(Granma)
Για αυτόν τον λαό, η ιστορία ήταν πάντα ένα συνεχές μονοπάτι, στο οποίο κάθε δέντρο γονιμοποιεί το έδαφος με τα αποστάγματα του κορμού του, για νέους σπόρους. Δεν υπάρχει μήνας που να μην φιλοξενεί περασμένες στιγμές, στημένες ως πυλώνες αυτού που είμαστε σήμερα.
Η ανάκληση της ιστορίας είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί η διάχυσή της στις λιγότερο επισκέψιμες και προσβάσιμες εσοχές της μνήμης. Πρέπει _λοιπόν, προερχόμενοι από τη μήτρα της να κάνουμε το καθήκον μας απέναντί της, όλοι μαζί και ο καθένας μας ξεχωριστά, προς αυτούς που σημάδεψαν το βιβλίο της πριν από εμάς και χάραξαν την κληρονομιά τους σε αυτό.
Και εμείς οι Κουβανοί ξέρουμε καλά τι σημαίνει αυτό.
Την τρίτη μέρα του Οκτώβρη, δεν γίνεται να αγνοήσουμε τις διαχρονικές εμπειρίες, που ήταν και είναι αξέχαστες.
Εκείνη την ημέρα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας ξαναγεννήθηκε, με το όνομα που θα συνόδευε πάντα την πορεία του.
Κομμουνιστικό, γιατί δεν μπορούσε και δεν θα γίνει ποτέ αλλιώς, γιατί το απαιτούσε το καθήκον που ιδεολογικά ηγείται. Η παρουσίαση, λοιπόν, της πρώτης Κεντρικής του Επιτροπής, μίλησε για δυνάμωμα, εργατική τάξη και ταξική πάλη, για αποδεδειγμένη υποδειγματικότητα, για απεριόριστη προσήλωση στην Πατρίδα.
Σε εκείνη τη λίστα των συντρόφων ξεχωρίζει μια απρόσμενη απουσία. Έλειπε ο μεγάλος Αργεντίνος και επίσης Κουβανός _που ο ίδιος το επέλεξε, με δεσμούς που ξεπερνούν τον τόπο γέννησης και επιλέγονται από την ιστορία. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που διάβασε τότε ο Φιντέλ αποτέλεσε την ανεξίτηλη μαρτυρία του καθάριου και της εξαιρετικότητας κάποιου που δεν δίστασε ούτε στιγμή να αφοσιωθεί στους ευγενείς σκοπούς που απαιτούσαν οι “μέτριες” _όπως ο ίδιος έλεγε προσπάθειές του.
«Στη Θεσσαλονίκη τη συντήρηση την έχει αναλάβει ιδιωτική εταιρεία (…) που λειτουργεί το Μετρό στο Μιλάνο και στην Κοπεγχάγη. Ολα τα συστήματα θα ελεγχθούν από…
Εκείνη την ημέρα γεννήθηκε και αυτή η εφημερίδα, τόσο αριστερή όσο και το Κόμμα που εκπροσωπεί. Η Granma, όπως τη βάφτισε ο Comandante en Jefe, η θαλαμηγός του Κουβανικού Τύπου, ποτισμένη από τα ίδια συναισθήματα που οδήγησαν το πλοίο του έπους που της έδωσε το όνομά του.
Πενήντα οκτώ χρόνια αργότερα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας είναι σταθερό πρωτοπορία της χώρας και του λαού της _58 χρόνια αργότερα αυτή η επιστολή συνεχίζει να προκαλεί δάκρυα στους επαναστάτες και να τους θυμίζει την αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Τόσο που μπορούμε να πούμε, με περηφάνια, ότι, από τότε μέχρι σήμερα, οι σελίδες αυτής της εφημερίδας είναι επίσης, περήφανη και πιστή μαρτυρία της ιστορίας που έζησε!
Στις 3 Οκτωβρίου 1965, ανακοινώθηκε ότι το Partido Unido de la Revolución Socialista (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης) πήρε το όνομα Partido Comunista de Cuba (ΚΚ Κούβας) και παρουσιάστηκε η πρώτη Κεντρική Επιτροπή του.
Ταυτόχρονα, ο Φιντέλ διάβασε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Τσε Γκεβάρα.
Εκείνο το βράδυ, ο πρωθυπουργός (Φιντέλ Κάστρο) ως υπεύθυνος για την παρουσίαση της έκθεσης της ΚΕ είπε: «Δεν υπάρχει κανένα ηρωικό επεισόδιο στην ιστορία της χώρας μας τα τελευταία χρόνια που να μην εκπροσωπείται εδώ μέσα».
«Υπάρχει μια απουσία στην ΚΕ μας – συνέχισε – εκείνων _και ειδικά εκείνου που διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα και όλες τις απαραίτητες αρετές στον υψηλότερο βαθμό ανήκοντας σε αυτήν και αυτή τη στιγμή δεν είναι μαζί μας εδώ».
Στη συνέχεια, ο Φιντέλ διάβασε, μέσα σε μια απερίγραπτη δραματική ένταση, την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Τσε.
