Η τιμή του κακάου έχει ανέβει στα ύψη από τις αρχές του χρόνου και κάθε μέρα αγγίζει μια νέα τιμή ρεκόρ. Την Τρίτη ξεπέρασε ακόμη και το όριο των 10.000 δολαρίων ανά τόνο, ενώ πριν από έναν χρόνο η τιμή ήταν κάτω από τα 3.000 δολάρια.
Παρόλα αυτά όμως οι αγρότες που ασχολούνται με την καλλιέργεια του κακάου δεν μπορούν να ζήσουν από την εργασία τους. Εδώ και δεκαετίες πλήττονται από τη φτώχεια, τον υποσιτισμό και την παιδική εργασία.
Μόνο δύο χώρες, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Γκάνα στη Δυτική Αφρική, παράγουν σχεδόν τα δύο τρίτα του κακάου που καλλιεργείται παγκοσμίως. Παρά την εξαιρετική αυτή θέση δεν έχουν καταφέρει όμως να επιβάλουν υψηλότερες τιμές.
Εντονη διπλωματική κινητικότητα υπάρχει τις τελευταίες μέρες, ενόψει των παραστάσεων που έχουν προγραμματίσει για τον Οκτώβρη στη χώρα μας τα διάσημα ρωσικά μπαλέτα Μπολσόι. Οπως…
Θα συνεχιστούν οι υψηλές τιμές
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ καταναλώνουν την πλειονότητα της παγκόσμιας παραγωγής. Για κάθε ευρώ όμως που κοστίζει μία σοκολάτα, μόνο περίπου επτά σεντς πηγαίνουν στους καλλιεργητές κακάου, ενώ οι παρασκευαστές και οι έμποροι παίρνουν περίπου 80 σεντς.
Προκειμένου να προγραμματίσουν καλύτερα αυτή την επιχείρηση δισεκατομμυρίων ευρώ, οι παρασκευαστές σοκολάτας αγοράζουν τους κόκκους κακάου πολύ πριν από τη συγκομιδή. «Το τραγικό είναι ότι οι αγρότες στην Ακτή Ελεφαντοστού και τη Γκάνα επωφελούνται ελάχιστα τώρα επειδή οι σοδειές πουλήθηκαν πριν από την άνοδο των τιμών», λέει ο Φρίντελ Χιτζ Άνταμς . Οι περισσότεροι από αυτούς πούλησαν στην τιμή των 1.800 δολαρίων ανά τόνο πέρυσι και έτσι υπέστησαν μεγάλη ζημιά.
Οι έμποροι στις μικρότερες χώρες παραγωγής κακάου προσπαθούν αυτή τη στιγμή να βρουν όσο το δυνατόν περισσότερο κακάο. Η τιμή του κακάου θα παραμείνει υψηλή για τα επόμενα ενάμιση με δύο χρόνια, ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της φτώχειας, του υποσιτισμού και της παιδικής εργασίας τα οποία καταγγέλλονται εδώ και 25 χρόνια.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ ο φτωχός λαός της Αφρικής παράγει διαρκώς, κάτω ακόμα και από δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες, τον πλούτο που παράγει τον καρπώνεται η Δύση, δηλαδή οι μονοπωλιακοί όμιλοι της ΕΕ και των ΗΠΑ, που φροντίζουν να μην χάσουν ούτε «κόκκο» από τα κέρδη τους, επιβαρύνοντας τα έξοδα κατανάλωσης του κόσμου.
Έτσι, το αφήγημα που θέλει τον λαό κάθε χώρας να πλουτίζει, όταν η οικονομία της χώρας του είναι ισχυρή ή όταν εργάζεται πολύ σκληρά, χρεοκοπεί.
Οι αγρότες, όπως και οι εργάτες, της Αφρικής, δουλεύουν κάτω από τις πιο εξαντλητικές συνθήκες εργασίας, ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν εις βάρος τους, οι «πολιτισμένοι» αυτού του κόσμου, τα αγαθά της Μαύρης Ηπείρου.
Σε αυτά τα αγαθά φυσικά, οι ίδιοι οι αγρότες στερούνται πρόσβασης, μαζί και σε πολλά άλλα στοιχειώδη, όπως σίτιση και παιδεία.
Η δε παιδεία, αντικαθίστανται από την παιδική εργασία – μιας και αυτά θεωρούνται παιδιά ενός άλλου κόσμου – για να μπορούν τα «δικά μας» παιδιά (όσα από αυτά μπορούν σήμερα), να διαβάζουν απρόσκοπτα τα μαθήματά τους, πλάι με μια ζεστή κούπα …κακάο.
(Πηγή: DW)
