Η ημέρα του τάνγκο (αυτό που στα ελληνικά μεταφράζουμε λαθεμένα ταγκό, από τα γαλλικά που τονίζουν σχεδόν τα πάντα στη λήγουσα) el Día_del_Tango –Tango Day γιορτάζεται κάθε 11 Δεκεμβρίου και συμπίπτει με την ημερομηνία γέννησης του «μύθου» Carlos Gardel πριν 131 χρόνια (1890).
Η ημέρα καθορίστηκε με πρωτοβουλία του συνθέτη και καλλιτεχνικού παραγωγού, Ben Molar, με εξαιρετική αναφορά στο συνθέτη μαέστρο και βιρτουόζο του βιολιού Julio De Caro, το 1899.
Το tango αποτελεί δημοφιλές –κυρίως στα μέρη του, είδος πολύπλοκο που περιλαμβάνει χορό, μουσική, τραγούδι, αφήγηση, κίνηση, παντομίμα και δράμα
Δεν έχουμε φυσικά ούτε την πρόθεση, ούτε τα φόντα μέσα από αυτό το σημείωμα να κάνουμε ανάλυση για τον μυθικό αυτό είδος, για τον οποίο έχουν γραφεί χιλιάδες τόμοι, συγγράμματα, μελέτες και διατριβές σε όλες τις γλώσσες.
σημειώσουμε όμως ότι στα καθ’ ημάς είναι απονευρωμένο από τις λαϊκές κοινωνικές αναφορές της ιστορίας γέννησής του, (λούμπεν προλεταριάτο) στις γειτονιές του Μπουένος Άιρες, στο Rio De La Plata, στο λιμάνι στα μπαρ και στα πορνεία και λίγο νωρίτερα –γύρω στο 1880, στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης.
Μαστροποί και πόρνες, «Σουραμπάγια Τζόνι» αλλά και εργατική τάξη και μαζί μετανάστες (αργεντίνοι και ευρωπαίοι).
Το τάνγκο, σύμφωνα με τον Ερνέστο Σάμπατο – Tango, discusion y clave (θεωρείται μαζί με τον Xόρχε Λουίς Mπόρχες ο μεγαλύτερος Aργεντινός συγγραφέας), είναι προϊόν επιμειξίας μουσικών και χορών, που έφερναν οι μετανάστες από τις πατρίδες τους, με έντονο το ερωτικό στοιχείο.
Είναι το τραγούδι του μοναχικού άνδρα, του porteño («πορτένιο»=κάτοικος Buenos Aires), που εκφράζει την επιθυμία και τη νοσταλγία του για μία γυναίκα και σε πολλές περιπτώσεις το ανικανοποίητο: «Στη ζωή μου είχα γκόμενες και γκόμενες, μα ποτέ μου μια γυναίκα» λέει το δίστιχο ενός τραγουδιού τάνγκο.
Χορός ενδοστρεφής και ενδοσκοπικός, ποτέ χαρωπός: «Ο γερμανός πίνει μπίρα, μεθοκοπάει και χορεύει αφελώς, ο «πορτένιο» χορεύει ένα τάνγκο για να σκεφθεί την τύχη του, που δεν του φέρθηκε σωστά» –τύχη μπαμπέσα και σκληρή… λέει ο Sábato.
Μεγάλη ώθηση στο τάνγκο έδωσε το bandoneón (μπαντονεόν), που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του. Είναι ένα είδος ακορντεόν που –κατασκευαστικά, έφτασε από τη Γερμανία, με ήχο συναισθηματικό, βαθύ και δραματικό, που εκφράζει τέλεια τους καημούς του «πορτένιο» και ο βιρτουόζος συνθέτης Άστορ Πιατσόλα (1921-1992) το χρησιμοποίησε σαν εργαλείο που έκανε το μουσικό είδος γνωστό σε ένα κοινωνικά ευρύτερο κοινό.
