Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα, μουγκρίζουν τ’ Άγραφα, σείεται η στεριά. Στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα, για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά. Ακριβή κι αθάνατη εσύ δρακογενιά της Εθνικής μας Αντίστασης. Ηρωική κι ανεπανάληπτη εποποιία αγώνων και θριάμβων. Υπήρξες, υπάρχεις και θα υπάρχεις, μπροστάρισσα και καθοδηγήτρια στους σύγχρονους αγώνες. *** Και λέγανε τότε – λόγω τάχα μου δικαίωσής τους. Αφήστε τους για λίγο να υπάρξουν. Πόσο θα αντέξουνε; Θα τους θάψει η ιστορία!Και λέγανε, και τι δε λέγανε Πολλά. μέχρι να ξεχαστούν και να ξεφτίσουν οι περγαμηνές στους τοίχους των σπιτιών τους. Ιστορική…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Και είχα μια έγνοια στο μυαλό μια έγνοια που μέρες τώρα με βασανίζει και δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Τι να πω και τι να περιγράψω! Αυτό ήταν από τα ανήκουστα… Ακούς εκεί ο πρίγκιπας Χάρι και η λεγόμενη Μέγκαν απαρνιούνται τη βασιλική τους εξουσία και τα βασιλικά τους δικαιώματα!!! Έχει αναστατωθεί ολόκληρος ο ντουνιάς και πιο πολύ το Ηνωμένο Βασίλειο… Μα είναι δυνατόν αυτό αναρωτήθηκε κάποιος φανφαρόνος!!! Απ’ αυτούς που φοράνε τη μεγάλη κονκάρδα και τα χρυσά σειρήτια Μα είναι δυνατόν ένας γαλαζοαίματος, να σνομπάρει το βασιλικό αξίωμα, το θεσμό, τη μακροχρόνια παράδοση και…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Ελάτε, ωρέ συντρόφια, φίλοι, γείτονες, περαστικοί να κάτσουμε επιτέλους να συζητήσουμε και να βγάλουμε μια άκρη, γιατί αυτοί θα μας τρελάνουνε. Τι είναι πλειοψηφία, τι είναι μειοψηφία και τι κανονικότητα; Για να καταλάβουμε κι εμείς δηλαδή!!! Π.χ. Όταν ένα κόμμα του 35% κυβερνάει μια ολόκληρη χώρα, τις δείχνει το δάχτυλο και κοκορεύεται και μπορούν τα ΜΑΤ να μπαίνουν απρόσκλητα στα σπίτια των πολιτών και να τους ξυλοκοπούν. Αυτό λέγεται πλειοψηφία; Αυτό είναι κανονικότητα; κι όλοι οι υπόλοιποι είναι μειοψηφία; Πλειοψηφία είναι όσοι περνούν τις διακοπές των γιορτών σε χειμερινά θέρετρα , φωτογραφίζοντας και κάνοντας σκι.…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Έννοιες εντελώς αντικρουόμενες. Άγια Νύχτα: Χριστός γεννάται. Δοξάστε τον. Άγια Νύχτα και Μαύρη Ημέρα. Χιλιάδες λαμπιόνια, φώτα, φωτάκια αστέρια, αστεράκια, φάτνες, άγγελοι και προβατάκια. Είναι αδύνατο όμως να φωτίσουν τη μαύρη ημέρα. Ο πόλεμος είναι προ των πυλών και δεν γνωρίζεις από ποιον και πού θα σου προκύψει. Τα παιδάκια στο σχολείο είναι τρομοκρατημένα γιατί φοβούνται μήπως γίνουν προσφυγόπουλα. Σκληρός και αδυσώπητος ο προορισμός του πηγαιμού τους. Μανάδες ρίχνουν το νεογέννητο παιδί τους στον κάδο των σκουπιδιών. Βία, τρομοκρατία, αστυνομοκρατία και καταστολή. Και στην άλλη όχθη του ποταμού οι καπιταλιστές γιορτάζουν, πίνουν και χαίρονται. ***…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Είπα να κάνω υπομονή και να καταπιώ αυτό το παραμύθι περί ομοψυχίας. Αλλά δεν μπορώ άλλο αυτήν την τροπή,, με πνίγει το δίκιο, ο καημός, και η αγανάκτηση. Ποια ομοψυχία λοιπόν; Τα ΜΑΤ στην πρωτοκαθεδρία σε ημερήσια διάταξη και επίδειξη; Κανένα ήθος, καμιά ευγένεια (έχω προσωπική εμπειρία). Βία και καταστολή! Το ξεγύμνωμα του κοριτσιού σε κοινή θέα έξω από το Πολυτεχνείο; «Οι μικρές παρενέργειες της Αστυνομίας» (κατά την κ. Ντόρα Μπακογιάννη) είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Αστυνομοκρατία παλαιάς κοπής και περασμένης εποχής (βλέπε δεκαετία του ’50). Ποια ομοψυχία λοιπόν; Δεν είδατε κάθε