Συνεχίζοντας  για τρίτη φορά την ενασχόλησή μας με το αφιέρωμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (βγήκε μία βδομάδα μετά τη διακήρυξη της Κ.Ε του ΚΚΕ) με τίτλο : «Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν. 100 χρόνια από τον θάνατό του» θα σταθούμε σε ένα άρθρο με τίτλο «Ο ΛΕΝΙΝ, οι μπολσεβίκοι, η εξουσία» του Α. Παππά. Στο συγκεκριμένο άρθρο αναπαράγονται ξεκάθαρα αντικομμουνιστικές αλλά και χιλιοαπαντημένες απόψεις σχετικά με το χαρακτήρα της Οκτωβριανής Επανάστασης, το ρόλο των μπολσεβίκων, αλλά και για τον ίδιο τον ΛΕΝΙΝ.

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:

1.Αναπαράγει το παραμύθι- έστω και έμμεσα- ότι ο ΛΕΝΙΝ εξυπηρετούσε τα γερμανικά συμφέροντα (ή ήταν και πράκτορας;) και αυτό το στηρίζει διαστρεβλώνοντας και τον τρόπο που επέστρεψε στην Πετρούπολη με «το σφραγισμένο τρένο». Γράφει χαρακτηριστικά «…Σχετικά σύντομα, το γερμανικό επιτελείο θα δικαιωνόταν για την πρωτοβουλία του, αφού η επικράτηση των Μπολσεβίκων του Λένιν θα οδηγούσε και σε έξοδο της Ρωσίας από τον πόλεμο…». Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι οι μπολσεβίκοι, από συνεπείς ταξικές θέσεις, αποκάλυπταν σταθερά το περιεχόμενο του πολέμου ως ιμπεριαλιστικού, για τα συμφέροντα δηλαδή της αστικής τάξης, ζητούσαν να αποχωρήσει η Ρωσία από τον πόλεμο και πάλευαν, όπως και έγινε, για την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών ως το μόνο δρόμο για να σταματήσει η εργατική τάξη να χύνει το αίμα της στα πεδία του πολέμου των ιμπεριαλιστών.

Η προκλητική συκοφαντία ότι ο Λένιν ήταν πληρωμένος πράκτορας της γερμανικής κυβέρνησης έχει τις ρίζες της όχι σε πραγματικά γεγονότα αλλά στις ωμές στις συκοφαντίες των αντιπάλων της Επανάστασης το 1917. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης μάλιστα αυτός ο μύθος συνέχισε να καλλιεργείται για να υποστήριξη ότι δήθεν ήταν μια μυστική χρηματοδότηση και όχι η υποστήριξη των μαζών η αιτία έφερε τους μπολσεβίκους στην εξουσία. Και εδώ απλά να υπενθυμίσουμε για παράδειγμα ότι το 1940 (!),εμφανίστηκε (τυχαία;) όλο γεγονός ξανά  σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Το γερμανικό χρυσό κλειδί των μπολσεβίκων», που δημοσιεύτηκε στο Παρίσι που εκδόθηκε από Ρώσους εξόριστους, που όλοι τους ήταν φανατικοί πολέμιοι του μπολσεβικισμού…

Επιλεγμένο

Το αεροδρόμιο της Ρόδου έμεινε στις 22 Αυγούστου για πάνω από 30 λεπτά χωρίς ραντάρ!

Σύμφωνα με καταγγελία της «Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης ΥΠΑ» την Πέμπτη 22/08/2024, κατά τη διάρκεια περιόδου αυξημένης αεροπορικής κίνησης, περίπου στις 21:00 και για πάνω από…

Εξάλλου, για το αν ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ήταν «πράκτορες» των Γερμανών αποδείχθηκε περίτρανα στη συνέχεια όταν, πρωτοστατώντας στην επανάσταση και παίρνοντας η εργατική τάξη την εξουσία, πάλεψαν ενιαία εναντίον όλων των ιμπεριαλιστών εισβολέων, Αγγλογάλλων και Γερμανών, Αμερικανών κ.λπ., όταν στήριξαν την επανάσταση στην ίδια τη Γερμανία.