Το πώς αυτό το «ευρύ» κοινό εισπράττει το τάγκο, μπορούμε να το αντιληφθούμε, τόσο από τις εικόνες κυριών με ολόσωμες τουαλέτες, που χορεύουν βαριεστημένα με κιριλέ καβαλιέρους σε δεξιώσεις εκπροσώπων, όσο –ίσως στην πλέον χυδαία μορφή του σε δικούς μας γάμους στα γνωστά «κτήματα», κάπου μεταξύ κλαρίνου και σπασίματος πιάτων, αντίληψη που ο Μίκης Θεοδωράκης είχε εκφράσει παραστατικά με το «βλαχοντίσκο και ρεμπετοτανγκό»
Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά | άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου
Το «ιστορικό» κομμάτι της Χαρούλας κυκλοφόρησε το 1996 σε cd single (ήταν μάλιστα σε σχήμα καρδιάς), και εκτός από τους στίχους περιείχε –μαζί με ένα σύντομο ιστορικό …και οδηγίες εκμάθησης. Ένα χρόνο αργότερα συμπεριλήφθηκε στο «Ένα φιλί του κόσμου», με ζωντανές ηχογραφήσεις.
Ταξίδεψε σε πολλές χώρες μέσω συναυλιών της μεγάλης μας τραγουδίστριας, αλλά και στον κινηματογράφο.
Ακουγόταν στην ταινία του Richard Linklater (Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ -το τελευταίο μέρος της τριλογίας του) «Πριν τα Μεσάνυχτα» με πρωταγωνιστές τους Ίθαν Χοκ και Ζιλί Ντελπί, η οποία γυρίστηκε στην Ελλάδα 18 χρόνια μετά την πρώτη τους συνάντηση σ την ταινία Before Sunrise | «Πριν το Ξημέρωμα».
Τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα tango
κι ένα άγγιγμά σου κάτω από το τραπέζι
Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ
Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει
Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδιά
για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα
Να παραμερίζουν όλοι από τη φωτιά
που θα στέλνει το κορμί μας στο πρίμα βίστα
Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια ζημιά
που θα κάνει άνω κάτω την λογική σου
θέλει τρέλα η ζωή μας και νοστιμιά
άμα θες να βρεις τις πύλες του παραδείσου
Μια γυναίκα ένας άντρας κι ένας θεός
ένας έρωτας θεός να μας σημαδεύει
Να σου δίνω τα φιλιά στων κεριών το φως
και να παίρνω αυτά που ο νους ας απαγορεύει
Αδιάφορα τριγύρω μου να κοιτώ | Στο γυμνό λαιμό μου το χέρι σου να παίζει» –
ℹ️ αυτό το σημείο «λογοκρίθηκε» από την εταιρία, καθώς ο αρχικός στίχος ήταν … σόκινγκ –το χέρι βρισκόταν «χαμηλότερα».
Elchoclo – Το καλαμπόκι
Αυτό το μοτίβο του οποίου ο τίτλος αναφέρεται στο καλαμπόκι, που στη νότια Αμερική είναι γνωστό ως «choclo», είναι ένα από τα πιο δημοφιλή κομμάτια τάνγκο μέρος της ιστορίας αυτού του είδους.
Η σύνθεση του “El choclo” αποδίδεται στον Ángel Villoldo και έκανε πρεμιέρα το 1903, αν και λέγεται ότι η μελωδία δημιουργήθηκε από τον Casimiro Alcorta πέντε χρόνια νωρίτερα, και έγινε μέγιστη επιτυχία από την Ορχήστρα Typica Los Reyes del Tango και –μεταξύ άλλων από την Tita Merello, Fuga y Misterio (Fuga =διαφυγή, τροπή, απόδραση) και μυστήριο
σσ |> Ο μεσαιωνικός (14ος αι.) μουσικός όρος φαίνεται να κατάγεται από τα γερμανικά, Fuge=ρωγμή, αρμός, κενό, αρμός) σαν σύνθεση μίμησης (caccia -κυνήγι στα ιταλικά – chace γαλλική κλπ)
Αυτό το κομμάτι –σχετικά πιο σύγχρονο δε λείπει από τη λίστα των καλύτερων τάγκο στην ιστορία, καθώς δημιουργήθηκε από τον σημαντικότερο συνθέτη τάνγκο στον κόσμο, τον Astor Piazzolla, ο οποίος ανέβασε σε νέα διάσταση την ποιότητα των ήχων αυτού του μουσικού είδους που αντανακλά μέρος του πολιτισμού της Αργεντινή αλλά και της Ουρουγουάης.
