Φιλοξενούμενη η Ελένη Πετρόγιαννου //
Όσο πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου και ενόσω το ΝΑΤΟ αρμενίζει στο αιγαίο – πλέοντας πάνω από τα πτώματα χιλιάδων προσφύγων, δημιουργία του ιδίου ιμπεριαλισμού που υπηρετεί κι αυτό κι η Ευρωπαϊκή Ενωση…
Αυτό που πραγματικά είναι ικανό να προκαλέσει τρόμο, ακόμα και στον πιο αμέτοχο στα κοινά, κάτοικο αυτής της χώρας… είναι η επερχόμενη αποφυλάκιση του δολοφόνου του Φύσσα.
Αυτού του δολοφόνου που προσδιορίζεται ακόμα κι ως …φερόμενος, από έγκριτους δημοσιογράφους, τεχνίτες στον αποπροσανατολισμό και την πρόκληση σύγχυσης, σε ταραγμένα μυαλά… τέτοιους που απασχολημένοι με την αστική προπαγάνδα, ξεχνούν να δηλώσουν και κάποια μύρια που έβγαλαν στο εξωτερικό.
«Δεν είναι η ώρα του επιμερισμού των ευθυνών». «Προφανώς δεν είναι τώρα η στιγμή να μιλήσουμε για τις όποιες ελλείψεις έχουν φέρει αυτή τη φωτιά…
Αντίφαση, να υπερασπίζεσαι αυτό το κράτος και τη …δημοκρατία του, που επιτρέπει την …ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου… μεγάλη ευρωπαϊκή αξία!.. κι από την άλλη να του κρύβεις και κάτι… όποιος κι αν είσαι… έγκριτος ή χείριστος. Γνωστός ή άγνωστος..
Και μέχρι εδώ, καλά.
Γνωρίζουμε πια, το πλέγμα των αντιφάσεων αυτών, και τις ικανότητές του – να μας κρατάει υπνωτισμένους, αμέτοχους και απαθείς… όχι μόνο ως προς τους άλλους, αλλά και ως προς την ίδια τη ζωή τη δική του ο καθένας.
Το ξέπλυμα όμως του φασίστα δολοφόνου, είναι ακόμα μια ανατριχιαστική απόδειξη, πως θεριεύει ανενόχλητο, με ανοχή αριστερής κυβέρνησης, με υποστήριξη μιας δικαιοσύνης, φερόμενης ως τέτοιας…
Η κρίση που πλουτίζει τους κροίσους, αποδεδειγμένα σήμερα, δεν εξεγείρει συνειδήσεις, ούτε ριζοσπαστικοποιεί, τις μάζες εκείνες, που θα έπρεπε, μαζί με τους αγρότες – να είχαν φέρει τα πάνω κάτω…
Όχι…
Η χρόνια “αρρώστια” του καπιταλιστικού παράδεισου της ελευθερίας του να είσαι φτωχός κ άθλιος, όμως να υποστηρίζεις συμφέροντα λίγων… είναι αποτέλεσμα χρόνιας δουλειάς, πολλών διαφορετικών μέσων και θεσμών και εννοιών… από τη παιδεία μέχρι μια διαφήμιση ή μια ταινία από το τσουβάλιασμα όλων των πολιτικών στις κουβέντες του φίλου, μέχρι το ρίξιμο του φταιξίματος σε κάποια κοινωνική ομάδα..
Ο πραγματικός υπαίτιος, τη βγάζει καθαρή… ορισμένοι μόνο, τον καταδεικνύουν, οι υπόλοιποι απλώς σιγοβράζουν την οργή τους σε χαμηλή θερμοκρασία, να μην εκραγεί κιόλας, ακολουθώντας, παλιές κλασικές συνταγές.
Σαν κι αυτή που χρησιμοποιεί σε σημερινή εφημερίδα κάποιος δημοσιογράφος..
«Αβεβαιότητα αναφορικά με τη προοπτική συνέχισης της διαπραγμάτευσης«.
Πιάνει ακόμα αυτό;
Προκαλεί ακόμα άγχος στους comfortably numb, συμπολίτες μας;..
Μάλλον ναι.
Δεν τους προκαλεί κανένα άγχος όμως – αν όχι η απόσπαση τιμαλφών, από πρόσφυγες στα ευρωπαϊκά …πολιτισμένα κράτη, αν όχι το βραχιολάκι με το νούμερο, που φέρνει θύμησες από ό,τι πιο σκοτεινό, γνώρισε η ιστορία,
ούτε η αποφυλάκιση ενός δολοφόνου, ενός αναμφίβολα μαχαιροβγάλτη,
στηριζόμενου από το ναζιστικό μόρφωμα που σε λίγο θα κυκλοφορεί ανάμεσά τους,
κραδαίνοντας με χαρά αυτό το μαχαίρι… ευγνωμονώντας την ελληνική δικαιοσύνη, που του επιτρέπει να συνεχίσει να το κρατά, για όσο βολεύει το αφεντικό που του το έβαλε στο χέρι, ώστε να διαφυλάξει τα συμφέροντά του..
Συγνώμη σας κούρασα..
Μα δε μπορώ να χωνέψω αυτή την αποφυλάκιση, στη χώρα που κυβερνάει, η ποια φορά αριστερά;.. μπερδεύτηκα. Στην πολιτισμένη Ευρώπη, που προσπαθούν να μας πείσουν ακόμα κάποιοι δημοσιογραφαραίοι των κρυφών μυρίων -πως θα κακοπάθουμε, αν δεν είμαστε μέλη… δε μπορώ να χωνέψω τη σιωπή, μπροστά στο ξέπλυμα του ματωμένου χεριού του φασίστα δολοφόνου του Παύλου…
Έ όχι… δε δέχομαι και δε μπορώ να τη χωνέψω.
