Ένα ακόμα νομοσχέδιο λαιμητόμος για τον ελληνικό κινηματογράφο, μία _η πολλοστή αίθουσα που κλείνει στα προάστια και μια ακόμα εξαγγελία για δημιουργία σχολής για τεχνικούς κινηματογράφου και οπτικοακουστικών μέσων για τις ανάγκες της αγοράς…
Στην ερώτηση εάν ο ενιαίος φορέας θα δώσει την ίδια σημασία στην καλλιτεχνική δημιουργία, ή θα επικεντρωθεί στην υποστήριξη επενδύσεων, ο ο υφυπουργός Πολιτισμού είπε ότι ο νέος φορέας θα επικεντρωθεί στην στήριξη και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης, και του οπτικοακουστικού τομέα, αλλά και της ευρύτερης καλλιτεχνικής παιδείας __μπλα – μπλα – μπλα, όμως «φυσικά όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία, είτε είναι επιλεκτικά είτε αυτόματα, θα υπηρετούν αυτό το σκοπό» (…) «ειδικά των επιλεκτικών προγραμμάτων του cash rebate, σσ. κλικ, προκειμένου να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά, και να είναι στοχευμένα σε παραγωγές με προστιθέμενη αξία για τη χώρα»
Δείτε Ριζοσπάστης
- (2010) Νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο _Ενισχύει την εμπορευματοποίηση του πολιτισμού
- 2021 _Πίσω από το κινηματογραφικό σκηνικό
Ξεκινάμε με άλλη μια απώλεια μονής ανεξάρτητης αίθουσας, αυτή του «Σινέ Αλεξάνδρα» στην Καλλιθέα, ενώ μόλις τον Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε η τελευταία Ερώτηση του ΚΚΕ για τις αίθουσες, και πάλι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το ίδιο ζήτημα. Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Καλλιθέας έθεσε το ζήτημα στο Δημοτικό Συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας, όμως εξ όσων γνωρίζουμε ο ιδιοκτήτης δεν ανανεώνει τη μίσθωση γιατί θέλει να αλλάξει χρήση στο ακίνητο. Έτσι λοιπόν η Καλλιθέα μένει χωρίς χειμερινό κινηματογράφο και πέντε εργαζόμενοι μένουν χωρίς δουλειά. Η αλλαγή χρήσης στους κινηματογράφους είναι το μεγάλο αγκάθι της υπόθεσης. Θα γίνουν όλοι οι κινηματογράφοι σούπερ μάρκετ; Ενδεχομένως… Γιατί το κράτος και το υπουργείο Πολιτισμού ειδικότερα δεν φέρνουν έναν νόμο, όπως εκείνον για την προστασία των θερινών κινηματογράφων, που να ορίζει ότι οι μονές ανεξάρτητες αίθουσες κρίνονται διατηρητέες και έχουν Αποκλειστική Κινηματογραφική Χρήση. Αλλά μήπως ενδιαφέρει το υπουργείο Πολιτισμού η κινηματογραφική αίθουσα; Μήπως τη χρηματοδοτεί; Εδώ φέτος ανανεώθηκε η παράταση της διάρκειας μίσθωσης των κινηματογράφων για έναν μόλις χρόνο… Την περασμένη βδομάδα βγήκαν φήμες για το «Παλλάς» στο Παγκράτι, τώρα στην Καλλιθέα, αύριο ποιος ξέρει πού; Μπορούμε να κάνουμε κάτι για αυτό; Μπορεί η κινηματογραφική κοινότητα και συνολικά ο λαός να απαιτήσουν την προστασία των ελάχιστων εναπομεινασών κινηματογραφικών αιθουσών.
Η ιστορία του “Αλεξάνδρα” 🎥
Ο κινηματογράφος επί της οδού Κρέμου 141 στην Καλλιθέα συμπληρώνει 55 χρόνια παρουσίας, αποτελώντας έναν πόλο πολιτισμού για την ευρύτερη περιοχή (άνοιξε τις πύλες του το 1969, διαθέτοντας μεγάλη αίθουσα 600 θέσεων). Δημιουργήθηκε στο ημιϋπόγειο μιας πολυκατοικίας και η μακρόστενη, κάπως σφηνοειδής αίθουσά του, ήταν λιτή και φροντισμένη. Στη Β προβολή αρχικά, ανέβηκε στη συνέχεια στην Α και παρά τις αντιξοότητες κατάφερε να κρατήσει για αρκετά χρόνια. Έκλεισε για μεγάλο διάστημα και στις 22/11/2003 άνοιξε ξανά, μεταμορφωμένη. Είχε περάσει στην επιχείρηση του κινηματογράφου Ετουάλ (επίσης στην Καλλιθέα), μετονομάστηκε σε Ετουάλ – Αλεξάνδρα
Δημιουργήθηκαν _πρακτική συνηθισμένη εκείνο τον καιρό, δύο μικρότερες αίθουσες πια, διαφορετικές μεταξύ τους, και μεγάλο φουαγιέ. Η αίθουσα 1 με 250 καθίσματα και η 2 με 155. Ο δεύτερος αυτός κύκλος ζωής ήταν σύντομος, μέχρι το 2011 και η Αλεξάνδρα έκλεισε ξανά για δύο χρόνια ενώ το 2013 επαναλειτούργησε υπό άλλη διεύθυνση, με καλυμμένη τη λέξη Ετουάλ στην επιγραφή της.
