Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος // Τα σχολεία άνοιξαν! Η χαρά των εμπόρων. Να πουλήσουμε τετράδια, μολύβια, γομολάστιχες κλπ. Φυσιολογικότατο. Τα σχολεία άνοιξαν! Η χαρά των αληθινών εμπόρων. Να πουλήσουμε «μυαλό»… και μαζί με το μυαλό αρχίζουν τα ενισχυτικά, για να μην πω να πουλήσουμε ντοπάρισμα. Τα σχολεία άνοιξαν! Ο προβληματισμός των γονιών… «Δίνουμε Πανελλήνιες…» Πώς να το κάνουμε; Υπόθεση καταξίωσης. Τα αδιέξοδά μας, τα υπαρξιακά μας κενά θα τα καλύψουμε με την επιτυχία των παιδιών μας. Μια επιτυχία, που μεταφράζεται σε δήθεν κοινωνική ανοδικότατα και «κοινωνική καταξίωση». Να φύγουμε, να ξεφύγουμε από τη «δευτεράτζα», να παραμείνουμε στην τάξη μας,…

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // Πόσο τιμάται η ζωή του καθενός και, εν πάση περιπτώσει, όλων μας; Όλων μας… Αφελέστατη η ερώτηση. Τι θα πει όλων; Είμαστε όλοι ίδιοι; Ανήκουμε στην ίδια κατηγορία, γιατί περί κατηγορίας πρόκειται. Είναι δυνατόν να μπούνε απαξάπαντες στο ίδιο το τσουβάλι, δηλαδή να τα ισοπεδώσουμε όλα; «Αυτά είναι ιδεοληψίες!». Πόσο τιμώνται στο χρηματιστήριο του κέρδους τα δικαιώματα των πολιτών, του κάθε πολίτη, ατομικά; Εξαρτάται. Ποιος είσαι και από πού είσαι και σε ποια τάξη ανήκεις και ποιους υπηρετείς. Κι αν μιλάς για κοινωνικά δικαιώματα εξαρτάται, αν για πολιτικά και πάλι εξαρτάται καταπώς σκέφτεσαι να…

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // (Όταν διαταγή έβγαλε το καθεστώς να καούνε/σε δημόσιες πλατείες τα βιβλία που/περικλείνουν ιδέες ανατρεπτικές,/κι από παντού κεντρίζανε τα βόδια/να σέρνουν κάρα ολόκληρα/με βιβλία για την πυρά, ένας εξορισμένος/ποιητής, ένας απ’ τους καλύτερους,/ διαβάζοντας των βιβλίων τον κατάλογο,/με φρίκη του είδε πως τα δικά του/τα είχανε ξεχάσει. Χύμηξε στο γραφείο του/με τις φτερούγες της οργής, κι έγραψε στους τυράννους ένα/ γράμμα:/ «Κάψτε με!» έγραφε με πένα ακράτητη, « κάψτε με!/Μ’ αφήσατε έξω! Δε μπορείτε να μου το κάνετε αυτό, εμένα!/ Την αλήθεια δεν έγραφα πάντα στα βιβλία μου; Και τώρα/μου φερνόσαστε σαν να ‘μαι ψεύτης!…

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // Αγρίεψαν τα πράγματα. Μαχαίρια, κόκαλα, δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, μίζες και κουκούλες, φάρμακα και φαρμακαποθήκες, εξεταστικές και πορίσματα, είναι οι λέξεις που κυριαρχούν, χρόνια τώρα, στο δημόσιο λόγο. Ο δημόσιος, λοιπόν, λόγος εμπλουτίζεται ενίοτε και με όλα τα άνθη, με λεκτικές απειλές, «θα αποκαλυφθούν» έως και υβριστικούς χαρακτηρισμούς. «πουλημένοι», «συκοφάντες και νοσηρά μυαλά μου έστησαν σκευωρία» κλπ.  «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», «θα αποδειχτεί η πλεκτάνη». Όλα αυτά  συνιστούν  τη λεκτική αντίδραση  όλων όσοι… «εμπλέκονται» στα υπό διερεύνηση σκάνδαλα  -ψάχνουμε κι όλο ψάχνουμε- που αναφέρονται στο χώρο του φαρμάκου. Μίζες, επίσημα και ανεπίσημα…

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος //  «Πείτε μου τώρα, το παιδί των 17 ετών, που θα ψηφίσει για πρώτη φορά που το ενδιαφέρει πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030, εάν το ενδιαφέρει τι έγινε το 1963;».  Αυτά είπε παλιότερα (2018) σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός μας. Τόσο απλά και αφοπλιστικά!  Ιστορική άγνοια, απέχθεια για τη γνώση της ιστορίας. Και σήμερα 3 Ιουνίου 2022 οι υποψήφιοι στις Πανελλαδικές εξετάσεις κλήθηκαν να απαντήσουν, εκτός των άλλων και στο ερώτημα: «να εκφράσετε την άποψή σας για την αξία της ιστορικής γνώσης και να αναφέρετε βιωματικούς τρόπους που μπορούν να καλλιεργήσουν το ενδιαφέρον σας για το ιστορικό…