«Πήρε κεφάλι» –Por una cabeza
Το διάσημο tango είναι αναγνωρισμένο παγκοσμίως και έχει ξεπεράσει τους κύκλους γενιών και γενιών με την ερμηνεία διαφορετικών καλλιτεχνών, καθώς ο Carlos Gardel το συνέθεσε στη Νέα Υόρκη το 1935 σε στίχους του Alfredo Le Pera, συγκρίνοντας μια έκφραση ιπποδρομιών με την τύχη κάποιων ρομαντικών σχέσεων.
https://youtu.be/BaDXkKtHr3w
«Πάρε κεφάλι» | ακριβώς στη γραμμή τερματισμού | (ευγενές πουλάρι) κι όταν με κοιτάς φαίνεται να λες | «μην ξεχνάς αδερφέ» …στο χάος μιας μέρας, αυτή την ερωτική και χαμογελαστή γυναίκα | που σου ορκίζεται την παντοτινή αγάπη …| Τι έχει σημασία να χάσω τον εαυτό μου | Χίλιες φορές τέτοια ζωή | Το φλογερό στόμα | Θέλω να φιλήσω ξανά | …και να σβήσω τη θλίψη
Cumparsita
Ένα άλλο διάσημο τραγούδι που κηρύχθηκε άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας από τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (ΟΥΝΕΣΚΟ), είναι το Cumparsita, ένα τάνγκο προέλευσης Ουρουγουάης.
Αν ήξερες | αυτό ακόμα μέσα στην ψυχή μου | Κρατάω …| αυτή την αγάπη για σένα | αν ήξερες μόνο, ότι δεν σε ξέχασα ποτέ | Και εσύ ολούθε είσαι, της ζωής μου πια κομμάτι | κι εκείνα τα μάτια, που η χαρά μου ήταν τα ψάχνω γύρω μα να τα βρω δεν μπορώ … Πες μου, percanta, τι σου έκανα;
Αυτό το μουσικό κομμάτι που δημιούργησε ο συνθέτης Gerardo Matos, για να συνοδεύσει το καρναβάλι στο τέλος του 1915, αργότερα σε αραντιαζμέντο από τον Roberto Firpo. Ανακηρύχθηκε το 1988 ως πολιτιστικός ύμνος της Ουρουγουάης, που ερμήνευσαν από τον Carlos Gardel, μέχρι και τον Julio Iglesias.
El día que me quieras | τη μέρα που μ’ αγάπησες
Ένα ακόμη τραγούδι του Carlos Gardel σε στίχους του Alfredo Le Pera, σε μουσική προσαρμογή του Terig Tucci (ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη στις 19-Μαρτ-1934).
Υπάρχουν πάνω από 200 εκδόσεις του «El día que me quiero», μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η έκδοση του μεξικάνου τραγουδιστή Luis Miguel.
Αυτό το μουσικό κομμάτι, ήταν επίσης το θέμα ομώνυμης ταινίας, σε σκηνοθεσία του John Reinhardt.
Bésame mucho | Φίλα με πολύ (συνεχώς)
Διάσημο και διεθνώς αναγνωρισμένο τάνγκο, το οποίο ξεχωρίζει για τον ρομαντισμό και την απαλότητά του, γραμμένο από τον μεξικανό πιανίστα και συνθέτη Consuelito Velázques. Φίλα με, φίλα με πολύ | Σαν να ήταν αυτή η νύχτα | η τελευταία φορά | … Φίλα με, φίλα με συνέχεια -φοβάμαι να σε έχω και να σε χάνω ξανά | Θέλω να κολλάω πάνω σου, να καθρεφτίζομαι στα μάτια σου | να σε βλέπω δίπλα μου | Σκέψου ότι ίσως αύριο θα είμαι ήδη μακριά | πολύ μακριά από σένα
Το Bésame mucho έχει εκτελεστεί από πολλούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένης της ταλαντούχου Cesaria Evoria … και των Beatles!
Cambalache – Τα «ανομολόγητα» (Παζαρέματα)
Τάνγκο της Αργεντινής του 1934, που αντιστοιχεί στο λεγόμενη “Decade Infame” (10ετία της αθλιότητας) που ο Enrique Santos Discépolo καταγγέλλει με τους στίχους του και το συνέθεσε για την ταινία El alma del bandoneon (η αυγή του μπαντονεόν).
Το ότι ο κόσμος ήταν και θα είναι ένα σκουπίδι | ήδη το ξέρω… | στο πεντακόσια έξι | και στο δύο χιλιάδες το ίδιο! | ότι πάντα υπήρχαν κλέφτες μακιαβελιστές και ξεγελασμένοι, ευτυχισμένοι και πικραμένοι, άξιοι και φτιαχτοί …
Αλλά το ότι ο εικοστός αιώνας είναι μια απόδειξη ξεδιάντροπης κακίας πια δεν υπάρχει να το αρνηθεί.
