Φιλοξενούμενος ο Δημήτρης Παπαθανασίου //
«Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει στον Κόκκινο Στρατό περισσότερα από ό, τι μπορεί ποτέ να πληρώσει»
Αυτά ήταν τα λόγια του Έρνεστ Χέμινγουει, για να περιγράψει ό,τι πιο ηρωικό κατάφεραν ποτέ εκείνοι οι στρατιώτες της Αγροτιάς και της Εργατιάς στα πεδία των μαχών του Στάλινγκραντ, του Κουρσκ, του Λένινγκραντ και του Βερολίνου πριν από 75 χρόνια.
Μόνοι τους, έχοντας για ασπίδα ο ένας τον άλλο, σύντροφος για σύντροφο, οι Λαοί της Σοβιετικής Ένωσης έδωσαν το αίμα τους, την ψυχή τους την ίδια,
σ’ έναν ηρωικό Αγώνα ενάντια σε έναν Εχθρό, ο οποίος έθετε ως στόχο ήδη από την θεωρητική βάση της ιδεολογίας του την εκμηδένιση της ανθρώπινης σημασίας.
Οι Λαοί της ΕΣΣΔ, με ηγέτη τον Ιωσήφ Β. Στάλιν, δίχως καμία ουσιαστική βοήθεια από τον κύκλο των «Συμμάχων», που μέχρι και πριν το 1939, επιβουλευόταν την υπόστασή τους μέσω συμφωνιών ακόμα και με τον μετέπειτα δεσμώτη τους, το ίδιο το Γ’ Ράιχ, ενωμένοι σε μία γροθιά, αποφασισμένοι μονάχα με θάνατο να πάψουν να πολεμούν, τσάκιζαν τις σιδηρόφραχτες Στρατιές της Βέρμαχτ με κάθε τρόπο, μετατρέποντας τα ερείπια των πόλεων και των χωριών που άφηνε πίσω της η σβάστικα, σε φωτιά και ατσάλι που μάτωνε τον Φασισμό.
20 – 25 εκατομμύρια νεκροί υπολογίζεται πως ήταν ο αριθμός των απωλειών της ΕΣΣΔ κατά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ενάντια στις Δυνάμεις του Άξονα.
Αυτός ήταν ο φόρος αίματος, που πλήρωσε ο Σοβιετικός Λαός για να υπερασπιστεί την Ελευθερία όλων των Λαών της Ευρώπης. Τη στιγμή, που όλα έδειχναν πως το Σκοτάδι του Ναζισμού θα απλωθεί με την επέλαση των δυνάμεων της Βέρμαχτ και της Λούφτβαφε σε όλη την Ευρωπαική Επικράτεια με σκοπό να θέσει όσους παρέμεναν άνθρωποι υπό τον ζόφο του, με τη βοήθεια πάντα των δοσιλογικών κυβερνήσεων των εκάστοτε χωρών να σπεύδουν να παραδώσουν γη και ύδωρ στον Αδόλφο Χίτλερ, ο Σοβιετικός Λαός όρθωσε περήφανα το ανάστημά του και ακολούθησε το ίδιο μονοπάτι Αγώνων με εκείνο του Οκτώβρη του 1917, όταν και πάλι πάλεψε για να συντρίψει τους θρόνους και τα στέμματα της τσαρικής καταδυνάστευσης.
Με περίσσιο θάρρος κι αυταπάρνηση, αψηφώντας τους συσχετισμούς των αντίπαλων δυνάμεων, αποφασισμένοι να αποδείξουν με πράξεις σε όσους έφεραν τα λάβαρα του αγκυλωτού σταυρού, πως οι λογαριασμοί δεν κανονίζονται δίχως ξενοδόχους και πως τα δεσμά της Σκλαβιάς δεν πρόκειται να κλειδώσουν τα χέρια των Ελεύθερων Ανθρώπων, οι Λαοί της ΕΣΣΔ με μπροστάρη στις ηρωικές Μάχες τους το ίδιο τους το δημιούργημα, τον Κόκκινο Στρατό των Εργατών και των Αγροτών, έφτασαν από τις στάχτες και τα ερείπια της πολιορκίας του Στάλινγκραντ, στην οροφή του Ράιχσταγκ στο Βερολίνο, όπου με το σφυρί και το δρεπάνι κάρφωσαν κατάστηθα την καρδιά του Φιδιού.