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // Ασφαλώς και το 2021 είναι σημαδιακό έτος. Το σημάδεψε για τα καλά ο κορωνοϊός και δεν ξέρουμε πώς ακόμα θα ξεμπλέξουμε. «Κατά πού βαδίζουμε και κατά πού πάμε». Σημαδιακό όμως έτος, γιατί συμπληρώνονται-συμπληρώθηκαν και τα 200 χρόνια από τότε που οι Έλληνες (όλοι μαζί ή όχι δεν έχει σημασία) άδραξαν τα όπλα και επαναστάτησαν, καθόσον  «του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει». Όπου νάναι θα αρχίσουν και τα γιορτάσια.  Επίσημα ή ανεπίσημα, δεν έχει σημασία, με τραγούδια και χορούς, αν το επιτρέψει φυσικά ο κορωνοϊός, πάλι δεν έχει σημασία. Σημασία έχει, αν μετά από…

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // «Οι Έλληνες επαναστάτησαν ενάντια στον τουρκικό ζυγό». Μια κουβέντα είναι αυτή. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός; Από τότε που μικρά παιδιά παίζαμε το «τρυποτσάκωμα», από τότε μού κάθονταν βαρύ στη σκέψη  το επίθετο «σύσσωμος,η,ον». Ο καθένας τράβαγε το δρόμο του, ο καθένας έφτιαχνε την κρυψώνα του και άπαντες επιδίωκαν να ξεγελάσουν και έτσι να επικρατήσουν των «αντιπάλων» τους. Το επίθετο σύσσωμος αφορά ένα σύνολο ανθρώπων που αντιδρά με απόλυτη ομοφωνία και με ενεργό συνήθως  συμμετοχή. Λειτουργούν απαξάπαντες σαν ένας άνθρωπος, σαν ένα σώμα. «Αδιάσπαστη ύλη». Ιδιαίτερα, όταν κάθε εθνική επέτειο, άκουγα εκείνο το «σύσσωμον το…

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // «Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθουν». Μπ. Μπρέχτ «Εκ της κυβερνήσεως ανακοινώθηκε ότι οι διορισμοί θα γίνουν από το στενό οικογενειακό κύκλο» Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος σκυμένος στο τραπέζι κάθετ’ ένας γέρος· με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά. Και μες των άθλιων γηρατειών την καταφρόνια σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια που είχε και δύναμι, και λόγο, κ’ εμορφιά Κωνσταντίνος Καβάφης Πάνω από εκατόν είκοσι χρόνια συνέβαιναν αυτά που γράφει ο Αλεξανδρινός Κωνσταντίνος Καβάφης.  Με πραότητα, ενάργεια και αλήθεια. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Άλλοι χρόνοι και άλλα ήθη. Βλέπετε…

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // Ο « Μεγάλος περίπατος της Αθηνάς» έγινε εμβολιασμός. Το τσίμπημα μικρό. Δύο ακριβώς εκατομμύρια  σε φοίνικες, ζαρντινιέρες και χρώματα. Τα βάλαμε, τα καμαρώσαμε, «μούφα το καρπούζι» και τα στείλαμε στη χωματερή. Φωτογραφίες βγήκαν πολλές, για να χρησιμεύσουν ως τεκμήρια χρηστής και ενάρετης διοίκησης.  Καθαρή Πλατωνική ευβουλία. Παλιότερα ο «εμβολισμός Πλοίων» έγινε «εμβολιασμός πλοίων» κι αυτό έγινε με σκοπό δηλαδή την  ανοσοποίηση του πλοίου σε ορισμένη νόσο ή την ανάπτυξη αμυντικών δυνάμεων.  Για να μην ματιάζονται; Ίσως. Το σίγουρο όμως είναι πως αυτή η σκέψη, η κρίση  και η γνώση είναι δείγμα ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ. Χρειάζεται μεταπτυχιακό…

 Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος // Ο γέρος δεν πρέπει ποτέ να μιλάει για τη νεολαία. Μόνο να χειροκροτεί. Και ιδιαίτερα τα παιδιά που δεν αφομοιώθηκαν, δεν καζανιάστηκαν στο δικό τους συντηρητισμό και στη δική τους χυλοποίηση  και την ανυπαρξία της όποιας πολιτικής συνείδησης. Η μνήμη όμως  λειτουργεί ως προσάναμμα προβληματισμού. Τώρα με τις καταλήψεις, την Αδωνιάδα και η δακτυλοδεικτούμενη υπουργική πολιτική της κας Κεραμέως προς τους μαθητές, με πήγε πίσω, πολύ πίσω. Είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια.  Έτος 1997.  Θέμα Έκθεσης Πανελλήνιων  Εξετάσεων. «Ένας μαθητής, μέλος της Βουλής των Εφήβων, στην προχθεσινή αγόρευσή του είπε και το εξής: “…και αν…