Με τίτλο «Αποθαρρυντική νέα μελέτη: Μόλις 9,5% του πλαστικού που παράχθηκε το 2022 ήταν από ανακυκλωμένο υλικό» το cnn.gr _αναπαράγοντας τον Guardian, «ανησυχεί»  διότι «λιγότερο από το 10% του πλαστικού που παράγεται σε όλο τον κόσμο είναι κατασκευασμένο από ανακυκλωμένο υλικό» _σύμφωνα (λέει) με αποκαλυπτική νέα μελέτη. Αναλύοντας το υλικό 400 εκατομμυρίων τόνων πλαστικού που παρήχθησαν το 2022, σκοπός της μελέτης είναι να διαπιστωθεί πώς προχωρά η μείωση του πλαστικού που παράγεται από ορυκτά καύσιμα.

___ Γράφει ο // Αστέρης Αλαμπής _Μίδας

Αξίζει να σημειωθεί πως η παραγωγή πλαστικού έχει αυξηθεί σημαντικά από τους δύο εκατομμύρια τόνους που καταγράφηκαν το μακρινό πλέον 1950 και προβλέπεται να φτάσει τους 800 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2050. «Η πλαστική ρύπανση είναι ένα πιεστικό και αυξανόμενο παγκόσμιο ζήτημα, θέτοντας μεγάλες προκλήσεις για το περιβάλλον, την οικονομία και τη δημόσια υγεία» υπογράμμισαν οι συγγραφείς της μελέτης.

Από τους 400 εκατομμύρια τόνους πλαστικού που παρήχθησαν κατά τη διάρκεια του 2022, λίγο λιγότεροι από 38 εκατομμύρια τόνοι (9,5%) παρήχθησαν από ανακυκλωμένο πλαστικό, το 98% από τους υπόλοιπους 362 εκατομμύρια τόνους παρήχθη από ορυκτά καύσιμα, κυρίως άνθρακα και πετρέλαιο, διαπίστωσε η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature (σσ. αγγλικό επιστημονικό περιοδικό, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1869 και  έχει καθιερωθεί ως ένα από τα κορυφαία ακαδημαϊκά περιοδικά στον κόσμο) Αυτά τα νέα στοιχεία δείχνουν σημαντική αύξηση της ποσότητας πλαστικού που απορρίπτεται και αποτεφρώνεται αντί ανακυκλωθεί, με μόλις το 27,9% των πλαστικών απορριμμάτων που απορρίπτονται το 2022 να ανακυκλώνονται πράγματι.

Επιλεγμένο

Θίασος

Περιοδεία στην Ευρώπη κάνουν οι φασίστες του Τάγματος Αζόφ, για να συγκεντρώσουν κεφάλαια και να στρατολογήσουν μέλη και εθελοντές, σύμφωνα με δημοσιεύματα. Σε λιγότερο από…

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και το γεγονός ότι, ενώ η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και καταναλωτής πλαστικού, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εκείνες καταναλώνουν το περισσότερο πλαστικό κατά κεφαλή, που ισοδυναμεί με 216 κιλά ανά άτομο το χρόνο. Οι ΗΠΑ παράγουν 40,1 μεγατόνους (Mt) πλαστικών απορριμμάτων. Την ίδια ώρα, όμως, 28 χώρες της Ευρώπης και η Ιαπωνία καταγράφουν επίσης υψηλή κατά κεφαλήν κατανάλωση πλαστικού, στα 86,6 κιλά και 129 κιλά αντίστοιχα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η υγειονομική ταφή παραμένει ο κύριος προορισμός των πλαστικών απορριμμάτων, αντιπροσωπεύοντας το 103,37 Μεγατόνων (Mt) ή το 40%.

σσ. Υπενθυμίζεται ότι, οι συνομιλίες στο Μπουσάν της Νότιας Κορέας «ναυάγησαν» τον περασμένο Δεκέμβριο (2024), αφού τα κράτη που παράγουν ορυκτά καύσιμα, έβαλαν «φρένο» στο να τεθούν ανώτατα όρια παραγωγής.  Ο Robert Rapier, χημικός μηχανικός ειδικός του ενεργειακού τομέα δίνει _μέσω Forbes τα εξής στοιχεία:

• Οι ΗΠΑ ήταν και παραμένει ο κορυφαίος παραγωγός πετρελαίου παγκοσμίως.
  • Η μεγαλύτερη έκπληξη για κάποιους μπορεί να είναι ότι η Κίνα είναι ένας από τους κορυφαίους 5, μπροστά από όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής πλην της Σαουδικής Αραβίας.
• Φυσικό Αέριο
  • Οι ΗΠΑ στην πρώτη θέση και εδώ. Καναδάς, Κίνα και «οικολογική» Νορβηγία στις χώρες της πρώτης δεκάδας.
• Άνθρακας
  • Η Κίνα είναι μακράν ο μεγαλύτερος παραγωγός άνθρακα παγκοσμίως, αντιπροσωπεύοντας το 46% της παγκόσμιας παραγωγής (στοιχεία 2018) Δεν πρέπει να αποτελεί τεράστια έκπληξη, δεδομένης της κορυφαίας τους θέσης τόσο στην παραγωγή πετρελαίου όσο και στο φυσικό αέριο, ότι οι ΗΠΑ πήραν την πρώτη θέση συνολικά.
  • Η Ρωσία στη δεύτερη θέση δεν ήταν επίσης έκπληξη,
  • το Ιράν στην τρίτη θέση _θα αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς.
• Μπορεί επίσης να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής τέθηκαν εκτός της κορυφαίας δεκάδας αλλά και ότι χώρες όπως ο Καναδάς, η Κίνα, η Νορβηγία και η Αυστραλία ήταν όλες στο Top 10. Η Νορβηγία είναι ίσως η μεγαλύτερη έκπληξη …

The New York Times
Χώρες που υποσχέθηκαν να αντιμετωπίσουν την υπερθέρμανση
τώρα αυξάνουν τα ορυκτά καύσιμα

ΗΠΑ _κυρίως, Ρωσία και Σαουδική Αραβία είχαν δεσμευθεί να περιορίσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου για να ελεγχθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη, προβλέπεται πλέον ως το 2030 να πραγματοποιήσουν γεωτρήσεις για περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ιστορίας τους.  Πρόκειται πρακτικά για τους παγκόσμιους γίγαντες των ορυκτών καυσίμων που πλέον βρίσκονται σε πορεία αυτή τη δεκαετία για να παράγουν διπλάσια ποσότητα ορυκτών καυσίμων από ό,τι επιτρέπει ένα κρίσιμο όριο υπερθέρμανσης του πλανήτη, σύμφωνα με έκθεση των Ηνωμένων Εθνών Βέβαια, όπως αναφέρει ο Ριζοσπάστης «Πράσινα άλογα» η έγνοια τους για το περιβάλλον και το κλίμα _Σε μια «αρένα» σφοδρού ανταγωνισμού και «ευκαιριών» για κερδοφόρες επενδύσεις στην Ενέργεια έχει μετατραπεί και η φετινή Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα (COP28) που διεξάγεται στο Ντουμπάι (30 Νοέμβρη – 12 Δεκέμβρη).

«Πράσινη» ή μαύρη,
η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αντίθετη
με τις ανάγκες του λαού

Η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη
πατάει πάνω στην καταστροφή του περιβάλλοντος

Αποσπάσματα από ομιλία του \\ Γρηγόρη Λιονή ||
μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

«Η πείρα που έχουμε αρκεί για να αποδείξει πως το περιβάλλον όχι μόνο δεν προστατεύεται, όχι μόνο δεν βελτιώνεται η ποιότητά του, αλλά πως, αντίθετα, μέρα με τη μέρα, το περιβάλλον και η ποιότητα ζωής μας, στην πραγματικότητα, συνεχώς επιδεινώνεται. Η πείρα αποδεικνύει πως η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη πατάει πάνω στην καταστροφή του περιβάλλοντος (…) έχοντας ως αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος και το ποσοστό του, όχι απλά αδιαφορεί για το περιβάλλον, αλλά στην πραγματικότητα το αξιοποιεί ως πεδίο κερδοφορίας».

Έφερε ως ενδεικτικά παραδείγματα την «προσπάθεια να εμφανιστεί η καύση των απορριμμάτων και η αξιοποίησή τους ως ενεργειακής πρώτης ύλης ως πυρήνας μιας φιλοπεριβαλλοντικής πολιτικής διαχείρισης των απορριμμάτων», τις «συνεχείς μεταβολές σε χρήσεις γης προς όφελος του κατασκευαστικού και του τουριστικού κεφαλαίου», όπως στην περίπτωση των αστικών αναπλάσεων, την ανάπτυξη της βιομηχανικής ζώνης της πόλης, όπου «μεγάλες βιομηχανικές μονάδες αναπτύσσονται και λειτουργούν σε απόσταση αναπνοής από πυκνοκατοικημένες περιοχές, με τη βιομηχανική ρύπανση να απειλεί ευθέως την υγεία και τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων».

