Για την “επική ταινία” (8,9\10 στο imdb) Oscar, 69 διακρίσεις & 72 υποψηφιότητες, γράφηκαν γράφονται και θα γράφονται … τόμοι, μια και (κατά κάποιους “ειδικούς”) άλλαξε _λέει για πάντα το πώς βλέπουμε τον κινηματογράφο, όντας “όχι απλώς μια ταινία, αλλά σχεδόν ένας πολιτιστικός σεισμός που ταρακούνησε το Hollywood” (sic!!).

(συνειρμικά)
Εν αρχή ην ο φόβος και ο φόβος γέννησε το Θεό… και τις δεισιδαιμονίες και τις προκαταλήψεις, αλλά και εκείνους που θέλουν να (αυτο)σκλαβωθεί ο άνθρωπος στον ίδιο του το φόβο. και μετά το χάος
Αλλά πέρασε πια ο μεσαίωνας και η ιερή εξέταση και ο ποιητής αγνάντεψε το φωτεινό μέλλον της “πιο όμορφης θάλασσας αυτής που δεν την αρμενίσαμε ακόμα” …και έγινε αυτός ο γίγαντας άνθρωπος και λαός, που έκαναν σημαία τους το “αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη”; Και ο αγώνας “για να γυρίσει ο ήλιος” ανέβηκε στα ουράνια, άλλοτε με και άλλοτε χωρίς σημαίες και ταμπούρλα.
Οι κρατούντες όμως –το κεφάλαιο και το αστικό κράτος όπως το ονοματίζουν πεισματικά κάποιοι από εμάς, ποτέ δεν κοιμάται: ακόμα και στα “δύσκολα” οραματίζεται -χωρίς ιερό και όσιο, την επόμενη μέρα, ρόδινη για το ίδιο και μαύρη για τους λαούς.

Γράφει ο \\ Αστέρης Αλαμπής _Μίδας

Όπως αναφέρει ο Ριζοσπάστης …
Μια εκρηκτική και παράξενη γκανγκστερική ταινία με μοναδικούς διαλόγους, που σου «κόβει» την ανάσα από την πρώτη στιγμή και σε κάνει να “χορεύεις” ροκ-εντ-ρολ είναι το “Pulp Fiction” (Παλπ Φίκσιον), σε σκηνοθεσία Κουέντιν Ταραντίνο. Μια παράτολμη και εξωφρενική ματιά στον υπόκοσμο, που αποδίδεται με ένα ριζοσπαστικό στιλ, παρουσιάζοντας τρεις ιστορίες άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους. Ο Σάμιουελ Τζάκσον και ο ΤζονΤραβόλτα, ένα δίδυμο που μαγνητίζει, βρίσκονται μονίμως σε μια φιλοσοφική διαμάχη, ενώ προσπαθούν να βρουν ένα φάκελο για το αφεντικό τους. Ο Μπρους Γουίλις στο ρόλο ενός «πουλημένου» μποξέρ που έχει εξαπατήσει το αφεντικό του. Η Ούμα Θέρμαν μια «γυναίκα αράχνη» που προσπαθεί να περάσει όσο καλύτερα γίνεται… Ο δημιουργός της ταινίας εμπνεύστηκε από τα φτηνά περιοδικά της δεκαετίας του ’30 και του ’50. Πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων: Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τιμ Ροθ, Αμάντα Πλάμερ, Μαρία Ντε Μεντέιρος, Ροζάνα Αρκέτ
Σασπένς, χιούμορ και συχνά μαύρο χιούμορ διαθέτει η πολυσυζητημένη ταινία, που τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994. Η λέξη pulp, όπως τουλάχιστον την παραθέτει στην εισαγωγή της ταινίας του ο σκηνοθέτης, είναι “μια μαλακή, υγρή άμορφη μάζα”, αλλά και περιοδικό ή βιβλίο με ανατριχιαστικό περιεχόμενο που τυπώνεται σε ακατέργαστο χαρτί. Από τη λέξη αυτή πήρε τ’ όνομά της μια λογοτεχνία της πεντάρας. Ο Ταραντίνο “γράφει” τέσσερις ανατριχιαστικές, μακάβριες, ανατρεπτικές, αλλά και γεμάτες χιούμορ ιστορίες με ήρωες γκάγκστερ, επαγγελματίες δολοφόνους, “ντίλερ”, απατεώνες αλλά και με ωραίες αλλά συχνά επικίνδυνες γυναίκες. Ιστορίες γύρω από αποτυχημένους ανθρώπους, που τρέφονται πολλές φορές με τα “σκουπίδια” της τηλεόρασης στη σύγχρονη Αμερική. Η ταινία διαθέτει, επίσης, ένα πολύ καλό σάουντρακ.

