Πλούσιο όπως πάντα σε πρωτοποριακή ύλη _
με τη σωστή πλευρά της ιστορίας στις 160+ σελίδες
το περιοδικό δεν σταματά να μας εκπλήσσει
Θέματα Παιδείας
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Σημείωμα της Σύνταξης:
ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Τα νέα από το μέτωπο
ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ:
- Σύντομη αναδρομή στο Παλαιστινιακό ζήτημα (Ε. Μπιμπίρη)
ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ: ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
- Ένας λαός αγωνιστής για το δίκιο του (Ε. Βαγενάς)
- ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΑ: Στη μνήμη του Ρεφαάτ Αλαρίρ (Λ.Γκλεγκλέ)
ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΕΙΡΑ:
- Η λαϊκή πάλη για τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες απέναντι στην πολιτική Ευρωπαϊκής Ένωσης -κυβερνήσεων-κεφαλαίου
ΜΕΛΕΤΕΣ-ΕΡΕΥΝΕΣ-ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ:
- Κ.Κασμερίδη: «Συμπερίληψη» και Ειδική Αγωγή
- Β.Χριστοφόρου: Ανώτατη Δημόσια εκπαίδευση και ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα
- Γ.Κ. Μωραΐτη: Το πρόβλημα της γραφής και της ανάγνωσης στη γλώσσα του κοινωνικού περιβάλλοντος
- Σ.Καρατάκη: Το “Ενιαίο” Πρόγραμμα Σπουδών για ξένες γλώσσες
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
- Οι φοιτητικές εστίες στην ΕΣΣΔ αναπόσπαστο στοιχείο της Σοβιετικής Παιδείας (Ειρ. Καρναβά)
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ:
- Μ.Κουβελά: Η Ψυχανάλυση και ο Φροϋδισμός (Α’ μέρος)
ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ:
- Περί “κλιματικής κρίσης” (Αντρέας Ραλλάτος)
- Οι καταστροφές στο περιβάλλον και η εξέλιξη της ζωής
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ:
- 100 χρόνια από το θάνατο του Κ.Θεοτόκη – Συζητώντας με τους μαθητές μας για το γυναικείο ζήτημα με αφορμή την Τιμή και το χρήμα (Ν.Δάρδαλης)
- Το διήγημα της εποχής: Ο έρωτας του κυρίου Ά. Πουργκμάγιερ (Γκύντερ Ρύκερ)
- Αναφορά στο Μάρκο Βαμβακάρη (Γιώτης Ν.)
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ- ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ
- Παλαιστινιακή ποίηση (Α. Μπεσμπέα)
- Βιβλία για παιδιά- Αναφορά στη Ζωρζ Σαρή (Μ.Παπαγιάννη)
- Η περιπέτεια και η επανέκδοση του βιβλίου “Σύστημα Νέας Παιδαγωγικής” του Μ.Παπαμαύρου (Χρ. Τουρτούρας)
- Σκέψεις και προβληματισμοί για τις κατευθύνσεις διδασκαλίας και τα προγράμματα σπουδών στο σχολείο (Γ. Στρεβίνα)
ΠΡΑΧΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Για τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο
- Η μαμά (Α.Παλημέρη)
Χρόνος 23ος, Αριθμός Τεύχους 93-96 (Άνοιξη 23-Χειμώνας 24) _www.thematapaideias.org
Για να μπούμε στο πνεύμα
(1η σελίδα) _Σημείωμα της Σύνταξης
Παράνομες θεωρούν τα αστικά δικαστήρια τις απεργίες των εκπαιδευτικών που απέχουν από την “αξιολόγηση”. Άνετα καταπίνουν όμως την κάμηλο του συνταγματικού άρθρου 16 που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όταν το μεγάλο κεφάλαιο επιτάσσει, όλες οι “διακριτές εξουσίες” – νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική-γίνονται σάρκα μία _ αυτό είναι το αστικό “κράτος δικαίου”. Και παραδίνει μαθήματα ταξικής δουλοπρέπειας στο… “ναό της δημοκρατίας”, αλλά κι έξω από τη Βουλή, με τα ΜΑΤ και τη βία, όπως το κεφάλαιο βασιλεύει.
