Έναν απ’ τους μεγάλους μύθους της φιλελεύθερης οικονομίας καταρρίπτει νέα έρευνα σύμφωνα με την οποία οι φοροαπαλλαγές υπέρ των οικονομικά ισχυρών δεν βοηθούν την οικονομία ούτε μειώνουν την ανεργία.
Στην επιστημονική έρευνα που διενήργησαν καθηγητές του London School of Economics (LSE) και του King’s College London και στην οποία μελετήθηκαν τα δεδομένα 18 χωρών του ΟΟΣΑ σε βάθος χρονικής περιόδου 50 ετών, αποδεικνύεται πως οι μεγάλες φοροαπαλλαγές ή χαριστικές νομοθετικές ρυθμίσεις προς τους πλούσιους δεν οφελούν κανέναν πλην των ίδιων των πλούσιους, ενώ αυξάνεται και το χάσμα των κοινωνικών ανισοτήτων.
Πρόκειται επί της ουσίας για μια πολιτική που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους χωρίς να παρατηρείται καμία ουσιαστική ενίσχυση της οικονομίας η μείωση της ανεργίας, όπως ισχυρίζονται εδώ και χρόνια οι υποστηρικτές νεοφιλελεύθερων οικονομικών συνταγών.
«Η περικοπή φόρων για τους πλουσίους αυξάνει τον πλούτο τους, δεν έχει όμως καμμία επίδραση στην ανάπτυξη, ούτε άμεσα αλλά ούτε και μακροπρόθεσμα» σημειώνουν οι οικονομολόγοι-ερευνητές, υπογραμμίζοντας ότι η άποψη πως τα χρήματα που χαρίζονται θα επιστρέψουν στην οικονομία «προς τα κάτω» (trickle-down economics) δεν έχει βάση.
Σύμφωνα με την θεωρία του «trickle-down», η οποία μεταξύ άλλων αποτέλεσε την βάση της οικονομικής πολιτικής την περίοδο της προεδρίας του Ρόναλντ Ρίγκαν στις ΗΠΑ («Reaganomics») και της – αλλήστου μνήμης – Μάργκαρετ Θάτσερ στη Βρετανία, η μείωση της φορολογίας για τους πλούσιους (μεγαλοεπιχειρηματίες, μονοπωλιακούς ομίλους, πολύ υψηλά εισοδήματα, κλπ.) ενισχύει την οικονομία καθώς – υποτίθεται – δημιουργούνται νέες επενδύσεις και ως εκ τούτου μείωση της ανεργίας, αυξήσεις μισθών, κλπ.
Η εν λόγω νεοφιλελεύθερη συνταγή έχει ακολουθηθεί κατά κόρον από τις αστικές ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και την σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, υπό το πρόσχημα της προσέλκυσης επενδύσεων, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, κ.α., κάτι που ωστόσο έχει αποδειχθεί απάτη, μιας και το μόνο που ενισχύεται είναι ο πλούτος της τάξης του μεγάλου κεφαλαίου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιστημονική έρευνα αστικών ακαδημαϊκών ινστιτούτων γκρεμίζει το νεοφιλελεύθερο μύθο της θεωρίας του «trickle-down» μιας και αντίστοιχες έρευνες έγιναν και κατά το πρόσφατο παρελθόν καταλήγοντας σε παρόμοια συμπεράσματα.