Σχεδόν ένας στους δύο νεκρούς που θρηνεί η εργατική τάξη μόνο τους τελευταίους μήνες είναι πάνω από 55 χρόνων. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις των δύο ξενοδοχοϋπαλλήλων που σκοτώθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο: Μία 59χρονη στη Σαντορίνη και ένας 65χρονος στη Ρόδο. Από τους 27 νεκρούς εργάτες που καταγράφει το πιο πρόσφατο ρεπορτάζ της εφημερίδας μας, οι 12 είναι άνω των 55 ετών, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας όσων χάνονται στο μεροκάματο είναι 55 έτη! Τα «πρωτεία» στο μακελειό έχει ο κλάδος των κατασκευών, καθώς ένας στους τέσσερις νεκρούς είναι οικοδόμος, στη συντριπτική τους πλειοψηφία από 56 χρόνων και πάνω, φτάνοντας μέχρι και στα 70 σκαρφαλωμένοι στο μαδέρι. Πρόκειται για έγκλημα διαρκείας, με τη σφραγίδα κράτους, κυβέρνησης και εργοδοσίας, αφού από τη μία τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ξεχειλώνονται και, από την άλλη, οι συντάξεις – ψίχουλα σπρώχνουν όλο και περισσότερους απόμαχους της δουλειάς να επιστρέφουν στο μεροκάματο.
Η ίδια η κυβέρνηση διαφημίζει τα «κίνητρα» που δίνει σε συνταξιούχους να επιστρέφουν στη δουλειά, πανηγυρίζοντας μάλιστα ότι «πενταπλασιάστηκαν» όσοι ασκούν το «δικαίωμα επιστροφής στο μεροκάματο»! Χώρια το άλλο …«δικαίωμα» που προπαγανδίζεται, με τα «προγράμματα απασχόλησης» να φτάνουν μέχρι τα 74 έτη, σπρώχνοντας προς τα εκεί τα επίσημα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Αντί δηλαδή οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν τις δυνατότητες που προσφέρουν η άνοδος της παραγωγικότητας και η πρόοδος της τεχνολογίας, αντί να δουλεύουν λιγότερες ώρες και να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη, το κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι τους καταδικάζουν σε δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, αυξάνοντας έτσι και τους κινδύνους για εργοδοτικά εγκλήματα. Η ίδια βαρβαρότητα συμπυκνώνεται στους στόχους της «ενεργού γήρανσης» και της «ασημένιας οικονομίας» που προωθούνται από την ΕΕ και τα κόμματά της, αντιμετωπίζοντας την τρίτη ηλικία ως πεδίο εκμετάλλευσης και πιστοποιώντας ότι το καπιταλιστικό κέρδος σκοτώνει αδιακρίτως.
Πηγή: Ριζοσπάστης