Στην μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, της ΚΝΕ, απεύθυνε έναν σύντομο χαιρετισμό ο Ραχίμ Σίχα, Παλαιστίνιος φοιτητής και μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του ΚΣ της ΚΝΕ. Συγκεκριμένα, ανέφερε:
«Εδώ και δύο μήνες, ο λαός μου βιώνει νέα γενοκτονία και ξεριζωμό. Οι δολοφονημένοι – γιατί αυτός είναι ο σωστός όρος – έχουν ξεπεράσει τους 15 χιλιάδες, με πάνω από 6 χιλιάδες μωρά και παιδιά. Οι εικόνες που βλέπουμε κάθε μέρα είναι φρικιαστικές, προστίθενται στη μνήμη μας δίπλα στις εικόνες που έχουμε από την πρώτη και τη δεύτερη Ιντιφάντα, όταν τότε ο ισραηλινός στρατός έσπαγε τα κόκαλα των παιδιών της Παλαιστίνης με κοτρόνες στους δρόμους.
Για εμάς, που γεννηθήκαμε στη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή, οι εικόνες από την παιδική μας ηλικία είναι διαφορετικές. Στο Δημοτικό κάναμε μάθημα σε βομβαρδισμένο σχολείο. Στο Γυμνάσιο δεν ξέραμε αν θα φτάσουμε ή όχι στο σχολείο. Έπρεπε να ακούμε κάθε πρωί τα τοπικά ραδιόφωνα για να μάθουμε ποιες περιοχές δεν είναι αποκλεισμένες. Στο Λύκειο πηγαίναμε σε σχολείο κάτω από στρατόπεδο Ισραηλινών. Είχαμε κι εμείς αναπληρωτές καθηγητές, αλλά για να αναπληρώνουν όσους φυλακίζει ο ισραηλινός στρατός. Στα διαλείμματα του σχολείου ακούγαμε ιστορίες από συμμαθητές μας για το πώς δολοφόνησαν τον πατέρα τους ή πώς ήταν η εμπειρία να πάνε να επισκεφθούν τον πατέρα τους ή τον αδερφό τους στη φυλακή ή το πώς μπήκαν χτες στο σπίτι τους οι Ισραηλινοί στρατιώτες και το κατέστρεψαν.
Πολλοί από εμάς είχαμε δεδομένο ότι θα κάνουμε τριπλάσιες και τετραπλάσιες αποστάσεις για να φτάσουμε στο σχολείο μας, λόγω του τείχους της ντροπής, που έχει χτιστεί γύρω από τη Δυτική Όχθη από το κράτος του Ισραήλ.
Μάθαμε να κάνουμε μπάνιο με κουβά, για να κάνουμε οικονομία στο νερό, επειδή ύδρευση είχαμε 2 με 3 φορές την εβδομάδα, οπότε μπορεί και να μας τελείωνε το νερό, ειδικά το καλοκαίρι. Κι αυτό, όχι επειδή δεν έχουμε αρκετά νερά στην Παλαιστίνη, αλλά επειδή ο κατοχικός στρατός του Ισραήλ κάνει κουμάντο για το πού θα γίνει γεώτρηση και άμα θα γίνει και πόσες θα μπαζώσει.
Μάθαμε να χαιρόμαστε τους γονείς μας, τα αδέρφια μας, τους φίλους μας κάθε μέρα, αφού ο ισραηλινός στρατός κάθε μέρα μπαίνει στις πόλεις και τα χωριά και δολοφονεί όποιον του καπνίσει, αφού για το Ισραήλ όλοι οι Παλαιστίνιοι είμαστε εν δυνάμει τρομοκράτες. Όσο ήμασταν έφηβοι, δεν κυκλοφορούσαμε μετά τις 9-10 το βράδυ στην πόλη, για να μη μας βρει καμιά σφαίρα του ισραηλινού στρατού.
Μεγαλώσαμε με την εικόνα τα αδέρφια μας στη Γάζα να ζούνε αποκλεισμένοι από τα πάντα με ελάχιστες παροχές. Με την εικόνα κάθε 2-3 χρόνια να βομβαρδίζονται και να σφάζονται. Αλλά τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και διεθνώς δεν έβγαζαν κουβέντα…
Είδαμε με τα μάτια μας τους έποικους να καίνε τα χωριά μας, να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι εποικισμοί και να καταλαμβάνουν ό,τι έχει απομείνει από τη Δυτική Όχθη.
Μας γεμίζει οργή ότι η κατοχή είναι εδώ και βασιλεύει, ότι η πατρίδα μου βιάζεται καθημερινά από την βάρβαρη ισραηλινή κατοχή. Μας έχουν ταράξει στο δικαίωμα του Ισραήλ στην “αυτοάμυνα”. Δηλαδή την “αυτοάμυνα” του κατοχικού κράτους απέναντι στον κατεχόμενο λαό. Την “αυτοάμυνα” του κράτους – τρομοκράτη που ευθύνεται για πάνω από 100.000 νεκρούς Παλαιστίνιους και 6 εκατομμύρια εκτοπισμένους Παλαιστίνιους.
Οι δολοφονίες είναι ασταμάτητες στη Γάζα, αλλά και τη Δυτική Όχθη. Μόνο το 2023 μέχρι τις 7 Οκτωβρίου είχαν δολοφονηθεί στη Δυτική Όχθη πάνω από 200 Παλαιστίνιοι. Και εκεί δεν κάνει κουμάντο η Χαμάς, που δήθεν είναι ο στόχος του ισραηλινού στρατού. Εκεί κάνει κουμάντο το Ισραήλ και οι έποικοι.
Από τις 7 Οκτωβρίου μέχρι σήμερα ο στρατός στη Δυτική Όχθη έχει συλλάβει πάνω από 3.200 Παλαιστίνιους. Μαρτυρίες των φυλακισμένων που βγαίνουν από τις ισραηλινές φυλακές σοκάρουν, μιλάνε για ανελέητο ξύλο και απάνθρωπη σωματική και ψυχολογική βία. Στην Τζενίν της Δυτικής Όχθης σκότωσαν 2 ανήλικα παιδάκια 9 και 15 χρονών, στην ουσία επειδή δεν τους φοβήθηκαν και βγήκαν στο δρόμο αντί να κρυφτούν.
Μια εβδομάδα εκεχειρία είχαμε και φάνηκε το μέγεθος της καταστροφής. Πτώματα σκορπισμένα στους δρόμους που δεν κατάφεραν να τα μαζέψουν ποτέ. Η πανέμορφη πόλη της Γάζας είναι γεμάτη ερείπια. Κι αυτό γιατί ο ήρωας λαός δε σκύβει το κεφάλι!
Ο λαός μου την ώρα τούτη που μιλάμε σφάζεται, φυλακίζεται και διώχνεται από τη γη του. Αυτός ο λαός δεν έχει δικαιώματα; Η ζωή του κοστίζει λιγότερο; Τα παιδιά του δεν έχουν δικαίωμα να χαρούν την παιδική ηλικία;
Ο λαός μου τα βιώνει αυτά εδώ και 75 ολόκληρα χρόνια. Δεν κατάφεραν να μας τρομοκρατήσουν, δεν το βάλαμε, ούτε πρόκειται να το βάλουμε κάτω. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε την ελευθερία μας και το δίκιο μας από όποια γωνιά του πλανήτη κι αν βρισκόμαστε, πόσο μάλλον όσοι μένουν στα τιμημένα χώματα της Παλαιστίνης.
Προσπάθησαν με διάφορους μαϊντανούς μπροστά στον τηλεοπτικό φακό να αναποδογυρίσουν τη λογική, με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, αλλά φάγανε πόρτα από τους λαούς όλης της γης. Το κύμα αλληλεγγύης, οι εκατοντάδες χιλιάδες που πλημμύρισαν τους δρόμους σε όλο τον κόσμο, έπνιξαν την άθλια προπαγάνδα τους, μέχρι που έφτασαν στο σημείο να ανασκευάζουν το ψέμα τους.
Για εμάς, είναι πολύ σημαντική η αλληλεγγύη των λαών να εκφράζεται με όλους τους τρόπους, και μέσα από τέτοιες συναυλίες για να αφυπνίσει τον ελληνικό λαό ότι:
“Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’ τις φωνές”…».