Προπαγανδιστικό σχήμα με στόχο
τη μετάβαση του καπιταλισμού σε μια νέα φάση ανάκαμψης

«Τα λίγα παραδείγματα που εμφανίσαμε αρκούν για να αποδείξουν περίτρανα πως _στη χώρα μας και παγκόσμια η προστασία του περιβάλλοντος που προτάσσουν κυβερνήσεις, κόμματα, κανάλια και επιχειρήσεις είναι πέρα για πέρα υποκριτική. Ο πραγματικός τους στόχος πρέπει να αναζητηθεί αλλού. Η αλήθεια είναι πως η προστασία του περιβάλλοντος, η λεγόμενη “πράσινη ανάπτυξη” δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα βολικό προπαγανδιστικό σχήμα, πραγματικός στόχος του οποίου δεν είναι άλλος παρά η μετάβαση του καπιταλισμού σε μια νέα φάση ανάπτυξης.

Με απλά λόγια, η πολιτική αυτή αφορά την απαξίωση, την καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος του κεφαλαίου που είναι ήδη επενδυμένο στην παραγωγική διαδικασία, με το πρόσχημα του ότι δεν είναι “φιλικό στο περιβάλλον”. Δρόμοι και το σύνολο των μεταφορικών μέσων, σπίτια που δεν είναι υψηλής ενεργειακής απόδοσης, βιομηχανικές εγκαταστάσεις που δεν συμμορφώνονται με διάφορα και συνεχώς μεταβαλλόμενα πρότυπα, ενεργειακές εγκαταστάσεις παλαιού τύπου, όλα αυτά βγαίνουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας με το πρόσχημα της “ρύπανσης” του περιβάλλοντος, με μοναδικό στόχο να επενδυθούν νέα κεφάλαια σε άλλα, καινούργια μέσα παραγωγής, που θα είναι, τάχα, φιλικότερα στο περιβάλλον. Τα αστικά κράτη χρηματοδοτούν τους ομίλους που προχωρούν σε τέτοιες πράσινες επενδύσεις χρησιμοποιώντας πόρους της επεκτατικής διαχείρισης, το τύπωμα νέου χρήματος και τον κρατικό δανεισμό, πολλαπλασιάζοντας την ταχύτητα με την οποία προχωρούν οι επενδύσεις αυτές και την ίδια στιγμή προχωρούν σε μέτρα απαξίωσης του κεφαλαίου που αποτιμάται ως “μη πράσινο”. (…)

Για να υπερπηδήσει τα εμπόδια, η αστική τάξη καταφεύγει σε δύο τεχνάσματα.

• Αφενός κρύβει την αλήθεια. Κρύβει, για παράδειγμα, ότι σημαντικό κομμάτι της ακρίβειας οφείλεται στην πράσινη μετάβαση, στα πανάκριβα πράσινα τέλη, στην πανάκριβη πράσινη Ενέργεια, κρύβει ότι ο λιγνίτης παράγει ρεύμα με φυσικό κόστος 3-4 μικρότερο απ’ τις ΑΠΕ, φορτώνοντάς του ένα κόστος διοξειδίου του άνθρακα που υπολογίζεται αυθαίρετα σε εκείνο το επίπεδο που χρειάζεται ώστε να καθιστά τη λιγνιτοπαραγωγή ασύμφορη. Κρύβει επίσης ότι η ίδια η επεκτατική πολιτική που στηρίζει την πράσινη μετάβαση και το τύπωμα δισ. ευρώ νέου χρήματος είναι επίσης μια απ’ τις βαθύτερες ουσιαστικές αιτίες της ακρίβειας και του νέου γύρου επίθεσης στο εργατικό – λαϊκό εισόδημα.
• Το δεύτερο τέχνασμα είναι η επίκληση της καταστροφής του περιβάλλοντος ως κεντρικού οικουμενικού προβλήματος, έξω από κόμματα και πολιτικές, για το οποίο οι θυσίες δεν είναι απλά ανεκτές αλλά επιβεβλημένες. Μας λένε, δηλαδή, “πράσινη ανάπτυξη γιατί αλλιώς θα πεθάνουν τα παιδιά σας…”.

