«Ασάφειες» στο καθεστώς επέμβασης των αρχών σε περίπτωση κινδύνου στη θάλασσα επικαλούνται στελέχη της κυβέρνησης και ορισμένα ΜΜΕ, για να δικαιολογήσουν ότι το πλοίο με τους μετανάστες αρμένιζε ανεξέλεγκτο παρότι είχε εντοπιστεί, και ενώ η επερχόμενη τραγωδία «φώναζε» από μακριά.
Δεν σταματούν όμως εκεί. Προσθέτουν ότι χρειάζεται ένας «σοβαρός μηχανισμός μετεγκαταστάσεων» και μια «σύγχρονη εξέταση των περιπτώσεων ασύλου», στο πλαίσιο μιας «νέας συμφωνίας» της ΕΕ για το Μεταναστευτικό. Αναπαράγουν δηλαδή ολόκληρη την ατζέντα τις πρόσφατης Συνόδου των υπουργών Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, που βάζει νέους «κόφτες» στην υποδοχή προσφύγων και στη χορήγηση ασύλου, ενώ η περίφημη «μετεγκατάσταση» μπαίνει στο παζάρι της «αποζημίωσης με το κεφάλι» για όποια χώρα δεν δεχτεί μετανάστες, επιβεβαιώνοντας την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητα με τις οποίες η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της αντιμετωπίζουν το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό.
Με τα πτώματα εκατοντάδων κατατρεγμένων να αγνοούνται ακόμα στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου, έχουν το θράσος να παρουσιάζουν ως «λύση» την κλιμάκωση της άθλιας πολιτικής που μας έφερε εδώ, προαναγγέλλοντας νέα ναυάγια και εκατόμβες νεκρών στη Μεσόγειο. Κανείς άλλος δεν πρόκειται να τους εμποδίσει, παρά μόνο οργανωμένος ο λαός, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του. Οπως έκανε μέχρι τώρα, για να μπαίνουν εμπόδια στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αμερικανοΝΑΤΟικές επεμβάσεις.
Κανείς αθώος
Επειδή ορισμένοι παριστάνουν τους …ανήξερους για το πού βρέθηκαν τόσοι μετανάστες πάνω σ’ ένα σαπιοκάραβο καταμεσής της Μεσογείου, ας ρίξουμε μια ματιά στο τι συμβαίνει στις χώρες καταγωγής τους.
Η Συρία εδώ και 10 χρόνια σπαράσσεται από την ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, ενώ στα βόρεια επιχειρεί και ο στρατός της Τουρκίας.
Εκατομμύρια είναι τα θύματα και οι ξεριζωμένοι.
Στη Λιβύη, από την άνοιξη του 2011 και την επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, όχι μόνο δεν αποκαταστάθηκε η ασφάλεια, όπως έλεγαν, αλλά ο εμφύλιος προκαλεί νέα θύματα και πρόσφυγες.
Στην υποσαχάρια Αφρική οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τον πλούτο της περιοχής συντηρούν πολέμους και επεμβάσεις, με μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις να θεωρούν περίπου τσιφλίκι τους τις παλιές αποικίες.
Για το Αφγανιστάν δεν χρειάζονται «συστάσεις». Από το 2001, μετά την επέμβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, ο λαός του ματώνει κάθε μέρα και περισσότερο, παρά την πρόσφατη «απόσυρση» των αμερικανικών στρατευμάτων.
Στην Παλαιστίνη, η επιθετικότητα του κράτους – δολοφόνου Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, έχει μετατρέψει τους Παλαιστίνιους σε πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη χώρα από τους διωγμούς, ενώ και στην Αίγυπτο η φτώχεια σαρώνει, παρά τη μεγάλη αναβάθμιση της αστικής της τάξης στο ενεργειακό και γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή.
Οποια πέτρα από τις παραπάνω κι αν σηκώσει κανείς, θα βρει από κάτω την εμπλοκή και της Ελλάδας, με όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.
Οπότε κανείς «αθώος του αίματος»,
απ’ όσους στηρίζουν τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ
και τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης
μέσα από τη συμμετοχή της χώρας σε αυτόν.
Πηγή Ριζοσπάστης
https://ekdoseis-atexnos.gr/book/%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CF%81-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9-%CF%89%CE%B4%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD/