Το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ (3/3) με άρθρο «Η άλλη αντιπολίτευση» (το υπογράφει ο Ι.Κ. Πρετεντέρης – εκδότης) θα πρέπει να διαβαστεί προσεκτικά. Γιατί εκφράζει την πραγματική ανησυχία του συστήματος, στη σημερινή πολιτική συγκυρία.
Ο αρθρογράφος «ανησυχεί» για το γεγονός ότι πλατιές μάζες του λαού και της νεολαίας βγαίνουν στους δρόμους «υποκινούμενοι» από τα προβλήματα που οξύνονται, από τις ανάγκες τους που απαιτούν λύσεις.
Γράφει χαρακτηριστικά: «…Προφανώς οι αγρότες, οι φοιτητές και οι καθηγητές που εναντιώνονται στα μη κρατικά πανεπιστήμια, οι συγγενείς των θυμάτων ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος, οι αντίθετοι στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών ιερείς και μη (σ.σ προφανώς και αυτό το γράφει ενώ γνωρίζει ότι δεν έχει σχέση με τις παραπάνω κινητοποιήσεις) δεν αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο… Συγκροτούν όμως αντικειμενικά ένα αντιπολιτευόμενο μέτωπο. Του οποίου μπορεί η δράση να μην αποσταθεροποιεί την ηγεμονία της κυβέρνησης (προς το παρόν τουλάχιστον …,) αλλά κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον…»
Ο αρθρογράφος (όπως και συνολικά το σύστημα) γνωρίζει ότι το περίφημο «41%» δεν θα είναι αιώνιο. Γνωρίζει ότι τα λαϊκά προβλήματα θα οξύνονται. Γνωρίζει ακόμη ότι η απουσία σήμερα εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης από τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος-που σταθερά παίζουν τα ρόλο του «δεκανικιού» ανεξάρτητα από τα κοινοβουλευτικά τους ποσοστά- «χαλνά» το σενάριο ενός παραδοσιακού δικομματικού τρόπου διακυβέρνησης, που «βολεύει» ευρύτερα την «εύρυθμη λειτουργία» του συστήματος…
Γνωρίζει- αυτό έχει δείξει η ιστορική πορεία και στη χώρα μας- ότι η πραγματική αντιπολίτευση βρίσκεται στους αγώνες του λαού και της νεολαίας , αγώνες μαζικοί, κοινοί, οργανωμένοι που θα έχουν ξεκάθαρη στόχευση την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ. Η απεργία στις 28/2 έδωσε ένα τέτοιο σημάδι και αυτό τους ανησυχεί σφόδρα.
Και καταλήγει στο άρθρο του: «…Πιθανότητα η ιδιότυπη αναμέτρηση με την «άλλη αντιπολίτευση» να λήξει την ημέρα των ευρωεκλογών και να φύγουμε για διακοπές. Είναι το καλό σενάριο για την κυβέρνηση και τη χώρα. Διότι υπάρχει κι ένα κακό σενάριο, ακόμη και αν δεν έχουμε ακόμη πλήρη συναίσθηση της επικινδυνότητας του».
Είναι γελασμένος ότι μπορεί να σταματήσει τον χείμαρρο της λαϊκής δυσαρέσκειας και να το εμποδίσει να γίνει «το ποτάμι της οργής»!
Ας φροντίσουμε λοιπόν εμείς με τη μαζική ψήφο μας στις ευρωεκλογές (στο ΚΚΕ) και ανεβάζοντας τους αγώνες μας καθημερινά στο ύψος των απαιτήσεων να του… «χαλάσουμε τις διακοπές» και να κάνουμε τα πράγματα για το σύστημα πραγματικά «επικίνδυνα»