Γράφει η Φαίη Λιάρα //
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιαζόταν για χρόνια ως χώρος του δικαιωματισμού, της οικολογίας και των κινημάτων.
Μέχρι να αναλάβει τη θέση του διαχειριστή της αστικής διακυβέρνησης. Γιατί κάποιοι με «αριστερό» πρόσημο μπορούν, όπως ισχυρίζονταi, να βελτιώσουν τον καπιταλισμό, να τον κάνουν «ανθρώπινο», «χρωματιστό». Άλλωστε είναι άνθρωποι του «ρεαλισμού», όχι ξεπερασμένοι, παλαιολιθικοί, σκουριασμένοι.
Με μπαντιέρα τα ατομικά δικαιώματα, αποκομμένα από το εργατικό κίνημα, μονοθεματικά και με αταξική προσέγγιση, ξεκίνησε το έργο του.
Τσαλαπάτησε όλα τα εργατικά δικαιώματα, έβγαλε στο σφυρί τη δημόσια περιουσία, κήρυξε παράνομη την απεργία, έστειλε τα ΜΑΤ στους απεργούς, έβγαλε στο σφυρί τα ζώα και το περιβάλλον.
Οι διακηρύξεις του για τα δικαιώματα των ζώων τού γύρισαν μπούμερανγκ, καθώς δεν ψήφισε ούτε την ίδια του την εισήγηση ώστε να αναγνωριστούν συνταγματικά τα δικαιώματα των ζώων.
Την περασμένη Δευτέρα, έφυγε από την ψηφοφορία για να μην καταψηφίσει ονομαστικά το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο της ΝΔ, το οποίο ξεκίνησε ο ίδιος και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, αν και είχε βγει στα κάγκελα με μεγάλες δηλώσεις και συμμετοχή σε διαμαρτυρίες μπροστά στην Βουλή.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να εξυπηρετεί κανείς την ίδια ώρα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τα συμφέροντα του λαού, άρα και το περιβάλλον.
Όταν ΝΔ και Σύριζα παίρνουν συγχαρητήρια από τον ΣΕΒ και τα διεθνή κέντρα του καπιταλισμού, τότε κάτι έχουν κάνει πολύ καλά. Για το κέρδος. Κέρδος για τους λίγους και δικαιώματα για τον λαό, προστασία του περιβάλλοντος και των ζώων, είναι έννοιες εξ ορισμού αντίθετες και ασύμβατες.
Αυτό που έκανε όμως πέρα έως πέρα ξεκάθαρο ο Σύριζα είναι το οριστικό και αμετάκλητο συμπέρασμα, ότι ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, ούτε «αλλάζει» με την όποια εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση. Για όποιον θέλει να το δει. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να κυνηγάνε την ουρά τους, στα ίδια και τα ίδια με άλλο όνομα κάθε φορά.