Από το 2015 μέχρι και σήμερα ανέλαβαν τη λειτουργία του οι άνθρωποι που έμελλε να… κατεβάσουν και τα ρολά. Θα πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι παρά τις διαδοχικές κρίσεις, με τελευταία αυτήν της πανδημίας, που «γονάτισαν» τον κλάδο, το Σινέ Αλεξάνδρα διατηρούσε μια σταθερή και πιστή πελατεία, με παλιές ταινίες αλλά και δημοφιλείς παραγωγές πρώτης προβολής, με πολυπληθές κοινό ώστε να είναι βιώσιμη. Μάλιστα η προβολή του «Poor Things», της πρόσφατης βραβευμένης ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου, λόγω μεγάλης προσέλευσης κρατήθηκε για αρκετές εβδομάδες.
Διάσωση του “ΣΙΝΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ” – Καλλιθέα
Όσο δε για τις τελευταίες εξαγγελίες του υπ. Πολιτισμού σχετικά με την «ίδρυση Κρατικής Σχολής Τεχνικών Κινηματογράφου και Οπτικοακουστικών Μέσων», η περιγραφή της τα λέει όλα… «Τα προγράμματα σπουδών να είναι πλήρως ευθυγραμμισμένα με τις διεθνείς τάσεις, τις ποιοτικές απαιτήσεις των σύγχρονων κινηματογραφικών παραγωγών, τις ανάγκες της αγοράς, αλλά και την επιταγή της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής κινηματογραφικής δημιουργίας». Οι ανάγκες της αγοράς είναι βεβαίως πολύ μακριά από τις ανάγκες της κοινωνίας και των σωματείων των καλλιτεχνών που πρότειναν, στους πρόσφατους αγώνες για το ΠΔ 85, τη δημιουργία ενός συστήματος Ανώτατης Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, πανεπιστημιακού επιπέδου, δημόσιας και δωρεάν, που θα υπάγεται στο ΥΠΑΙΘ, με Σχολές ανά κατηγορία Τεχνών, που θα καλύπτουν όλη τη χώρα και θα συγκεντρώνουν το σύνολο των παραστατικών και οπτικοακουστικών Τεχνών…
Με πολύ λίγες λέξεις _επανερχόμενοι σε προηγούμενη δημοσίευση, κάποιες από τις ταινίες της βδομάδας και κάποιες προβολές. Η επανέκδοση της βδομάδας, «O Μύλος κι ο Σταυρός» του Λεχ Μαγιέφσκι μας ξεναγεί μέσα από την αφήγηση του ίδιου του ζωγράφου Πίτερ Μπρίγκελ στους θαυμαστούς πίνακές του. Μια υπέροχη ταινία, αφαιρετική ως προς τη μορφή, ιδιαίτερη, αφού κάθε κάδρο είναι σαν πίνακας ζωγραφικής και ιδιαίτερα ουσιαστική ως προς το περιεχόμενό της, αφού ο ζωγράφος αναλύει την εποχή του. Οι «Αντίπαλοι» του Λούκα Γκουαντανίνο, που αφορούν σε ένα ερωτικό τρίγωνο στον κόσμο του αθλητισμού, είναι περισσότερο μια ταινία εντυπωσιασμού παρά ουσίας, η οποία γίνεται ιδιαίτερα κουραστική με τα συνεχόμενα φλασμπάκ που δεν έχουν τελειωμό.
Η ταινία «Μην Ανοίγεις την Πόρτα» των Σάκη και Αλέξανδρου Κάρπα (Unboxholics), χωρίς να είναι κάτι το συναρπαστικό, έχει θετικά στοιχεία. Σαν πρώτη προσπάθεια των δημιουργών, καταφέρνει να διατηρήσει τον τρόμο και την αγωνία στην εξέλιξη της υπόθεσης, ανεξάρτητα εάν τελειώνει κάπως ανορθόδοξα… Το «Ζωντανό Πνεύμα» της Κριστέλ Αλβες Μέιρα ακολουθεί τις δοξασίες της παράδοσης για τις μάγισσες στο σήμερα, δείχνοντάς μας ότι η παιδική αφέλεια δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των μικρών ηλικιών… Η πιτσιρίκα είναι υπέροχη και η ταινία συμπαθέστατη. Ο «Επαγγελματίας Υπνοβάτης» του Βασίλη Ραΐση έχει έξυπνη θεματική, αλλά δυστυχώς η τελική διαχείριση του θέματος δεν είναι ενδιαφέρουσα. Ξεχωρίσαμε την ερμηνεία της Ελένης Γερασιμίδου. Ο «Τελευταίος Ηρωας» του Ζίγκα Βιρτς προσπάθησε να αντιγράψει το ύφος του Εμίρ Κουστουρίτσα, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Η γελοιοποίηση του παρτιζάνικου κινήματος της Γιουγκοσλαβίας μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Μια τελευταία προβολή τη Μεγάλη Δευτέρα στις 18.45 στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο για την ταινία «Συνάδελφοι ηρωικοί οικοδόμοι» του Γιάννη Ξύδα. Στον κινηματογράφο «Δαναό» η τελευταία προβολή της ενότητας Fundamentals of Cinema τη Δευτέρα 29 Απριλίου στις 20.00, με τη συγκλονιστική «Αποκάλυψη Τώρα Redux!» (1979/2001) του Φράνσις Φορντ Κόπολα.
Κινητοποίηση για να μην κλείσουν οι κινηματογράφοι «Αστορ», «Ιντεάλ» και «Αελλώ»