μέρα…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, του αποπροσανατολισμού και των υποσχέσεων. Της προβολής και της επίδειξης της βιτρίνας μιας μη πραγματικότητας, μακριά από την αλήθεια και την καθημερινότητα της φτώχειας και της μιζέριας και της κακομοιριάς. Με τον κάδο των σκουπιδιών σε πρώτη και δεύτερη αναζήτηση πόρων. Όλα τα ΜΜΕ μαζί τους χωρίς αντίλογο. Μπουχτίσαμε πια..! Με το βρώμικο και άθλιο παιχνίδι τους. Αηδιάσαμε πια… Συνεντεύξεις, χαμόγελα, αγκαλιές, γλύκες, χειροφιλήματα – εκ του ασφαλούς – επισκέψεις και ταξίδια σε όλη τη Γη εντυπωσιακά τραπεζώματα με λουλούδια και χορωδίες. Γραβάτες και κουστούμια και επίδειξη φορεμάτων…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης 46 ολόκληρα χρόνια από τότε. Ήμουνα νιος και γέρασα και το Πολυτεχνείο ζει και ζώνεται ανάμεσα στα χρόνια. Το Πολυτεχνείο καθιερώθηκε μια για πάντα και μια για πάντα εδραιώθηκε στις συνειδήσεις, τις ψυχές και τις καρδιές της φοιτητικής νεολαίας και όχι μόνο Δημιούργησε απόλυτα ένα καθεστώς από προβληματισμούς και συνειδητοποιήσεις που άντεξε και αντέχει στην ιστορία και στη φθορά του χρόνου. Δημιούργησε μια πρωτοπόρο αγωνιστική και επαναστατική νεολαία, γεμάτη ιδανικά και προοπτική. Το Πολυτεχνείο ζει και θα ζει για πάντα, γιατί έτσι πρέπει, για να προχωρά και να εξελίσσεται η ανθρωπότητα 46 χρόνια και μη μου…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Ο Νοέμβρης της μεγάλης γένεσης Των γενεθλίων, της επανάστασης και της δημιουργίας. Από τις αετοφωλιές του Γοργοπόταμου στα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Εχει το δικό του χρώμα. Τη δική σου κόκκινη ακτινοβολία. Είναι ο δικός σου Νοέμβρης. Μη φοβάσαι! Μη φοβάσαι σύντροφε, όπως δε φοβήθηκαν αυτοί που έζησαν στο σκοτάδι των μπουντρουμιών. Μη φοβάσαι… όπως δε φοβήθηκαν αυτοί που μ’ ένα πινέλο και μια μπογιά ξενυχτούσαν γράφοντας στους τοίχους συνθήματα για τη λευτεριά, την ειρήνη και την ανεξαρτησία, κάτω από τους ήχους ενός ακορντεόν. Μη φοβάσαι σύντροφε, όπως δε φοβήθηκαν αυτοί που βάδισαν το δρόμο του θανάτου μπροστά…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Φυσικά όχι για να προϋπαντήσουμε την άνοιξη στην εξοχή. Αλλά να έρθουμε αντάμα και αντιμέτωποι με τον όλεθρο και το θάνατο. Αυτός προχωράει, σκοτώνει, βιάζει, λεηλατεί και καυχιέται. Καρφί δεν του καίγεται. «πηγή Ειρήνης» έτσι τν αποκάλεσε. Παραχάραξη κάθε έννοιας πραγματικότητας και δημιουργεί ευφημισμό. Πηγή ειρήνης: ο θάνατος, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η καταστροφή, το έγκλημα. Πηγή ειρήνης. Μόνο για διεστραμμένα ιμπεριαλιστικά και ανώμαλα μυαλά που δεν πείθουν κανέναν παρά μόνο τον χειραγωγημένο και εγκλωβισμένο λαό του (όχι όλων). Και όλοι οι άλλοι; Πέρα βρέχει λες και δε συμβαίνει τίποτα Αυτό το ανεκδιήγητο ΝΑΤΟ δήλωνε ρητορικά πως…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Ντρέπομαι… Λυπάμαι… Ανατριχιάζω και θίγονται η εθνική μου περηφάνια, το φιλότιμο, η αξιοπρέπεια, ο πολιτισμός, η ιστορία του λαού  οι παραδόσεις μας. Τέτοια υποταγή (ΥΠΕΞ), τόση δουλικότητα, τέτοιο γλείψιμο, τέτοιο σκύψιμο της κεφαλής, όση ταπεινοφροσύνη…! Υποβάλαμε τα σέβη και τις ευχαριστίες μας…Σε ποιους; Στους δολοφόνους του λαού, σ’ αυτούς που ματοκυλούν όλη την ανθρωπότητα; Σε αυτους που μια ολόκληρη επταετία μας είχανε στο γύψο; Που υπονόμευσαν και αποπροσανατόλισαν την Κύπρο; Σ’ αυτούς που δεν τους πρέπει ούτε γη, ούτε νερό, ούτε αέρας. Εκλιπαρούμε για χάντρες, καθρεφτάκια, κομπολόγια, λιλιά και ντζοβαΐρια που μας υπόσχονται τώρα με τη μορφή…