Το Σάββατο 11 Οκτώβρη θα πραγματοποιηθεί η επίσκεψη – προσκύνημα στην Γυάρο που διοργανώνει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.
To 902.gr έχει την τιμή να δίνει στη δημοσιότητα την μαρτυρία ενός μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που για 1.692 μέρες στάθηκε αλύγιστος στο θανατονήσι.
Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις δηλώσεις του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας σημειώνει: «Η κυβέρνηση της ΝΔ…
Από τις 18 Γενάρη του 1948 μέχρι το κλείσιμο της «Α’ Φάσης» λειτουργίας της Γυάρου, τον Σεπτέμβρη του 1952 ο σύντροφος Βλάσης Παπαγιαννακόπουλος ήταν από αυτούς που «στων φρουρών το πείσμα» στάθηκε όρθιος. Αλύγιστος στην κόλαση που επέβαλε το αστικό κράτος τους κομμουνιστές επειδή βάλθηκαν με «γυμνά χέρια» να σηκωθούν, και με όπλο το δίκιο και το συμφέρον του λαού να παλέψουν ένοπλα να το ανατρέψουν. Ο σύντροφος στα 17 του χρόνια, το 1943 μπήκε στην ΕΠΟΝ και στο τέλος του έτους στο ΚΚΕ.
Υπήρξε μαχητής του ΚΚΕ στα χρόνια της θύελλας και τα λόγια του είναι μετρημένα: «Η συμμετοχή στην αντίσταση ήταν ουσιαστική. Τα έδωσα όλα, όλες μου τις δυνάμεις και όποιες ικανότητες είχα». Το 1945 κατέβηκε στην Αθήνα και συνδέθηκε με το Κόμμα. Δούλεψε δραστήρια σε ότι χρέωση του ανέθεσε το Κόμμα. Στο τέλος του 1946 με εντολή του Κόμματος οργάνωσε μαζί με άλλους συντρόφους «έξοδο» από την Αθήνα ώστε να συγκροτήσουν αντάρτικη ομάδα του Δημοκρατικού Στρατού στην ορεινή Αιγιάλεια.
Ο σύντροφος Βλάσης μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους έπεσαν σε ενέδρα, πιάστηκαν και οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο της Κορίνθου.
Βασανίστηκαν άγρια άλλα δεν λύγισαν, δεν πρόδωσαν τους συντρόφους τους.
Ο σ. Βλάσης καταδικάστηκε για 20 χρόνια και τον Νοέμβρη του 1947 μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία. Τον Γενάρη του 1948 μαζί με σχεδόν 150 άλλους τον έστειλαν στη Γυούρα. «Ένα μέρος ερημονήσι, ακατοίκητο, άνυδρο, άδενδρο ώστε τα βασανιστήρια και τα μαρτύρια που θα έκαναν στον κόσμο να μην ακούγονται και να μην βλέπονται από την κοινωνία», μας είπε χαρακτηριστικά. Όταν άνοιξε η καταπακτή από το αμπάρι του καϊκιού που τους μετέφερε από τη Σύρο για να βγουν έξω τους άρπαξαν τα πράγματα και ξεκίνησε το ξύλο με τα γκλοπ και τα ζαχαροκάλαμα.
Αμέσως γινόταν και η «διαλογή». Όσοι ήταν νέοι, υγιείς και πιο εύρωστοι τους έστελναν στον 4ο όρμο. Ο σύντροφος Βλάσης έμεινε σε αυτόν τον όρμο – που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος της καταναγκαστικής δουλειάς – 862 24ωρα.
◾ Έσπαγαν και κουβάλαγαν πέτρες με μισή κούπα τσάι και 120 δράμια ψωμί. Στη «διαδρομή» που ακολουθούσαν ανά 5 – 10 μέτρα ήταν και ένας φύλακας που τους μαστίγωνε για να πάνε πιο γρήγορα.
◾ Μέσα σε αυτή την κατάσταση η κομματική καθοδήγηση στο θανατονήσι έθεσε συγκεκριμένα καθήκοντα στα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος να μην υποταχθούν στην βαρβαρότητα. Να εκφράζεται αντίρρηση στα άρρωστα σχέδια του αστικού κράτους.
Για παράδειγμα, όπως μας λέει ο σύντροφος, όταν οι βασανιστές σήκωναν τη μαγκούρα και διέταζαν τους κρατούμενους να τρέξουν, αυτοί συνέχιζαν να βαδίζουν κανονικά.
◾ Όσοι, λοιπόν, αρνούνταν να υπακούσουν έμπαιναν στην λεγόμενη «πειθαρχική ομάδα» που αντιμετώπιζε ακόμα πιο σκληρά βασανιστήρια, προς «παραδειγματισμό» των υπολοίπων.
◾ Προς «παραδειγματισμό» ειδικοί βασανιστές στην χαράδρα του 1ου όρμου, έδεναν ανάποδα στη Συκιά συντρόφους και τους έδερναν ώστε να ακούγονται στους υπόλοιπους τα βογγητά τους.
◾ Προς «παραδειγματισμό» έστηναν με αγκαθωτά συρματοπλέγματα «πειθαρχεία» στην καυτή άμμο της παραλίας και έκλειναν μέσα ανθρώπους χωρίς να τους δίνουν νερό παρά μόνο μισή ρέγγα.
◾ Απέναντι στην αποκτήνωση του καπιταλισμού οι πολιτικοί κρατούμενοι με την καθοδήγηση του ΚΚΕ αντέταξαν τα δικά τους όπλα.
Την οργάνωση, τη σιδερένια πειθαρχία, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, τη φιλία ανάμεσά τους.
Με τους τρόπους που εξιστορεί ο σύντροφος κατάφεραν την επικοινωνία όλων των όρμων μεταξύ τους αλλά και να εκδίδουν δελτία ειδήσεων ώστε να κρατιέται το ηθικό και να μαθαίνουν τι γινόταν στον κόσμο.
- Είχαν οργάνωση σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
- Είναι χαρακτηριστικό το πως κατάφεραν να μορφώνονται μέσα στις συνθήκες της σκληρής παρανομίας.
- Για παράδειγμα, μαθήματα πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας γινόντουσαν με το «τριαδικό σύστημα».
- Πρώτα γινόταν το μάθημα στα στελέχη.
- Στη συνέχεια ο καθένας έπαιρνε άλλους δύο και στο προαύλιο έπρεπε να το πει και οι «βοηθοί» του να το αφομοιώσουν.
- Αυτό «έσπαγε» συνεχώς σε νέες τριάδες ώστε να φτάσει σε όλους.
Αυτές είναι μόνο μερικές «στιγμές» στο κολαστήριο. Είναι ελάχιστα μόνο από τα αποτυπώματα της δρακογενιάς που που ανέθρεψε και ατσάλωσε το ΚΚΕ. Των συντρόφων που άνοιξαν ρωγμές στο θανατονήσι.
Εκεί που
«Μαρτύρησαν χιλιάδες πρωτοπόροι και κράτησαν ψηλά το ηθικό και τη σημαία του αγώνα μας» όπως μας λέει ο σύντροφος μαζί με μία «παραίνεση»:
«Όσοι νέοι πάνε να αγναντέψουν αυτό το αγριονήσι να βάλουνε στη σκέψη τους τούς ανθρώπους που δεν γονάτισαν και μας άφησαν παρακαταθήκη τον αγώνα μέχρι την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος. Πάντα ψηλά τη σημαία και του αγώνα και του Κόμματος».
Αύριο Σάββατο η επίσκεψη – προσκύνημα στη Γυάρο
