Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Όλα τα είχε η Μαριορή, μόνο ο φερετζές της έλλειπε. Αυτήν την εποχή υπάρχουν στην χώρα τόσο μεγάλα και σοβαρά προβλήματα (να μην τα περιγράψω ένα-ένα) και μόνο ο «Μεγάλος περίπατος» μας μάρανε!! Να δούμε τα πράγματα πιο αναλυτικά. Στον κόμβο του Συντάγματος με κατεύθυνση την Ομόνοια, υπάρχει ΜΟΝΑΧΑ ένας και μοναδικός δρόμος. Η Πανεπιστημίου. Στον κόμβο αυτόν (μπροστά στην Μεγάλη Βρετανία) συνωστίζονται καθημερινά χιλιάδες αμάξια με κατεύθυνση την Ομόνοια. Όλη η Νότια Αθήνα (Γλυφάδα-Άλιμος-Παλαιό Φάληρο-Αμφιθέα-Νέα Σμύρνη-Καλλιθέα) μέσω της Λεωφόρου Συγγρού ανταμώνουνε εκεί. Από Ανατολική Αθήνα και Λεωφόρο Βουλιαγμένης (Ζωγράφου-Βύρωνας-Παγκράτι). Από Βόρεια Αθήνα (Αμπελόκηποι-Μαρούσι-Κηφισιά-Χαλάνδρι-Αγία Παρασκευή-Χολαργός-Παπάγου).…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // (15 χρόνια από τότε, ένα μικρό αφιέρωμα στον σύντροφο Χαρίλαο) Εύκολο ήταν από την Καρδίτσα να ακολουθήσεις το δρόμο προς τα Αγραφιώτικα Λημέρια, τον δρόμο για τη Ραχούλα. Κόκκινες σημαίες δεξιά πάνω στους στύλους σαν φωτεινοί σηματοδότες, σε κατατόπιζαν. Απλό, φιλοσοφημένο, ανθρώπινο το απόσταγμα, μέσα από το λόγο και τη σκέψη του Σ. Χαρίλαο «Οι ζευγάδες φεύγουν μωρέ…». Αλλά η σπορά μένει. Και φουντώνει, και μεγαλώνει και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη…που από γενιά σε γενιά θα γίνονται καλύτεροι. Τα νιάτα θα αποδεχθούν καλύτερα από την γενιά των πατεράδων και των παππούδων τους.…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Η άνοιξη ακόμα δεν έβαλε φρένο στο πείσμα και την κακία του κορονοϊού. Τον αγνόησε εντελώς κι έτσι οι νεραντζιές του δρόμου γιόμισαν ανθούς και σκόρπισαν το άρωμα τους στις γειτονιές. Δεν του έδωσαν σημασία, δεν τον λογάριασαν, για το πείσμα του δεν φόρεσαν μάσκα. Μάσκα είναι ο ανθός τους, οι μυρωδιές τους και η πεποίθηση ότι ο ιός κάποτε θα πεθάνει, ενώ οι νεραντζιές θα ανθίζουνε για πάντα. Δεν άντεξαν και οι κερασιές και οι βερικοκιές και οι αμυγδαλιές και τα  τριαντάφυλλα γιόμισαν τις αυλές της φτωχογειτονιάς. Και η πορφυρή παπαρούνα σαν να φωνάζει…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Δεν είχα καμία πρόθεση ή και διάθεση να παινέψω και να εκθειάσω τον Ριζοσπάστη ανάμεσα στον τύπο. Δεν θα ήτανε σωστό και πρέπον. Όμως, η ανάγκη τα έφερε έτσι ώστε να χρειαστεί να ειπωθούν κάποια πράγματα. Είμαι προχωρημένης ηλικίας, ζώ ολομόναχος και ήμουνα υποχρεωμένος να ζήσω πάνω από 45 μέρες απομονωμένος στο σπίτι μου. Μου έλλειψαν πολλά και αναγκαία πράγματα, αλλά το κυριότερο ήταν που στερήθηκα τον Ριζοσπάστη. Να ενημερώνομαι και να επιβεβαιώνω την αλήθεια και την πραγματικότητα. Έτσι, χωρίς να το θέλω προσανατολίστηκα μπροστά στα κανάλια, ώστε αυτή την δύσκολη εποχή που ζούμε όλοι,…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Από την πρώτη μέρα που ανέβηκαν στην εξουσία οι λεγόμενοι τα πρώτα τους πάχια και ψεύτικα λογία ήταν οι αυξήσεις των συντάξεων των εργαζομένων. Μαζώχτηκαν επιτροπές, παρά επιτροπές, συμβούλια επικρατείας, ειδικοί εργατολόγοι και αποφάσισαν για το καλό των συνταξιούχων (2.700.000) πως πρέπει να πάρουνε σημαντικές αυξήσεις στις συντάξεις τους και αναδρομικά από το 2012. Έτσι λοιπόν το πρώτο γλειφιτζούρι ήρθε να γλυκάνει τον πόνο μας, παραβλέψαμε όλα τα άλλα και  μας έστησαν στο περίμενε. Πότε επιτέλους θα πάρουμε αυτή την περιβοήτη αύξηση στις συντάξεις (οι οποίες όλα αυτά τα χρόνια είχαν πετσοκοφτεί κυριολεκτικά). Πολλοί