Μία από τις δύο πρώτες συμφωνίες που εγκρίθηκαν από την Κεντρική Επιτροπή, που έγινε ομόφωνα αναγνωρισμένη, ήταν να πάρει το όνομα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας και η δεύτερη ήταν η συγχώνευση των εφημερίδων Revolución και Hoy, για τη δημιουργία μιας νέας που θα φέρει το όνομα της Granma «ως σύμβολο της επαναστατικής μας αντίληψης και της πορείας μας».
Ιστορική μέρα, υπερβατική στιγμή παραδείγματος επαναστατικής ενότητας. Όπως είπε ο Φιντέλ: «Θα υπερασπιστούμε, όπως υπερασπιζόμασταν μέχρι σήμερα, τις απόψεις μας και τις θέσεις μας και τη γραμμή μας, με τρόπο συνεπή με τους εαυτούς μας και τις πράξεις μας. Και τίποτα δεν μπορεί να μας διώξει από αυτό το μονοπάτι».
Η επιστολή του Τσε: «Έτος Γεωργίας» \ Αβάνα
Φιντέλ:
Θυμάμαι πολλά πράγματα αυτή την περίοδο, από όταν σε γνώρισα στο σπίτι της María Antonia, τότε που μου πρότεινες να έρθω, μέσα την ένταση των προετοιμασιών. Μια μέρα πέρασαν ρωτώντας ποιος έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου και το πραγματικό ενδεχόμενο του γεγονότος μας έπληξε όλους. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση κερδίζεις ή πεθαίνεις (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι χάθηκαν στην πορεία προς τη νίκη.
Σήμερα όλα έχουν λιγότερο δραματικό τόνο γιατί είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται. Νιώθω ότι έχω εκπληρώσει μέρος του καθήκοντός μου που με έδεσε με την Κουβανική Επανάσταση και αποχαιρετώ εσάς, τους συντρόφους μου, τους ανθρώπους σας που είναι τώρα δικοί μου.
Παραιτούμαι τυπικά από τις θέσεις μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση μου ως Υπουργού, από το βαθμό του Διοικητή, από την κατάστασή μου ως Κουβανού. Τίποτα νομικό δεν με δένει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους που δεν μπορούν να σπάσουν όπως τα ραντεβού.
Κάνοντας έναν απολογισμό της προηγούμενης ζωής μου, πιστεύω ότι εργάστηκα με αρκετή ειλικρίνεια και αφοσίωση για να εδραιώσω τον επαναστατικό θρίαμβο. Η μόνη μου έλλειψη σοβαρότητας είναι ότι δεν σε εμπιστεύτηκα _Fidel, περισσότερο από τις πρώτες στιγμές της Sierra Maestra και δεν είχα κατανοήσει με αρκετή σαφήνεια τις ιδιότητές σου ως ηγέτη και επαναστάτη. Έζησα υπέροχες μέρες και ένιωσα στο πλευρό σου την περηφάνια ότι ανήκω στον λαό μας στις φωτεινές και θλιβερές μέρες της κρίσης της Καραϊβικής. Σπάνια ένας πολιτικός έλαμψε πιο λαμπερά από εκείνες τις μέρες, είμαι επίσης περήφανος που σε ακολούθησα χωρίς δισταγμό, ταυτίστηκα με τον τρόπο σκέψης σου και θέασης και εκτίμησης των κινδύνων και των αρχών.
Άλλες χώρες του κόσμου απαιτούν τη βοήθεια των μέτριων προσπαθειών μου. Μπορώ να κάνω ό,τι σας αρνούνται λόγω της ευθύνης σας επικεφαλής της Κούβας και ήρθε η ώρα να χωρίστούμε.
Να ξέρετε ότι το κάνω με ένα μείγμα χαράς και πόνου, εδώ αφήνω τις πιο αγνές μου ελπίδες ως οικοδόμος και το πιο αγαπημένο μεταξύ των αγαπημένων μου… και αφήνω μια πόλη που με δέχτηκε ως γιο. Αυτό σχίζει ένα μέρος του πνεύματός μου. Στα νέα πεδία των μαχών θα κουβαλάω την πίστη που μου ενστάλαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης των πιο ιερών καθηκόντων: ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου γης, αυτό παρηγορεί και θεραπεύει κάθε στεναχώρια.
Λέω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμά της. Ότι αν η τελευταία μου ώρα έρθει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι για αυτήν την πόλη και ειδικά για σένα. Σε ευχαριστώ για όσα μου δίδαξες και για το παράδειγμά σου στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι τις τελευταίες συνέπειες των πράξεών μου.
Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της Επανάστασής μας και συνεχίζω έτσι ακριβώς.
Όπου κι αν σταθώ θα νιώσω την ευθύνη να είμαι Κουβανός επαναστάτης και θα ενεργώ ως τέτοιος. Το ότι δεν αφήνω τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου τίποτα υλικό δεν με στεναχωρεί: χαίρομαι που είναι έτσι. Δεν ζητάω τίποτα για αυτούς γιατί η Πολιτεία θα τους δώσει αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν.
Θα είχα πολλά να πω σε εσάς και στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά νιώθω ότι είναι περιττά, τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν αξίζει να γεμίζουμε σελίδες.
Hasta la victoria siempre. ¡Patria o Muerte!
Te abraza con todo fervor revolucionario
Che
Πάντα ως τη νίκη. Πατρίδα ή Θάνατος!
Σας αγκαλιάζω με όλη την επαναστατική ζέση
Τσε
