Μεγάλη πρεμούρα έχει πιάσει τελευταία διάφορες αστικές «γραφίδες» για τα μνημεία που στήνει το ΚΚΕ σε μια σειρά από περιοχές, αναδεικνύοντας και τιμώντας την ιστορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος, την ΕΑΜική Αντίσταση και την 3χρονη εποποιία του ΔΣΕ. «Το ΚΚΕ, αν και ηττημένο, τιμάει την ιστορία του», γράφει χολωμένος ο ένας. Στην «ιστορική δικαίωση» των «νικητών του εμφυλίου» αναφέρεται κορδωμένος ο άλλος. Το σημερινό αστικό κράτος που «τους αγκαλιάζει όλους», στο πλαίσιο της «εθνικής συμφιλίωσης», εκθειάζει ένας τρίτος στην «Καθημερινή». Ψέγει μάλιστα τους «σημερινούς πολιτικούς εκπροσώπους – επιγόνους των νικητών» ότι δεν παίρνουν δραστήρια μέρος στον «πόλεμο μνήμης», αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στο ΚΚΕ «να στήνει τη δική του ιδεολογική επικράτεια»!
Τίποτα καινούργιο, θα σκεφτεί κανείς, αφού όλοι αυτοί οι σεσημασμένοι ιστοριοδίφες κάνουν …«πόλεμο λήθης» και όχι μνήμης. Γιατί θέλουν να ξεχάσει ο λαός τα εγκλήματα της αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της σε βάρος όσων έδωσαν και τη ζωή τους για τη λευτεριά. Κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να ξεχαστούν οι δοσίλογοι, η Μακρόνησος, η Γυάρος, τα «έκτακτα στρατοδικεία», η «λευκή τρομοκρατία», οι μεταπολεμικές εκτελέσεις και διώξεις αγωνιστών.
Αλλά γιατί τέτοιο «άγχος» αυγουστιάτικα; Μήπως προσπαθούν από τώρα να «ξεπλύνουν» τις γιορτές μίσους που ετοιμάζουν διάφορα φασιστοειδή και τον αντικομμουνιστικό οχετό που ξερνάνε κάθε χρόνο; Οψόμεθα, αν και ο «βήχας» δεν κρύβεται…
Σε μια ανεξέλεγκτη επέκταση της σύγκρουσης οδηγεί την Μέση Ανατολή το κράτος – αρχιτρομοκράτης του Ισραήλ, με την δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια…