την…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // – Πώς μου κατέβηκε τώρα στο μυαλό το πασίγνωστο αυτό τραγούδι του πολέμου με την αξέχαστη Σοφία Βέμπο; «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά. Στα κατσάβραχα της χιονισμένης Πίνδου και τα άγρια μέρη της Αλβανίας». -Τώρα τα παιδιά, της Ελλάδος τα παιδιά, πολεμάνε-όχι με όπλα- αλλά μεταμφυεσμένοι σε φαντάσματα με μάσκες –γάντια και κουκούλες. Πολεμάνε στα Νοσοκομεία, στις ΜΕΘ, τις Κλινικές , Τα Κέντρα Υγείας, τις Δομές! -Και όχι μόνο πολεμάνε, αλλά δίνουνε σκληρή μάχη και πολεμούν έναν σχεδόν αόρατο, ύπουλο και πολύ επικίνδυνο εχθρό. -Υπάρχει πράγματι ένας τέτοιος κόσμος από…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Έτσι καθώς σκεφτόμουν τους μεγάλους ηθοποιούς. Πρωταγωνιστές – Ρολίστες – Ζαίν Πρεμιέ – Κωμικούς – Καρατερίστες – Τυπιστές – Σουμπρέτες – ( Άλλους – οι περισσότεροι έφυγαν από την ζωή – άλλοι μένουν ακόμα ζωντανοί και είναι συνταξιούχοι) που πέρασαν από το ελληνικό θέατρο και ύψωσαν τον πολιτισμό του. Είπα – να έκανα ένα μικρό αφιέρωμα ή έστω μία αναφορά στην μεγάλη τους προσφορά σε ένδειξη μνήμης τιμής και αγάπης. Θα σας θυμόμαστε πάντα. Καλύτερα όμως θα ήταν ν’ αρχίσω την αναφορά μου από τους μεγάλους δασκάλους που πρόσφεραν τόσα πολλά στην εξύψωση και την…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // Μας κυβερνάει μια στυγνή και αυταρχική (άκρα)Δεξιά κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση «βιτρίνας» που αυτοπαινεύεται, αυτοκοκορεύεται και αυτοπροβάλλεται (καθότι όλα τα ΜΜΕ και οι μηχανισμοί είναι δικά της). Μια κυβέρνηση ΝΑΤΟαμερικανικού προτεκτοράτου που μας θυμίζει τη δεκαετία του ’50 (με τη διαφορά μόνο που δεν έχει εκτελεστικά αποσπάσματα, αλλά αντικατέστησε τα στρατόπεδα και τις φυλακές των αγωνιστών με αντίστοιχα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες». Η αστική δημοκρατία είναι μια δημοκρατία κομμένη και ραμμένη στη φιλοσοφία της. Αν ήταν ποτέ δυνατόν η αστική κυρίαρχη τάξη να δημιουργήσει μια «Δημοκρατία» που δε θα ήταν στα μέτρα της. Πως…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // 12 Φλεβάρη 1945. 75 χρόνια από τότε, από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Τη Συμφωνία της ντροπής και της ταπείνωσης, των ματωμένων ηρωικών όπλων των αγωνιστών στο δάπεδο ανάμεικτα με δάκρυα! Μετά άρχισε το πογκρόμ. Στρατοδικία, εκτελεστικά αποσπάσματα, εξορίες, ληστοσυμμορίες αλωνίζουν την επαρχία. Η Συμφωνία της ντροπής ήταν η απαρχή μιας άλλης συμφοράς. Ο λαός και οι μαχητές την δέχτηκαν με μεγάλη πίκρα και απογοήτευση. Είχανε διαίσθηση πως ύστερα από ένα τέτοιο απαράμιλλο αγώνα, φορτισμένο με ηρωισμούς και θυσίες, θα ακολουθούσε ένας αμείλικτος διωγμός με θύματα τους αγωνιστές της εθνικής Αντίστασης. Φόβος και τρόμος.…

Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης // «Βάστα μάνα και θα γίνει… το μεγάλο πήδημα… Λευτεριά και Ρωμιοσύνη είναι αδέλφια δίδυμα…». Ναι… Υπάρχει το μεγάλο πήδημα και λέγεται ΕΑΜ. Μια «ρεζέρβα» στο θησαυροφυλάκιο της Ιστορίας. Με ηρωικούς αγώνες, με πίστη και παρακαταθήκες. Βρίσκεται στην αναμονή… Είναι οι σημερινές αντιλαϊκές και αντεργατικές προκλήσεις που συνιστούν την επανασύνταξή του και την ελπίδα του Λαού, γιατί οι καταστάσεις αι τα πράγματα που ζούμε δεν είναι καθόλου καλά. Βροντοφωνάζουν και κοκορεύονται. «Τα πράγματα άλλαξαν». Ναι! (προς το χειρότερο, το πολύ χειρότερο). *** Μας κυβερνάει μια αντιδραστική – αυταρχική κυβέρνηση, που αντί να αμβλύνει τις σύγχρονες κοινωνικές…