμύρια ανθρώπων, εκείνους που ακόμα και σήμερα, όποτε τους (ξανά)χρειάζεται ο καπιταλισμός, οργανώνουν τάγματα εφόδου σε βάρος μεταναστών, προσφύγων, εργατών και όποιου άλλου αντιστέκεται στην υπανθρωπιά, μ’ εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών, στις φυλακές στις εξορίες, στα βασανιστήρια, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, για να τσακιστεί συθέμελα το Ναζιστικό Κτήνος και να ζήσουν οι λαοί νοικοκύρηδες στους τόπους τους.
Φυσικά, η εγκαθίδρυση μίας τέτοιας ‘’συμβολικής πανευρωπαϊκής ημέρας’’ από αυτούς, που ξεπλένουν εδώ και μία δεκαετία τον νεοναζισμό στην Ουκρανία, κάνουν πως δεν βλέπουν την άνοδο και την κοινοβουλευτική καθιέρωση του συντηρητισμού, του ρατσισμού και της Άκρας Δεξιάς σε Ουγγαρία και Ολλανδία, που χαιρετίζουν, εδώ και 70 χρόνια σχεδόν, την ύπαρξη και την επεμβατικότητα ενός βορειοατλαντικού πολεμικού συνασπισμού, στελεχωμένου στα πρώτα βήματα της ύπαρξής του από πρωτοπαλίκαρα του Γ’ Ράιχ και τέλος ‘’αγνοούν’’ την αποκατάσταση τόσο των συμβόλων όσο και των συνεργατών των ναζί σε πολλές ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες, έχει σαν στόχο τη διασφάλιση της λήθης απέναντι στην απανθρωπιά και τη επανεγγραφή της ιστορίας από τη μεριά των εγκληματιών.
Βολεύει η ισοπεδωτική, έωλη και πάνω από όλα προσβλητική απέναντι στην ανθρώπινη αξία και τα δικαιώματά της, ταύτιση του φασιστικού και ναζιστικού Κτήνους με τον Κομμουνισμό, αφού λειτουργεί πάντα ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για ολόκληρο τον επιγονικό συρφετό των υμνητών του πρώτου, που πάντα θα προσπαθούν να λυμαίνονται τις κοινωνίες των ανθρώπων, όσο ένα βάρβαρο οικονομικό σύστημα, που καταδυναστεύει τους πολλούς για χάρη των λίγων, βρίσκεται σε κρίση καθώς κλυδωνίζεται και το αστικό κοινοβουλευτικό στήριγμά του.
Η Ιστορία γράφτηκε, όσο κι αν παλεύουν για το σβήσιμό της, οι καλοθελητές.
Όσο κι αν πασχίζουν οι ‘’τοποτηρητές’’ της ‘’Δικαιοσύνης’’, της ‘’Ισότητας’’, της ‘’Ελευθερίας’’ των Λαών, η συλλογική μνήμη δεν σβήνει.
Η Ιστορία γράφτηκε με το αίμα 20.000.000 Σοβιετικών στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού των Εργατών και των Αγροτών στα πεδία των μαχών του Ανατολικού Μετώπου από το 1941 έως και τον τελική συντριβή του Κτήνους στο Βερολίνο, στις 30 Απρίλη του 1945.
Ήταν η ΕΣΣΔ, που έδωσε 20.000.000 ψυχών στον μεγάλο Αντιφασιστικό Αγώνα, στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όταν όλοι εκείνοι, οι ‘’Σύμμαχοι’’ κατ’ επίφασιν που παρέδιδαν τη Σουδητία στους Ναζί το 1938, αγνοούσαν προηγουμένως τις εκκλήσεις της για συγκρότηση ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου απέναντι στον Άξονα.
Η Ιστορία γράφτηκε με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών, αρχικά στα ελληνοαλβανικά βουνά του 1940 και εν συνεχεία μέσα από την πρωτοπορία του ΚΚΕ,
της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ
στα βουνά και στις πόλεις της Ελλάδος.
Η Ιστορία γράφτηκε σ’ εκείνες τις επιστολές του ΓΓ. του ΚΚΕ, του Νίκου Ζαχαριάδη, μέσα από τις φυλακές, όταν και ζητούσε από τον φασίστα Ιωάννη Μεταξά, να απελευθερωθούν από την αιχμαλωσία οι κομμουνιστές και να σταλούν στην πρώτη γραμμή του ελληνοαλβανικού μετώπου ενάντια στον φασίστα εχθρό για να λάβει ως απάντηση από τους τεταρτοαυγουστιανούς τον εγκλεισμό στην Ακροναυπλία και τη μετέπειτα παράδοσή τους στους ναζί κατακτητές.
Η Ιστορία γράφτηκε με αίμα στον τοίχο της Καισαριανής, την πρωτομαγιά του 1944, όταν 200 κομμουνιστές, αλύγιστοι ως το τέλος, φτύνουν κατάμουτρα τον κατακτητή.
Η Ιστορία γράφτηκε στην Κοκκινιά, στα Καλάβρυτα, στην Κάνδανο, στη Βιάννο, στο Δίστομο, στον Φάρο, στον Χορτιάτη, στο Κωσταρράζι, με το αίμα των κομμουνιστών, των αντιφασιστών αγωνιστών για ελευθερία, για αξιοπρέπεια, για ζωή σε έναν τόπο δίχως τυράννους ντόπιους και ξένους, απέναντι στους ναζί, τους ταγματασφαλίτες, τους μπουραντάδες και ρουφιάνους συνεργάτες τους.
Η Ιστορία γράφτηκε και θα γράφεται πάντα από εκείνους, που αγωνίζονται για μια ζωή ελεύθερη κι αξιοπρεπής δίχως δεσμά ενάντια σε κάθε εκμεταλλευτή, κάθε δυνάστη, κάθε τύραννο ντόπιο και ξένο, που αποζητά τον εξανδραποδισμό των λαών.
Κι αυτή η Ιστορία δεν θα βάλει ποτέ δίπλα στους αγωνιστές τους φονιάδες και όσους επιχειρούν να ξεπλύνουν τους δεύτερους.
Αυτή η Ιστορία, η πραγματική, δεν χειραγωγείται. Δεν ξαναγράφεται. Δεν ισοπεδώνεται. Δεν χρησιμοποιεί ζύγι. Δεν εξισώνει.
Το χρωστά και θα το χρωστά πάντα στον Παύλο, στον Σαχζάτ, στον Πετρίντ, σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο.