Πάνε κοντά 50 χρόνια, κάποια ήταν αλλιώς, άλλα όχι: Οι πάντα (επίσημα από 1902, που έδωσαν τον πρώτο τους αγώνα) γαλαζόασπροι “Αλμπισελέστε” διέθεταν μια ταλαντούχα ομάδα, με προπονητή τον 40χρονο τότε César Luis Menotti (Σέζαρ Λουίς Μενότι _πέθανε το 2024) από το Ροζάριο, ο οποίος, είχε αποδείξει στην πράξη τις προπονητικές του ικανότητες
⚽ ⚽
🕷️ Εν μέσω φασιστικής χούντας (Βιδέλα) στο “Monumental” του Μπουένος Άιρες η Αργεντινή κερδίζει 3-1 την Ολλανδία στον μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου _το “Μουντιάλ της ντροπής” και κατακτά το βαρύτιμο τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ήταν η δικαίωση για μια από τις πιο χαρισματικές γενιές της “αλμπισελέστε”, με “μπροστάρηδες” τους Κέμπες, Πασαρέλα, Αρντίλες και Φιγιόλ_ η μεγαλύτερη στιγμή για το αργεντίνικο ποδόσφαιρο που επιτέλους έφτανε στην κορυφή του κόσμου μετά από προσπάθειες δεκαετιών. Η “μακρά νύχτα” για το λαό θα κρατούσε πάνω από 5 χρόνια _δείτε Ριζοσπάστης _Φως για τα βρέφη που “αγνοούνται”
⚽ Για τους Αργεντινούς το ποδόσφαιρο δεν ήταν _και δεν είναι απλώς ένα άθλημα αλλά κάτι σαν ιερό αντικείμενο μιας συλλογικής πίστης η οποία _αλί αλί και τρισαλί ενώνει φτωχούς και πλούσιους, άνδρες και γυναίκες, εργάτες και διανοούμενους, είναι για πολλούς τρόπος ύπαρξης. Είναι το παραμύθι που επαναλαμβάνεται κάθε Κυριακή στα γήπεδα, που έγραψε ιστορία αρχικά στο δρόμο “σε ξερό”.
- Το αστικό κατεστημένο τα ΄χει καταφέρει περίφημα σ΄ αυτό (και όχι μόνο στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής: Στη φανέλα της ομάδας _πολύ περισσότερο της; εθνικής, ο πελαγωμένος λαός βλέπει την ελπίδα, την ευκαιρία να ξεφύγει από τα προβλήματα της καθημερινότητάς του. Μια και δεν μπορεί να νικήσει στη ζωή, νικάει μαζί με την ομάδα. Κι ας είναι ΠΑΕ καπιταλιστικός όμιλος __ “άνευ σημασίας” Κάθε φορά που αγωνίζεται η ομάδα, το Μπουένος Αϊρες σιωπά, οι δρόμοι αδειάζουν και τα σπίτια και οι καφετέριες γεμίζουν από κόσμο, ο οποίος με αγωνία παρακολουθεί τον αγώνα. Οταν η Αλμπισελέστε νικά, ο κόσμος λυτρώνεται, ξεσπά σε πανηγυρισμούς και ονειρεύεται ακόμα μια διάκριση. Όταν όμως ηττάται, ένα πέπλο πένθους απλώνεται στις γειτονιές της πρωτεύουσας.
- Η εθνική ομάδα της Αργεντινής είχε κατακτήσει έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970 δώδεκα τρόπαια του Κόπα Αμέρικα, της μεγαλύτερης διοργάνωσης εθνικών ομάδων της Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Νοτίου Αμερικής. Παρότι κατείχε το ρεκόρ των περισσότερων κατακτήσεων του συγκεκριμένου τροπαίου, η Albiceleste δεν είχε καταφέρει να διακριθεί στην κορυφαία διοργάνωση σε επίπεδο εθνικών ομάδων, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Το 1930, στην πρώτη διοργάνωση, είχε φτάσει ως τον τελικό, δίχως όμως να καταφέρει να γευτεί τη νίκη. Έχασε στον τελικό από την οικοδέσποινα Ουρουγουάη με σκορ 4-2. Τις επόμενες δεκαετίες η Αργεντινή σημείωσε μια σχετικά κακή πορεία στο Παγκόσμιο Κύπελλο, καταφέρνοντας να φτάσει έως τα προημιτελικά το 1966, οπότε και ηττήθηκε από την Αγγλία.
- Τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 όσο και σε εκείνο του 1974, απέτυχε να εκπληρώσει τα όνειρα των εκατομμυρίων Αργεντινών οι οποίοι ονειρεύονταν να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου. Οι ελπίδες τους ζωντάνεψαν όταν πληροφορήθηκαν ότι η χώρα τους θα φιλοξενούσε το Κύπελλο του 1978 καθότι, σύμφωνα με την έως τότε παράδοση, η διοργανώτρια χώρα είχε πολλές πιθανότητες να κατακτήσει το τρόπαιο. Ωστόσο, τον Μάρτιο του 1976 στην Αργεντινή εκδηλώθηκε το πραξικόπημα Βιδέλα και η χούντα προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη διοργάνωση προκειμένου να εξωραΐσει την εικόνα της στα μάτια του λαού και του κόσμου όλου, παράλληλα να επιδείξει σε όλους τις “οργανωτικές” της ικανότητες και το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν η ευκαιρία. Αρκετές ήταν οι χώρες με αντιρρήσεις απειλώντας με μποϊκοτάζ τη ΦΙΦΑ προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, ηοποία φυσικά _επειδή δεν καταλαβαίνει τέτοια (απειλεί όμως τώρα θεούς και δαίμονες, αν ξεφυτρώσει πουθενά σημαία της Παλαιστίνης) δεν ανταποκρίθηκε και 1η Ιουνίου 1978 ακούστηκε κανονικά το σφύριγμα για την έναρξη του πρώτου αγώνα της διοργάνωσης μεταξύ Δυτικής Γερμανίας και Πολωνίας. Η Αργεντινή κατάφερε να φτάσει μαζί με τη Βραζιλία στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα κατά τον 2ο γύρο της φάσης των ομίλων. Για να περάσει στον τελικό, όμως, χρειαζόταν να κερδίσει το Περού με διαφορά τεσσάρων τερμάτων, κάτι που φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο δεδομένης της ποιότητας των δύο ομάδων.
Τελικά, κέρδισε τον αγώνα με σκορ 6-0, περνώντας στον τελικό της διοργάνωσης όπου θα αντιμετώπιζε την Ολλανδία. Μετά τον αγώνα υπήρξαν πολλές αντιδράσεις και καταγγελίες από την πλευρά των Βραζιλιάνων για “στήσιμο” του παιχνιδιού υπέρ της Αργεντινής. Μάλιστα πριν την έναρξη του αγώνα, στα αποδυτήρια του Περού βρέθηκε ο Βιδέλα συνοδευόμενος από τον προσκεκλημένο του, υπΕξ των ΗΠΑ Χένρι Κίσιντζερ, γεγονός το οποίο φαίνεται πως διαδραμάτισε κομβικό ρόλο στο αποτέλεσμα.
20 Ιουνίου 1986: Μία από τις ιστορικότερες μέρες του παγκόσμιο ποδοσφαίρου
Στην ηγεσία της Χαμάς αναδείχθηκε χτες βράδυ ο Γιαχία Σινουάρ, ο οποίος ήταν ως τώρα διοικητής της οργάνωσης στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Σινουάρ εξελέγη…
Μετά τη συντριπτική νίκη επί του Περού, άπαντες στην Αργεντινή ανέμεναν με αγωνία τον τελικό, ο οποίος θα διεξαγόταν στις 25 Ιουνίου 1978 στο Στάδιο Μονουμεντάλ της Ρίβερ Πλέιτ στο Μπουένος Αϊρες. Ενώπιον 71.000 περίπου φιλάθλων εντός του γηπέδου και εκατομμυρίων ποδοσφαιρόφιλων οι οποίοι παρακολουθούσαν τον αγώνα από τις τηλεοράσεις τους ή άκουγαν τη μετάδοσή του από τα ραδιόφωνα, η Αργεντινή επικράτησε της Ολλανδίας στην παράταση με σκορ 3-1. Άκρατος ενθουσιασμός επικράτησε σε όλη τη χώρα όταν ο διαιτητής της αναμέτρησης σφύριξε τη λήξη του αγώνα. Οι Ολλανδοί αρνήθηκαν να παραστούν στην τελετή της απονομής και ο Αργεντινός δικτάτορας παρέδωσε το τρόπαιο στον αρχηγό της ομάδας, Ντανιέλ Πασαρέλα. Επρόκειτο πάντως για μια κορυφαία στιγμή για το αργεντίνικο ποδόσφαιρο.
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Σε νέα φάση όξυνσης οι ανταγωνισμοί για τη διαχείριση