Ζούμε ριγμένοι -καλά ανακατεμένοι σε ένα χυλό και στην ίδια λάσπη όλοι…
Σήμερα καταλήγει να είναι το ίδιο να σαι σωστός ή προδότης | ανίδεος, σοφός, κλέφτης, … γενναιόδωρος ή απατεώνας! Μαζί ο Mezcla’o με τον Toscanini, ο Scarface με τον Ναπολέοντα, ο Don Bosco με τα “Mignón”, Carnera και San Martín …όλοι στο ίδιο τσουβάλι – Παζάρι του εικοστού αιώνα
Εκτός από την 1η εκτέλεση (του Gardel), μεταξύ πολλών αποτελεί ένα από τα αξιοσημείωτα τραγούδια του Julio Sosa.
A media luz – στο μισόφωτο
Αυτό το τραγούδι που παρουσιάστηκε στην πρωτεύουσα της Ουρουγουάης το 1925, γράφτηκε από τον Carlos César Lenzi και μελοποιήθηκε από τον Edgardo Donato.
Όλα στο ημίφως | Corrientes, τρία-τέσσερα-οκτώ! | 2ος όροφος, ασανσέρ | ούτε θυρωρός ούτε γείτονες | Μέσα κοκτέιλ έρωτα | πιάνο, χαλί και τραπεζάκι | ένα τηλέφωνο απαντάει, ένα γραμμόφωνο που κλαίει | παλιά ταγκό της νιότης μου | πορσελάνινη κι η γάτα | για να μην κλάψει την αγάπη
Κι όλα στο μισόφωτο | στο μισόφωτο και οι δυο | στο μισόφωτο τα φιλιά…
Αποτελεί είναι ένα από τα πιο διάσημα τάγκο στην ιστορία και ένα από τα πιο τραγουδισμένα από διαφορετικούς καλλιτέχνες
Το θρυλικό Caminito
Caminito que el tiempo ha borrado,
que juntos un día nos viste pasar,
he venido por última vez,
he venido a contarte mi mal …
Μικρό μου μονοπάτι που ο χρόνος σε έσβησε | εσύ που μαζί μια μέρα σε διαβαίναμε | Ήρθα για τελευταία φορά | Να σου πω τον πόνο μου | Μικρό μονοπάτι που ήσουν τότε | ντυμένο με τριφύλλι και ανθισμένα καλάμια | Μια σκιά θα γίνεις | Μια σκιά ίδια με μένα
Από τότε που έφυγες | Δε θέλω πια να ζω | …Φεύγω κι εγώ | Θα ακολουθήσω τα χνάρια όπου, | ευτυχισμένος τραγουδούσα την αγάπη μου
Μην του το πείτε, ότι ξανά και ξανά | τα δάκρυά μου πότισαν το χώμα του
Μικρό μονοπάτι καλυμμένο τώρα με γαϊδουράγκαθα | Το χέρι του χρόνου διέγραψε τα ίχνη μας …
Caminito amigo Caminito, adiós …
(του Juan de Dios Filiberto | σε στίχους Gabino Coria Peñaloza)
Με πληροφορίες από
- telesurtv.net
- Tango-Argentino
- Η ιστορία του Τάνγκο
- Περί Τάνγκο
- Historia-do-tango
- Υπουργείο Πολιτισμού Αργεντινής 84 χρόνια χωρίς τον Carlos Gardel
- Το Τάνγκο El Tango Salas Horacio ISBN13 9789607043502 Εκδότης ΠΟΡΕΙΑ (Δεκ 2014)
El Exilio de Gardel (The Exile of Gardel) του Fernando “Pino” Solanas
Τραγουδοποιός –μύθος, «άλλων καιρών», gaucho – troubadour στα αργεντίνικα – τον είπαν και «Καρλίτο», «Βασιλιά του Τάνγκο», «Μάγο» (El Mago) «Μουγκό» (El Mudo).
Γεννήθηκε 11-Δεκ-1890 στη Γαλλία (Τουλούζη) ως Charles Romuald Gardès και 27 μηνών βρέθηκε μαζί με τη μητέρα του στην Αργεντινή, στη συνοικία Αμπάστο του Μπουένος Άιρες.
Κατά άλλη εκδοχή υποστηρίζεται ότι γεννήθηκε στη μικρή πόλη Tacuarembó (Uruguay).
Άρχισε την καριέρα του 23 ετών, τραγουδώντας σε μπαρ, αργότερα συνεργάστηκε με τον Χοσέ Ρασάνο και στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στο tango-cancion με το πρώτο του τραγούδι το Mi noche triste (η θλιμμένη μου νύχτα) τεράστια επιτυχία σε όλη τη Λατινική Αμερική το 1913, πουλώντας 10.000 δίσκους, αριθμός απίστευτος για εκείνη την εποχή.
Γνώρισε την αποθέωση σε όλη τη Νότιο και Κεντρική Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη, όπου εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Πρωταγωνίστησε, επίσης, σε κινηματογραφικές ταινίες με θέμα το ταγκό και τη μουσική του.
Το τέλος ήρθε αναπάντεχα, στις 24-Ιουν-1935, όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε συντρίφτηκε στο Μεντεγίν της Κολομβίας. Εκατομμύρια άνθρωποι έκλαψαν για τον χαμό του, ενώ η σορός του «ταξίδεψε» μέσω Κολομβίας, στις ΗΠΑ και τη Βραζιλία με εκατοντάδες χιλιάδες να τον συνοδεύουν στο τελευταίο ταξίδι.
Ετάφη στο νεκροταφείο Chacarita Τσακαρίτα του Μπουένος Άιρες. Εκεί σπεύδουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι για να αφήσουν ένα λουλούδι στο άγαλμα που έχει τοποθετηθεί δίπλα στον τάφο του. Μάλιστα, οι υπεύθυνοι του νεκροταφείου φροντίζουν ώστε το τσιγάρο που υπάρχει στο χέρι του να είναι πάντοτε αναμμένο.
Μεγάλες επιτυχίες του Κάρλος Γκαρντέλ θεωρούνται τα τραγούδια: Mano a Mano (Χέρι με Χέρι), Noche Fria (Κρύα βραδιά), Me da pena confesarlo,Tomo y obligo, Amor (Αγάπη), Mi Buenos Aires querido (Αγαπημένο μου Μπουένος Άιρες), Cuesta abajo, Amores de estudiante (Μαθητικοί Έρωτες), Soledad (Μοναξιά), Volver (Η επιστροφή), Por una cabeza (Με βραχεία κεφαλή) El día que me quieras κά
Χορέψτε!
Δύσκολο όπως στις περιοχές του Río de la Plata, στο Buenos Aires Μπουένος Άιρες και στο Montevideo, αλλά δοκιμάστε! –τον πιο αισθησιακό χορό στον κόσμο, με τη σύνδεση ψυχής των χορευτών.
- Ίσια στάση με τους ώμους πίσω: Σε αυτό το βήμα απαραίτητα κρατάμε το κεφάλι ψηλά και το σώμα όρθιο, ευθυγραμμισμένο.
- Λυγισμένα γόνατα: Όταν ξεκινάτε, λυγίστε ελαφρώς τα γόνατά σας, επιτρέποντας ένα ελαφρύ άλμα πάνω-κάτω καθώς κινείστε. Ένα από τα ουσιαστικά χαρακτηριστικά του χορού είναι η ρυθμική του ρευστότητα, διαφορετικά θα χάσει τον φυσικό του αέρα και τέμπο.
- Πρέπει να ξέρεις τι κάνεις, αν είσαι το αφεντικό στο ζευγάρι: Πριν ξεκινήσεις δοκίμασε αρκετές φορές -με το αριστερό, μετά με το δεξί κοκ. μετακινήστε τα πόδια σας μαζί προς τα αριστερά για να συναντήσετε το δεξί.
- Ακολουθήστε το μοτίβο: Το ταγκό είναι θέμα ρυθμού, ξεκινά με δύο αργά, μετά δύο γρήγορα, ακολουθούμενα από δύο πάλι αργά και δύο γρήγορα αργότερα –αφήστε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από τον ρυθμό της μουσικής.
Το Shall We Dance? -Χορεύετε; του Peter Chelsom, με Richard Gere-Jennifer Lopez-Susan Sarandon μπορεί να σας διδάξει πολλά!
⭐ Καλή διασκέδαση …ανεμολάμνοντας
Πηγή περισσότερα