Ας μας θυμίσουν: γιατί υποτίθεται ότι ήθελαν αξιολόγηση; Για να έχουν καλύτερους εκπαιδευτικούς; Μα τότε θα ξεκινούσαν από την εκπαίδευσή τους και δε θα έκαναν κουρελόχαρτα τα πτυχία τους. Αναγνώρισαν πρώτα επαγγελματικά ισοδύναμα τα κολέγια, σαν παραρτήματα των κάθε λογιώ ξένων πανεπιστημίων, ακόμη και τρίχρονες σχολές, κατ’ επιταγή των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης’ κι έρχονται τώρα να τους προσδώσουν “ακαδημαϊκές προδιαγραφές”. Άφησαν έξω από τα δημόσια πανεπιστήμια δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, θέτοντας αυθαίρετα κάποια Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στο κάθε Τμήμα, στα ιδιωτικά όμως ορίζουν εντελώς προσχηματικά «μια ειδική ελάχιστη βάση, η οποία θα προκύπτει από το μέσο όρο των επιδόσεων στο κάθε επιστημονικό πεδίο και όχι στο Τμήμα (Κ.Πιερρακάκης). Όλα θα κρίνονται τελικά στο πεδίο της κερδοσκοπίας, που αναζητεί πελατεία στην εκπαίδευση, μια από τις μέγιστες κοινωνικές ανάγκες. Με απλά λόγια: όποιος έχει χρήματα θα σπουδάζει.
Οι νέοι μας στ’ αλήθεια διδάσκονται πολύ κακά ελληνικά. Όταν τους λένε “μη κρατικά-μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ” τα παραμάγαζα που πουλάνε πτυχία, για ποια κυριολεξία, ακριβολογία και σαφήνεια μιλάμε… Μια ταμπέλα θα έφτανε για το “ναό της γνώσης”: με μεγάλα γράμματα “ΟΙΚΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ” και με μικρά: “με τις ευλογίες του αστικού κράτους”. Να τι εννοούν όταν ζητάνε “να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα”, “να ευθυγραμμιστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο …πλην Κούβας”. Ν’ αποδεχτούμε τον καπιταλισμό με άλλα λόγια, να βάλουμε πλάτες να σταθεί στα πόδια του ισοπεδώνοντας ό,τι έχουμε με αγώνες καταχτήσει. Τι άλλο είναι η “προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα”, που ακολουθούν ως τώρα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις -κι είδαμε τα χαΐρια τους- παρουσιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν το αλάθητο του Πάπα! Μα είναι οι ίδιοι (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κι όσοι ακόμη ορκίζονται στην “ευρωπαϊκή Μεγάλη Ιδέα”, δηλαδή στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου) που εκεί τα αποφασίζουν σε μια καθολική συμφωνία!
Όταν όμως έρχεται η ώρα της κρίσης, όταν ξεσηκώνονται τα πλήθη που θίγονται είτε από την Κοινή Αγροτική Πολιτική είτε από τον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είτε από τη φοροληστεία, την ακρίβεια και τους πολέμους, με μια κουβέντα την εκμετάλλευση που δεν έχει ιερό και όσιο, τότε κάμποσοι βγάζουν έξω την ουρά τους και παρουσιάζονται τάχα “διαμαρτυρόμενοι”. Διαφωνούν συμφωνώντας με αυτήν την πολιτική, την ώρα που “γράφεται ιστορία” κοιτώντας το μέλλον με ταξική μυωπία. Οι αστοί πολιτικάντηδες παρέα βαφτίζουν αναχρονισμό την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Και δεν υπάρχει άλλος τιμωρός, ένας Δίας να ρίξει κεραυνό να τους κάψει, κάνας βάρβαρος θεός να φέρει μάχαιρα… μόνο η οργή λαού’ μαζί και τα παιδιά που έκαναν κοπάνα από το “μάθημα” που τους υπαγόρευαν κι έγραψαν τα πράγματα με το όνομά τους: «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Το σύνθημα αντιλάλησε σε δρόμους και κάμπους, ένα δίλημμα που καλούμαστε ν’ απαντήσουμε πολιτικά και χωρίς αυταπάτες.
. __________________________
Σελ.160-162 ΠΡΑΧΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
Για τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο _ Η μαμά (Α. Παλημέρη)
Σ’ αυτό το τεύχος, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε μια διδαχτική πρόταση της Αΐντας Παλημέρη για την προσχολική αγωγή των μικρών παιδιών και των νηπίων με θέμα τη μαμά.
Τα προτεινόμενα για ανάγνωση κείμενα είναι της Βουλγάρας Ντόρας Γκάμπε από το εξαιρετικό βιβλίο Εγώ, η μητέρα μου κι ο κόσμος (εκδ. Κέδρος), κείμενα που ανταποκρίνονται στην ψυχολογία των παιδιών της προσχολικής ηλικίας και έχουν αποδοθεί με ιδιαίτερη τρυφερότητα στα ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο.
Συνοδεύονται από ενδεικτικές εικόνες, ερωτήσεις και δραστηριότητες, που η νηπιαγωγός μπορεί να προσαρμόσει στην ομάδα των παιδιών που απευθύνεται. Θεωρούμε σε κάθε περίπτωση σημαντικό να αναδείχνεται η αξία της μητρότητας και η ανάγκη να προστατεύεται από την κοινωνία ο ειδικός αναπαραγωγικός ρόλος της γυναίκας, καθώς και να αντιμετωπίζεται η μαμά, αλλά και η γιαγιά (η μαμά της μαμάς ή του μπαμπά), σαν εργαζόμενη γυναίκα με διάφορες ευθύνες και τη δική της προσωπικότητα.
Η ΜΑΜΑ _Ντόρας Γκάμπε
Απόδοση Γιάννης Ρίτσος)
Η πιο γλυκιά λέξη του κόσμου είναι «μαμά»!
Η πιο όμορφη μαμά του κόσμου είναι η δική μου!
Δεν μπορώ να κάνω χωρίς τη μαμά, κι η μαμά δεν μπορεί να κάνει χωρίς εμένα.
Η μαμά με φυλάει απ’ όλα τα τρομερά πράματα. Με κρατάει απ’ το χέρι όταν πηγαίνουμε στον Παιδικό Κήπο. Δεν πρέπει να πηγαίνω μόνη μου, γιατί μπορεί και να χαθώ. Μπορεί να με κόψει κάνα αυτοκίνητο ή να με δαγκάσει κανένα σκυλί. Κι αν χαθώ, θα μείνω χωρίς μαμά, κι η μαμά θα μείνει χωρίς παιδί. Τι τρομερό πού ‘ναι!
Σήμερα έχουμε Κυριακή. Η μαμά δεν πάει στη δουλειά. Γι’ αυτό βρισκόμαστε στο πάρκο. Εδώ έχει πολύ πράσινο κι όλα τα χρώματα του κόσμου. Έχει πολλά λουλούδια και πολλά παιδιά.
Η μαμά κάθεται σ’ ένα παγκάκι και ξεκουράζεται. Εγώ παίζω στην άμμο με τ’ άλλα παιδιά. Φτιάχνουμε ένα γεφύρι. Η μαμά με κοιτάει και το πρόσωπό της χαμογελάει. Τότε χαμογελούν και τα λουλούδια. Κι ο κόσμος ολόκληρος χαμογελάει.
Τι όμορφη πού ναι η μαμά όταν χαμογελάει!
Κι εγώ χαμογελάω. Ολόιδια σαν τη μαμά.
https://atexnos.com/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CE%BF%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%85%CF%83/