Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση των ταινιών.
Φεστιβάλ Δράμας 2024: Τα βραβεία του Διεθνούς, Εθνικού Σπουδαστικού και Animation
Εάν δεν βρίσκεστε στη Δράμα (που μάλλον είναι έτσι), μπορείτε να δείτε όλες τις ταινίες, όλων των προγραμμάτων και να ψηφίσετε και για το βραβείο Κοινού στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ.
ℹ️ επίσημο site, Facebook, YouTube Instagram.
Τα γνωστά «συγχαρίκια» στους πιλότους των Canadair μοίρασε κατά την επίσκεψή του στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνας ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ενώ για άλλη μία…
Οι ελληνικές ταινίες μικρού μήκους που θα διαγωνιστούν στο 47ο Φεστιβάλ Δράμας
Τι είδαμε την Τετάρτη, 4 Σεπτεμβρίου, στο Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα
Φοίβη της Βαγγελιώς Σουμέλη
Με κολλημένη την κάμερα στην ηρωίδα της, η Βαγγελιώ Σουμέλη φτιάχνει το πορτρέτο μιας νεαρής γυναίκας που προσπαθεί να πάρει πίσω τη ζωή στα χέρια της. Η ταινία θα διαρκέσει όσο μια διαδρομή μέσα στην οποία ο θεατής θα συστηθεί με τη Φοίβη τόσο ώστε να την ακολουθήσει μέχρι τις δύσκολες αποφάσεις που θα αναγκαστεί να πάρει και μαζί της να προχωρήσει στη νέα της ζωή. Συνεχίζοντας με μεθοδικότητα στο ίδιο μοτίβο των μικρών ιστοριών που μεγαλώνουν από τα ίδια τα μυστικά τους (θυμηθείτε και το πιο πρόσφατο «Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα») καθώς και την αποκαρδιωτική αντίστιξη ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα συν μια ακόμη ερμηνεία (της Αθηνάς Παύλου-Μπενάζη) που σηκώνει ολόκληρη την ταινία, η Σουμέλη δεν πρωτοτυπεί, με μια ιστορία που νιώθεις ότι έχεις ξαναδεί, χωρίς αυτό να αφαιρεί κάτι από το γεγονός πως το σινεμά της έχει πλέον διακριτή ταυτότητα και δύναμη. Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τη «Φοίβη» της Βαγγελιώς Σουμέλη
Χρυσά Βαστά του Φοίβου Κοντογιάννη
Γιος φτωχού Ρομά αγρότη, ο Γιώργος Μάγγας μεγάλωσε στη Λειβαδιά της δεκαετίας του ‘60 μέσα στην κοινωνική και φυλετική προκατάληψη. Από γράμματα δεν έπαιρνε, ήταν όμως αυτοδίδακτος φλαουτίστας από τα έξι του, κάτι που πρόσεξε ο δάσκαλος και μετέφερε στον σκληρό πατέρα του παιδιού. Η ταινία του Φοίβου Κοντογιάννη, που προ διετίας είχε εντρυφήσει στην ιστορία του μπουζουκιού με το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Σπασμένος Ήχος», δραματοποιεί το κρίσιμο αυτό κεφάλαιο στη ζωή του δεξιοτέχνη κλαρινίστα με μια λιτότητα απενοχοποιημένη. Σκηνοθετικό βλέμμα μονίμως ευθυγραμμισμένο με εκείνο του αγοριού, ζωηρόχρωμη φωτογραφία -του Μανού Τιλίνσκι- που «δίνει φωνή» στην αθώα αντίληψή του, παραμυθένια αφήγηση που συγχωρεί τα ερμηνευτικά φάλτσα των ερασιτεχνών ηθοποιών. Μια αφιέρωση σπάνιας ευαισθησίας. Ρόμπυ Εκσιέλ
Διαβάστε εδώ περισσότερα
Βίωμα του Angel Saft
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας ενός group therapy, άνθρωποι από τον κύκλο μοιράζονται τις ιστορίες τους – φτιαγμένες από τραύμα, απώλεια, τρόμο, καπνούς σε slow motion, σκοτεινά δάση και σκιές. Με χαρακτηριστική οικονομία, λιτότητα και τεχνική στο σενάριο, τις (πραγματικά αξιοσημείωτες) ερμηνείες και την παραγωγή, ο Angel Saft (με μεγάλη προϋπηρεσία στα βιντεο κλιπ) κρατάει εδώ την κάμερα του σχεδόν καρφωμένη πάνω στην κάθε εξομολόγηση – είτε μένει στο δωμάτιο είτε φεύγει από αυτό – φτιάχνοντας μια ταινία που μοιάζει κι αυτή να βρίσκεται στον κύκλο και να μοιράζεται το δικό της (συλλογικό) τραύμα, προτιμώντας, σοφά, να θέσει τις ερωτήσεις χωρίς να προφασίζεται ότι γνωρίζει και τις απαντήσεις. Μανώλης Κρανάκης
Περισσότερα εδώ
Treadmill του Γιώργου Κοιμήση
Με τολμηρή φιλοδοξία μια πικρή κωμωδία που περιστρέφεται γύρω από ένα… διάδρομο γυμναστικής, ο Γιώργος Κοιμήσης εμπιστεύεται την πρώτη του ταινία στα έμπειρα χέρια του πρωταγωνιστικού του διδύμου, της Εύης Σαουλίδου και της Υβόννης Μαλτέζου αλλά και στα άπειρα δικά του στην ενορχήστρωση ενός παιχνιδιού μεταξύ δύο που στηρίζεται άλλοτε στο χιούμορ, άλλοτε στο συναίσθημα και άλλοτε στη φαντασία, με πολύ δυνατές με πολύ αδύναμες στιγμές ακριβώς στην ίδια σκηνή σε ένα μπερδεμένο τελικά αποτέλεσμα που δικαιώνεται ουσιαστικά από την τόλμη και μόνο του εγχειρήματος. Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα
numb της Δέσποινας Κούρτη
Η Μαρία, μαθήτρια λυκείου, έρχεται αντιμέτωπη με τον ξαφνικό θάνατο ενός συμμαθητή της. Η ταινία της Δέσποινας Κούρτη («Ουρανία», «Άγρια Δύση») ακολουθεί την μετέφηβη μέχρι την ημέρα της κηδείας, κι ενώ προσπαθεί να επεξεργαστεί την αιφνίδια απώλεια. Βόλτες στα στέκια που σύχναζε ο σκέιτερ, παρέα με μια φίλη που τον γνώριζε, μύηση στο σύμπαν και την περιβολή τους, τριγύρισμα σε ναούς, μουσεία, την άδεια σχολική τάξη. Δε συμβαίνουν ούτε και λέγονται πολλά σε τούτη την πορεία συναισθηματικής περιπλάνησης, κοχλάζουν, όμως, τα ανείπωτα κάτω από το «μούδιασμα» του τίτλου, έτσι πειστικά που εκπέμπονται από τη σωστή χρήση του βασικού ρεαλισμού, το απλανές, μισοχαμένο βλέμμα της νεαρής πρωταγωνίστριας Γωγώς Κοβάτση (ερασιτέχνης ηθοποιός) και, κυρίως, την ικανότητα της σκηνοθέτη να χτίζει χαρακτήρες με τη μεγαλύτερη δυνατή οικονομία, όπως και στις προηγούμενες δουλειές της. Ρόμπυ Εκσιέλ
Περισσότερα εδώ
