Η ΤΟ Πειραιά της ΚΝΕ καλεί τους μαθητές στο θέατρο και συγκεκριμένα να συμμετάσχουν στην επίσκεψη που διοργανώσει την Κυριακή 6 Νοέμβρη στην παράσταση “Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» από το ομώνυμο βιβλίο της Αλκης Ζέη.
Όπως αναφέρει η Τομεακή Οργάνωση, «μέσα από αυτή την διαφορετική πρωτοβουλία θέλουμε να μάθουμε για τη ζωή ενός μαθητή την περίοδο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Να συζητήσουμε για το τότε, να προβληματιστούμε για το σήμερα και να δώσουμε απαντήσεις σε διάφορες απορίες μας, όπως γιατί γίνονται ακόμα πόλεμοι;»
Για δηλώσεις συμμετοχής στο mail:
Είναι 27 Οκτωβρίου 1940. Ο εννιάχρονος Πέτρος είναι λυπημένος γιατί πέθανε το τριζόνι του. Η αδερφή του, Αντιγόνη, του δίνει ένα κουτί για να το θάψει. Δεν προλαβαίνει, όμως. Ξημερώνει 28η και τον Πέτρο ξυπνούν οι σειρήνες του πολέμου. Η ζωή του ανατρέπεται. Το σχολείο κλείνει, ο θείος Άγγελος πάει στο μέτωπο, η μαμά του μετρά τα τρόφιμα…
Σε βασικό κόμβο υποστήριξης των Αμερικανών και Ισραηλινών με καύσιμα αναδεικνύονται ο λιμένας των Αγίων Θεοδώρων και τα διυλιστήρια της ευρύτερης περιοχής. Πρόκειται για άλλη…
Ο Πέτρος ζει τη νίκη κατά των Ιταλών φασιστών, μετά την εισβολή των Γερμανών, την κατοχή και την πείνα. Με δυο φίλους του διαδηλώνει και γράφει συνθήματα στους τοίχους. Γνωρίζει τον αγωνιστή Αχιλλέα και την Δροσούλα και εντάσσεται κι αυτός στην Αντίσταση.
Τα παιδιά – θεατές παρακολουθούν αυτόν το μεγάλο και περιπετειώδη «περίπατο» του Πέτρου, που είναι γεμάτος συναισθήματα, βιώματα, γνώσεις, ιδέες, από τον Οκτώβριο του 1940 έως την απελευθέρωση της Αθήνας, τον Οκτώβριο του 1944, με τον Πέτρο στους δρόμους του αγώνα, «άντρα πια, δεκατριών χρονών»!
Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος είχε μια χελώνα για κατοικίδιο και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία.
Και τότε ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: “Σήκω… έγινε πόλεμος. Δεν ακούς τις σειρήνες;” και πια τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο – μια βόλτα στην Αθήνα της Κατοχής, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της πείνας, των συσσιτίων, του φόβου, των διωγμών.
Με οδηγό τους αγαπημένους του ήρωες από την ελληνική ιστορία και την εφηβεία προ των πυλών ο Πέτρος, με την αδελφή του και τους φίλους του, δε διστάζει να πάρει μέρος στην Αντίσταση, έχοντας πάντα για σύνθημα ένα τραγούδι: “Πάντα μπροστά μας, για μια καινούρια ζωή”…
