Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Στις 9 Μάη 1945 ο ηρωϊκός Κόκκινος Στρατός απελευθέρωνε την Ευρώπη και την ανθρωπότητα ολόκληρη από το τέρας του ναζισμού. Τα υπολείμματα του γερμανικού στρατού παραδίνονταν στο Βερολίνο και η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ.
Ημερομηνία-ορόσημο για τον 20ο αιώνα και την σύγχρονη Ιστορία της ανθρωπότητας, η 9η Μάη καταγράφτηκε ανεξίτηλα στην συλλογική συνείδηση και μνήμη των λαών ως η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Το ίδιο ανεξίτηλα καταγράφτηκε στο νου και τις καρδιές εκατομμυρίων εργαζόμενων σε όλο τον κόσμο ο καθοριστικός ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης, που έδωσε περισσότερες από 20 εκατομμύρια ζωές στον αγώνα ενάντια στο φασισμό-ναζισμό.
Η αστική τάξη ουδέποτε συμβιβάστηκε με αυτήν την ιστορική πραγματικότητα. Η εικόνα με το σφυροδρέπανο στην κορυφή του Ράιχσταγκ, αλλά και η γεωπολιτική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε μεταπολεμικά με την ύπαρξη του σοσιαλιστικού μπλοκ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αποτελούσε για δεκαετίες αγκάθι στο λαιμό των ιμπεριαλιστών.
Σύμφωνα με καταγγελία της «Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης ΥΠΑ» την Πέμπτη 22/08/2024, κατά τη διάρκεια περιόδου αυξημένης αεροπορικής κίνησης, περίπου στις 21:00 και για πάνω από…
Η επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και τις σοσιαλιστικές χώρες στις αρχές του 1990 αποτέλεσε την αφορμή για να ενταθεί η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία. Στο πλαίσιο αυτό οι μηχανισμοί της ΕΟΚ (ΕΕ από το 1992) «εφηύραν» την λεγόμενη «Ημέρα της Ευρώπης», βασιζόμενοι στο γεγονός ότι την 9 Μάη 1950 ο Ρομπέρ Σουμάν, τότε υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας, πραγματοποίησε τη διακήρυξη για την «ευρωπαϊκή ομοσπονδία».
Βέβαια, κυρίαρχη ιδέα πίσω από το οικοδόμημα της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» ήταν ο αντικομμουνισμός, δηλαδή η αντιμετώπιση του σοσιαλιστικού συστήματος. Γι΄αυτόν τον σκοπό άλλωστε ενώθηκαν «νικητές» (Γαλλία, Βρετανία, κλπ) και «ηττημένοι» (Γερμανία) του Πολέμου, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές τους χώριζαν.
Εδώ έρχεται λοιπόν το ερώτημα: Σε τι αποσκοπεί η καθιέρωση και προώθηση, από τα επιτελεία της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, της λεγόμενης «Ημέρας της Ευρώπης»; Η απάντηση βρίσκεται στην προσπάθεια τους να ξαναγράψουν την Ιστορία, να συκοφαντήσουν την τεράστια προσφορά της ΕΣΣΔ και τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, να θολώσουν την ιστορική μνήμη των λαών.
Η «δική τους» Ευρώπη – του καπιταλισμού, των μονοπωλίων, φτώχειας, της ανεργίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων – δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Ευρώπη των λαών. Οι εργαζόμενοι, οι λαοί δεν έχουν κανένα λόγο να γιορτάζουν την «Ημέρα της Ευρώπης», καθώς ζουν στο πετσί τους καθημερινά τα δεινά του αντιδραστικού οικοδομήματος που ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση».
Η 9η Μάη έχει χρώμα κόκκινο και έμβλημα της το σφυροδρέπανο. Όσο κι’ αν οι απολογητές του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την Ιστορία και να σβήσουν τη μνήμη, οι λαοί είναι αυτοί που θα πουν την τελευταία λέξη.
____________________________________________________________________________
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