Πλάνη ότι το αστικό κράτος μπορεί
να αποτρέψει την καταστροφή του περιβάλλοντος
από το κεφάλαιο

Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική. Πρώτα και κύρια, η ανάπτυξή τους δεν προστατεύει το περιβάλλον. Και ο λόγος είναι απλός. Στον καπιταλισμό, κριτήριο κάθε ξεχωριστής επένδυσης είναι το κέρδος. Ο κάθε καπιταλιστής θα κάνει ό,τι μπορεί για να το αυξήσει. Και η αξιοποίηση του περιβάλλοντος είτε ως φθηνής πηγής πρώτων υλών με υπέρμετρη επίδραση στο περιβάλλον, είτε ως σημείου απόρριψης παραπροϊόντων είναι φυσική πορεία των πραγμάτων.

Το κάθε αστικό κράτος, απ’ τη μεριά του, λειτουργεί υπέρ του συλλογικού συμφέροντος του κεφαλαίου. Έτσι είναι φτιαγμένο, απ’ τα γεννοφάσκια του. Ο χαρακτήρας και η αποστολή του δεν αλλάζουν, δεν μεταβάλλονται. Το αστικό κράτος δεν φτιασιδώνεται, ούτε μπορεί να γίνει περισσότερο φιλολαϊκό αν αλλάξει κάπως μια κυβέρνηση. Έχουμε και πείρα και θεωρητική γνώση. Ο χαρακτήρας του κράτους, ο αντιλαϊκός προσανατολισμός του, η φύση του, δεν είναι αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης της μιας ή της άλλης κυβέρνησης.  Ο χαρακτήρας του αστικού κράτους είναι αυτός που καθορίζει και το πόσο το κράτος μπορεί να εμποδίσει το κεφάλαιο να καταστρέψει το περιβάλλον. Τα όρια που θέτει το κράτος αφορούν τους ανταγωνισμούς μεταξύ των μερίδων του κεφαλαίου και τις ανάγκες του συνολικού κεφαλαίου για να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον. Είναι λοιπόν πλάνη, αυταπάτη η θεώρηση ότι το αστικό κράτος μπορεί να εμποδίσει το κεφάλαιο, τις επιχειρήσεις, τους ομίλους απ’ το να καταστρέψουν το περιβάλλον. Ρόλος και αποστολή του είναι να κάνει ακριβώς το ανάποδο. Να στηρίξει το κεφάλαιο στον αγώνα για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Γι’ αυτό και η ανάθεση στο κεφάλαιο και το κράτος του να προστατέψει το περιβάλλον είναι τουλάχιστον αστεία.

Ο μονόδρομος για τον λαό βρίσκεται
στη ριζικά διαφορετική πρόταση του ΚΚΕ

Η “πράσινη ανάπτυξη” _ή όπως αλλιώς την ονοματίζουν δεν αποτελεί λύση στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα και που αφορούν και σε μια ολοένα κλιμακούμενη επιδείνωση και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο μονόδρομος για τον λαό βρίσκεται στον αντίποδα της πολιτικής αυτής, βρίσκεται στον αντίποδα της ίδιας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, βρίσκεται στη ριζικά διαφορετική πρόταση του ΚΚΕ για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Μόνο ο σοσιαλισμός, στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, μπορεί να διασφαλίσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, τη συνεχή αύξηση του βιοτικού επιπέδου, τη βελτίωση των όρων εργασίας και την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο φυσικό περιβάλλον. Η σοσιαλιστική παραγωγή μπορεί να υπολογίσει το σύνολο των επιδράσεων στο περιβάλλον, γιατί οργανώνει την παραγωγή στο σύνολό της, μπορεί να χωροθετήσει κατάλληλα στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στη γη και να αποφασίσει ποιες δραστηριότητες και σε ποιον βαθμό είναι χρήσιμες και απαραίτητες ή περιττές και ζημιογόνες για την κοινωνική ευημερία. Αυτός ο ριζικά διαφορετικός χαρακτήρας της σοσιαλιστικής παραγωγής είναι που της επιτρέπει να απαντά στα προβλήματα του λαού και αναφορικά με το περιβάλλον.

Δείτε και _Ριζοσπάστης Χρυσοφόρα «μπίζνα» για το μεγάλο κεφάλαιο