2. Αναπαράγει το γνωστό παραμύθι ότι η επανάσταση ήταν πράξη λίγων και ουσιαστικά «πραξικόπημα». Γράφει χαρακτηριστικά για την Οκτωβριανή Επανάσταση ότι «…ήταν έργο μερικών αποφασισμένων εργατών και στρατιωτικών καθοδηγούμενων από τους Μπολσεβίκου. Ενδεικτικό του ότι η τεράστια πλειονότητα του ρωσικού λαού δεν συμμετείχε σε αυτήν την δυναμική ενέργεια…». Εδώ σκόπιμα μπερδεύει την επανάσταση με τη εξέγερση. Στην πραγματικότητα, η εξέγερση είναι μόνο ένα (σημαντικό) μέρος της επανάστασης. Όμως καμία άρχουσα τάξη δεν παρέδωσε ποτέ την εξουσία χωρίς σκληρή μάχη. Όμως εδώ η αντίσταση ήταν ελάχιστη. Η αστική Προσωρινή Κυβέρνηση κατέρρευσε, γιατί κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να την υπερασπιστεί και οι μάζες με επικεφαλής του μπολσεβίκους είχαν αχρηστεύσει κάθε της αντίσταση. Η επανάσταση δε θα μπορούσε ούτε να νικήσει, ούτε να εξαπλωθεί, αν ήταν έργο μιας ασήμαντης μειοψηφίας. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη την ιμπεριαλιστική εισβολή από 14 κράτη και την πολύπλευρη στήριξη της εγχώριας αντεπανάστασης στον εμφύλιο που κράτησε 4 περίπου χρόνια, που απέτυχαν λόγω της λαϊκής στήριξης της επανάστασης. Ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό θέλει να ακυρώσει το γεγονός ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν μια μεγάλη, γνήσια λαϊκή επανάσταση, που έγινε πραγματικότητα μέσα από τη δράση εκατομμυρίων εργατών και φτωχών αγροτών σε ολόκληρη τη Ρωσία. Πρέπει κανείς να αγνοεί πλήρως τα ιστορικά γεγονότα για να «ξεχνάει» την ορμητική είσοδο της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, που ως τότε βρισκόταν υπό την πιο βάναυση καταπίεση, στον πολιτικό αγώνα και την πρωτοφανή λαϊκή επαναστατική αυτενέργεια που εκδηλώθηκε. Και κάτι ακόμη. Κανένα πραξικόπημα δεν εκπλήρωσε ποτέ αυτό που εκπλήρωσαν όλες οι επαναστάσεις στην Ιστορία, και της Οκτωβριανής περιλαμβανομένης: Την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Αυτό δηλαδή που ξορκίζουν οι απολογητές του καπιταλισμού.

3. Ο αρθρογράφος ασχολείται με στόχο την ωμή διαστρέβλωση με την ουσία του «μπολσεβικισμού» και τ’ αποτελέσματα της εφαρμογής της κοσμοθεωρίας του στη πράξη. Γράφει χαρακτηριστικά: «…ο μπολσεβικισμός υπήρξε εκβλάστηση μιας παρά φύσιν, εκτρωματικής θα έλεγε κανείς, σύζευξης του πιο ακραίου και αυθαίρετου ντετερμινισμού με τον πιο ακραίο βολονταρισμό, αφού εγγυήτρια αυτής της πορείας προς τον σοσιαλισμό αυτοαναγορεύεται μια ομάδα αποφασισμένων «επαγγελματιών επαναστατών» η οποία δρα στο όνομα της εργατικής τάξης…». Η ζωή απέδειξε ότι οι μπολσεβίκοι με επικεφαλής τον ΛΕΝΙΝ κάνοντας «συγκεκριμένη ανάλυση, της συγκεκριμένης κατάστασης», «έσπασαν τον πάγο», άνοιξαν τον δρόμο στην πορεία που αποτέλεσε την έμπρακτη απόδειξη ότι η εργατική τάξη και ο λαός έχουν τη δύναμη να σηκώσουν το ανάστημά τους, να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους απέναντι στον πραγματικό τους αντίπαλο, την αστική τάξη, το κράτος και το πολιτικό της σύστημα. Με πυξίδα τις λενινιστικές επεξεργασίες οι μπολσεβίκοι, δείχνοντας σταθερή προσήλωση στη μαζική επαναστατική δράση του λαού, στα όργανα της πάλης που ανέδειξαν οι ίδιοι οι εξεγερμένοι εργάτες και στρατιώτες, κατάφεραν να καθοδηγήσουν και όχι να καθοδηγηθούν από τα γεγονότα. Μπόρεσαν να πλοηγηθούν μέσα σε συνθήκες οξυμένης ταξικής και πολιτικής πάλης, σφυρηλατώντας στενούς δεσμούς με τις εργατικές – λαϊκές. Η νικηφόρα κατάληξη της Οκτωβριανής Επανάστασης επιβεβαίωσε τη στρατηγική της σοσιαλιστικής επανάστασης, καθώς και μια σειρά αρχές και νομοτέλειες που συνδέονται με την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Το μπολσεβίκικο κόμμα, οπλισμένο με αποφασιστικότητα, ασυμβίβαστο μαχητικό πνεύμα και τη σπάνια θεωρητική και πολιτική διορατικότητα που διέκρινε τον Λένιν, κατάφερε, μέσα σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και με τον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο να παλεύει ποικιλόμορφα για την ανατροπή της νεαρής σοβιετικής εξουσίας, να διαμορφώσει τους όρους εδραίωσης της νίκης της επανάστασης και να ανοίξει τον δρόμο για τη νέα οργάνωση της κοινωνίας. Το έργο και η επαναστατική δράση του Λένιν και των μπολσεβίκων συνεχίζουν να φωτίζουν τον δρόμο της πάλης των κομμουνιστών, τον δρόμο της διεξόδου για το εργατικό – λαϊκό κίνημα στις σημερινές συνθήκες.