Συνοδοιπόροι του Κόκκινου Στρατού όμως, στο δρόμο προς την Αντιφασιστική Νίκη, υπήρξαν κι όλοι εκείνοι, που είχαν διαλέξει την Αντίσταση αντί της σιδεροδέσμιας ζωής.
Το Τέρας του Ναζισμού λυγίζει και πέφτει από το σφυροκοπήματα και όλων εκείνων των ηρωικών παρτιζάνων και ανταρτών των Αντιστασιακών Κινημάτων, που αναπτύχθηκαν στις κατακτημένες από το Ναζιστικό Ζυγό χώρες. Μάτωσε και τσακίστηκε από τα χτυπήματα, όλων αυτών των γενναίων ανθρώπων, που αποφάσισαν να πολεμήσουν, αρνούμενοι την οσφυοκαμψία τόσο στον κατακτητή όσο και στους εγχώριους συνεργάτες του, γράφοντας κι αυτοί με τη σειρά τους τις δικές τους σελίδες στην Ιστορία του Αντιφασιστικού Αγώνα. Πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας, είτε ως μαχητές στο Βουνό, είτε στην πόλη, είτε υπομένοντας βασανιστήρια και φυλακίσεις, δίχως να καταφέρει ο Φασισμός να κάμψει το ατσάλι της ψυχής τους.
Όλες αυτές οι γυναίκες κι όλοι εκείνοι οι άντρες, που αρνήθηκαν να ζήσουν ως Σκλάβοι, ρίχνονται στη φωτιά, προσχωρώντας στην Αντίσταση και μάχονται μέχρις ενός έναντια στην Τυραννία.
ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΛΑΝ, Γιουγκοσλάβοι Παρτιζάνοι, Ιταλοί Παρτιζάνοι, Γάλλοι αντιστασιακοί, και πολλοί άλλοι αντιφασίστες Κομμουνιστές ή μη, γίνονται μαχαιριές θανάσιμες στο κουφάρι του Κτήνους.
9 Μάη 1945…9 Μάη 2020. 75 χρόνια αργότερα η Θυσία, το Αίμα, η Μάχη κάθε Ανθρώπου επί 6 Ολόκληρα Έτη, επιτάσσει την ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης συγκρούσεως με το Φασισμό.
Επιτάσσει την ανάγκη μιας ακόμα μεγαλύτερης Αντίστασης ενάντια στο Φίδι, που δυστυχώς ξαναγεννιέται εκκολαπτόμενο μέσα στο αυγό του, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και απ τους ίδιους ακριβώς «γονείς». Κι αυτή η «μάνα» κι αυτός ο «πατέρας», ως καθολική και ομοούσια έννοια, δεν είναι άλλοι απ’ τον Καπιταλισμό, τον Εθνικισμό, τη Μισαλλοδοξία, την Αμάθεια, την Ημιμάθεια.
Θα χαλάσουμε τη διάθεση σε όσους το πιστεύουν και ορθώς θα πράξουμε, αλλά δεν γιορτάζει καμία «Ενωμένη Ευρώπη».
Άλλωστε αυτή η ίδια ως θεματοφύλακας του Κεφαλαίου με κύριο εκπρόσωπο την αστική τάξη κάθε χώρας και τους εκάστοτε κυβερνητικούς υπηρέτες της, φρόντισε είτε να παραδώσει αιχμάλωτο στα χέρια του Εχθρού, το Λαό, είτε να επιχειρεί να καταπνίξει τυχόν Αντίστασή του, σε αγαστή συνεργασία πάντοτε με τον Κατακτητή..
Δεν γιορτάζει κανένα Κρατικό “Ευρωπαικό”
Καπιταλιστικό Μόρφωμα. Δεν γιορτάζει καμία Ένωση Άνθρακα Χάλυβα και Τραπεζών…
Δεν γιορτάζει καμία εν γένει εγχώρια και «ευρωπαική» Πλουτοκρατία.
Γιορτάζουν οι ΛΑΟΙ…Θυμούνται οι ΛΑΟΙ…Τιμούν οι ΛΑΟΙ…
Δεν ξέχασαν ,δεν ξεχνούν και δεν πρέπει να ξεχάσουν οι ΛΑΟΙ…
Ζήτω η Αντιφασιστική Νίκη των ΛΑΩΝ.!