Επιλεγμένο

ΚΚΕ: Η κυβέρνηση με φτηνές δικαιολογίες εξακολουθεί να μην απαντά για την έλλειψη ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής προστασίας

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις δηλώσεις του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας σημειώνει: «Η κυβέρνηση της ΝΔ…

Pulp Fiction και
ιστορίες με και χωρίς “αρκούδες”…

• “Το Pulp Fiction είναι μια εμπειρία. Από τη σκηνή στο diner μέχρι το εκρηκτικό φινάλε, είναι μια χαοτική διαδρομή, γεμάτη αξέχαστους χαρακτήρες, στιγμές και, φυσικά, ένα φοβερό soundtrack. Μας έδωσε άπειρες ατάκες, ενέπνευσε αμέτρητες παρωδίες και έκανε τις ανεξάρτητες ταινίες “cool”.
• Ο Tarantino έγραψε το Pulp Fiction χωρίς χρονολογική σειρά και το όλο σενάριο πήρε την τελική του μορφή στο στάδιο του μοντάζ. Αυτή η μη γραμμική αφήγηση είναι που κράτησε το κοινό σε εγρήγορση και έγινε το σήμα κατατεθέν του.
• Ο John Travolta δεν ήταν η πρώτη επιλογή για το ρόλο του Vincent Vega. Κι όμως, αρχικά, τον Vincent Vega ήταν να παίξει ο Michael Madsen, αλλά όταν αρνήθηκε, ο Tarantino έδωσε την ευκαιρία στον Travolta. Αυτή η επιλογή απογείωσε την καριέρα του Travolta και πλέον δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποιον άλλο να χορεύει το twist με την Uma Thurman.
• Τη θρυλική χορευτική σκηνή μεταξύ του Vincent και της Mia, στο Jack Rabbit Slim’s, την εμπνεύστηκε ο Tarantino από την ιταλική ταινία 8½ του Federico Fellini. Φυσικά, οι χορευτικές ικανότητες του Travolta από το Saturday Night Fever σίγουρα βοήθησαν.
• Το verse που απαγγέλει ο Jules – Ιεζεκιήλ 25:17 – πριν εκτελέσει τους εχθρούς του, δεν είναι ακριβής απόδοση από τη Βίβλο. Ο Tarantino το τροποποίησε και πρόσθεσε δικά του στοιχεία για να ταιριάζει καλύτερα στον κινηματογραφικό ρυθμό, δημιουργώντας έτσι έναν από τους πιο famous μονολόγους στην ιστορία του σινεμά.
• Το μυστήριο του τι υπάρχει στον χαρτοφύλακα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία του κινηματογράφου και ο Tarantino ποτέ δεν έχει επιβεβαιώσει τι ήταν. Από θεωρίες που μιλάνε για ψυχές μέχρι χρυσάφι, το μυστήριο παραμένει ζωντανό και άλυτο.
• Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το Pulp Fiction χωρίς την εντυπωσιακή ερμηνεία της Uma Thurman, αλλά παραλίγο να μην υποδυθεί τη Mia Wallace και να απορρίψει το ρόλο. Ο Tarantino ήταν τόσο σίγουρος ότι ήταν η κατάλληλη για αυτό το cast, που της διάβασε ολόκληρο το σενάριο στο τηλέφωνο για να την πείσει. Και τα κατάφερε.
• Ο Tarantino αρχικά είχε σκεφτεί να προσθέσει μια animated σκηνή στην ταινία, έτσι ώστε να της δώσει ακόμη πιο ιδιαίτερο στυλ. Παρόλο που αυτή η ιδέα δεν προχώρησε, τη χρησιμοποίησε αργότερα στο Kill Bill Vol. 1.
• Η θρυλική ατάκα “Royale with Cheese” προήλθε από μια απλή συζήτηση για το μετρικό σύστημα. Είναι μία από εκείνες τις τυχαίες στιγμές που μόνο ο Tarantino θα μπορούσε να την κάνει εμβληματική.
• Με τόσα ονόματα και τέτοιο πρωτοποριακό στυλ, θα πίστευε κανείς ότι το Pulp Fiction κόστισε μια περιουσία. Στην πραγματικότητα, είχε έναν μέτριο προϋπολογισμό, μόλις 8,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Το μεγαλύτερο μέρος του πήγε στους ηθοποιούς.
• Ο Bruce Willis ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του Hollywood τότε, αλλά ακόμη κι εκείνος ήξερε ότι έπρεπε να συμμετάσχει στο Pulp Fiction. Έκανε σημαντική μείωση στον μισθό του, μόνο και μόνο για να δουλέψει με τον Tarantino και να είναι μέρος αυτού του επαναστατικού project.

Τριάντα χρόνια μετά λοιπόν, το Pulp Fiction, αποδεικνύει ότι ορισμένες ταινίες αντέχουν στον χρόνο. Άλλωστε, όπως θα έλεγε κι ο Jules, “This is some serious gourmet s***”. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Αμερική στις 14 Οκτωβρίου του 1994

Σίγουρα μια ταινία που αξίζει να (ξανα)δείτε _σίγουρα θα ανέβει αυτές τις μέρες και στην τηλεόραση

Να ξανακούσετε και την Μισιρλού